Πίνακας συμμετοχής

σε συμβουλεύω να βρεις το τηλέφωνο του Κεχαγιόγλου. Εστω του Κούγια

Πες!!! Κι εδώ είμαι εγώ! 1,82 105 κιλά... Στην ανάγκη φωνάζουμε και τον gvour..

φασιον βαλε φωτο με τη Κουλιανου εσύ

Mα όντως ήταν μ@lak1@. Εσύ αγόρασες, εγώ την είχα αγκαλιά!

Μονο σε αυτο το θρεντ εχεις τοσα, οσα εχω συνολικα ολη τη βδομαδα...

Όταν τον πρωτοάκουσα, δεν θυμάμαι τώρα το κομμάτι, αμέσως σε θυμήθηκα. Καπάκι άκουσα δυο δικά σου στο Soundcloud και ξανά καπάκι τον Scott. Τόσο μεγάλη εντύπωση μου έκανε η ομοιότητα...

Μάλλον το αντίθετο γίνεται.... αλλά μην το πάρεις και κατάκαρδα!! Εντάξει η λέξη "αντιγράφει" είναι βαριά.. Είσαι επηρεασμένος θά'λεγα.

Δηλαδής .... με αντιγράφει?

Ναι.

Why, που φώναζαν κι εκείνες οι ωραίες αφίσες με τους αμερικάνους που σκοτώνονταν στο Βιετνάμ.... Θέλεις να πεις ότι ο Larry σου αρέσει...;

εσύ είσαι αθώος ρε ο άλλος θα πληρώσει

Έλα ρε και έλεγα να κάνουμε ένα κομμάτι μαζί! χωρίς πλάκα... Έχει να μπει κι ο LK κάμποσες μέρες στο Νόιζ... Κι όλα αυτά γιατί δεν ήξερα τον Larry?

καλημέρες, χαιρετούρες, νεύματα κομμένα όλα στο εξής με το δικηγόρο σου πάω να το πω στην Tracy... την ακολουθώ στο sc

Μια τεράστια προσωπικότητα. Εμένα όμως δεν μου αρέσει το παίξιμό του.

Ποιος είναι αυτός....; Κάτσε να τον γκουγκλάρω..

Alan H. ? Μαζί γράφαμε και δεν είδα το L.C..

Μην μου αγριεύεις βρε Φώτη, φοβάμαι .... L.C.

Λιώσαν όλα....;

Άστον αυτόν..., αδυνάτισε και πούρεψε, δεν το λέει πια η καρδούλα του!

Αν και τους ξέρω και απλά δεν μου έκαστε ποτέ η britpop , δε θεωρώ ότι είναι δύσκολο να μου δώσεις να καταλάβω . Παίζει ρόλο φυσικά αν θέλω να κάτσω να μου εξηγήσεις όχι ρε συ , όχι ροκ η μπιλι ελις @fusiongtr το καταλαβαίνω το παράδειγμα με τον Πελέ, έχει μεγάλες δόσεις αλήθειας . Εγώ το πρόβλημα που εντοπίζω , επιμένω , δεν είναι ο ελιτισμός ( δεν τον θεωρώ τέτοιον αλλά ρομαντισμό ) αλλά η εξιδανίκευση του παρελθόντος Πως να το πω , με ενοχλεί το " τι να μας πει κι ο Μεσσι εγώ έζησα και είδα Μαραντόνα " . Ασχέτως αν συμφωνώ ότι ο Μαραντόνα ήταν κλάσεις ανώτερος Παίζουν τεράστιο ρόλο τα ακούσματα που είχες όταν ξεκίνησες να ψάχνεσαι με την μουσική . Είναι αυτά που σε διαμορφώνουν , το βλέπω και σε μένα και σε πολλούς . Όταν τα βλέπεις αποστασιοποιημένα και εκτός της εποχής τους σίγουρα δεν πρόκειται να να αντιληφθείς στο 100 % . Δε διαφωνώ σε αυτά

Να αποκαλύψω εδώ κάτι που δεν το έχω πει ποτέ δημόσια. Κάποτες είχα πάει σε ένα σεμινάριο του Greg Howe. Όταν λοιπόν τελείωσε, μου είχα καρφωθεί να πάω να τον ρωτήσω κάτι που δεν θα μπορούσε να πει δημόσια. Πήγα λοιπόν backstage, και αφού του ζήτησα συγγνώμη για την "έφοδό" μου, τον ρώτησα ποιος γνωστός κιθαρίστας δεν του άρεσε. Του εξήγησα ότι αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλός, απλά ποιος δεν του έκανε κλικ παιχτικά/συνθετικά. Αφού του είπα την δική μου άποψη, και το σκέφτηκε λίγο, μου είπε "Steve Vai". Τον ευχαρίστησα και έφυγα ....

Να αυτά βλέπει η Μαντόνα και πέφτει ξερή. Νέστορα ... ζηλεύει ακόμα.

1ο ποστ >PE-LD< .. καλώς ήρθες. Και τι ποστ!

Για να ειμαι ειλικρινής, δεν μιλαω για "ενδιαφέρον" αλλά για φουλ δώσιμο. Είναι άλλο πράμα "τα ακούω" και άλλο "τραγουδάω τους στίχους και τα σολο όλου του άλμπουμ απ' έξω". Και η συντριπτική πλειοψηφία των μουσικών που άκουγα τότε-παράλληλα με τους επίκαιρους- ήταν ετεροχρονισμένη. 70s δεινόσαυρους άκουγα κατά 70-80%. Αλλά τους άλλους τους έβλεπες στα δισκοπωλεία, στα "νεες κυκολφορίες", στα ΜΤV και τους ακουγες στα ραδιοφωνα και τα μπαρ που δεν έπαιζαν αποκλειστικά δεινόσαυρους. Πώς να δώσω να καταλάβει ο 20άρης τι σημαινει Suede, Stone Roses ή Happy Mondays. Αντστοίχως όσο και να προσπαθώ, δεν μπορώ να πιάσω την billie eilish, δηλ. τη σύγχρονη Ροκ. Τα εξηγει ωραια και ο φασιον με τον πελέ. Που να καταλάβει το πιτσιρίκι τι εστί Χατζηπαναγής. Που εδώ που τα λέμε, πατάει κάτω ακόμη και τα τωρινά παλικάρια του εγχώριου θεάματος. Με τις τότε ικανότητες.

Πολύ πιό πριν έγραφε στον Ηχο. Αυτά είνα μετά. μπορώ να σου πω τι έγραφε για τον δίσκο του Peter Frampton I'm in you Φέρτε τον εξορκιστή!

Για τον Ζήλο να πω ότι τον διάβαζα στο ΠΟΠ & ΡΟΚ. Ακόμα θυμάμαι μια κριτική του για κάποιο δίσκο. Αυτόν που είχε αυτό το κομμάτι. Λοιπόν η κριτική του ήταν .... "Φέρτε μου τον DJ που της έσωσε την ζωή να λογαριαστούμε ...."

Δεν συνηθίζω να κάνω quote ολόκληρο post. Αλλά το συγκεκριμένο νομίζω ότι το αξίζει! Μια μόνο αντίρρηση περί της γυναίκας έχω, αλλά θα την καταπιώ...

Όχι ρε φίλε. Να το πω απλά. Έχεις προλάβει την εποχή Πελέ. Την έχεις ζήσει, μεγάλωσες τότε. Εντυπωσιάστηκες. Το ποδόσφαιρο του Πελέ ήταν τότε το καλύτερο, και έμεινε το ότι είναι το καλύτερο όλων των εποχών. Και έρχεται μετά ο Μαραντόνα, κάποιοι μεγάλωσαν μαζί του και υποστηρίζουν ότι αυτός είναι ο καλύτερος παίχτης όλων των εποχών. Αλλά εσύ που μεγάλωσες με τον Πελέ, βλέπεις τον Μαραντόνα κατώτερο, όλα τα συγκρίνεις με τον Πελέ, αλλά μπαίνει στην εξίσωση και το ότι μεγάλωσες μαζί του. Αυτό για σένα που ζούσες τότε όλο αυτό το γεγονός της μεγάλης Βραζιλίας είναι κομμάτι του εαυτού σου, δεν γίνεται να μπει στην γωνία. Πάντα θα κατέχει την τιμητική θέση, θα είναι το καλύτερο. Κι έρχεται μετά ο Ροναλντίνιο που χορεύει στο γήπεδο και ξεφτιλίζει την μπάλλα, έρχεται ο άλλος ο κοντοπ@##ος ο Μέσι που έχει μαρμελάδα στα πόδια, εσύ εκεί. Ο Πελέ, δεν γίνεται αλλιώς. Και φαίνεται σαν κάποιου είδους σνομπισμός αυτό, αλλά είναι κάτι βαθύτερο. Όπως όταν ήσουνα 18 χρονών ασούμε και ξεχείλιζες ορμόνες. Και γνώρισες τον έρωτα της ζωής σου, ωραία γυναίκα για τότε, για σένα η ομορφότερη για πάντα. Και περνάνε τα χρόνια, και δείχνεις την φωτογραφία της σε πιτσιρικάδες, που σου λένε, "εντάξει, καλή είναι, αλλά έλα το βράδυ στο μπαράκι να δεις κάτι κωλαράκια να μου πεις μετά εσύ". Αλλά οι ορμόνες σου δεν είναι πια στο peak τους, καλά τα κωλαράκια, αλλά της άλλης της έπιανες το στήθος και πέθαινες τότε. Άλλη κατάσταση. Η δική σου κατάσταση. Αλήθεια ή ψέμα? Η δική σου αλήθεια. Όταν όμως το καταλάβεις αυτό, αλλάζει το πράγμα. Αλλάζει άραγες? EDIT: Προς αποφυγή παρεξηγήσεων, τα παραπάνω ισχύουν για τον καθένα από εμάς. Το σε ποιο βαθμό .... εξαρτάται από εμάς τους ίδιους.

Είχε έρθει σε μια συναυλία που έκαναν κάτι πανκηδες φίλοι μου στον Πήγασο... Στο "soundcheck" (λΑιμε τώρα) έσπασε η ΜΙ στο μπάσο. Ο μπασίστας βγήκε με τρεις χορδές μόνο και φυσικά δεν έκανε τον κόπο καν να κουρδίσει. (Φαντάσου μπάσο KUMIKA μαμά χορδές..και να σπάσει η μι και να μην κουρδισεις και να έχεις πιει και δώδεκα μπύρες...) Στο επόμενο τεύχος του ΗΧΟΥ δημοσίευσε κριτική της ... συναυλίας την οποία αποθέωσε και ΕΙΔΙΚΑ τον τρομερό μπασίστα και τις ΔΥΣΤΡΟΠΕΣ ΚΛΙΜΑΚΕΣ που... έπαιζε (έτσι ακριβώς τις ονόμασε)... Τρομερός δημοσιογράφος...τυφλα να έχει ο Max Bell...

Είμαι καλύτερος από αυτόν. Απλά δεν ασχολούμαι. χαχαχαχαχαχαχαχαχααχαχα

Ποιος μωρέ, ο Vai? Σιγά τα νούφαρα. Έτσι που το πάτε μερικοί εδώ μέσα, σε λίγο θα βγάλετε κιθαρισταρά και τον Satriani ασούμε. ΤΙΝΑΦΤΑΡΕ

Εν τω μεταξύ έχει πλάκα ότι έχουμε μαζευτεί όλοι που δε μας αρέσει ο Vai και τη λέμε ο ένας στον άλλο που δε μας αρέσει.

Ωραίος ο Τιραμόλα!

Πάντως από όσο μπόρεσα να διακρίνω πίσω του, δεν είδα καμιά tele....

Περί της τεχνικής δυνατότητας του Vai δεν υπάρχει κάτι να ειπωθεί, είναι άλλωστε πασιφανές. Το "κομμάτι" πάντως δεν ακούγεται.