Πίνακας συμμετοχής

Κούκλα! Σε ένα ωραίο plexi θα κούμπωνε γάντι νομίζω. Είναι ότι πρέπει για mid gain καταστάσεις.

Μια γλυκόπικρη νοσταλγική γεύση μου αφήνει το νήμα. Σαν να κοιτάζεις έξω από το παράθυρο και να βλέπεις να περνάνε άνθρωποι, γιορτάζοντας. Άνθρωποι που πια δεν είναι μαζί μας. Αλλά η γιορτή παραμένει. Σαν ποίημα του Καβάφη, σαν ταινία του Φελίνι, ένα πράγμα. Και ο Νέστορας θα μείνει εκεί για πάντα. Στον θρόνο που του αξίζει.

στεναχώρια το λινκ. Κόσμος που έφυγε και "έφυγε"

Τώρα με την ζέστη, εγώ παιδιά ... σαλάτες. Λαχανικά του κιαρατά, ντομάτες, κρεμμύδια, πιπεριές, μελιτζάνες, κολοκυθάκια, ρίγανες, θυμάρια, φέτες, και κράσο. Α, και Βουδαπέστης, τυροσαλάτα, τυροκαυτερή, ρώσικη, τζατζίκι, τονοσαλάτα, κλπ. Άρχοντας ...

Μια χαρά ήταν η ενημέρωση κι εδώ και σε όλο τον κόσμο με εξαίρεση τον πρώτο χρόνο σε κάποιες χώρες όπου οι ηγεσίες (Τράμπ, Τζόνσον, Μπολσονάρο) προτίμησαν να υποβαθμίσουν τον κίνδυνο και να περάσουν την πανδημία "στο πόδι". Εκεί χάθηκαν και οι περισσότεροι άνθρωποι τελικά. Το πρόβλημα σήμερα (και στην Ελλάδα και παντού) είναι ότι πλέον καλούνται να τηρήσουν μέτρα και να εμβολιαστούν άνθρωποι που με βάση τη στατιστική κινδυνεύουν ελάχιστα. Ένας υγιής 25άρης είναι απίθανο να νοσήσει πολύ σοβαρά. Πως τον πείθεις να πάει να εμβολιαστεί και να νιώθει ενδεχομένως δύο μέρες άρρωστος (+2 για τη δεύτερη δόση)? Για την κοινωνία? Για την οικονομία? Δεν τους νοιάζει τίποτα τους περισσότερους. Έτσι κρύβονται πίσω από θεωρίες περί ανεπιθύμητων ενεργειών των εμβολίων, "ατομικής ελευθερίας για την επιλογή ιατρικών πράξεων (sic)" κλπ. Η απλή αλήθεια λοιπόν είναι ότι ζητάς από την 25άρη να εμβολιαστεί για τους άλλους και όχι για τον εαυτό του. Του ζητάς να νιώσει άρρωστος 1-2 μέρες για να δουλέψει ο τουρισμός. Του ζητάς να μπει στη διαδικασία του εμβολιασμού για να πάει σε μια ευκαιριακή δουλειά ενώ με την αναστολή μπορεί και να την έβγαζε καλύτερα. Δεν πρόκειται να πάνε και -εδώ που τα λέμε- δεν πρόκειται να τους κρεμάσει και κανείς. Όσοι δεν πάνε θα πορεύονται με τεστ και προσωρινά πιστοποιητικά μέχρι να κολλήσουν. Και θα πάει έτσι το πράγμα μέχρι να κολλήσουν όλοι.

Ποια είναι η θεραπεία της πολυομελίτιδας; Ποια είναι η θεραπεία της ευλογιάς; Ποια είναι η θεραπεία της φυματίωσης; Ποιά είναι η θεραπεία της Διφθερίτιδας; Ποια είναι η θεραπεία της γρίπης; κ.α. Αυτές και πολλές άλλες ασθένειες δεν παρουσιάζονται πλέον, γιατι ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΒΟΛΙΑΣΤΕΙ ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ μιας και ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΘΕΡΑΠΕΙΑ. Γιατρός δεν είμαι. Κριτική σκέψη έχω.

...αγαπημένες μπάντες απ' το παρελθόν. Και ξεθάβω ηχογραφήσεις. Θέλω να παίξω με ανθρώπους, ζωντανά λέμε! Να βλεπόμαστε, να βριζόμαστε, και να γουστάρουμε. https://app.box.com/s/vurtp0m5c254cxjuslo43qk98jqm56t1

Ναι, είχαμε ένα ψιλοθεματάκι με τον τύπο αλλά με δυο-τρεις απειλές άσκησης σωματικής βίας, ξεπεράστηκε ήρεμα και πολιτισμένα.

H Gretcsh G5222 είναι η double cut εκδοχή της G5220 electromatic. Είναι η double jet πρόταση της εταιρίας στην κατηγορία των 500 ευρώ. Κάτι ανάλογο των Epiphone les paul standard και prs 245 standard, ποιοτικά, αλλά διατηρώντας το DNA των Gretcsh, τόσο ηχητικά όσο και εμφανισιακά. Είναι ένα εργαλείο που καλύπτει ένα ευρύ φάσμα ήχων, έχοντας έφεση σε hard rock καταστάσεις, λόγω των BroadTron μαγνητών. Η έκδοση με το bigsby (G5232) έχει την ίδια τιμή και αντί τους BroadTron είναι εγκατεστημένοι οι Filtertron, όπου είναι πιο κοντά στον παραδοσιακό ήχο (είναι πιο low output και πιο πριμάτοι). Αμφιταλαντεύτηκα, είναι η αλήθεια, καθώς ήθελα την έκδοση με μαγνήτες filtertron, αλλά δεν θα “άντεχα” την παρουσία και τις ιδιαιτερότητες του bigsby. Και έτσι κατέληξα στη G5222, που ήταν και η πρώτη μου επιλογή. Είχε και το χρώμα που μου αρέσε… Ποιότητα κατασκευής/Εμφάνιση: Πιστεύω ότι αυτό είναι και το δυνατό σημείο της κιθάρας αυτής. Δεν έχει, σχεδόν, κανένα ψεγάδι. Εξαιρετικό βάψιμο και φινίρισμα. Το σώμα είναι chambered (έχει θαλάμους) με αποτέλεσμα το μειωμένο βάρος και την χαρακτηριστική χροιά που δίδει στον ήχο. Το άβαφο maple top είναι όλα τα λεφτά, σε συνδυασμό με τα σκούρα ταστιέρα και το μαύρο της πίσω πλευράς. Την γουστόζικη εμφάνιση έρχονται να συμπληρώσουν τα μίνιμαλ inlays (αναφέρονται ως pearloid Neo-Classic inlays) και η ασυνήθιστη “αγκυροειδής» stoptail. Το, κολλημένο στο σώμα, thin U μανίκι είναι επίσης εξαιρετικό. Θυμίζει αρκετά το φαρδύ slimtaper της Epiphone les paul std, αλλά είναι πιο παχύ. Θα έλεγα ότι προτιμά τα μεγάλα δάκτυλα, ειδικά εάν ο παίχτης έχει την τάση να “χουφτώνει” τον λαιμό. Η ταστιέρα έχει 12” radius, 22 medium jumbo τάστα, με scale 625mm. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα τάστα είναι άριστα τοποθετημένα, χωρίς αιχμηρές άκρες κλπ. Τα κλειδιά, μάρκας Grover, κάνουν μια χαρά τη δουλειά τους και έχουν πολύ καλή αίσθηση. Δεν αφήνουν την κιθάρα να ξεκουρδίσει. Το nut (απο συνθετικο κοκκαλο, με πλατος 43mm) θέλει λίγο δουλίτσα στην D όπου σκαλώνει ελαφρώς, αλλά και πάλι δύσκολα ξεκουρδίζει. Η γέφυρα δεν είναι κάτι το ιδιαίτερο, αλλά την δουλειά της την κάνει σωστά. Εργονομία: Εάν έχεις συνηθίσει μια tele ή μια les paul, η G5222 μοιάζει κάπως χοντροκομμένη, όταν την πιάνεις στα χέρια σου. Λίγο το χοντρό και πλατύ μανίκι, λίγο το παχύ σώμα σε προδιαθέτουν κάπως. Η αλήθεια ότι είναι εξαιρετικά βολική, τόσο καθιστός, όσο και όρθιος. Πολύ πιο βολική και ισορροπημένη από την G400. Εξαιρετική και προσεγμένη σχεδίαση. Επίσης, έχει εξαιρετικό ζύγισμα. Περίμενα να έχει έστω λίγο neck dive, αλλά ακόμα και με ζώνη δεν υπάρχει τέτοια τάση. Είναι αρκετά ευκολόπαιχτη, και η πρόσβαση στο 22ο τάστο είναι υποδειγματική, όπως θα ήταν και σε μια SG. Τα χειριστήρια είναι σχετικά προσβάσιμα, με το volume pot του bridge λίγο απομακρυσμένο, αλλά το συνηθίζεις γρήγορα. Το μόνο άβολο είναι το master volume pot, αλλά η χρήση του μπορεί να παρακαμφτεί από τα μεμονωμένα volume pots. Να σημειωθεί ότι στο μοντέλο με το bigsby, θα ήταν πολύ δύσκολο να πλησιάσω το volume pot του neck μαγνήτη και θα μου δυσκόλευε την πρόσβαση και από εκείνο του bridge. Τέλος, ενδεικτικό του προσεγμένου σχεδιασμού είναι και τα κλιπ για τη ζώνη. Έχουν το σχέδιο των χειριστηρίων των pots, ξεβιδώνουν, μπαίνει η ζώνη, βιδώνουν και είσαι έτοιμος. Η απλότητα στο μεγαλείο της. Ηλεκτρικά: To ηλεκτρικό κύκλωμα της G5222 περιλαμβάνει δύο volume pots (ένα για κάθε μαγνήτη), ένα tone pot και για τους δύο μαγνήτες, και ένα volume pot ως master volume. Είναι κάτι το συνηθισμένο για Gretcsh κιθάρες, αν και προσωπικά δεν βρίσκω σοβαρό λόγο ύπαρξης του master volume. Ποιοτικώς, τα pots δεν φαίνεται να είναι κάτι το ιδιαίτερο. Καλή κύλιση, με αρκετή αντίσταση (κάτι που δεν προτιμώ). Το tone pot έχει μικρή επίδραση στα πρίμα. Αφαιρεί λίγο πρίμα, όπου λόγω του έντονου presence, o ήχος δεν αλλάζει και πολύ. Τα volume pots, επίσης, δεν ρίχνουν την ένταση, παρά μόνο εάν είναι σχεδόν κλειστά. Εάν, όμως, έχω το tone pot στην μέση (με ελάχιστη απώλεια πρίμων), τότε το volume pot “μεταφορφώνεται” και με ελάχιστο γύρισμα ρίχνει κατευθείαν την ένταση. Ακριβώς όπως θα ήθελα να συμβαίνει εξ’ αρχής, δηλαδή. Το σίγουρο είναι ότι μπορούν να προκύψουν πολλοί διαφορετικοί ήχοι με την χρήση και τον συνδυασμό των χειριστηρίων. Τέλος, το 3way switch δουλεύει πολύ σωστά και με καλή αίσθηση. Ένα αρνητικό είναι ότι πρέπει να προσέχει από πού το πιάνεις, για να αλλάξεις θέση, καθώς πολύ εύκολα σου μαγκώνει και στου δαγκώνει το δάκτυλο. Το δακτυλίδι του επιλογέα είναι πολύ κοφτερό και ο πόνος έντονος. Broad’Tron pickups: Ξεκινώντας από τους BroadTron (2ης γενιάς), να αναφέρω ότι δεν υπάρχουν διαθέσιμα specs στο διαδίκτυο. Είναι οι πιο high output διπλοί μαγνήτες της Gretcsh, με μέτριες επιδόσεις στο definition. Είναι αρκετά touch sensitive, παρότι δίδουν την εντύπωση ότι έχουν αρκετό φυσικό compression. Έχουν μέτριες επιδόσεις στο “καθάρισμα” με ρίξιμο του volume pot και γενικότερα δυσκολεύονται να διατηρούν τον ήχο crystal καθαρό. Ο bridge είναι πολύ δυνατός με έντονα μεσαία, ενώ ο neck είναι πιο μπασάτος και στρογγυλός. Όπως αναφέρθηκε και πιο πάνω, δεν πολυαντιδρούν και στο tone pot. Δίδουν αρκετή “τρίχα”, ακόμα και σε low gain ενισχυτές (ίσως φταίει το έντονο presence). Ακόμα και έτσι, λόγω του eq, ο καθαρός ήχος είναι αξιοπρεπής και κόβει αρκετά στο μιξ. Έχουν μπόλικα χαμηλά, πολύ δυνατά μεσαία, και κάπως μαλακά ψηλά. Χρειάζεται να δίδω λίγο παραπάνω πρίμα στον ενισχυτή για να έχω ισορροπημένο ήχο. Το φυσικό τους περιβάλλον, εύκολα, είναι ο crunchy ήχος. Για ACDC δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερο μαγνήτη. Σίγουρα πιο πριμάτος ήχος σε σχέση με PAF, νομίζω και πιο hot, διατηρώντας κάποια στοιχεία από τον παραδοσιακό ήχο Gretcsh, με το κλασικό twang να μην είναι έντονο. Το καλό είναι ότι ρυθμίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ρυθμίζεται το ύψος, η κλίση σε treble/bass side, αλλά και η κλίση κατά μήκος της κιθάρας, έτσι ώστε να ακολουθούν την κλίση των χορδών. Επίσης, ρυθμίζοντας τις βίδες πάνω στον μαγνήτη, μπορείς να αλλάξεις και το eq, σηκώνοντας πχ την βίδα κάτω από την χορδή G. Κάποιοι, μάλιστα, αφαιρούν και κάποιες συγκεκριμένες βίδες εντελώς, μετατρέποντας τους μαγνήτες σε noiseless single coils, ανεβάζονται πολύ το clarity. Λογικά, πρέπει να είναι alnico 5, με τον bridge γύρω στα 9Κ και τον neck λίγο κάτω από 8Κ. Οι δικοί μου μαγνήτες είναι ρυθμισμένοι πολύ ψηλά, γύρω στα 2mm. Εάν κατέβουν πιο χαμηλά, ο ήχος καθαρίζει αρκετά. Pros n' Cons: + τίμια τιμή + ποιότητα κατασκευής + πολύ καλή εργονομία - Μέτριοι μαγνήτες - Το 3way switch "δαγκώνει" - Μετρια επιδραστικότητα στον ήχο από τα vol και tone pots. Ηχητικά samples: Σε VHT special 6, με καθαρό ήχο: VHT6clean.mp3 με crunchy ήχο: VHT6crunch.mp3 με fuzz: VHT6fuzz.mp3 Σε Marshall DSL5R με καθαρό ήχο: dsl5clean.mp3 με crunchy ήχο: dsl5crunch.mp3 με distortion: dsl5distortion.mp3 Σε Laney IRT15, με high gain ήχο: irt15high gain.mp3 με ultra high gain ήχο: irt15ultra high gain.mp3 Φωτογραφικό υλικό:

Συνεχίζοντας όσα σωστά ειπώθηκαν, τα 440Hz ή cycles per second (cps) υποδηλώνουν το πόσες φορές/sec ή αλλιώς με τι συχνότητα χρειάζεται να ταλαντωθεί ή να “κυματίσει” μια χορδή (ή ο αέρας σε έναν σωλήνα) για να παραχθεί ο θεμέλιος τόνος του μέσου ΛΑ. Στην πράξη, όμως, οι χορδές και οι σωλήνες, κατά τη νύξη ή το φύσημα, διατρέχονται και από άλλα κύματα, πέραν του θεμέλιου, των οποίων το μήκος είναι ακέραιο πολλαπλάσιο του θεμέλιου. Αυτά τα πολλαπλάσια κύματα δημιουργούν τις αρμονικές. Plot twist 1: Τα 440Hz μπορεί να είναι η 3η αρμονική του ΡΕ της 3ης οκτάβας, του οποίου η θεμέλιος είναι 146.8 ΗZ (x 3= 440,4Hz). Η μουσική σχέση, εδώ, είναι ένα διάστημα 5ης (ή 12ης εν πάσει περιπτώσει). Plot twist 2: Στις μουσική αξιοποιούμε πηγές που παράγουν μη αρμονικό περιεχόμενο (πχ. θόρυβος, ατονικά κρουστά, κλιπαρισμένες κυματομορφές, κτλ,), άρα τα 440Hz μπορεί να έρχονται (και) από κάποια πηγή που δεν “έπαιξε” ποτέ ΛΑ ή οποιαδήποτε άλλη αρμονικά σχετική νότα. Εν κατακλείδει, και όσο πιο αφαιρετικά μπορώ να το πω αυτή τη στιγμή, όταν ζουμάρεις στο analyser στα 440 Hz δεν βλέπεις μόνο ένα ΛΑ. Βλέπεις, σχεσιακά, ένα τμήμα ενός φάσματος, το οποίο είναι πολύ πιθανό να περιέχει: α) Τα 440 Hz ως θεμελιώδη νότα ενός ή περισσοτέρων πηγών (όχι μόνο μουσικών οργάνων) που που παίζουν/ταλαντώνονται στο μέσο ΛΑ. β) Τα 440 Hz ως αρμονική κάποιας άλλης νότας, προερχόμενης από ένα πλήθος διαφορετικών πηγών. γ) Τα 440 Hz ως μέρος μη αρμονικού σήματος, όπως ο θόρυβος, ο οποίος ως τυχαία διαδικασία περιέχει όλες τις συχνότητες.

Και ο Audiokostas που μας βλέπει από κάπου πιστεύω να χαίρεται. Αν κάποιος έχει τη live εκτέλεση με τον Κώστα να κάνει φωνητικά και να μ' έχει κάνει να ξεραθώ στα γέλια παρακαλώ να το βγάλει.

Μελέτη περίπτωσης αγοράς προϊόντος από Αγγλια: Αξία προϊόντος προ ΦΠΑ 180 ευρώ Αξία μεταφορικών 20 ευρώ Ο ΦΠΑ που πληρώνεται στο Ελληνικό Δημόσιο προκύπτει από την αξία του προϊόντος και των μεταφορικών, στη συγκεκριμένη περίπτωση θα έχουμε ΦΠΑ 48€ Η χρέωση που θα δούμε στον τραπεζικό μας λογαριασμό αυτόματα θα είναι 248€ Έξοδα εκτελωνισμού: Προκύπτουν από το συνολο της αξίας CIF (cost, insurance, freight) δηλαδή κόστος προϊόντος, ασφάλιση, μεταφορικά. Στη συγκεκριμένη περίπτωση η αξία CIF είναι 200€ άρα βάση του πίνακα θα πληρώσουμε 20€ για εκτελωνισμό στο ταχυδρομείο

Ο συνδυασμός Gretsch, VHT, και Sl drive τα σπάει. Έδωσα και λίγο έξτρα boost στο πετάλι, καθώς οι μαγνήτες είναι πολύ low output. vhtsldriveneo.mp3

Είναι γεγονός ότι όταν έβαλα τη δική σας εκτέλεση στην τραγουδίστρια να την ακούσει, μου είπε ότι 'μετά από αυτή την (φωνητική) ερμηνεία εγώ δεν δικαιούμαι να το λέω αυτό το κομμάτι. Και δεν το ξαναείπε. Ποτέ. Για το πιο αργό τέμπο θα διαφωνήσω. Είναι πιο σέξι. Περί ορέξεως φυσικά... Τα χαμηλά 'ου' και άλλα 'α' οφείλονται στο ότι η τραγουδίστρια είναι σχεδόν βαρύτονη. Φαντάσου ότι οι έγχορδοι κούρδιζαν ένα ημιτόνιο κάτω για να μην ζορίζεται. Να προσθέσω ότι είναι ηχογράφηση πρόβας, live και όλοι στον ίδιο χώρο. Παίζει και να ήταν η πρώτη, άντε δεύτερη, φορά που το δοκιμάζαμε. Δυστυχώς.

Ότι και να βάλεις δεν μπορείς να χτυπήσεις τη μεγαλύτερη (εν Noiz) επιτυχία όλων των εποχών. Ένα σούπερ γκρουπ, ένα ρεκόρ ακατάρριπτο, κάτι σαν το 2.45 του Σοτομαγιόρ στο ύψος.

Μετά από 3 ημέρες ψαρέματος για ηλεκτρικά… NEW GUITAR DAY! NEW GUITAR DAY! NEW GUITAR DAY! NEW GUITAR DAY!

Θα το κάψουμε σήμερα το βράδυ - από ένα αυγό ο καθένας - κι ύστερα θα είμαστε και οι τρεις (μερικώς) αυγουλιασμένοι