Σ' ευχαριστώ πολύ!
Το ξανάκουσα και μου ήρθαν τα παρακάτω σαν ιδέα.
Ακριβώς μετα το ρεφραίν στο 1:44, θα σταματούσα το πιάνο για 1 μέτρο και θα έβαζα ένα γλυκό σόλο τσέλο, με το πιάνο να παίζει αργά σε mid-high register, όχι πολύ ρυθμικά από πάνω του.
Στο 2:01, μπαίνει όλο το έγχορδο ensemble, αλλά το τσέλο συνεχίζει να δίνει πόνο χωρίς να το καλύπτουν τα υπόλοιπα έγχορδα. Την ψηλότερη φωνή που έχεις βάλει στο βιολί θα την κατέβασα 1 οκτάβα κάτω, και ενώ θα κρατούσα τις οκτάβες, θα το έκανα πιο γεμάτο με επιπλέον φωνές στην αρμονία του κομματιού (σπασμένες συγχορδίες), για να γεμίσει και να γίνει πιο grande.
Το κόψιμο στο 2:27 μου αρέσει, και θα κρατούσα το πώς εξελίσεις τα έγχορδα μέχρι και το επόμενο ρεφραίν, είναι πολύ όμορφο. Για την απόλυτη κορύφωση θα επαναλάμβανα το ρεφραίν αμέσως μετά, με όλα τα έγχορδα να μπαίνουν στο φούλ, τελειώνοντας με ένα ritardanto στο πιάνο.
Αλλάζει βέβαια αρκετά με όλα αυτά. Σίγουρα όποιον και να ρωτήσεις, κάτι θα έκανε διαφορετικά αν το έγραφε ;)