Πίνακας συμμετοχής

Άσχετα πάντως με τον EVH, αυτές οι αρμονίες των αμερικάνικων 70s (Steely Dan τύπου και μετέπειτα προς yacht rock κλπ) είναι παραπάνω από ατμοσφαιρικές και νοσταλγικές. Δεν τις χορταίνω ποτέ. Καταπληκτικό και το τραγούδι-αφορμή για την ανακάλυψη του EVH...

Πήρα τις προάλλες έναν δίσκο επειδή μ' άρεσε το παρακάτω κομμάτι κι' επειδή είχε 1€. και ανακάλυψα το παρακάτω, όπου ο κιθαρίστας αναφέρεται ως ? ... ενώ σ' όλα τα άλλα τα ονόματα των μουσικών αναγράφονται. Είπα, δεν μπορεί αυτός είναι ο ... Για να δούμε εσείς θα συμφωνήσετε;

hobbi καρασσαβιδης θες/νικη το berreta ειναι κατι αναλογο / παρομοιο

Δεν το έχω δοκιμάσει αλλά γιατί να διαφέρει από τα άλλα?

Το άκουσες ρε θηρίο; Μπράβο. Μετά από αυτό θα σου πω μόνο τούτο: Unleash τον ροκά που κρύβεις μέσα σου (Τζαζούλες τέλος... επιστροφή στο ρουόοοοκ)

Ενδιαφέρον άκουσμα αλλά ο Huxley είναι γνωστός για την μελλοντολογική τρομολαγνεία στα επιστημονικής φαντασίας βιβλία του.

Εγώ σου λέω πως είναι έμφυτη η αυταρχική συμπεριφορά του ανθρώπου για να πράξει προς ίδιον όφελος. Και εδω είναι που μπαίνει ένα σύστημα που ελέγχεται βάσει προγεγραμμένων νόμων και συντάγματος απο 3 ανεξάρτητες εξουσίες (εκτελεστική, νομοθετική και δικαιοσύνη) ώστε να μην υπάρχει αυταρχική συμπεριφορά απο έναν ή λίγους. Κακούς ή καλούς. Λίγοι στην χώρα μας έχουν ασχοληθεί να μάθουν το πολίτευμα της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας. Πάνε κατευθείαν στις εναλλακτικές απο την εφηβεία. Ρώτα γύρω σου απο περιέργεια μικρούς και μεγάλους. Θεωρούν πως βουλή, κυβέρνηση είναι το ίδιο και η δικαιοσύνη ανήκει στην εκάστοτε κυβέρνηση ως δημόσιο. Ακόμα και αρκετοί βολευτές μας. Ολοκληρωτισμός δηλαδή. Όταν αυτό λειτουργεί όπως πρέπει, τότε ο αυταρχισμός και η διαφθορά στον άνθρωπο (των 60,000 ετών), καταπιέζονται σε ένα πολύ μικρότερο ποσοστό. Βλέπε βορειοδυτικές κοινωνίες. Και αυτό θα υπάρχει πάντα ως παραβατικό και ασχολείται η δικαιοσύνη μαζί του.

Μηδενιστική η θέση σου θα έλεγα, που βγάζει συμπεράσματα με ελαφρώς μπερδεμένη προσέγγιση, τσουβαλιάζοντας την ύπαρξη, τις θετικές και αρνητικές συμπεριφορές, την πνευματική εξέλιξη και τις όποιες προσπάθειες ιστορικά (Διαφωτισμός) έγιναν προς μια προοδευτικά θετική εξέλιξη. Ναι, ο άνθρωπος είναι καταστροφικός και αυτοκαταστροφικός και δεν παύει να μας εκπλήσσει αρνητικά. Ένας όμως που αποφασίζει για εκατομμύρια άλλους αυταρχικά, δεν ανήκει στο ίδιο καλάθι με αυτούς που συζητούν και αναπόφευκτα, ενίοτε παίρνουν και λάθος αποφάσεις στην προσπάθεια να συνεννοηθούν μεταξύ τους. Αν δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα και λέμε "όλα σκατά είναι", χωρίς εφαρμόσιμη αντιπρόταση και νίπτουμε τα χείρας μας, μέρα που είναι, αυτό είναι ο ορισμός του μηδενισμού. Δυστυχώς δεν γεννηθήκαμε καβουράκια αλλά άνθρωποι που νομίζουν πως τα ξέρουν όλα.

Συμφωνώ σε πολλά. Απλά εγώ πιστεύω ότι πρέπει να ισχύει το "Ό,τι θέλουν τα παιδιά!", χωρίς να θέλω να φανώ ελιτιστής, και καλά ότι εγώ τον βλέπω τον γκρεμό και δε θέλω να πέσω. Όχι, θέλουν τα παιδιά γκρεμό; κι εγώ μαζί. Ανήκω στο λαό. Μακάρι να το έβλεπαν αλλιώς. Ότι δεν το είδαν δεν είναι μόνο αποτυχία της δικής τους διανόησης. Ίσως να είναι και της πολιτικής. Ασκούμενης, οραματιζόμενης, της όποιας πολιτικής. Ίσως να είναι και δική μου αποτυχία, που δεν συζητάω πραγματικά πολιτική με τον φίλο, αλλά σταρ σύστεμ και καφενείο βουλής, τι είπε ο ταδε και τι του είπε ο άλλος και τον πορδοβούλωσε. Και μπροστά σε αυτή την οργή, το σύστημα στέκεται αμήχανο. Αντιθέτως ο λαϊκιστής μπορεί με ένα τσιτάτο κενό περιεχομένου να πάρει όλο το χαρτί. Προσωπικά θεωρώ ότι οι αντιφάσεις που με τα χρόνια έχουν αναδυθεί στις δημοκρατίες μας δεν έχουν ψηλαφηθεί. Είμαστε τόσο απασχολημένοι με το να ζούμε τις ζωές μας και να διατηρούμε το status quo που όλα είναι σε αυτόματο πιλότο, μέχρι και οι θεσμοί. Και κάθε εκλογή έχει ως πρώτο μέλημα να συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο. Αν δεν υπάρξει μια ειλικρινής ενδοσκόπηση στις δημοκρατίες, προβλέπω λίγα ακόμα διαδοχικά "φορτώματα" όπως λέτε κι εσείς. Μετά μπουμ.

Αγαπητέ Ali, γράφεις πολλά και ενδιαφέροντα, μένω όμως σε αυτό- το θεωρώ "ταμπακιέρα"... Γιατί λοιπόν; Οι αφετηρίες τους είναι διαφορετικές. Το trigger είναι μοναδικό ανά περίπτωση. Κάποιος μπορεί να βρέθηκε στα "κάγκελα" μετά από μια ισλαμιστική τρομοκρατική επίθεση. Άλλος διότι το βιοτικό του επίπεδο συμπιέστηκε από έναν παράγοντα που μπορεί να σχετίζεται με την "πράσινη μετάβαση". Κάποιος τρίτος γιατί έχασε τη δουλειά του από κάτι που μπορεί να σχετίζεται με την "παγκοσμιοποίηση". Οι αφορμές είναι υπαρκτές, όπως και η έλλειψη λύσεων που οδηγούν τα υποκείμενα μας στην "ριζοσπαστικοποίηση" Για κάθε περίπτωση λοιπόν, (μέσες- άκρες) υπάρχει και μια εξήγηση. Θεωρώ ότι κοινός παρανομαστής τους είναι η οργή. Και η πορεία τους προς αυτή την "ριζοσπαστικοποίηση" γίνεται σταδιακά. Το ένα "φόρτωμα", οδηγεί στο επόμενο και λειτουργεί συσσωρευτικά. Και εδώ είναι που εισέρχεται ο λαϊκιστής. Θεωρητικά κατέχει τις λύσεις δια πάσαν νόσο... Πρακτικά, καμία. Βέβαια, ο αντίλογος θα μπορούσε να είναι, ο λαϊκιστής λοιπόν είναι άχρηστος, αλλά εκ του αποτελέσματος και ο δημοκράτης είναι ομοίως άχρηστος, αφού αδυνατεί να λύσει προβλήματα που δημιουργούν δυσαρέσκεια. Και εδώ φτάνουμε στην ουσία του πολιτεύματος μας και του θέματος μας. Ο πολίτης... Όχι ο ψηφοφόρος, όχι αυτός που κουνάει σημαιάκια... Ο πολίτης λοιπόν, δεν πιστεύει στην... ματαιότητα. (Θεωρητικά) έχει αντίληψη, κρίση, είναι εκπαιδευμένος σε βασικές έννοιες (και πολιτικές και οικονομικές) και είναι αυτός που θα επιβάλει τις αλλαγές - κατά κύριο λόγο με την ψήφο του. Όμως όταν ο πολίτης είναι "πολίτης" και δεν έχει τα απαραίτητα "εφόδια συμμετοχής" στη διαδικασία, τότε οι "σειρήνες" βρίσκουν ευήκοα ώτα. Ζούμε στην Ελλάδα, ζήσαμε το δημοψήφισμα του 2015. Τι και αν η λογική, η γνώση βασικών οικονομικών κανόνων δεν άφηναν το παραμικρό περιθώριο παρερμηνείας για το τι θα ακολουθούσε, για το πώς θα ήταν η ζωή εκτός ευρώ, που θα έφτανε ο πληθωρισμός... Οι "σειρήνες" κατήγαγαν περιφανή νίκη... Για να μην πλατειάζω, οι πολιτικές πάντα πρέπει να αλλάζουν και να εξελίσσονται μαζί με τον κόσμο που αλλάζει και εξελίσσεται. Και καθώς το σκηνικό ετεροκαθορίζεται, το πολίτευμα μας, ενίοτε, θα πρέπει να κάνει κάποιες μικρές "εκπτώσεις" στη Δημοκρατία για να μην δίνει αφορμές στις "σειρήνες". Και το εξηγώ για να μην παρεξηγηθεί (γιατί ακούγεται κάπως): Το όρια στη Δημοκρατία δεν μπορούν να είναι "λάστιχο" και κυρίως σε θέματα που θα οπλίσουν αλλότριες φαρέτρες. Ανεκτικότητα, κατανόηση, ανθρωπισμός, ανοχή, σεβασμός δικαιωμάτων (ναι, είναι αξίες μας), αλλά όχι "ξεχείλωμα". Διότι κάπως έτσι ανοίγουν οι "κερκόπορτες" στις πάσης φύσης "σειρήνες".

και δω παίζει το φιλαράκι του, κάνει μπάμ

Skunk μυρίζει, προσοχή μην έρθει η αστυνομία.

Βρωμαει κουναβι

Και τον γίγαντα μυστακοφόρο στο σόλο εδώ.

Και η τρίτη άποψη, δική μου, καφενειακού επιπέδου. Όταν συνεχώς προτάσσεται η εύθραυστη φύση των πάντων, της δημοκρατίας, της οικονομίας, της γεωπολιτικής, και ο μέσος πολίτης καλείται ως μόνος άθραυστος βράχος να τα προφυλάξει όλα αυτά με την πλήρη στοίχισή του σε γραμμές και σκοπούς που δεν ενστερνίζεται, ο μέσος πολίτης παθαίνει καζαντζιδίττιδα, και θέλει να του ρίξει μια να σπάσει, α ρε του κόσμου του γυάλινου. Πριν 20 χρόνια ψάχναμε να βρούμε ποια η πολιτική διαφορά μεταξύ κέντροαριστεράς και κεντροδεξιάς και ήταν αχνή η γραμμή. Τώρα έχουμε φτάσει να λέμε ότι η μόνη δημοκρατική επιλογή είναι αυτή που είναι εκατέρωθεν περιγεγραμμένη με κάτι γραμμούκλες νααααα με το συμπάθειο, κι ότι ένας μόνο τρόπος υπάρχει να ψηφίζεις σωστά κι υπεύθυνα. Η ψήφος διαμαρτυρίας (αφού οι ιδεολογικές γραμμές είναι πλέον μπετόν αρμέ και η πολιτική ΔΕΝ προκύπτει ούτε ανανεώνεται από τη βάση - αναγκάζοντας τους πιο απελπισμένους πολίτες που νιώθουν ότι δεν εκπροσωπούνται να εξωθούνται στα άκρα του πολιτικού φάσματος), πλέον αποτιμάται ως ψήφος αντιδημοκρατική, ή δυνάμει επικίνδυνη για τη δημοκρατία. Άραγε ο Εμμανουέλ, που καλό παιδί φαίνεται, και τονε συμπαθώ, και μάλλον αυτόν θα ψήφιζα, άραγε, τώρα που βγήκε, είπε "Πω ρε φίλε με έβγαλε ένα 59%, με βαριά καρδιά. Στη μπούκα με έχουν. Πρέπει να αλλάξουν πολλά, πρέπει αυτόν τον κόσμο που στον πρώτο γύρο μου είπε τσίου νιάου, ή με στήριξε με βαριά καρδιά, να τον φέρω πίσω με πολιτικές πράξεις, να με πιστέψει."; Ή είπε "Μπράβο μου! Απέτρεψα την επέλαση των φασιστών! Τι μεγάλη νίκη για τη δημοκρατία! Πάω γερά χωρίς να αλλάξω τίποτα, 6 στους 10 με λατρεύουν, με θέλουν, με πάνε αίμα." Κι όχι μόνο ο Εμμανουέλ, ο κάθε νικητής. Εκτός πια αν από υπέρμετρο σεβασμό στους ακραίους, και μη θέλοντας να τους θίξουμε παρουσιάζοντάς τους ως κενά και θορυβώδη σκεύη διαμαρτυρίας και μόνον, πιστεύουμε πράγματι ότι ξαφνικά 4 στους 10 γάλλους γίνανε ακροδεξιοί, για ανεξήγητους λόγους περαν πάσης ερμηνείας, κι ότι είναι μάταιο να αλλάξουν οι πολιτικές οι τρέχουσες, οι αναγκαίες, οι ορθές, γιατί είναι μοιραίο κάποια στιγμή, μα σε μία τετραετία, μα σε δύο, να υποκύψουν μαγεμένοι από τις σειρήνες του στον ακροδεξιό λαϊκισμό - τόσες μπούρδες μαζεμένες δεν έχω ματαγράψει. Αυτά από το καφενείο. Στο καφενείο δεν ξέρουμε από πολιτική τέχνη, μόνο να την καταναλώνουμε. Αλλά καμιά φορά, ρωτάς και τον άσχετο, σου αρέσει ρε αυτό που ακούς; Σου λέει "μπα". Κι εσύ αν ρωτάς από ενδιαφέρον και ξέρεις, και έχεις φαντασία, αναρωτιέσαι αν το μπάσο πετάει, αν η ενορχήστρωση είναι καλή, αν η μίξη παραείναι φλατ, αν αν αν, ψάχνεις να βρεις γιατί να μην του αρέσει; Αν βαριέσαι και ρωτάς για τα προσχήματα, ή αν δεν έχεις λόγο στην παραγωγή και έχει ήδη κυκλοφορήσει σε 100.000 αντίτυπα το κομμάτι, του λες πού να ξες να ακούσεις εσύ από τέτοιες μουσικές ρε τυρογαλάααααα... και ξενοιάζεις. Και σε φοβάται μετά αυτός, και λέει "Ξέρει από μουσική καλά αυτός, δε σηκώνει κουβέντα".

Φυσικά και είναι ο Jeff, φαίνεται όταν αρχίζει τις τρεμολιές...Δεν ξέρω εάν γράφεται αλλά είναι πρώτος-πρώτος στο εξώφυλλο (στη πρώτη φωτογραφία). Πάντως γουστάρω πάρα πολύ όλους αυτούς τους μουσικάρες που δεν έχουν κανένα πρόβλημα να "τσαλακώσουν" την εικόνα τους....Jeff μου παίζεις ένα disko? Ναι αμέ!!!!

Ο Jeff είναι, αλλά δεν θυμάμαι αν αναγράφεται στα credits.

Έτσι είναι....εδώ άραγε ποιος παίζει κιθάρα?

Εμένα πάλι σύντροφε κεντρώε, αυτό με "τρομάζει". Αυτή η πεποίθηση ότι το "κάστρο είναι άπαρτο". Δημιουργεί έναν εφησυχασμό, σε κάνει numb, σου αφαιρεί το χρόνο αντίδρασης... Ναι, μεν η Γαλλία είναι θεμέλιος λίθος της ευρωπαϊκής Δημοκρατίας, όμως μέσα σε 15 χρόνια το περιθώριο που εκφράζει η (κάθε) Λεπέν, βρέθηκε στο προσκήνιο και διπλασίασε (και βάλε) τα ποσοστά του. Και εδώ δεν μιλάμε για συγκυριακό φαινόμενο, μια στιγμιαία έκφραση οργής. Το φαινόμενο εξελίσσεται γραμμικά και ανοδικά. Enemy at the gates... Εδώ δεν βάρεσαν "καμπανάκια", χτύπησαν όλες οι καμπάνες της Notre Dame. Και ας μην ξεχνάμε ότι "ο εντός των τειχών εχθρός", δρα ως "πέμπτη φάλαγγα" του πραγματικού εχθρού. Και εδώ είναι που έχουμε το πρόβλημα: Αν πας να χτυπήσεις το κακό στη ρίζα του- ας πούμε να το καταστείλεις- θα κατηγορηθείς ότι έγινες όμοιος με αυτόν που μάχεσαι (άρα όχι Δημοκράτης). Και κάτι ακόμα: Έννοιες όπως "Διαφωτισμός" και "ευρωπαϊκή Δημοκρατική συνείδηση"- πολύ φοβάμαι- στην εποχή των social media για τους πολλούς είναι από άγνωστες ως αδιάφορες. Bottom line: Αυτό που ίσως να αντιπροσωπεύει τον μεγαλύτερο κίνδυνο για τη Δημοκρατία, είναι αυτό το απόλυτο fusion ανάμεσα στα δύο άκρα του πολιτικού συστήματος. Σε θεωρητικό επίπεδο, τους χωρίζει άβυσσος. Όμως τους ενώνει απόλυτα η ακόρεστη επιθυμία καταστροφής της ΕΕ, του ΝΑΤΟ, της "παγκοσμιοποίησης", κλπ. Θεωρητικά, τα δύο άκρα έχουν διαφορετικές αφετηρίες, όμως (πλέον) χρησιμοποιούν ταυτόσημη ρητορική και σαφέστατα αποσκοπούν στο ίδιο αποτέλεσμα- να γκρεμίσουν τις αστικές Δημοκρατίες μας. Οι μεν στη θέση τους θέλουν να εγκαθιδρύσουν τη σοσιαλιστική (φρ)ουτοπία, οι δε να αποτινάξουν από επάνω τους την παρακμή της Δημοκρατίας, δημιουργώντας μια "βιταλιστική" απολυταρχική δυστοπία. Όσο τα "τσανάκια" τους ήταν ευκρινή και μοιρασμένα, όλα καλά... Όμως όταν ακούς από αριστερά και (άκρο) δεξιά- υποτιμητικά- περί "συνταγματικού τόξου", εκεί αρχίζουμε να έχουμε πρόβλημα. Αυτή η ταύτιση ελοχεύει κινδύνους. Μπορεί να πηδήξαμε το μαντράκι τώρα (και αναφέρομαι στον Μακρόν), όμως δεν θα το έπαιζα στάνταρ 1 ότι στις επόμενες εκλογές ο Χ Μελανσόν (ακόμα και έτσι όπως το έπραξε), θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων. Και για να σε κάνω να ανησυχήσεις λίγο περισσότερο: Μαριόν Μαρεσάλ (το Λεπέν το έχει αφαιρέσει από το επώνυμό της). Κράτα τη στο ραντάρ σου...

Ευχαριστώ για την πληροφορία δεν το ήξερα και είμαι άρρωστος με τον VH. Είναι ξεκάθαρα αυτός.

Το κλείσιμο του κομματιού (στο οποίο αναφέρθηκα πριν) υπάρχει τουλάχιστον σε τρία κομμάτια του Van Halen 1.

Ακούγοντας το, είπα αυτό είναι παίξιμο Van. Παίρνω τηλ. Μάνο γι' άσχετο λόγο (που έχει 16000+δίσκους) και ρωτάω. Έχεις το δίσκο της Larson? -Βεβαίως, παίζουν στα περισσότερα οι Little Feat μέσα. Βρε Μάνο αυτό το είδα στα credits, αλλα άκουσα κι ένα κομμάτι που θα ορκιζόμουν ότι παίζει ο Έντυ, αλλά αναγράφεται ο κιθαρίστας με ?. -Δεν το ξέρω. Το ξανακούω και όντας σίγουρος το χτύπησα στο google όπου επιβεβαιώθηκα. Πιο πριν δε, είχα φωνάξει και τη γυναίκα μου να το ακούσει λέγοντας της αναγνωρίζεις τον Έντυ; Εισέπραξα ένα απλανές βλέμμα βέβαια και προχώρησα παρακάτω. Πάντως ακούγοντας το βινύλιο είναι κάτι παραπάνω από ευκρινές, ο τρόπος που "περπατάει" στη κιθάρα, παραπέμπει εκεί. Και επίσης θέλω να πω πως έχω λιώσει το Van Halen 1 που το θεωρώ cornerstone στη μουσική και όχι μόνο λόγω του Έντυ.

Δηλαδή Νέστωρ εσυ πως το βρήκες ως γνωστός φυσιοδίφης των δισκαδικων και των μουσικών παραλειπομένων; Το έψαξες μήπως; Είμαι σίγουρος πως πριν μπεις στη διαδικασία το είχες καταλάβει.

Το έγραψα γιατι αυτό άκουσα. Ασυνάρτητο σόλο χωρίς έντονη μελωδική γραμμή για τα δεδομένα τη εποχής, με ηχάρα Marshall. Ενα προεόρτιο του Beat it άκουσα. Ιστορικά μιλώντας. Αφτό ινε;

Ναι (μην φανταστείς ότι το ήξερα, το έψαξα), αλλά χωρίς καμία... μανιβέλα, δεν το καταλαβαίνεις με την καμία Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ VH και της NL, πρέπει να ήταν ο Ted Templeman, υπογράφει την παραγωγή του δίσκου και υπήρξε ο επί μακρόν παραγωγός των VH. Το πρώτο τραγούδι δε, που ανέβασε ο sir είναι σύνθεση του Neil Young. Κάτι μάθαμε και σήμερα... Πάντως όταν είδα τον VH στο ρόστερ, είπα "λες να έπαιξε και κάνας... totos", καθότι Lukather & Co έχουν παίξει στα πάντα όλα. Όμως όχι εδώ.

https://books.google.gr/books?id=o_D0U4o1sMsC&pg=PA39&lpg=PA39&dq=cant+get+away+from+you+van+halen&source=bl&ots=G6jP22KrFz&sig=ACfU3U1bH-xZGQ2_UWsByrzNy52YqwEcHw&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwjOv7aP47H3AhXMRPEDHS8-BUkQ6AF6BAgLEAM#v=onepage&q=cant get away from you van halen&f=false

Λόγω .... κλεισίματος το λες?

Van Halen?

το πέτυχα στο καναλι του πολύ ωραίου David Hilowitz και σκεφτηκα οτι θα το βρειτε ενδιαφέρον (αν φυσικά δεν το γνωρίζετε ήδη)

How cute

Με αυτό το πετάλι περνάς ένα σκ παίζοντας, χωρίς φαγητό-νερό και Κυριακή βράδυ αναρωτιέσαι αν έχουν περάσει 2 ώρες ή 2 μέρες. Προσπαθώ καιρό να κάνω κάτι παρόμοιο με VSTs, αλλά αυτό είναι σχεδόν plug n play.