Βάγγελη έκανες πολύ καλα που τα μάζεψες όλα σε ενα thread.
Προσωπικά θα ήθελα να προσθέσω στην παρακάτω άποψη.
«Προσωπικά, υστερα από έντονη συζήτηση με τα παιδιά που παίζω μαζί, καταλήξαμε στο συμπέρασμα να παίζουμε όσο πιο σιγά γίνεται σε ένταση και σε συγκεκριμένα σημεία να "χώνουμε". Θεωρώ εξαιρετικά τυχερό και προνομιούχο έναν μουσικό που μπορεί να παίξει σιγανά σε ένταση αλλά παρ' όλα αυτά να βγάζει μια ένταση στο παίξιμό του.
Το να μπορείς να παίζεις σιγανα(ghost notes ή taps) βοηθάει sta χέρια σου ώστε να έχουν καλύτερο stick control αλλα και τις δυναμικές σου.Όταν μελετάς κάτι καινούριο το θεωρω πολύ χρήσιμο να μελετάς σε χαμηλες δυναμικές, σε βοηθάει να εξοικιωθεις γρηγορότερα με το νέο sticking.Αυτο δεν είναι δικά μου λεγόμενα, αλλά του Steve Smith που όταν αρχιζα να το εφαρμόζω επαληθευτηκε.
Στην συνέχεια αφου αποκτήσεις κάποια οικειότητα αρχίζεις να παίζεις το συγκεκριμένο sticking σε υψηλες δυναμικές(κάτι που βγαινει πιο αβίαστα ύστερα) με τελικο σκοπό να να το προσαρμόσεις (με μεγάλο δυναμικό εύρος)βάζωντας accents και να κάνεις να ακουστεί πιο μουσικα χρησιμο πάνω στο drumset.(ας μην ξεχναμε ένας από τους λόγους που ο drummer δεν θα αντικατασταθεί ποτέ από drum machine, είναι το εύρος των δυναμικων που μπορεί να προσφέρει..βέβαια υπάρχουν και άλλοι λόγοι αλλα ίσως σε άλλο thread.. ;D)
Θεωρώ εξαιρετικά τυχερό και προνομιούχο έναν μουσικό που μπορεί να παίξει σιγανά σε ένταση αλλά παρ' όλα αυτά να βγάζει μια ένταση στο παίξιμό του
Αν και η συγκεκριμένη πρόταση αναφέρεται κυρίως σε jazz παίξιμο, όπου ένταση δεν σημαίνει καθεαυτό μεγάλες δυναμικες ή εναλλαγη δυνατού παιξίματος με σιγανο...
Μην ξεχναμε ότι οι μεγαλύτεροι καλλιτέχνες ήταν αυτοι που μπορούσαν να εναλλασουν
με ευκολία μεταξυ εντασης και εκτόνωσης(tension and release) μείνανε στην ιστορία.(βλ.κλασσικη μουσική, βεβαια το ίδιο ισχύει και σε κινηματογράφο κτλ κτλ)
Ας μην ξεχναμε επίσης ότι πολλές τεχνικες στα τυμπανα όπως π.χ push/pull αναφερόνται
στην δυνατότητα του να μπορείς να εναλλασεις σωματικά μεταξύ έντασης και εκτόνωσης.