Έχουν περάσει σχεδόν 10 χρόνια από εκείνο το απόγευμα (14 Ιουνίου 1995), που ένας φίλος μου ήρθε σπίτι και μου είπε πως ο Rory Gallagher είχε πεθάνει. Το θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Έπαιζα κιθάρα εκείνη την ώρα.
Τι απώλεια και αυτή! ¶λλος ένας στη λίστα των "μεγάλων" που έφυγαν,αφήνοντας όμως πίσω του μεγάλο έργο.
Αφορμή για το post είναι ένα DVD(Rory Gallagher - Live in Concert at Rockpalast) που αγόρασα πρόσφατα απο το Amazon, το οποίο περιέχει μερικά live του, που είχε μεταδώσει η Γερμανική τηλεόραση. Ατόφιο χρυσάφι φίλοι μου. Ποιότητα ήχου μετριότατη, αλλά ακόμη κι έτσι μπορεί κανείς να καταλάβει το μεγαλείο αυτής της προσωπικότητας. Bluesman στα βάθη της ψυχής του με τεράστια ποσά ενέργειας και απολαυστικός performer.
To post δημοσιεύεται σε αυτό το "ΘΕΜΑ" γιατί πιστεύω πως κιθαρίστες και μη, μπορούν να αναγνωρίσουν την αξία ενός σοβαρού μουσικού που σεβάστηκε τον εαυτό του και τους fans του μέχρι τέλους.
Ελπίζω να μην ήμουν υπερβολικά δραματικός.
I'm a million miles away,
I'm a million miles away,
But I'm sailing like a driftwood,
On a windy bay,
On a windy bay.