Ampelofilosofos

Να'στε καλά ρε παιδιά για την ανταπόκριση. Το μανίκι έχει αρκετό relief τώρα, θα δοκιμάσω να το σφίξω λίγο - αυτό μου φαίνεται σαν κύριος ύποπτος! Κλειδιά κλπ ήταν σφιγμέμα ΟΚ. Το τρέμολο είναι φουλ φλόουτινγκ :P και είναι οριζόντιο- μακριά απ' το σώμα. Θα δοκιμάσω κι αυτό με τις γειτονικές χορδές, αν και είναι όντως κουλό! Και πάλι ευχαριστώ!

Χαιρετώ τους νοιζάδες, ζητάω τα φώτα σας, γιατί εμφανίστηκε στην stratocaster μου (squier standard) ένας περιέργος θόρυβος μερικές μέρες αφού πείραξα τη βέργα στο μανίκι, καθώς χρειαζόταν λίγο σετάρισμα... Ο ήχος ακούγεται όταν χτυπάω ανοιχτή την ΡΕ χορδή και την παραμορφώνει - η χροιά του είναι μεταλλική σαν να συντονίζεται κάποιο μεταλλικό εξάρτημα με τη νότα. Απ'τα ελατήρια δεν είναι σίγουρα. Το truss rod δοκίμασα να το γυρίσω εκεί που ήταν πριν και δε διορθώνεται... Παίζει εκεί βέβαια να έγινε η χαζομάρα. Καμιά ιδέα κανείς?

Ο Δρ (του) Χάους ;D ;D ;D μου είναι πάρα πολύ συμπαθής και η σειρά το ίδιο (καθότι και συνάδελφος :P) Τώρα όσον αφορά το κομμάτι που ανοίγει το θρεντ: Είναι όμορφο μελωδικά, χωρίς να είναι κάτι το ιδιαίτερο- μια κλασική φόρμα μπλουζ... Οι στίχοι μ' αρέσανε εξίσου (με πετυχαίνει σε παρόμοια φάση ο μπαγάσας...) Με χάλασε μόνο η χροιά της φωνής του :-\ Σαν οργανοπαίχτης μπλουζ με πείθει. Σαν ερμηνευτής, μάλλον όχι. Νομίζω θα ήταν πολύ πιο πετυχημένο το κομμάτι από μια άλλη φωνή. ;D ;D ;D

:o :o :o Πραγματικά υπέροχη! Συγχαρητήρια στον καλλιτέχνη, η συγκεκριμένη είναι πολύ μπροστά, όπως και η Lucie telecaster! Ray, να τις χαίρεσαι και τις δύο (γυναίκα και κιθάρα 8)) Άντε μαραθώνιε, με το καλό να θαυμάσουμε και το νέο πρότζεκτ! Αφού γουστάρεις εσύ, φτάνει και περισσεύει!!! Πάντως είστε πολλοί οι αισθηματίες! Πρόσφατα διάβαζα για τον joe perry: http://forums.aeroforceone.com/viewtopic.php?p=1082166&sid=9960c7fbe9e86b2b3fb92aa0c060f6a7 :)

Καλημέρα συμφορουμίτες, να προσθέσω κι εγώ τη δική μου ατυχή εμπειρία... Χθες το απόγευμα βρέθηκα στο Mall στο Μαρούσι. Παρκάρησα το αυτοκίνητό μου στο αδιέξοδο της οδού Α.Παπανδρέου (λίγα μέτρα μακριά από το Υπ. Παιδείας...). Μόλις είχα παραλάβει από σετάπ μια ολοκαίνουρια Les Paul (κινέζικη ρέπλικα) με τη βαλίτσα της και παρκάροντας την έβγαλα από το πίσω κάθισμα και την έβαλα στο πορτ-μπαγκάζ, για προφανείς λόγους... Φαίνεται ότι κάποιοι (#@%&^*& ακατανόμαστοι) την είχανε στημένοι εκεί γύρω και είδαν την κίνησή μου (διαφορετικά δεν ήταν ορατή η κιθάρα). Επιστρέφοντας βρήκα το πίσω τζάμι θρύψαλα και η κιθάρα είχε κάνει φτερά... Παρεπιπτόντως στον ίδιο δρόμο φεύγοντας υπήρχαν κι άλλα σπασμένα αυτοκίνητα. Η κλοπή δηλώθηκε στο Α.Τ. Αμαρουσίου, όπου μου είπανε ότι κακώς έκανα και την μετακίνησα στο πορτ-μπαγκάζ... Το καλύτερο που μπορούσα να κάνω ήταν να την πάρω λέει μαζί μου (στο πολυσύχναστο πολυκατάστημα...)! Επίσης δεν τους έκανε καμία εντύπωση το σημείο του περιστατικού, καθώς μάλλον αυτή η "μπίζνα" γίνεται εκεί σε καθημερινή βάση. Παρακαλώ, αν τυχόν κανείς την σταμπάρει ή επιχειρήσουν να του την πουλήσουν, να στείλει ένα πμ ή ένα mail στο [email protected]. Η κιθάρα είναι ρέπλικα Gibson Les Paul Supreme (χωρίς κοιλότητες πίσω για τα ηλεκτρικά) σε χρώμα Cherry Sunburst. Serial Nο δεν πρόλαβα να σημειώσω (όχι απαραίτητα ότι θα ήταν και αληθινό). Η κιθάρα δεν είναι πολύ μεγάλης αξίας, αν και στις εποχές που ζούμε δε νομίζω να περισσεύει έστω και 1 ευρώ από κανέναν. Εύχομαι να μη συμβεί σε άλλους, το ξενέρωμα είναι απερίγραπτο...

Αυτές οι Love Rock είναι έρωτας... H Lemon Drop ειδικά :o :o :o http://www.richtonemusic.co.uk/products/tokai_love_rock_ls100q_electric_guitar_lemon_drop.asp Να μην ήταν out of stock....

Η δική μου ιστοριούλα: Τα ακούσματα στο σπίτι ήταν παραδοσιακά, ελαφρά λαικά και ρετρό... Για ένα φεγγάρι οι γονείς αποφάσισαν να με στείλουν μαζί με την αδερφή μου να μάθουμε αρμόνιο σε έναν τοπικό πολιτιστικό σύλλογο (Η άλλη εναλλακτική που μας δώσανε ήταν το ακκορντεόν ;D). Τελικά δεν πολυ-ευδοκίμησε γιατί δεν με κέρδισαν οι παιδικές γλυκανάλατες μελωδίες που είχαν οι ασκήσεις και η δασκάλα ήταν και ολίγον bitch... :P Γύρω στην 4η-5η δημοτικού κάποιοι κολλητοί στο σχολείο με μπάξανε στο σκηνικό του ροκ, μιλώντας μου για κάτι φοβερούς τυπάδες που χοροπηδάγανε, κουνούσαν τη μαλλούρα και από κάτω χτυπιόταν ο κόσμος σαν παλαβός (τους Guns n roses). Ήταν η εποχή που άρχισε να εκπέμπει το MTV και με ερέθισμα τους γκάνερζ άρχισα να βλέπω βίντεοκλιπ και από Aerosmith, Metallica, Def Leppard και άλλους μαλλιάδες που μεσουρανούσαν αρχές των 90's. Ακολούθησαν χρόνια με κασέτες -αντιγραφές κλπ.Στο γυμνάσιο Χριστούγεννα θυμάμαι έσκασα το μυστικό στους γονείς οτι θέλω να μάθω κιθάρα, που όλο αυτό τον καιρό με το ΜΤV τσινάγανε πολύ... Τελικά μου έκαναν το χατήρι και η πρώτη κιθάρα ήταν μια ακουστική Aria των 50.000. Πρώτο εγχείρημα να παίξω, η εισαγωγή του Nothing else matters (κλασσικούρα για πολλούς αρχάριους ;D ;D ;D) Γράφτηκα αμέσως σε έναν δάσκαλο να με ξεστραβώσει, ο οποίος...διαολιζόταν όποτε του 'λεγα να με μάθει κανένα τραγούδι guns που είχα κόλλημα τότε. Εκείνος ήταν ρεμπέτης και επέμενε σε αυτά... Για να δώσω πανελλήνιες το χόμπι μπήκε στον πάγο και εν συνεχεία στο 3ο έτος αποφάσισα να πάρω μια ηλεκτρική (Squier strat) και άρχισα να γρατζουνάω. Εν τω μεταξύ τα ακούσματα γυρίσανε και στην ελληνική σκηνή (τρύπες, ενδελέχεια, διάφανα κρίνα και πιο ποπ πορτοκάλογλου, ξύλινα σπαθιά κλπ) και με κάτι συμφοιτητές στήσαμε ένα πρόχειρο γκρουπάκι με το οποίο καναμε μετρημένες (αλλά ιστορικές ;D ;D ;D) εμφανίσεις σε φοιτητικά φεστιβάλ. Πλέον κοντά στα 30, συνεχίζω να την ψάχνω σε ροκ, χαρντ ροκ, μπλουζ και "έντεχνα" ακούσματα, χάρη στις ευκολίες του ίντερνετ και λάτρεψα τους Rαinbow, Hendrix, SRV τους οποίους δυστυχώς γνώρισα όντας μεγάλος. Κάνω εδώ και 3 χρόνια μαθήματα για να βελτιώσω την κουλαμάρα :) και η συλλογή με τις κιθάρες και λοιπά gadgets αβγατεύει διαρκώς... Με τη μουσική θα πάψω να ασχολούμαι μόνο όταν το Parkinson δε θα μου επιτρέπει να σταυρώσω ακκόρντο 8) 8) 8)

Φίλε gerrard, όντως έχεις δίκιο να ενίστασαι :) και οφείλω μια συγγνώμη για το ατυχές παράδειγμα ανάμεσα σε μια signature και μια standard. Εκεί η διαφορά είναι μεγάλη. Το πνεύμα του post ήταν ότι οι υπερβολικά μεγάλες τιμές στα μοντέλα των καλλιτεχνών δεν δικαιολογούνται από τα specs που δεν διαφέρουν τρελά από απείρως φτηνότερα άλλης σειράς της Φέντερ. πχ http://www.fender.com/products/roadworn/models.php?prodNo=013101 http://www.fender.com/products/search.php?partno=0109200800 Η πρώτη είναι road worn (με relic παρακαλώ, δε νομίζω ότι είναι μία τόσο μαζικής παραγωγής) και η 2η ήταν του Stevie... Oι ολίγες διαφορές που βρήκα με πρώτη ματιά είναι οι εξής: rosewood- pao ferro fingerboard, 7,25"-12" radius, tex-mex - texas special pickups, chrome vintage-gold vintage hardware. Aν αυτά συν μια τζίφρα του μεγάλου Στηβ αξίζουν τέτοια διαφορά τιμής(1200-2700$), μάλλον λάθος επάγγελμα διάλεξα ;D ;D Απλώς χρησιμοποιώντας την ίδια λογική συνέκρινα ότι μια καλή ρέπλικα μπορεί να σταθεί αντάξια απέναντι σε μία ορίτζιναλ παρομοίου μπάτζετ που δε θα είναι artist series, αλλά μιας απλής σειράς της εταιρείας, συν ότι ο κιθαρίστας με τη ρέπλικα μπορεί να ικανοποιήσει την κα..λα του ότι παίζει με κιθάρα ίδια ΟΠΤΙΚΑ (το τόνισα και πριν) με του καλλιτέχνη που γουστάρει, να πουλήσει την μούρη του (σεβαστό κατ'εμέ) και θα έχει και ένα αξιοπρεπές playability ενός μέσου οργάνου μαζικής παραγωγής. Άλλωστε η μούρη είναι ο κύριος λόγος αγοράς μιας ρέπλικας, να 'ξηγιόμαστε :P. Σαφώς όπως τόνισα στο αρχικό ποστ αυτό συνεπάγεται συμβιβασμό στην ποιότητα τόσο των υλικών όσο και σε playability κλπ. Ελπίζω να διόρθωσα την αρχική λανθασμένη εντύπωση. Εντελώς φιλικά, Στέργιος

Η δική μου γνώμη για τις ρέπλικες: Καλώς κάνουν και υπάρχουν, γιατί υπάρχει και η ανάλογη αγοραστική ζήτηση (Τώρα το αν από την ύπαρξή τους ζημιώνουν οι εταιρείες, ποσώς με απασχολεί. Μακάρι η πίεση της Ανατολής να έριχνε αισθητά τις τιμές και στις αυθεντικές, αλλά που :P). Δε θεωρώ ότι είναι κακό να υπάρχουν εκεί έξω αξιοπρεπή (πλέον) σε ποιότητα όργανα με τιμή προσιτή για τους πολλούς που δεν έχουν να σκάσουν 3000 για Gibson κλπ και που είναι πανομοιότυπα [glow=red,2,300]ΟΠΤΙΚΑ[/glow] με τα ακριβά όργανα. Κακά τα ψέματα, για πολλούς κιθαρίστες βασικό κριτήριο επιλογής κιθάρας (όπως και γυναίκας ;D ;D ;D) είναι η εμφάνιση. Αφού λοιπόν ο άλλος γουστάρει κιθάρα που να λέει Gibson σώνει και καλά, ας πάρει ρέπλικα. Όπως κάποιος δε λυπάται 1000 γούρια παραπάνω για μια signature Fender κιθάρα μόνο και μόνο γιατί έχει μια υπογραφή απάνω και καμιά άλλη διαφορά με μια πχ Fender standard, δε βλέπω το λόγο να μην πάρει μια μαιμού που θα τον ικανοποιήσει στο οπτικό κομμάτι της υπόθεσης και θα γλιτώσει και τα γούρια του. Γουστάρει τρελά τον Slash, γιατί να μην πάρει μια Slash apetite for distruction replica? NO sweat... To μόνο απαράδεκτο για μένα είναι να αποπειράται κανείς να πασάρει μια ρέπλικα για ορίτζιναλ. Άμα εν γνώση σου αγοράζεις ρέπλικα, με γειά σου και καλόπαιχτη. ;) Για όλους τους άλλους υπάρχουν οι εξαιρετικές αντίγραφες tokai και λοιπές της ιδίας κλάσης, καθώς και πάσης φύσεως LP style με άλλη μάρκα στο headstock, λιγότερο πιστές στο σχήμα αλλά φτηνούλες (vintage, harley benton, jack n danny κλπ). Τώρα το ότι τα ξύλα στις κινέζικες δεν έχουν καμία ποιοτική σχέση με των ορίτζιναλ, αυτό νομίζω το αντιλαμβάνονται όλοι και δε φαντάζομαι κάποιος που αγοράζει ρέπλικα να περιμένει να πετύχει το τεφαρίκι... :P Από τη στιγμή που πας γυρεύοντας για ρέπλικα, πιστεύω ξέρεις εξ αρχής τι συμβιβασμό κάνεις. Τέλος, να πω για κάθε ενδιαφερόμενο ότι θέλει αρκετό ψάξιμο στα κινέζικα sites (τα οποία είναι σε μερικές περιπτώσεις λερναίες ύδρες-ο ίδιος πωλητής με άλλο όνομα σε άλλο site, δυο-τρεις πωλητές με ολόιδιες φασόν φωτογραφίες των ίδιων κιθαρών ή και φωτος από ορίτζιναλ κιθάρες κλπ). Θέλει πολλή προσοχή στις λεπτομέρειες που αναγράφουν οι κινέζοι φίλοι μας, από τις εικόνες μέχρι τα μεταφορικά, το feedback του κάθε πωλητή και άλλα. Αν κάτι σας βρωμάει απομακρυνθείτε, ψάξτε αλλού! Αυτά... (Συγγνώμη για το μεγάλο post!)

Στίνκυ, πολύ ωραία η "σιδηρά" SG του πολέμου! Θα συμφωνήσω ότι λίγο burn look θα χάριζε πολύ για το θέμα που διάλεξες. Κι ένα σκουριασμένο part, έστω βίδες ή κάτι τέτοιο. Για τις σφαίρες που σκέφτεσαι να βάλεις, να ρίξω κι εγώ μια ιδέα: Βάλε πάλι έναν neck μαγνήτη (της πλάκας που δε θα δουλεύει τελικά-μόνο μόστρα :P) σε aged white όπως ο bridge και με ένα τρυπάνι κάνε μια λοξή τρύπα και σφήνωσε εκεί τη σφαίρα με λίγο burn γύρω-γύρω. Ή κάνε το ίδιο κάπου στο σώμα της κιθάρας. Θα μετράει...! Καλή συνέχεια, και πάλι μπράβο!

;) ;) ;) Φίλε Λάκη, πολλά μπράβο κι από μένα! Μη ακούς τους εγκάθετους! Ασ'τες τις κακίστρες... να σχολιάζουν το γένειον.... ;D ;D (Εγώ θα συμφωνήσω με τον boss, κάνε ό,τι αρέσει στο αίσθημα -και σε σένα πρωτίστως). Πολύ ωραίο το κομμάτι (και η συλλογή με τα μπλιμπλίκια)! Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι σάουντρακ σε road movie! Ιδιαίτερα ενδιαφέρον! Mυστηριώδες θέμα και ωραία παντρέματα: industrial σφυριές στο ρυθμικό, shredo-squeals, jazz-o-χιώτης των 60s μαζί με (όλα τα λεφτά :D) bollywood-σιτάρ! Αυτά κάνεις όταν βαριέσαι? Ήμαρτον! Πού να'χες όρεξη δηλ...! Ωραίος-ωραίος!!! Υ.Γ. Από περιέργεια: Τι εστί COND?

Cold day in hell, black day on earth... :'( :'( Μεγάλος! Καλό ταξίδι!

Πολύ όμορφη φάλτσε! Μεγειές και καλόπαιχτη... κι αυτή! Πάντως, ρε μοναχοφάη ;D Πες μας κι εμάς τα στραβάδια από πού (κα'νά site, όνομα πωλητή, λέω 'γω...έστω σε pm) έκανες κοτζάμ συλλογή ανατολίτισσες! Μην πέσουμε σε κανέναν που αντί για κιθάρα με θήκη στέλνει θήκη με μπανάνες :P :P

Η αλήθεια είναι ότι δεν είχα την υπομονή να διαβάσω όλη τη στιχομυθία... Όντως χύθηκε πολύ μελάνι σε καβγάδες για το ποιόν και την "καλλιτεχνική" αξία των U2. Θα παραθέσω και τη δική μου ταπεινή άποψη: 1) Αρχικά να δηλώσω ότι ανήκω σ'αυτούς που αρέσκονται στο άκουσμά τους. Ακόμα κι αν εγώ ή o Superfunk είμαστε οι τελευταίοι "δεινόσαυροι" ;D ;D 2) Μπορεί από χρόνια να έπαψαν να "σπρώχνουν" τη μουσική παραπέρα, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να μην συνεχίζουν να υπάρχουν. Ένα λιθαράκι στη μουσική (μικρό-μεγάλο ας το κρίνει καθένας) το έχουν βάλει κι αυτοί. Για αυτό και, 3) Έχουν μείνει στην ιστορία και στη συνείδηση των μουσικόφιλων για κάποια σημαντικά τραγούδια που έχουν βγάλει και θέλω να πιστεύω ότι γι'αυτά συνεχίζει ο κόσμος να πηγαίνει στις συναυλίες και τους ακούει ακόμα, όχι τόσο για το "φαντασμαγορικό σόου" και τη σκηνή ταραντούλα... :P 4) Ο Edge μπορεί να μην είναι παιχταράς σαν τους Σατριάνηδες και τον Τζεφμπέκ, αλλά τα ριφ του και γενικώς η μουσική τους, παρ'όλη την απλότητά τους είναι έξυπνα και πετυχαίνουν το πλέον βασικό: Να χαϊδέψουν όμορφα τα αυτιά μου (σου, του κλπ) ;D. Αυτό πιστεύω υπερέχει έναντι της τεχνικής- η αρμονία! Τώρα άμα είναι mainstream (Στην πυρά, στην πυρά!!!) καλά κάνει... Και λοιπόν? 5) Ο Bono μπορεί να είναι μέγιστη ψωνάρα, όπως κάποιος ανέφερε σε άλλο θέμα, μπορεί το φιλανθρωπικό του έργο και τις πολιτικο-κοινωνικές του ευαισθησίες να τις πλασάρει σκανδαλωδώς στα ΜΜΕ με αποτέλεσμα να γίνεται ολίγον μαϊδανός και γραφικός, αλλά το γεγονός ότι δίνει και 5 ψίχουλα από αυτά που βγάζει για φιλανθρωπικούς σκοπούς και δεν τα τρώει όλα σε κραιπάλες, βίλες, κότερα, γκόμενες κλπ. για την πάρτη του, όπως άλλωστε η πλειοψηφία των συναδέλφων του, εμένα μου αρκεί για να μου είναι τουλάχιστον συμπαθής. :) 6) Οι U2 με την καμία όμως δεν είναι ατάλαντοι που πουλάνε γιατί τους αγαπάει το ΜΤV. Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες υπάρχουν μυριάδες ατάλαντοι που καταφέρνουν να επιπλέουν. Για τους συγκεκριμένους απλά δε συμφωνώ (βλ. και παρ.4) 7) Θερμή παράκληση, για να μη χαλάμε χωρίς λόγο το κλίμα μες το φόρουμ, όποιον δε γουστάρουμε, ας μην τον βαφτίζουμε ατάλαντο, υπερτιμημένο, πουλημένο στα μέσα και λοιπές σούπες με χονδροκομμένες εκφράσεις. Μπορούμε με σεβασμό στα γούστα των υπολοίπων να λέμε όμορφα τη γνώμη μας. (Με αφορμή τα σχόλια και για το Λαζόπουλο). Και ο μακαρίτης ο Τζάκσον, μπορεί να ήταν άρρωστος κυριολεκτικά, να πήγαινε με παιδάκια, να έκανε ένα κάρο εγχειρήσεις γιατί μισούσε το χρώμα του, αλλά ο άνθρωπος είχε ταλέντο. Προσωπικά δεν τον γούσταρα καθόλου, αλλά ο τύπος ήταν φαινόμενο. Τ-Ε-Λ-Ο-Σ ;D Ο Λαζόπουλος, μπορεί να έχει κι αυτός τα κουσούρια του, μπορεί να λαϊκίζει ώρες-ώρες υπέρ του κόμματος που γουστάρει ο ίδιος, μπορεί το χιούμορ του να ενοχλεί ορισμένους ή απλά να τους αφήνει αδιάφορους, αλλά ταλέντο έχει, και μάλιστα όσο λίγοι στο χ'ωρο του. Άμα ψάξτε και παλιότερες δουλειές του, θα δείτε ότι ο άνθρωπος έχει κάνει σπουδαία πράματα και ήταν πολύ μπροστά από τα πράγματα... Αυτά μάγκες, εντελώς φιλικά. Ας χαλαρώσουμε λίγο... 8) 8) 8)

Ω ρε φρίκη... ;D ;D ;D Νόμιζα ότι μόνο εδώ στο e-LADA βγάζουμε ατάλαντες ξανθιές... Το όλο "ντύσιμο" :P με το σώβρακο με την ασορτί πλατίνα θυμίζει υπερβολικά Τζούλια. Σε κάποια σημεία λικνίζεται κιόλας ο τυπάς! Πολυ-ΕΛΕΟΣ!!! :-X ;D

Ευχαριστώ για την ενθάρρυνση johnny69! Ώρες-ώρες κι εγώ έχω τις αμφιβολίες μου για το αποτέλεσμα :P. Ελπίζω να το φέρω εις πέρας επιτυχώς! Η διαδρομή πάντως θα με αποζημιώσει σίγουρα. :D Ξεκούρδιστε, εννοείται ρε παιδί ασχολούμαι επειδή μ'αρέσει το "σπορ", όχι για το φτηνό τις υπόθεσης- άλλωστε δεν πρόκειται να γίνει εφάμιλλη της (ακριβής- δυσανάλογα βέβαια) ορίντζιναλ από ποιότητα κατασκευής κλπ για να συγκρίνω καταστάσεις. Απ'την άλλη εγώ τη φτιάχνω, γιατί showmaster δε βγαίνει σε hollow-body ;D Mkm, το πατρόν για την ακρίβεια αναπαριστά ό,τι θα περιλαμβάνει η κεντρική "φέτα". Όπως φαίνεται, το τμήμα όπου θα γίνει το back contour θα μείνει αρχικά στον κορμό της κατασκευής. Όταν τελικά κολληθεί το πίσω καπάκι θα σκαφτεί με ράσπα το contour (από μέσα θα υπάρχει υπόστρωμα, no problem - αν γίνομαι κατανοητός). Το μόνο αρνητικό της μεθόδου είναι ότι στο βάθος του contour (μπορεί και) να φαίνεται η κόλληση (λεπτομέρειες... :D)

Bihla, συγγνώμη ρε παλήκαρε που απαντώ καθυστερημένα, χτες δεν ξαναμπήκα στο ίντερνετ... Λοιπόν, επειδή από εργαλεία δεν έχω πρόσβαση σε σοβαρά μηχανήματα, οι κοιλότητες και η όλη κατασκευή θα γίνουν με την εξής πατέντα...: Θα είναι "σάντουιτς"-ένα κεντρικό παχύ τμήμα (alder) όπου θα κοπούν διαμπερείς οι κοιλότητες και δύο καπάκια-ένα λεπτό επίπεδο πίσω από το ίδιο το alder, απ'όπου θα΄χει και ανοίγμα για το κύκλωμα και το μπροστινό-carved-top με maple. Τα λεπτά φιλέτα για το πίσω καπάκι συνεννοήθηκα να μου τα κόψει ένας μαραγκός με πριονοκορδέλα. Όλα τα υπόλοιπα θα γίνουν με πριονάκι, σέγα, ράσπα και σκαρπέλα (...και μπόλικη υπομονή ;)) Το sunburst δεν το φοβάμαι, δεν είναι η πρώτη φορά που παιδεύομαι... (βλέπε http://www.noiz.gr/index.php?topic=174587.0). Εδώ, θα ξεκινήσω στο κέντρο με πράσινη ανιλίνη που θα σκουραίνει προς τα έξω και σιγά-σιγά θα προσθέτω και μπλε. Είδομεν... έχω μέλλον, αλλά δε με χαλάει! 8) Edit: Καλό μήνα μάγκες!

Λοιπόν παληκάρια: mkm- Το template είναι χειροποίητο από μετρήσεις πάνω σε φωτός του ίντερνετ... Αν το χρειάζεσαι, να προσπαθήσω να το βγάλω μια καλή φωτό να φαίνεται ακριβώς στην ευθεία (αν βοηθάει). William, τα κομμάτια είναι κλασικό σκλήθρο-alder. Για καπάκι θα βάλω flame maple, το οποίο ακόμα περιμένω >:( Τώρα για το headstock... είναι προφανής η αγάπη σου για τα 70's, εξ ου και η κραυγή αγωνίας ("ΟΧΙ") ;D. Δυστυχώς αυτό που πήρα δεν έχει σχήμα ακριβώς ούτε CBS ούτε μοντέρνο μικρό, οπότε είπα να το "κουρέψω". Πάντως, όταν σχεδίαζα το όλο εγχείρημα, δοκίμασα στο corel draw πως θα ήταν με 70's neck- δε μου άρεσε, άλλο οι stratocaster, εκεί μάλιστα, λέει! Οι showmaster έχουν γενικά πιο slim σχέδιο, θα φαίνεται τεράστια η κεφαλή :-\

Καλησπερίζω το ανανεωμένο noiz με τις ενισχυμένες λυχνίες (rectified...) ;D Εδώ και λίγο καιρό αποφάσισα να ξεκινήσω μια καινούρια κατασκευή. Σιγά-σιγά καταφτάνουν τα υλικά από διάφορες μεριές... Το project θα είναι κάτι σε στυλ fender showmaster (φώτο 1) όπως δηλοί (:P ) και ο τίτλος, σε χρώματα αλά tom anderson (φώτο 2) έτσι με χρυσαφί hardware, αλλά και με κοιλότητες (hollow body)! Να δούμε τι θα βγει... ??? Προς το παρόν θα σας δώσω μια ιδέα από τη "γιάφκα" με τα υλικά και το template που έχω σχεδιάσει. Τα λοιπά εν συνεχεία, άμα ξεκινήσει... ή άμα τελειώσει ;D ;D Υ.Γ. Το μανίκι είναι ένα φτηνό αξιοπρεπές strat style (καμία σχέση με original fender specs) γι'αυτό και η "μαυρίλα" στο headstock-σχεδίασα που θα το τρίψω για να'ρθει λίγο πιο κοντά στα "σωστά μέτρα". Τα λέμε noizάδες!

:D :D :D Νέστορα, super!!! Ωραίο παίξιμο και η μπάντα δεμένη. Αν υπάρχει κι άλλο υλικό στο αρχείο σου, άσε τις σεμνοτυφίες και δώσε πράμα στο λαό! 8)

Καλώς τα δέχτηκες! Κρίμα που είναι μάπα τα ξύλα, αλλά όντως, για 100 ευρά, δε βαριέσαι... Σίγουρα το όλο εγχείρημα γίνεται για τη χαρά της δημιουργίας και όχι για να βγάλεις ήχο Gibson ;D Έπρεπε να'κανες καμιά ερώτηση εδώ ρε παλήκαρε πριν παραγγείλεις, υπάρχουν και ωραία κιτ με σώμα μαόνι (ή τουλάχιστον έτσι λένε: http://www.gitarre-bestellen.de/products/Gitarren-u-Bass-Bausaetze/E-Gitarren-Bausatz-LP-Style-komplett-Mahagoni-I.html) με τα διπλάσια όμως χρήματα. Τελοσπάντων, καλή ενασχόληση ierissioti, αναμένουμε φωτορεπορτάζ 8)

Οπωσδήποτε ο καλός μουσικός κάνει το όργανο να κελαηδήσει, και σε καμία περίπτωση ένας ατάλαντος μουσικός δεν θα "κελαηδήσει" μέσα από ένα καλό όργανο. Το feeling και το touch που αναφέρατε παληκάρια σίγουρα κάνουν τη μεγάλη διαφορά ανάμεσα στις μουσικάρες και σε αυτούς που απλώς γραντζουνάνε άψυχα. Να προσθέσω στα λεχθέντα, ότι πολύ σημαντική είναι και η "μουσικότητα", η μελωδικότητα αν θέλετε στο παίξιμο. Δεν πα'να παίζεις παπάδες, άμα η μελωδία είναι ψόφια, δεν σε ταξιδεύει.(Κοινώς το τι κουβαλάει κάθε μουσικός μέσα του και πόσο περίτεχνα μπορεί να το βγάλει προς τα έξω). Τέλος, για την "καλή" κιθάρα, χρήσιμη είναι κι αυτή για να σε εμπνέει να την παίζεις και να σου δίνει την αβάντζα να ξεδιπλώσεις το (όποιο) ταλέντο και τη (όποια) τεχνική. Άμα η κιθάρα είναι κακοφτιαγμένη και δυσκολεύεσαι να βγάλεις με άνεση καθαρό ένα ακόρντο ή ένα γρήγορο πέρασμα, πήγαινε για άλλη ;D. Τώρα βέβαια "καλή" κιθάρα φαντάζομαι θα είναι μια ακριβή (ποτέ δεν είχα ακριβές :P, αλλά άμα οι εταιρείες δεν προσέχουν τα ακριβά όργανά τους, να φύγουν-να πάνε αλλού)! Μπορεί όμως να είναι κι ένα σκουπόξυλο των 200ε με ένα αξιοπρεπές σετάπ!

Σας ευχαριστώ πολύ audiokosta και apo83! Νομίζω με υπερκαλύψατε (Παράθεση:"Κάτι για να μη λες ότι δεν σε προσέχουμε" - Αλοίμονο, No complain :))! Kώστα, είχα κοιτάξει μόνο σε αμερικάνικο και αγγλικό η-μπει. Γερμανία, Γαλλία κλπ δυστυχώς με τη γλώσσα δεν την πάλευα και δεν ήξερα πώς να ζητήσω αυτό που έψαχνα. Καλό κουράγιο και σ'αυτούς που εργάζονται Σ/Κ. Να'στε καλά μάγκες!

;D ;D ;D Ή που δε συνήλθαν απ΄τα χτεσινά ποτά ή που θα λιάζονται σε καμιά παραλία φίλε Korgious. Nα'σαι καλά!

Κανένας ρε παληκάρια? ???