kostri

Επαναφέρω το θέμα με την ελπίδα να "εκμαιεύσω" ;D κάποιο επιπλέον σχόλιο για το κομμάτι. Αν κάνω κατάχρηση της υπομονής σας ζητώ συγνώμη. Απλώς σκέφθηκα πως μπορεί να υπάρχουν κάποιοι που θα ήθελαν να βοηθήσουν αλλά δεν είδαν το θέμα. :)

Πολύ φοβάμαι πως όλες αυτές οι φιέστες είναι κατ’ αρχάς άσκοπες. Δεν λύνουν κανένα πρόβλημα τις περισσότερες φορές. Επίσης, σαφώς μας κάνουν κι αισθανόμαστε καλύτερα για τις υπόλοιπες μέρες του χρόνου. Σβήνουμε το φως για δέκα λεπτά και μετά το ξεχνάμε αναμμένο για δυο μέρες. Ούτε λόγος φυσικά για τα πραγματικά αίτια του οικολογικού προβλήματος.

Πάντως πριν καμιά βδομάδα που βρέθηκα στην Θεσσαλονίκη με εξέπληξε θετικά το γεγονός ότι είδα ποδηλατόδρομους σε πολλά σημεία. Επίσης έχουν τοποθετηθεί σαμαράκια στα πεζοδρόμια της Αγ. Δημητρίου όπου η κατάσταση απ’ τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα ήταν απαράδεκτη. Αναθάρρησα λοιπόν και σκέφτηκα ότι κάτι θετικό μπορεί να γίνει. Διαβάζοντας όμως το ποστ του dmilo κατάλαβα ότι δεν είναι τόσο ειδυλλιακά τα πράγματα.. :-\

Στην σελίδα 4 αυτού του θρεντ χαρακτηρίσθηκαν «μαλακίες» τα όσα γράφει ο Ν. Γ. Ξυδάκης στο άρθρο του.

Επομένως, «μαλακίες» είναι τα όσα, όπως έγραψα, πρότεινα για προβληματισμό. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι δεν πρόκειται για έκφραση και στήριξη κάποιας άποψης. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να επιδείξω κι εγώ τους διαδικτυακούς μου μύες και να γαβγίσω κάποιες βρισιές. Δεν θα το κάνω. Αν και το θέμα πήρε ενδιαφέρουσα τροπή, δεν θα συμμετάσχω. Ζητάω συγνώμη απ’τον theoctapus στον οποίο θα απαντούσα σήμερα.

Με όλο το σεβασμό, είναι της μόδας να ισχυρίζεται κάποιος ότι μιλά εξ' όνόματος πολλών; Έχεις καμία αμφιβολία ότι η τεράστια πλειοψηφία των συμπολιτών σου (δικτυακώς ή άλλως) θεωρεί ανοησίες αυτά που λέει ο Ξυδάκης; Έχεις κάποια ένδειξη περί του αντιθέτου;

Δεν μιλάω εξ'ονόματος κάποιου. Μία παρατήρηση έκανα. Κατά την γνώμη μου μόνον εσύ ασχολήθηκες με την κατασκευή εχθρών/φίλων σ'αυτό το θρεντ.

Πιθανώς να ενδιαφέρει και άλλους, οπότε ρίχτα μην ντρέπεσαι.  :)

Θα προσπαθήσω λοιπόν να σου απαντήσω. Αύριο όμως. :)

Δεν βλέπω πουθενά τον δρόμο πρός το μη αυτόνομος λόγω των "εμπλουτισμένων" ελληνικών. Μπορεί να είμαι αφελής, αλλά δεν τον βλέπω. Επίσης δεν βλέπω την σύνδεση μη αυτόνομος (ότι και αν σημαίνει αυτό)-->έλλειψη ψυχραιμίας και δημιουργικότητας. Βλέπω όμως ένα ξεκάθαρο κυνήγι μαγισσών, μια αγχωμένη αναζήτηση "τις πταίει" από την οποία έχουμε ανοσία. Επίσης βλέπω μια κατασκευή επιχειρημάτων που αντί να βασίζεται στο περιεχόμενο και στην λογική συνέχεια βασίζεται στο περιτύλιγμα.

Αν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε γιατί ασχολείσαι?

Μου ζητάς να σου πω αυτά που ..έχω ήδη πει. Θα γίνω αφόρητα βαρετός για τους υπόλοιπους. Μπορώ μέσω πμ αν θέλεις να σου εξηγήσω, όσο μπορώ, την άποψή μου. :)  

Ποιός το λέει αυτό; Ποιά λογική αλληλουχία οδηγεί σε κάτι τέτοιο. Δηλαδή πάλι οι απόξω μας φταίνε ή ποιο σωστά, τα απόξω;

Αυτό το λέω εγώ, εφόσον δικό μου είναι το ποστ. Για ποια "λογική αλληλουχία" ενδιαφέρεσαι? Για εκείνη που δείχνει πως μια μη αυτόνομη οντότητα δεν μπορεί να είναι ψύχραιμη και δημιουργική? Μπορείς να το δεις από πολλές πλευρές. Η ψυχαναλυτική και η ιστορική είναι οι πλέον διαδεδομένες.

Ο Ξυδάκης και η προσέγγισή του είναι το έρεισμα για τη συζήτηση που επιχειρείς. Θεώρησα σωστό να καταδειχθεί η αξία του, πριν συνεχίσει η συζήτηση. Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να θεωρούμε αυτά που λέει άξια σχολιασμού, αυτοδικαίως.

Δεν έχει καμία σημασία ποιος είναι ο φορέας μιας ιδέας. Την ιδέα εξετάζουμε. Τουλάχιστον εγώ αυτό κάνω. Και οι υπόλοιποι, ευτυχώς.

Σε περίπτωση που κάποιος ενδιαφέρεται για το θέμα και όχι για το αν ο Ξυδάκης είναι εχθρός/φίλος, κακός/καλός κτλ. συνεχίζω λέγοντας την γνώμη μου.

Ο Ξυδάκης είναι εύστοχος ως προς τα χαρακτηριστικά της μεταγραφής ξένων προτύπων στα ελληνικά πράγματα. Αυτή έγινε άκριτα, άστοχα, αμήχανα και υπό την επήρεια του ραγιαδισμού που δεν μας έχει ακόμα εγκαταλείψει. Έχει σαφώς να κάνει με την απόλυτα εξουσιαστική σχέση ανάμεσα στην Δύση και την Ελλάδα, εις βάρος της τελευταίας.

Αποτέλεσμα αυτής της σχέσης είναι και η ξενομανία η οποία είναι τόσο αγαπητή στους νεοέλληνες. Δεν ψέγω μόνον εμάς, φυσικά, γι αυτό. Είναι κοινή αγάπη όλων των..εξουσιαζόμενων. Δεν θα ξεχάσω την λατρεία με την οποία υποδέχθηκαν οι Λιθουανοί(έζησα κάποιο καιρό εκεί) τα νεόδμητα τέρατα-πολυκαταστήματα τα οποία κατέστρεφαν τόσο την παραδοσιακή τους αρχιτεκτονική όσο και το (ήδη κατεστραμμένο..)εργασιακό τους καθεστώς.

Ωστόσο, πρέπει να επισημάνω ότι οι νεοέλληνες υπήρξαμε πολύ αχάριστοι σ’ αυτό το πολιτιστικό αλισβερίσι που συμβαίνει πάντα είτε το θέλουμε είτε όχι. Ενώ έχουμε πλούσιες εξαγωγές σε λέξεις, οι εισαγωγές μας είναι πενιχρές. Όπως έγραφε κάποτε ο Καστοριάδης μόνο τις βρισιές μας καταδεχθήκαμε να “μολύνουμε” με ξένες γλώσσες. Βέβαια δεν έζησε να δει την σύγχρονη πνευματική στειρότητα και την κιτς ξενομανία.

Άρα τι μας λείπει? Χωρίς (οικονομική και πολιτική)αυτονομία δεν μπορούμε να έχουμε ψύχραιμη και δημιουργική στάση. Ούτε παιδεία. Νομίζω πως ο νεοέλληνας δεν είναι μόνο υποταγμένος, όπως λέει ο Ξυδάκης, είναι και ανέμπνευστος και πολιτιστικά στείρος εδώ και πολύ καιρό.

Ναι, το διάβασα κι εγώ αυτό το σχόλιο αλλά δεν νομίζω πως απαντά επί της ουσίας στο ζήτημα.

Αν ένα σοβαρό πρόβλημα δεν είναι οι λέξεις(δηλαδή ο μοναδικός τρόπος μέσω του οποίου μπορούμε να σκεφτούμε) τότε τι είναι?

Ο Ξυδάκης αυτό προσπαθεί, νομίζω, να δείξει. Το μέγεθος και τις αιτίες αυτού του προβλήματος. Θα πω κι εγώ την γνώμη μου απλώς περιμένω να διαβάσω κι άλλες απόψεις. :)

Παιδιά, και γω έβαλα τίτλο στο θέμα που άνοιξα.

Δεν ξέρω τι συνέβει.. ::)

Θα ήθελα να θέσω υπ’ όψιν σας ένα ωραιότατο, κατά την γνώμη μου, άρθρο το οποίο αναφέρεται στα χαρακτηριστικά και την χρήση της γλώσσας σήμερα.

Θα μου πείτε, τι δουλειά έχει ένα τέτοιο άρθρο στο NOIZ. Νομίζω πως έχει διότι το ίντερνετ και ιδιαίτερα τα fora είναι πεδία στα οποία αυτή η γλώσσα βρίσκει σαφή εφαρμογή.

Είτε συμφωνεί κανείς είτε όχι με τις απόψεις του Ξυδάκη, νομίζω πως δεν θα χάσει τίποτα να προβληματιστεί επ’ αυτού του κρίσιμου ζητήματος.

Το κόνσεπτ, το πρότζεκτ, το μπάτζετ

 

Tου Nικου Γ. Ξυδακη

 

Θενξ μαν... Οταν τ' ακούω, μεταφράζω σιωπηρά: Ευχαριστώ, μάγκα μου. Ή: Ευχαριστώ, φιλάρα... Τα μεταφράσματα μου φαίνονται πιο αρρενωπά και χυμώδη, πιο άμεσα, πιο μοναδικά. Γιατί λοιπόν οι μάγκες έφηβοι και οι μετέφηβοι τιτιβίζουν τα δικά τους κρεολικά greeklish; Ισως γιατί κάθε γενιά χρειάζεται τη δική της ιδιόλεκτο, μια μυητική αργκό, προσωρινή, αναλώσιμη, φθαρτή, με ημερομηνία λήξεως. Η ιδιόλεκτος του «μαν» θα ξεθωριάσει με την είσοδό του σε ανώτερο σχολείο, με τη συμμόρφωσή του σε άλλες αργκό, ακαδημαϊκές ή επαγγελματικές, με την ένταξή του στα μαζικά υπερσύνολα της ενήλικης ζωής, της εργασίας.

 

Το ερώτημα παραμένει πάντως: Γιατί τα αγγλικά κατακλύζουν τον καθημερινό λόγο; Τα κρεολικά των εφήβων είναι η πιο αθώα περίπτωση, η πιο χαριτωμένη. Οταν όμως ακούς ενήλικους, επαγγελματίες, επιστήμονες, σπουδαγμένους, να παπαγαλίζουν αγγλικά, να περιγράφουν τη δουλειά τους, τη σκέψη τους, ακόμη και τη διάθεσή τους, με αγγλικά μονοσύλλαβα ή ολιγοσύλλαβα, δεμένα με λίγα ελληνικά ρήματα και άφθονα λεκτικά τικ, όπως «καταλαβαίνεις...», ε, τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι για τα βαθύτερα αίτια.

 

Είναι αληθές ότι η γλωσσομάθεια έχει αυξηθεί γεωμετρικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ο απόφοιτος λυκείου, ακόμη και χωρίς ιδιαίτερη επίδοση, θα διαβάζει και θα μιλάει αγγλικά ασυγκρίτως καλύτερα από τον ανάλογό του του '70, ακόμη και του '80. Μέγα μέρος των σπουδών διεξάγεται σε αγγλόφωνα σχολεία, προπτυχιακά ή μεταπτυχιακά. Μέγα μέρος των επαγγελμάτων απαιτεί καλή γνώση ξένης γλώσσας. Το επικοινωνιακό περιβάλλον κατακλύζεται από ξένη γλώσσα: τηλεόραση, ταινίες, Διαδίκτυο, ποπ κουλτούρα.

 

Αρα η ένταξη στην ξένη γλώσσα, αγγλική εν προκειμένω, έρχεται αβίαστα, φυσικά. Ολα σε σπρώχνουν σε αυτή, γιατί να αντισταθείς; Ο ανάδελφος γλωσσικά Ελληνας, ο χαρτογιακάς ο ευρισκόμενος στον παγκοσμιοποιημένο χώρο των υπηρεσιών, με ανεπαρκή ουμανιστική παιδεία και αδιαμόρφωτο γλωσσικό όργανο, θα πέσει αναγκαστικά στην ευκολία του έτοιμου γλωσσικού κώδικα. Στα μοντέρνα επαγγέλματα των πάσης φύσεως υπηρεσιών, της επικοινωνίας, της ρευστής τέχνης, η συνεννόηση διεξάγεται γύρω από λέξεις-φετίχ, ας πούμε, τις εξής τρεις: κόνσεπτ, πρότζεκτ, μπάτζετ. Εχω ένα κόνσεπτ για ένα πρότζεκτ, αλλά δεν μου βγαίνει το μπάτζετ. Ολη η δημιουργικότητα, όλη η εργασία, ο κόπος, η σκέψη, το σφρίγος, όλα συμποσούνται σε αυτό το τρίπτυχο δισύλλαβων.

 

Παίζουν ρόλο οι σπουδές; Τα μάστερ μονοετούς σε βρετανικά πανεπιστήμια και πρώην πολυτέκνικ; Ναι, ασφαλώς, αλλά πολύ σοβαρότερο ρόλο παίζει το οιονεί διεθνές περιβάλλον της εργασίας, και η γενικευμένη ολιγογλωσσία των εταιρικών στελεχών. Στις μπίζνες δεν χρειάζονται καλά ελληνικά, δεν χρειάζεται καν γλώσσα, όλα διεξάγονται με στερεοτυπικές εκφράσεις και τυποποιημένες σκέψεις: αυτά κυκλοφορούν ως επικρατούσα αλήθεια.

 

Σοβαρό ρόλο παίζει και η ξενομανία. Υπό τον συνοπτικό αυτό όρο εννοούνται διάφορα συμπλέγματα καθυστέρησης, μειονεξίας, οκνηρίας, μιμητισμού - ψυχολογικά και κοινωνικά. Σε περιβάλλον ασφυκτικά ομογενοποιημένο, κοσμοπολίτικο, ίδιο παντού, άοσμο, άχρωμο, «πολιτισμένο», η διατήρηση ιδιαιτέρας ταυτότητας, ιδιομορφίας, ετεροχρωμίας, ντοπιολαλιάς, είναι δυσχερής, κοπιώδης, παράτολμη, ανεπιθύμητη εντέλει. Είναι ευκολότερο και ασφαλέστερο να ομοιάζεις, να κρύβεσαι ανάμεσα σε μυριάδες ομοιόχρωμους γκρίζους· γίνεσαι ευκολότερα αποδεκτός. Τα πλούσια, καλά ελληνικά είναι δύσκολα και σχεδόν ανώφελα οικονομικά-εργασιακά· τα κρεολικά, τα φραγκολεβαντίνικα, τα γκρίκλις του κόνσεπτ-πρότζεκτ είναι εύκολα, ακίνδυνα, ξεκούραστα, καλύπτουν αδυναμίες και ανεπάρκειες. Κι αφού ο ξένος το 'χει βρει, γιατί να σκάμε να το βρούμε εμείς στα ελληνικά; Μισή αλήθεια, ή και ψέμα. Το αντιλαμβάνομαι όταν ακούω γιατρούς να λένε αγγλικά όσα δεν ξέρουν ελληνικά λόγω οκνηρίας· κι όταν θυμάμαι σπουδαίους γιατρούς να λένε για τις αμερικανικές σπουδές τους ότι το ευκολότερο πεδίο ήταν το γλωσσικό, λόγω ελληνογενούς ορολογίας.

 

Το ποτάμι που μας περιέχει είναι ορμητικό και κοσμοπολίτικο, με τρόπους καινούργιους. Αναμφίβολα. Η εγκατάλειψη της μητρικής γλώσσας όμως δεν είναι πρόοδος· είναι υποταγή και απώλεια ταυτότητας, είναι υπαρξιακή συρρίκνωση. Η γλώσσα δεν είναι μόνο εργαλείο, δεν είναι μόνο φόρμα, δεν είναι επικοινωνιακότητα· είναι νοητικό και αισθητικό συμβάν, είναι υλικότητα, είναι σχέση, κοινωνία. Πίσω από την κρεολική, τη θρυμματισμένη γλώσσα των στελεχών και των μοδάτων, των τεχνοκρατών, τώρα πια και των πολιτικών, αναπτύσσεται μια αναλόγως κρεολική, θρυμματισμένη σκέψη, ομοιόμορφη, ομοιόχρωμη, ομοιογενής, αδιάφορη, κολοβή, υποταγμένη. Υποταγμένη κυρίως.

Το λινκ(sic):

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_kathpolitics_1_19/09/2010_1292650

Θα με ενδιέφερε εάν έχεις συγκεκριμένα στοιχεία.

Σε πρόχειρη αναζήτηση που έκανα βρήκα ένα ενδιαφέρον άρθρο του pitchfork. Αφορά την κουλτούρα της κασέτας, πώς εξελίχθηκε και πώς επιβίωσε. Σε περίπτωση που όντως σ'ενδιαφέρει εδώ είναι το λινκ:

http://pitchfork.com/features/articles/7764-this-is-not-a-mixtape/

Ίσως ο Κωτσόβολος είναι το πραγματικό σχολείο...

Ζητώ συγνώμη αλλά δεν μπορώ να πάρω σοβαρά αυτήν την άποψη. Σε σέβομαι ως συνομιλητή μου και δεν θα επεκταθώ. Εκτός κι αν θες να μιλήσουμε για τον λόγο ύπαρξης των πανεπιστημίων και της επιστημονικής έρευνας, να κάνουμε δηλαδή μια συζήτηση που έχει λυθεί -ελπίζω- απ'τον 18ο αιώνα.

Φαντάζεσαι...δεν είσαι όμως και σίγουρος.

Φυσικά και δεν είμαι σίγουρος. Όμως,υποθέτω, αν δούλευες με τον Bernard Plossu θα είχες άλλη άποψη και γνώση για το φιλμ.

Το 99,9% των φωτογράφων των Ολυμπιακών του 2004 ήταν ψηφιακοί (από τα χέρια μου πέρασε ΟΛΟ το database)... και έχουμε 2010.

Αυτό που πέρασε απ'τα χέρια σου ήταν μια συγκεκριμένη εφαρμογή της φωτογραφίας σε συγκεκριμένο περιβάλλον. Δεν πέρασε το σύνολο της σύγχρονης φωτογραφίας φαντάζομαι.

Ναι σίγουρα οι κασέτες έχουν πάρει το 0,00001% της αγοράς...

και ο Κοτσώβολος έχει γεμίσει κασετόφωνα από την πολλή ζήτηση.

Δεν μιλώ για τον..Κοτσώβολο. Αναφέρομαι σε τάσεις και, συγκεκριμένα για την κασέτα, καλό θα ήταν πριν ειρωνευθείς να κοιτούσες την εμπορική τους κίνηση στην Αμερική. Ακόμα και στα δικά μας το περιοδικό velvet π.χ. κυκλοφορεί με δώρο..κασέτα. http://velvetmagazine.gr/2010/09/collectable-diy-party/

Οι φοιτητές μπορεί να λένε ότι θέλουν, συνήθως αλλάζουν γνώμη όταν βγούνε στη πραγματική εργασία.

Ο ρόλος των φοιτητών είναι να ερευνούν και να μαθαίνουν. Όχι να ξέρουν τι πουλάει ο Κωτσόβολος.

Θα ειναι μαζι μας για αρκετο καιρο ακομα, ειτε ως μια πολυτελεια για τους νοσταλγικους ειτε ως εργαλειο δουλειας στους τομεις οπου υπερεχει των ψηφιακων υλοποιησεων.

Ασφαλώς θα είναι μαζί μας. Αποτελεί εργαλείο τόσο στην επαγγελματική φωτογραφία όσο και στο σινεμά. Φίλοι φοιτητές της σχολής κινηματογράφου του ΑΠΘ μου είχαν κάποτε εξηγήσει τις εφαρμογές που έχει σήμερα το φιλμ και το πόσο απαραίτητο είναι για τους επαγγελματίες του χώρου και έπαθα πλάκα.

Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με το τι τεχνολογία "πεθαίνει". Π.χ. τα βινύλια(ακόμα και οι..κασέτες) έχουν επανέλθει δυναμικά.

Συγνώμη για το off.

Νέστωρ ευχαριστούμε πολύ για την ακρόαση και για τα καλά σου λόγια!

Θα ξαναδούμε τα φωνητικά.

Όσο για το όνομα, είχες ωραίο συνειρμό :). Ωστόσο το πήραμε απ’ το ομώνυμο (και αγαπημένο μας) βιβλίο του Κέρουακ.

Να σας πω ότι για να το ανεβάσω το συμπίεσα πάρα πολύ με αποτέλεσμα να χάσει πολύ σε ποιότητα.

Αν θέλετε μπορείτε να το ακούσετε στο myspace μας(το κομμάτι λέγεται Lies, είναι το πρώτο στην λίστα).

Ευχαριστούμε για τον χρόνο σας! :)

Με αφορμή την ανανέωση του myspace μας και το εκ νέου ψάξιμο του υλικού μας είπα να ανεβάσω ένα κομμάτι ώστε να ακούσω την γνώμη σας.

Το συγκεκριμένο κομμάτι άρχισε σαν παιχνίδι με λούπες που γράφαμε την μία πάνω στην άλλη. Ελπίζω τελικά να δημιουργήθηκε μια αισθητική ενότητα.

Θα ήθελα πολύ να μάθω πώς το βλέπετε.

:)

liesnoiz.mp3

Η γνωστή κατάσταση του BIOS.. ::)

Είναι πραγματικά πολύ κρίμα γιατί φέρνει πολύ αξιόλογους μουσικούς.

Μετα τους αθλιους onra με το RnB της παραλιακης που επαιξαν. βγηκαν Gonja Sufi με Gaslamp Killer ΓΙΑ ΝΑ ΤΑ ΡΗΜΑΞΟΥΝ ΟΛΑ.

Αλανια, κλεφτες και αταλαντοι. ΤΕΛΕΙΟΙ. Ειδικα στο 2ο μισο που επαζε ο gaslamp τα δικα του... Τι να πω. Ειχα ΠΟΛΥ καιρο να ενθουσιαστω ΤΟΣΟ πολυ!

Βγάλανε έναν πολύ ωραίο και παλαβό δίσκο. Το περίμενα να είναι καλοί και στα live. :)

Κάποια στοιχεία για την ..πολιτιστική συνεισφορά των καναλιών

Αντιγράφω από άρθρο του Π.Μπουκάλα

Ποιο πολιτιστικό πρότυπο επιβάλλεται από τους διαύλους όταν το 2005 - 2006 τα ιδιωτικά κανάλια αφιέρωσαν στον τομέα «Τέχνες/Πολιτισμός»  ποσοστό χρόνου κυμαινόμενο από 0,1% έως 1,9%, το 2006 - 2007 ποσοστό από 0,1% έως 1,7% και το 2007 - 2008 ένα ποσοστό ακόμα μικρότερο, αφού στο Μέγκα αναλογεί ένα 0,6%, στο ΑΛΦΑ ένα 0,3%, στο ΣΤΑΡ ένα 0,2% και στο Αλτερ ένα 0,1%

Όλο το άρθρο εδώ

http://stavrochoros.pblogs.gr/2009/04/typos-kai-paideia-.html

Πάντως αν θυμάμαι καλά τα ποσοστά για το 2009-2010 ήταν ακόμα χειρότερα.

εξηγω οτι ειναι τοσο ΑΠΛΟ να καταλαβει κανεις τι σημαινει αυτη η εννοια που δεν καταλαβαινω γιατι "πειραζει" τοσο πολυ

Δεν νομίζω πως "πειράζει". Ισα ίσα νομίζω πως έγινε αντιληπτό τι εννοείς. Επίσης μιλήσαμε και γι άλλα ζητήματα σ'αυτό το θρεντ. Απλώς δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορούμε να στηρίξουμε τις απόψεις μας σε μη ποσοτικά δεδομένα(και συ ο ίδιος το κάνεις και πολύ καλά μάλιστα). Ήδη είχαμε 2-3 ποστ στις προηγούμενες σελίδες όπου είδαμε μια χαρά ποιοτικές (όχι ποσοτικές) προσεγγίσεις. Και η τοποθέτηση του op δεν θα μπορούσε να είναι περισσότερο ποιοτική.

Τέλος πάντων, χάνουμε το χρόνο που θα μπορούσαμε να δαπανήσουμε σε φιλοσοφίες για τους the the. :) :)

Πα ν ακουσω ΔΕΔΕ...

Άκου το Mind Bomb 8)

καλλιτεχνικα για εμενα το μεγαλυτερο γκρουπ του πλανητη ειναι οι The The

Αν έχουν έτσι τα πράγματα εγώ λέω να αρχίσεις τις..φιλοσοφίες. Εγώ είμαι πρόθυμος να ακούσω ;D

Άλλωστε ποιος νοιάζεται αν κόβει περισσότερα εισιτήρια η Μαντόνα ή οι U2. Γι αυτό λοιπόν περιμένω τις φιλοσοφίες(ειδικά αν πρόκειται για τους TheThe 8))

ολοι κανουν "αγαθοεργιες" & ολοι τα κονομανε απο παντου.....ο Bowie ας πουμε βγαζει αστεια χρηματα απο τη μουσικη σε σχεση με αυτα που βγαζει απο τις επενδυσεις του ;)

Ναι αλλά οι επενδύσεις δεν μπορούν να ταυτίζονται με τις "αγαθοεργίες".

Δεν άρχισε καμιά πολιτική καριέρα ο Μπάουι όταν βαρέθηκε την μουσική.

Το πόσα βγάζει ποσώς με ενδιαφέρει. Το μόνο που ξέρω για κείνον είναι ότι συντηρούσε τον Roky Erickson όταν δεν είχε να φάει.

Όσο για τους Clash βεβαίως συνθέτουν όλα τα στοιχεία της ροκ ιδεολογίας αλλά δεν είναι οι μόνοι. Όσα γράφει παραπάνω ο blue απετέλεσαν και αποτελούν(ευτυχώς) παρατηρήσεις οι οποίες δημιουργούν ένα αξιολογικό σύστημα που έχει εμπνεύσει κι άλλους ανθρώπους. Είναι πολλοί οι καλλιτέχνες που όχι μόνο δεν βγαίνουν στην τηλεόραση αλλά αρνούνται να υπογράψουν συμβόλαια που θίγουν την δημιουργία τους, δεν παίζουν όταν δεν έχουν κάτι να πουν και δεν υπακούν με τα μάτια κλειστά στους νόμους της προώθησης προϊόντων. Φυσικά και δεν ζηλεύουν όλοι την επιτυχία των σούπερ γκρουπς.   

Ένα από τα σπουδαιότερα σχήματα στον χώρο της ηλεκτρονικής μουσικής ήρθε χθες στο Bios. Δυστυχώς δεν βρήκα εισιτήρια και ξεγελάω τον πόνο μου( :'() ακούγοντας το υπέροχο Lp5

Αν κάποιος απ'το φόρουμ πήγε, ας μοιραστεί τις εντυπώσεις του. :)

άκου το Changes (jarrett trio 1981) Θα πάθεις πλάκα  ;)

:)

Απ'τα πολύ αγαπημένα.

Μπράβο σας!

Είστε πράγματι δεμένοι. Νομίζω πως αν συνεχίσετε την δουλειά θα αναπτυχθεί ακόμα περισσότερο η επικοινωνία μεταξύ σας κάτι που μπορεί να σας οδηγήσει σε πιο προσωπικό ήχο και ακόμα πιο ενδιαφέροντες πειραματισμούς.

Ελπίζω να συνεχίσετε! :)

Ωραίο κείμενο.

Συμφωνώ σε όλα τα σημεία.

Με ενδιαφέρει περισσότερο αυτό:

Όταν λέμε ότι μία μπάντα δεν παίζει τίποτε καινούργιο, δεν εννοούμε ότι δεν παίζει κάτι περισσότερο μοντέρνο από τους πιτσιρικάδες της αγγλικής ή της αμερικανικής σκηνής (πως άλλωστε θα ήταν δυνατό κάτι τέτοιο), αλλά εννοούμε ότι δε παίζει τίποτε καινούργιο σε σχέση με αυτά που έπαιζε η ίδια πριν είκοσι χρόνια.

Από κει και πέρα για την περιβόητη πολιτική τους στάση, δεν μπορεί να περιμένει κανείς κάτι διαφορετικό. Πάντως υπάρχουν μουσικοί σταρ οι οποίοι αν και δεν έκαναν πολιτικές αναλύσεις(δεν είναι αυτή εξ άλλου η δουλειά τους) στήριξαν τα λόγια τους με τον τρόπο ζωής τους. Αυτό δεν είναι καθόλου λίγο και ο Strummer είναι φυσικά ένας απ’ αυτούς.