argytar

Είχα πει λίβρες μια φορά μπροστά σε μια ΝεοΫορκέζα στα νησιά Σααρεμαα της Εσθονίας και με κορόιδεψε ότι κανείς δε το διαβάζει έτσι. Πάουντζ λέει τα λέμε. έκτοτε τις κιθάρες και δη τα σώματά των τα μετράω σε γραμμάρια λόγω της μεσούΟύούλας μου. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία για μια άλλη φορά.

ΔΕΝ πέτυχε το πείραμα... Ίσως φταίει η θερμοκρασία Η αναλογία ανάμειξης. Δεν ξέρω. Πάντως ξεκόλλησε με το χέρι και υπήρχαν κενά στο lamination Πέταξα τρεις ωραίους καπλαμάδες που κοπίασα να ετοιμάσω. Δεν πειράζει αυτά πληρώνεις όταν είσαι υπεραισιόδοξος και βιαστικός. Δεν ξέρω πώς θα συνεχίσω. Μάλλον με Titebond. Πάντως το ότι βρώμισε όλο το υπόγειο φορμόλη δε μου άρεσε καθόλου.

Να σαι καλά Νίκο! Αν μας καθότανε κι ο Καορίτης καλά θα ήταν αλλά θέλει μάλλον ζεστό καιρό!!

Πέρασα κουρδιστήρια και τρύπησα για το maestro να είναι κεντραρισμένο. Θέλουμε ένα καλό γυαλλοχάρτισμα τώρα να αρχίσει το βερνίκωμα.

Σιγά- σιγά τα μάζεψα όλα. Απλά έπρεπε να γίνει η δοκιμή. Ήρθε και το bleeder cloth από τον Ανδρέου στο Μοσχάτο. (Ολόκληρο σεντόνι!) Έκοψα ένα μικρό κομμάτι για να κάνω δοκιμή με σκραπς. Λαδόκολλα πάνω από το καλούπι για να μην τρέξει η κόλλα και ποτίσει. Θα ψάξω για σελοφάν για την κανονική κόλληση. Δύο κομμάτια maple veneer σε cross grain. Καορίτης που ανακάτεψα με νερό. Άπλωσα με ρολό. Έβαλα στα 2/3 του νερού σκόνη κόλλας και μετά το υπόλοιπο και έγινε σαν κρέμα. Στην αρχή έβαλα δυο μεζούρες σκόνη και έπειτα το νερό. Σβώλιασε και το πέταξα. Το σωστό είναι: (αναλογία 2 μέρη σκόνης -1 νερού). Βάζω νερό στο ποτήρι, μετά τη σκόνη. Μετά το υπόλοιπο 1/3 του νερού και ανακατεύω. Η θερμοκρασία του δωματίου πρέπει να είναι πάνω από 22 βαθμούς Κελσίου. (το τελευταίο δεν ξέρω αν το πέτυχα). Τα βάζω στη σακούλα υποπίεσης. Εφαρμόζω το κενό στη σακούλα με την ηλεκτρική σκούπα. Με το breather cloth η πίεση φαίνεται πιο ομοιόμορφη. Σε δυο μέρες θα ξέρουμε αν «πέτυχε το πείραμα»...

παλιά ούτε να το βλέπω δεν ήθελα γιατί μου φαινόταν “μεταλλάδικο". Αυτό όμως ήταν άδικο. Στην εξπλόρα ταιριάζει γάντι, δίνει μια ισορροπία!

Σήμερα είχα πολύ λίγο χρόνο οπότε είπα να ασχοληθώ με το inlay του headstock. Μέτρησα τη διάμετρο και δοκίμασα σε σκραπ ώστε να ταιριάζει καλά. Χρησιμοποίησα αρίδα στην οποία μπορείς να αλλάξεις την ακτίνα όσο θες μετακινώντας τη λάμα της. Έπειτα μαρκάρω στο headstock για να είμαι όσο πιο κεντραρισμένος γίνεται. Ανοίγω τρύπα στο headstock. ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτές οι δουλειές έπρεπε να γίνουν ΠΡΙΝ κολλήσω το μανίκι στο σώμα. Τώρα που θυμήθηκα να τα κάνω όλα αυτά έπρεπε να κρατάω ολόκληρη την κιθάρα πάνω στο κολωνάτο δράπανο με το αριστερό χέρι με λαβή jiu jitsu ξερωγώ και να κατεβάζω το τρυπάνι με το δεξί. Δεν πειράζει, θα ξέρω για την επόμενη φορά. Με το δρέμελ μέτρησα και έσκαψα ώστε να είμαστε στα 2 χιλιοστά βάθος. Κόλλησα το λογότυπό μου στο headstock με super glue. Το μεσαίο τμήμα που ήταν πιο βαθύ το γέμισα με λεπτό ροκανίδι και κόλλα. Σε λίγα λεπτάη κόλλα είχε στεγνώσει και το headstock ήταν έτοιμο για τρίψιμο. Άλλο ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Hellfire που χάραξε με το laser του το logo. Nα προσθέσω ότι δοκίμασα το truss rod και δουλεύει αβίαστα. Θα υιοθετήσω αυτόν τον τρόπο κατασκευής από εδώ και πέρα. Δηλαδή κανάλι μέχρι την άκρη του μανικιού στο σημέιο που αρχίζει το nut και μετά κανάλι με τρυπάνι για να μην σηκώνεται το φιλέτο.

Μιας και έχουμε απαγόρευση κυκλοφορίας μετά τις έξι και είμαι Χαλκιδική είπα να αξιοποιήσω ένα διωράκι. Έκανα με την ησυχία μου το προφίλ. Οπότε έμειναν τρεις κυρίως εργασίες να ολοκληρωθούν: 1.Τάστοδουλειά 2.Φινίρισμα 3. Συναρμολόγηση / ροκ

Αφού πέρασα τα δύο τάστα που λείπανε πάμε για προφίλ του μανικιού.

Η ταστιέρα κόλλησε ωραίοτατα πάμε για νεκ προφίλ! Το αγαπημένο μου σημείο!

Με τη χρήση νυστεριού ( η exacto knife) έκοψα προσεκτικά το βενίρι που περίσσευε. Σημάδεψα από την πίσω μεριά του headstock με το 1/4'' αριδάκι και τρύπησα από μπροστά με το τρυπάνι των 9χιλ. Ένα chip που σηκώθηκε ελαφρώς κατά τη διαδικασία, διορθώθηκε επί τόπου με titebond και χαρτοταινία. Έπειτα πέρασα κόλλα και ετοιμάστηκα να κολλήσω πρώτη φορά αποκλειστικά με rubber bands. Έχοντας τα δύο καρφάκια πάνω στην ταστιέρα για οδηγούς από τα δύο τάστα που λείπανε ήταν σχετικά εύκολο να γίνει γρήγορα το σφίξιμο, διότι με τον τρόπο αυτό η ταστιέρα κεντράρεται αμέσως και δεν γλιστράει λόγω της κόλλας! Μου άρεσε πολύ το λάστιχο γιατί σγίγγει γρήγορα και αποτελεσματικά. Έχεις παντού την ίδια πίεση και αν θες να δώσεις λίγη κούρμπα προς τα πάνω μπορείς. Το όλο κόλπο για μένα είναι να έχεις την κιθάρα πιασμένη στη μέγγενη. Έκανε την κόλληση πολύ πιο εύκολη από ό,τι συνήθως. Θεωρώ ότι με λίγη εξάσκηση θα το κάνω και με hot hide glue!

Πλάνισα ταστιέρα και headstock και κόλλησα veneer στο headstock. ... αύριο λογικά κολλάω ταστιέρα και πάμε για νεκ προφίλ και φινίρισμα!!

Από τα χρόνια που έπαιζα με μπάντες αυτό που μου έρχεται πρώτο στο κεφάλι είναι το εξής: (Δε θα μιλήσω για drunk fails και πρασινάδες , τα έχω σβήσει από τη μνήμη λόγω ντροπής). Έχω πάρει τον Super Champ από Αμερική και με χτυπάει ρεύμα από κακές γειώσεις στα μούτρα - δυνατά όμως. Αποφεύγω να τραγουδήσω ή να ακουμπήσω άλλους συμπαίκτες και αποφασίζω να πάρω από το Ζάχο ένα AKG ασύρματο για κιθάρα. Αναπτύσσω λοιπόν μια περσόνα σιγά-σιγά που πήγαινε πάνω κάτω στο stage και κάτω στον κόσμο να κάνει τα ποζεροκαραγκιοζιλίκια με τη Gretsch. Στην Ξάνθη εκτός έδρας, παίζουμε στην παλιά πόλη σε μια σκηνή τo Americano ala Setzer με τους Εκμέκ , κατεβαίνω στον κόσμο να παίξω σόλο και όπως βιάζομαι να ανέβω ξανά στο stage να τελειώσω τα λόγια, τρώω ένα μπίστο στα σκαλοπάτια και ε κ σ φ ε ν δ ο ν ί ζ ο μ α ι πάνω στην μπάντα οι οποίοι παραμερίζουν και σκάω φαρδύς - πλατύς μπροστά από τα τύμπανα με την κιθάρα προς τα πάνω μην πάθει τίποτα. Επειδή το έπαιζα ροκαμπίλυ -τρομάρα μου - και είχα και σχισμένο τζην , (τα παλιά / φθαρμένα μου τα έδινε η Γιώτα να τα φοράω στα live) κατέληξα να σχίσω το γόνατό μου και να συνεχίσω το υπόλοιπο live ακίνητος, πονεμένος και ντροπιασμένος. Νομίζω ότι από τότε δεν ξανακατέβηκα ποτέ για «σολο στον κόσμο». Επίσης, το τι γέλιο έπεσε με τη γκάφα δεν περιγράφεται. Τα μέλη της μπάντας το χάρηκαν νομίζω πιο πολύ από όλους, εκτός ίσως από τον τρομπετίστα που τον τράβηξα και κοντέψαμε να σκοτωθούμε.

Η κόλληση του μανικιού έγινε και τώρα είναι ώρα να πλανίσω για να κολλήσω την ταστιέρα.

Το κράκλιν το ήθελα αλλά δεν μπορούσα να το καταφέρω. Μ'εχρι που έγινε μόνο του από τα κρύα! Με τη συμβουλή του Αλδερμπόντυ θα το τονίσω λίγο με κάτι σκούρο!

Ήρθε και ο Καορίτης ! Απο βδομάδα θα δοκιμάσω αν δουλεύει σε θερμοκρασίες δωματίου! Ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Χημικοδομική Καλαμαριάς!

Τώρα με τα κρύα η γομολάκα έκανε ένα πολύ ωραίο checking που ταιριάζει πολύ στον vintage χαρακτήρα του οργάνου! Ούτε νίτρο να ήταν! Ξέρω χρωστάω κλιπάκι!

Τρελό κρύο!! Κι όσο ψάχνουμε τα μυστικά του καορίτη για τις κουφωτές , το παρακάτω βίντεο με βοήθησε να κάνω το τζιγκ για την πολυπόθητη κόλληση mortise and tenon! Οπότε έκανα και εγώ τη δική μου εκδοχή: Το «μυστικό» εδώ είναι να έχεις ένα Flush πριόνι. Το γιαπωνέζικο kataba εδώ δούλεψε ΜΙΑ ΧΑΡΑ και είχα γωνίες σωστές σε δευτερόλεπτα! Πλέον το μανίκι είναι πάνω στο σώμα! Αλφάδιασμα / κόλληση ταστιέρας και ψιλοτελειώσαμε!

Τι ρούτερ είναι αυτό παιδιά; Δώστε πληροφορίες!! Φανταστική δουλειά όπως πάντα!!

Το σημαντικότερο σημείο της κατασκευής είναι εδώ. Έδωσα γωνία στο πάνω μέρος του σώματος που θα συναντηθεί με την ταστιέρα. Έπειτα άρχισα να κατεβάζω τον τένοντα μέχρι να ρθει στο ίδιο επίπεδο με τη γωνία του σώματος. Μάρκαρα τη γωνία με το μοιρογνωμόνιο και έκοψα με το πριόνι. Με υπομονή και λιμάρισμα (σιγά- σιγά και με σιδερόλιμα να παίρνει λίγο ξύλο), πιστεύω θα ρθει ακριβώς εκεί που το θέλω.

Έβαλα το jig και δούλεψε μια χαρά. Κατέβασα λίγο το μανίκι για να αρχίσει να σχηματίζεται ο τένων. Με το κομμάτι του τζιγκ που εφήρμοζε στο κενό αφού κεντράρω, ρουτάρω. Φαίνεται να εφαρμόζει ωραία. Όταν πιάνω την κιθάρα με το ένα χέρι από το μανικι, κρατάει όλο το βάρος του σώματος χωρίς να έχει μπει καν κόλλα. Καλό σημάδι. Έχει αρκετή δουλειά ακόμη για να εφαρμοσει σωστά αλλά από δω και πέρα θέλει λίγο- λίγο με προσεκτικές κινήσεις. Άρχισαν όμως τα κσύλα να «μιλούν» μεταξύ τους και πιστεύω θα είναι ευχάριστο όργανο!

Αν ακούγεται shrill και άδεια η θέση Β/Μ μάλλον (και πολύ συχνά) είναι εκτός φάσης οι μαγνήτες. Εύκολο φιξ, αλλάζεις τη θέση του hot (σήμα) με τη γείωση και είσαι έτοιμος. Με λίγα λόγια εκεί που είχες το κόκκινο καλώδιο βάζεις το πράσινο και τούμπαλιν. Το γυμνό πάει στη γείωση. Το άσπρο και το μαύρο παραμένουν μαζί ενωμένα.

Μάλλον είναι μέρα delivery. Ήρθε και το radiator trem. Ωραία πράματα σχεδιάζει ο άτιμος ο Duesenberg!

Ναι , ο ίδιος μου την πρότεινε. Μου είπε όμως ότι ανεβάζει τη θερμοκρασία στους 25 βαθμούς κελσίου και αφήνει την πίεση 24 ώρες. Η Gibson το κάνει σε δευτερόλεπτα, αλλά με πολύ πιο μεγάλες πιέσεις και θερμοκρασίες. Σε πρώτη φάση θα δοκιμάσω titebond που δούλεψε σούπερ σε σένα. Δεν ξέρω αν θέλω να αγοράσω 25 κιλά κόλλας σε σκόνη!! Ήρθαν και τα knobs. Oddball όνομα και πράμα! Οι μπαμπάτσικοι ΟΝ ΟΝ ΟΝ διακόπτες θα είναι για τους 2 humbuckers: series /split /parallel και ένας εκτός φάσης. Χαμός με λίγα λόγια. Knobs θα έχω 4 όχι 6. Τα 2 που περισσεύουν θα πάνε κάπου αλλού.

Σήμερα έφτιαξα το τζιγκ που θα με βοηθήσει να έχω τις σωστές μοίρες στο νεκ πόκετ. Βρήκα ένα κομμάτι βελανιδιά και έδωσα γωνία 4 μοιρών (4.2 βγήκε αλλά είναι αλφαδιασμένο , οπότε δεν το πειράζω). Μετά ήταν ώρα να χωρίσω τη σφήνα και να δω πώς ταιριάζει στο σώμα. Φαίνεται πως θα κάνει δουλειά. Έπειτα, έφτιαξα ένα κεντρικό κομμάτι 4 εκατοστών σε πλάτος για να μπορώ να ρουτάρω τον τένοντα και να έχουμε καλή εφαρμογή. Η πρόοδος φαίνεται στις εικόνες. Κόλλησα τις σφήνες σε ένα κάθετο μπλοκ και κράτησα το κομμάτι που περίσεψε ώστε να δώσω ακριβή γωνία στα πλάγια του μανικιού βάζοντας το μανίκι στο φαλτσοκούτι των τάστων. Έτσι τα πλάγια θα εφαρμόζουν ακριβώς! (Ελπίζω) Θα γίνουν εννοείται δοκιμές σε scraps. Αν η κατασκευή αυτή (βήμα 3 προς την 335) πετύχει, θα έχω ένα jig για να κάνω εύκολα ανάλογες κατασκευές με tenon and mortise ώστε να πειραματιστώ μετά με δικά μου σχέδια πάνω σε rockabilly / surf κιθάρες.