Terry RoscoeBeck5

Αφτός παίζει στην μπάντα του, να κάμνει ότι θέλει. Πάντως thanx για την "πάσα", για να προβώ σε διευκρίνηση: Καθώς όλα ξεκίνησαν από τον Jordan- που βγάζει τα προς το ζην παίζοντας για άλλους- καλό θα ήταν να κάνουμε μια ακόμη "υποσημείωση" - γιατί εμένα η συζήτηση εκεί με πήγε όπως εξελίχθηκε ή έτσι το σέταρα στο κεφάλι μου, και το πήγα (κυρίως) σε session αγόρια. Παικταράδες μεν, αλλά ανάλογα με την περίσταση... Για παράδειγμα. Τεμάχιο από δίσκο με μπασιστικά αριστουργήματα (No Parlez- Paul Young). Palladino... "σχολείο". Ο ίδιος αλλού... Καμία σχέση το παίξιμο, αλλά αυτό χρειαζόταν το άσ(θ)μα, ή ο παραγωγός ή...

Απόλυτα σωστό.

Μη χάνουμε την ουσία. Ο Jordan (εμμέσως πλην σαφώς) το ανέφερε όταν έκανε την "αυτοκριτική" του για το busy παίξιμο του, σε μια νεανική του περίοδο. Το less is more- για να δώσω ένα "κραυγαλέο" παράδειγμα- είναι άλλωστε το signature trademark ενός session μπασιστικού "τιτάνα", του Pino Palladino- που τον έχουμε ακούσει σε έναν "σκασμό" δουλειές και τις περισσότερες φορές έχει περάσει "κάτω από το ραντάρ", παίζοντας "less"- ουσιαστικά αυτό που χρειαζόταν το κομμάτι. Και αν δεν έχει παίξει ή αν μπορεί να παίξει more... Και να το επαναλάβω: Το less is more, αφορά αποκλειστικά αυτούς που μπορούν να παίξουν more, αλλά επιλέγουν τα less, για τους λόγους που υπεραναλύθηκαν.

Σωστή παρατήρηση... Προσωπικά θεωρώ ότι αφορά αυτούς που ενώ αποδεδειγμένα μπορούν να παίξουν το κάτι παραπάνω, κάνουν κράτει και παίζουν αυτό που (όπως είπα και νωρίτερα) θα εξυπηρετήσει το κομμάτι αυτοπεριοριζόμενοι (εκτός και αν τους περιορίζει ο ενορχηστρωτής, παραγωγός κλπ).

Αυτούς ας τους αφήσουμε εκτός... Μιλάμε για... "νορμάλ" καταστάσεις

Προφανώς... Βέβαια αν πρόσεξες τι είπε αναφερόμενος στον δίσκο των Blues Brothers- "έπαιξα πάρα πολλά και πολύ γρήγορα"- εγώ τον "ερμηνεύω" ότι έχει περάσει στην εποχή της "αφαίρεσης", το οποίο είναι και δείγμα μουσικής ωριμότητας. Και όπως αναφέρει, η νεαρή ηλικία έχει πολλή ενέργεια, οπότε και τα παιξίματα είναι πιο... active. Νομίζω ότι θα συμφωνήσουμε ότι στις νεαρότερες ηλικίες θέλουμε να παίζουμε πιο πολλά, να δείχνουμε ότι παίζουμε πιο πολλά, να έχουμε την τάση για το κάτι παραπάνω. Μετά έρχεται αυτό που λες: Η ισορροπία ανάμεσα στο τι μπορώ να παίξω και στο τι πρέπει να παίξω για να υπηρετήσω το κομμάτι. Εγώ το λέω less is more.

Εν τοιαύτη περιπτώσει, την επιστρέφεις (εντός 30 ημερών) και έχεις refund ή παίρνεις κάτι άλλο...

Αυτό θα το έχεις δει... "What are B-Stock products? A "B-Stock" is a product which has been returned by a customer within their 30-Day Money-Back Guarantee or replaced under guarantee and can no longer be sold as "A-Stock". These products are offered at a special, reduced price, are fully functional and come with a full 3 year warranty and 30-Day Money-Back Guarantee. Customers may find that these products show traces of use or scuffing and may not come in their original packaging but will always be checked prior to shipment". Νομίζω ότι σε καλύπτει. Σε διάφορα ξένα fora, θα δεις ότι στην συντριπτική πλειοψηφία όσοι πήραν τέτοια όργανα δεν είχαν θέματα playability- αισθητικής φύσης ήταν, καμιά γρατσουνιά, κάνα χτυπηματάκι... Αν θυμάμαι καλά ο @Alex Raptakis είχε αγοράσει (καινούργια) μια κιθάρα από εκεί, και του ήρθε με κάτι γρατσουνιές. Την έστειλε πίσω- πλέον ήταν B-Stock. Αν δεν έχεις πρόβλημα με αυτό και θέλεις να βάλεις στην άκρη 64 ευρώ για να τα "επενδύσεις" σε μελλοντική αγορά , go for it.

Δεν έχω αγοράσει b-stock, αλλά είναι κάποιο κούτσουρο που επιστράφηκε και ίσως έχει κάποια σημάδια χρήσης. Καμιά γρατζουνιά κλπ... Ξέρεις, κάτι που θα κάνεις και εσύ, αλλά θα σου κοστίσει 64 ευρώ λιγότερα Χμμμ... Πόσες κιθάρες/ ενισχυτές είπαμε ότι πήρες πρόσφατα;

Ναι... χάλια τα παιδιά. Τώρα που θα σου έρθω να γράψουμε, αν ακούσω κάνα δείγμα Weckl, θα φύγω την ίδια στιγμή, να το κσέρεις

E ναι και ο... Διονυσάκης ο Chambers δεν είναι αμελητέα ποσότητα και ο Βασιλάκης ο Cobham και αρκετοί άλλοι.

Αν είχες μέσα Porcaro και Phillips θα συμφωνούσα 100%. Μπράβο για τον Garibaldi (και ζήτω για τον Peart)

Εκτελεσάρα και του θεού Stevie, αλλά θεωρώ την Weckl - Oliver πιο... τσαχπινογαργαλιάρα. Και σίγουρα πιο show off από πλευράς τυμπάνων. Εδώ με τους τομαρουκρούστες σε οπτικό action προσθέτει στην δράση:

Η συγκεκριμένη νομίζω ότι είναι η πιο "κολασμένη" εκτέλεση του κομματιού ever...

Και σε συνέχεια του προηγούμενου... Είπαμε ο άνθρωπος είναι μια ζωή στο studio και έχει παίξει τα πάντα όλα. Ακόμα και εδώ, το οποίο πάντως όπως και να το δει κανείς, ήταν έκπληξη...

Θα ήταν η νο1 λατρεία, αλλά με βραχεία κεφαλή (αλλά πολύ βραχεία) προηγείται ο αντικαταστάτης του στους Toto. Βέβαια τι να πει κανείς για το shuffle του "θεού"...

Και όχι μόνο... Ο Vinnie και που δεν έχει παίξει, χωρίς πάντα να παίζει "παπάδες", αλλά πάντα to the point - ανάλογα το τι είχε απέναντι του. Βέβαια, από έναν μουσικό με τέτοια studio εμπειρία δεν περιμένεις και κάτι άλλο.

Νομίζω ότι το ξεπεράσαμε - και βάζω εμένα πρώτο. Αυτό που πλέον μας ενδιαφέρει (και νομίζω ότι ομιλώ εκ μέρους της συντριπτικής πλειονότητας των... γερόντων του forum), είναι το βάρος. Όσο λιγότερα τα κιλά, τόσο πιο καλά - του οργάνου και ουχί της μπάκας...

Είναι περίεργο το τι μας κάνει κλικ με κάποιον ντράμερ και τρώμε το κόλλημα. Και τους τρεις εδώ τους γουστάρω τρελά (καθώς και άλλους πολλούς φυσικά), αλλά αν μου πεις ποιος είναι ο απόλυτα λατρεμένος σου, ο πρώτος που θα έλεγα είναι Simon Phillips.

Ηθικό- κατά Jordan- δίδαγμα: Less is more. Σωστός...

Εγώ με Akoustic Band. Τον Vinnie τον έχω δει; Όταν είδαμε τον Sting στη Φιλαδέλφεια να έπαιζε αυτός; Δεν θυμάμαι... Τον Gadd σίγουρα όχι.

Κοίτα να δεις που παίζαμε και... έντεχνα. Εδώ ο sir έχει "ζωγραφίσει".

Ναι, πλέον θα έρχομαι με το όχημα της χρηματαποστολής στις ηχογραφήσεις για να φορτώνω...

Ναι, είναι του Σέμη η μουσική και στίχοι.

Κανένα πρόβλημα... Αυτά τα αγόρια δεν τα βαριέσαι ποτέ, όσο και αν τους ακούσεις