Terry RoscoeBeck5

Καλημέρα γέρο... Στάτλερ (ή Ουώλντορφ;) ;D ;D ;D Λύσσαξες με τους Zep :D Προσωπικά δεν μπορώ να πω ότι τους έχω «ξεψαχνίσει», καθώς δεν ήταν από τους «ζαβλαμάδες» μου. Όμως έχω ακούσει το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς τους. Σε πολλά από αυτά που λες δεν διαφωνώ- και εγώ έχω «ψιλό ξινίσει» με κάποια... free σόλα του Page σε συναυλίες. Όμως σε κάποια άλλα, υποκλίθηκα. Όμως νομίζω ότι δεν είναι εκεί η ουσία. Το θέμα είναι το αυτονόητο, δηλαδή το γεγονός ότι οι Zep είναι ένας από τους ακρογωνιαίους λίθους της μουσικής μας και αυτό είναι αδιαπραγμάτευτο και πέρα από τα προσωπικά γούστα μας. ΥΓ: Τα λέμε μετά... Τώρα πάω να ικανοποιήσω το... GAS μου (ναι, παρ όλη την κρίση παραμένει αθεράπευτο γιατρέ μου) ;D ;D ;D

Κύριοι νομίζω ότι το έχουμε «τεντώσει» το θέμα άνευ λόγου και ουσίας. Το Rock στην Ελλάδα είναι όπως το έχει ζήσει ο καθείς και φυσικά για όσο το έζησε. Και μάλλον ο καθείς το βίωσε διαφορετικά. Άλλος αλά wine women and song... Άλλος sex and drugs and rock n roll... Άλλος μιζέριασε... άλλος βαρέθηκε... άλλος ξενέρωσε... άλλος κράτησε ψηλά τη σημαία κλπ Και επαναλαμβάνω, για όσο το έζησε. Φυσικά κάθε φορά θα έρχεται ο νέος και θα θέλει να ζήσει το δικό του όνειρο κ.ο.κ - και αυτή είναι η μικρή rock ιστορία του τόπου. Βέβαια ο νέος ως είθισται θα κατακεραυνώσει τους «δεινόσαυρους», που «ξεπουλήθηκαν», «παραιτήθηκαν», κλπ και θα αναπολήσει τις ηρωικές εποχές που δεν έζησε. Λοιπόν φίλε GaragePunk, άσε τα γερόντια στις... δάφνες τους ή στην νιρβάνα τους. Ότι έκαναν (ή δεν έκαναν) είναι τετελεσμένα. Γράψε τις δικές σου ιστορίες και μετά στα γεράματα σου αφηγήσου τες (για να εισπράξεις και εσύ φυσικά την «κριτική» για τα πεπραγμένα σου) ;)

Ακολούθησε το link και όλα τα ερωτήματα σου θα απαντηθούν ;D (τουλάχιστον για τον Wylde) http://www.uberproaudio.com/who-plays-what/86-zakk-wyldes-guitar-gear-rig-and-equipment Edit: Ωραία μπάντα αυτοί οι Alter Bridge- δεν τους είχα υπ΄ όψη. Μου θύμισαν λίγο killswitch engage.

Χμμμ, μήπως να περιλάβουμε και τον Vai ::) Τι γυαλί ήταν αυτό... χάλια ;D

Φοβερό... Έφτασε ο πολιτισμός στα Αρφαρά; ;D ;D ;D Πες τα γιατί άρχισαν τις συγκρίσεις και τα μου σου του ;D ;D ;D Και όχι τίποτα άλλο φοβάμαι μην μας αγχώσουν τον καλλιτέχνη ;D

Γερόντια για ακούστε και αυτούς γιατί τους ξεχάσαμε ;) Μεγάλη μπάντα και πατριωτάκια

Α πα πα πα ;D Αυτό είναι σοβαρό πρέπει να το τσεκάρουμε ;D Λοιπόν πάρε ένα κομματάκι από τους Θεούς 8) και μόλις το ακούσεις θα νοιώσεις πολύ καλύτερα ;D ;D ;D

Πτήση Καλαμάτα- Καβάλα υπάρχει; ;D Να στείλουμε τον Νέστορα πάραυτα ;) :D Αλλιώς υιοθετώ το plan C (άμεση αλλά και αιφνίδια μετάβαση του καλλιτέχνη εις τας Αθήνας, μετά της αρωγής του κ. συνηγόρου. Ο οποίος παρεμπίπτοντος προς ώρας δεν έχει πει λέξη ;D) Πάντως έχω την αίσθηση (απαντώντας στο ερώτημα του Marathon), ότι η πρωταγωνίστρια μάλλον είναι φίλα προσκείμενη προς τον σκηνοθέτη, ο οποίος δε εις το παρελθόν έχει διανθίσει πλειστάκις τις οπτικοποιημένες δημιουργίες του με κορασίδες χάρμα ιδέσθαι ;D

Βρε τι καλός άνθρωπος που είσαι ;D Άσε φίλος άργησες... Μαθαίνω ότι ήδη ο Νέστορας είναι on the rescue ;D ;D ;D ;D ΥΓ: Μπράβο Στράτο 8)

Υπό μια αίρεση είμαι ;) Δημοσιογράφος γαρ ;D ;D Αλλά, ας μην λησμονούμε ότι το Noiz είναι η τρόπο τινά «παιδική χαρά» μας, οπότε το λόγιο στιλ δεν αρμόζει σε όλες τις περιστάσεις. Αλλά ενίοτε ο εν λόγο τρόπος γραφής μου είναι προσινής και εύχαρος (τι γράφω ο... Βέλτσος πρωινιάτικα) ;D Και τώρα στα καθ ημάς: Τι θα γίνει με αυτόν τον Σταύρο, πότε θα τον κατεβάσουμε εις το κλεινόν άστυ; Κάτι πρέπει να κάνουμε με αυτό το ζήτημα... Έστω για ένα αποσπασματικό jam βρε παιδί μου :D

Θα αποτολμήσω μια μικρή παρέμβαση για τα περί του σόλου ζητήματα, τα οποία απ' ότι αναγιγνώσκω, αποτελούν «σημείο τριβής» ;D Έχουμε ακούσει τον Σταύρο και σε πιο περίπλοκα παιξίματα (πάντα όμως εντός των συνθέσεων του). Το εν λόγο σόλο ναι μεν χαρακτηρίζεται από μια απλότητα - αναφορικά πάντα με προγενέστερα που μας έχει παρουσιάσει- όμως είναι σε πλήρη αισθητική συνάφεια με το υπόλοιπο δημιούργημα του. Κατά το κοινός λεγόμενο: Το κομμάτι είναι «πάρτα» ροκιά, το ίδιο και το σόλο. Χωρίς πολλά περιττά «φρου φρου και αρώματα», ως εκ τούτου είναι χάρμα ακρόασης. ;D ;D 8)

Dear lawyer, θα ξεκινήσω από εσένα... Σου έχω πει τώρα τελευταία ότι έχεις γίνει πιο... good looking; ;D ;D ;D Είναι σαν να άλλαξες κάτι επάνω σου και «γράφεις» πιο ωραία στην κάμερα. Μήπως είναι το μαλλί; Μην είναι το γυαλί; ΌΧΙ. Είναι το Fender Jazz Bass που σε κάνει να δείχνεις άλλος... lawyer ;D ;D ;D Ξάδερφε... Παρότι μας έχεις στεναχωρήσει που δεν σε έχουμε δει από κοντά (αλλά που θα πάει... ;D), you Rock 8) Ριφάρα, φωνάρα, σολάρα- Yeahhh Στράτο αγαπητέ μου γείτονα (και σιγανό ποταμάκι ;D)... Πουλάκι μου, αυτά κάνεις; Μπράβο σου 8) Λάκη ελπίζω κάποια στιγμή να έχεις το professional gear για ένα clip- θα κάνεις «παπάδες», αφού τώρα σχεδόν με το τίποτα «ζωγραφίζεις» ;D Και θα κλείσω αυτή το λιτό και απέριττο review με την καθιερωμένη διαπίστωση: Ο Νότος σε αυτή την χώρα βρίσκεται κάπου ανάμεσα Καβάλας και Κοζάνης ;D

OK (I love Stereo Nova), αλλά και αυτοί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο δεν «έπαιξαν» το παιχνίδι; Και δίσκους έκαναν και συναυλίες έδιναν και συντεύξεις έδιναν κλπ... Αν άρεσαν σε λιγότερους ή έπαιζαν αυτά που τους έκανε κέφι, αυτό είναι άλλου παπά ευαγγέλια :) Και σε τελική ανάλυση δεν είναι τα πάντα για τους πάντες ;)

Φίλε μου, όσο και να μην μας αρέσει its a living διότι εδώ είναι Βαλκάνια, δεν είναι παίξε γέλασε :D Μακάρι να ήμασταν αμέρικα και να ήταν άλλο το «mainstream». Αλλά τι να κάνει και ο έρημος ο μουσικός που το έχει επιλέξει για βιοπορισμό; Θα παίξει και την συρτορούμπα και τα χασάπικα και τα... μανάβικα, γιατί ειδάλλως θα κάνει... πείνα ;D

Λοιπόν επειδή με αυτούς εκεί που είδες, με τους περισσότερους έχω παίξει και τους ξέρω από λίγο ως αρκετά, θα σου πω τούτο: Οι πιο πολλοί αυτούς τους γέροντες συνεχίζουν στο ίδιο «τέμπο», βαράνε τις ίδιες μουσικές κλπ. Δεν «ξεπουλήθηκαν» όπως λες, σε γενικές γραμμές. Όμως όσο και αν τους εκτιμώ (και κάποιους μάλιστα τους συμπαθώ και πάρα πολύ), μουσικά αρκετοί έχουν μείνει εκεί- δεν πήγαν λίγο παρακάτω και κατά την άποψη μου δεν εξελίχθηκαν. Όχι ότι είναι κακοί σε αυτό που κάνουν- το αντίθετο θα έλεγα και ορισμένοι είναι εξαιρετικοί- αλλά να το πω με πολύ διάθεση, ΄κάπου «κόλλησε η βελόνα» βρε παιδί μου ;D Πάντως έχει πλάκα να κοιτάς πίσω και να βλέπεις πως ήσουν. Με βρήκα πολύ διασκεδαστικό ;D Καλός ήμουν και τότε (ψωνάρα), αλλά ευτυχώς πήγα παρακάτω ;) Όμως με έναν από τους κυρίους του documentary έχουμε μια μπάντα και παίζουμε μόνο Judas Priest- έτσι για να θυμόμαστε και από κρατάει η (μουσική) σκούφια μας. Παράλληλα δε, με το άλλο γκρουπ παίζουμε από Herbie Hanckok και jaco pastorius, μέχρι Simply Red και εγώ δεν ξέρω τι... Και να μην σου πω τι άλλα στιλ, είδη κλπ έχω παίξει γιατί θα φρικάρεις ;D Το θέμα λοιπόν είναι να μην είσαι «κολλημένος» όταν είσαι μουσικός, γιατί θα χάσεις μεγάλο κομμάτι από αυτά που υπάρχουν γύρω σου. Όπως πολύ σωστά σου είπε ο Audiokostas, μεγαλώνεις και απομυθοποιείς. Ωραία τα παραμυθάκια, αλλά κοιτώντας πίσω και έχοντας ζήσει την εποχή του ντοκιμαντέρ εκ των έσω, ε, δεν μπορώ παρά να γελάω (με την καλή έννοια) ;D ;)

;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D ;D Για φαντάσου... Πολλές γνωστές μου φάτσες, φιλαράκια και πρώην συνεργάτες ;) Ο θεός Νίκος Παπακώστας των Vice Human (που παίζαμε μαζί τον καιρό του Νώε ;D), λέει την καλύτερη ατάκα: «Το Heavy Metal είναι μουσική για... ανήλικους» ;D ;D ;D Τα είπε όλα ;D ;D ;D I love it ;D ;D ;D 8) Edit: Mama Mia... είδα και την φάτσα μου από τα τότε στο... documentary :o :o :o :o ;D ;D 8)

Μόλις επέστρεψα από μια ωραιότατη τρίωρη πρόβα και απ' ότι βλέπω δεν έχουμε... αφομοιώσει το θέμα ;D Αφού τα λες μια χαρά- ήμασταν και παραμένουμε ένα σταυροδρόμι- το οποίο συνηγορεί σε ένα αν θες «μπλέξιμο», αλλά παράλληλα και σε μια πανσπερμία. Οπότε μόνος σου δίνεις την απάντηση στο ερώτημα σου. Παρόλα αυτά και καλοί ροκ (και βάλε) μουσικοί έχουν βγει και μπάντες που έκαναν κατάσταση στο εξωτερικό μας προέκυψαν (metal ως επί των πλείστων) την τελευταία και βάλε δεκαετία. Και αν μη τι άλλο δεν θυμάμαι ποτέ στο (μακρινό) παρελθόν που έχω την αίσθηση ότι νοσταλγείς, να είχα τόσες επιλογές. Τόσα μπαράκια, μουσικές σκηνές, κλπ που να μου δίνουν την ευκαιρία να δω τόσα εγχώρια γκρουπ live. Αθήνα rock city έχουμε γίνει, αν δεν έχεις καταλάβει ;D Διότι τον καιρό εκείνο τον παλιό (βλέπε 80ς) κάναμε κάτι συναυλίες σε σινεμά (μια δύο τον χρόνο) και ήταν το γεγονός της χρονιάς ;D. Τώρα όρεξη να έχεις να βλέπεις μπάντες. Πότε ήταν καλύτερα; Τότε ή τώρα; ;)

+1000 ;D

Φίλε GaragePunk Το θέμα, όπως σωστά είπε ο «θείος Νόντας», είναι τεράστιο. Από εκεί και πέρα όπως το έζησα και το αντιλαμβάνομαι εγώ έχει ως εξής: Το ροκ και τα παρακλάδια του σε αυτήν την χώρα, από τα τέλη των 60'ς που έκανε την εμφάνιση του στην Ελλάδα (υπό την μορφή εγχώριων συγκροτημάτων), ήταν σε μια underground κατάσταση. Μια μουσική για λίγους, σε μια χώρα που βασίλευε ένα όργανο: Το μπουζούκι. Αυτή η πραγματικότητα είχε ως αποτέλεσμα η ροκ κοινότητα να «σεχταροποιηθεί» και για να επιβιώσει να αποκτήσει αυτό που αναφέραμε ως «ροκ σαν τρόπος ζωής». Εδώ το mainstream ήταν νταρα ντα νταν (λαϊκά άσματα), αυτά έπαιζαν στα ραδιόφωνα της εποχής, στην πλειοψηφία των μαγαζιών, σχεδόν παντού. Δεν ήταν Αμερική ή Αγγλία που αν άνοιγες το ράδιο θα άκουγες Stones ή Zeppelin... Και έτσι πορεύτηκε η κατάσταση για αρκετό καιρό- σχεδόν περιθωριακά. Στα 80ς το πράγμα κάπου χαλάρωσε- εκεί προς τα μέσα του 80. Κάτι που η Ελλάδα με τον έναν ή τον άλλο τρόπο ήρθε πιο κοντά στον υπόλοιπο πλανήτη, εκείνες τις ηρωικές εποχές έζησα και συμμετείχα στην «άνοιξη» της εγχώριας Metal σκηνής. Όμως κάπου εκεί, άλλαξε και το μουσικό τοπίο στην χώρα: Κάπου τα πράγματα έγιναν pop/rock (ένεκα των δυτικών επιρροών) και η ροκ κοινότητα των μουσικών, άρχισε να βγάζει μεροκάματο δίπλα σε «φίρμες». Από εκεί και πέρα ο καθείς πήρε τον δρόμο του. Και όσο τα πράγματα άλλαζαν περαιτέρω άλλοι έγιναν σεσιονάδες, άλλοι τα παράτησαν και άλλοι έγιναν ποζεράδες (όπως τους αναφέρεις)- καθώς δημιουργήθηκε και εδώ μουσική «βιομηχανία» και υπήρξε ζήτηση για ιθαγενείς μπάντες. Από εκεί και πέρα, το ροκ είναι μια υπέροχη μουσική, για τρόπο ζωής χλωμό το κόβω και σίγουρα κάποιοι λίγοι ίσως και να βγάζουν τα προς το ζην χάρις σε αυτό (αν και έχω πολλές αμφιβολίες για αυτό το τελευταίο σε αυτήν την χώρα). Όμως στην τελική ανάλυση, είναι η «αποσυμπίεση» πολλών από εμάς. Και το επιμύθιο μου έχει ως εξής: Ότι ψάχνεις, βρίσκεις... Θα ψάξεις «lifestyle» μουσικούς; Δικοί σου. Θα αναζητήσεις τους «καλούς, αλλά θαμένους» και αυτοί εκεί έξω είναι. Και trust me έχω δει μπόλικους που έχουν «αφομοιώσει» το ροκ εξαιρετικά. Και μάλιστα εδώ στο Noiz έχουμε και μπόλικους τέτοιους ;)

Νίκο Thanx πολύ ενδιαφέρον. Εντύπωση μου έκανε το πόσο fuzz βαράει ο τύπος. Και... τι πανέμορφες κιθάρες που έχει ;D :P ;D ;D Α, το σωστό να λέγεται ;D ;D ;D

Νικόλα μου... Παρότι υπάρχει η σχετική ντιρεκτίβα της Ε.Ε για την απελευθέρωση της ενέργειας από τον μονοπωλιακό της χαρακτήρα στην χώρα μας (βλέπε ΔΕΗ), η εφαρμογή της έγινε αλά... Ελληνικά ;D Μπήκαν στο παιχνίδι οι δύο άλλες εταιρίες ως πάροχοι και φέσωσαν το δημόσιο καθώς δεν απέδιδαν τα χρήματα στην ΔΕΗ για το ρεύμα που αγόραζαν από αυτήν (καθώς και τα χαράτσια) :o ;D ;D Προς ώρας ούτε εναλλακτικές υπάρχουν, αλλά ούτε διαφαίνεται λύση με την Energa (τουλάχιστον από αυτά που διαβάζουμε στον τύπο και οι σχετικές υποθέσεις έχουν πάει στην δικαιοσύνη) ΔΕΗ λοιπόν, μέχρι να εμφανιστούν κάποιες σοβαρές εταιρίες. Ειδάλλως... κάνα φωτοβολταϊκό πάνελ, ανεμογεννήτριες κλπ ;D ;D ;D

Βρε Νέστορα μην βάζεις... ροκ μπαλάντες του Beck (που λέει και μια ψυχή) ;D

;D ;D ;D ;D ;D Και εγώ πάλι έχω τόση σχέση με το shredding όσο με τις πιστωτικές - δεν είχα ποτέ στην ζωή μου κάρτα, πάντα εκ πεποιθησεως :)

Βρε Νίκο, όμως ο άνθρωπος έβγαλε pre paid κάρτα, αρά έχει εκδώσει πιστωτική (έστω και με αυτήν την μορφή). Ο audiokostas να μας διαφωτίσει περί των τραπεζικών διαδικασιών- γιατί μάλλον κάπου εκεί έχει γίνει το μπέρδεμα.

;D ;D ;D ;D Καλά λοιπόν, εγώ που είμαι... μικρό παιδί πάω για ύπνο ;D και συνεχίζουμε αύριο με το μεγάλο αφιέρωμα στον Neil Peart ;D Buenas Noches :)