Ray, έθεσες ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον ζήτημα: Την Ελληνική παθογένεια... Από που ξεκινά άραγε; Αν ανατρέξουμε πίσω στο παρελθόν, στις καταβολές του ελληνικού μετά - επαναστατικού κράτους, η πρώτη «πολιτική έκφραση» της παθογένειας, ήταν να «καθαρίσει» τον Κυβερνήτη της. Δολοφονία του Καποδίστρια... Η ίδια παθογένεια συνέχισε ποικιλοτρόπως... Ο Γέρος του Μοριά βρέθηκε σιδηροδέσμιος, ο Τρικούπης χρεώθηκε από τα λαμόγια της εποχής του την χρεοκοπία της Ελλάδος... η «παρθένος πυροβολαρχία του πρίγκιπα Νικόλαου» που οδήγησε τον Παύλο Μελά στο έπος του Μακεδονικού αγώνα... η «αιματοβαμμένη ταξιαρχία του Σμολένσκη» που κανείς δεν την αναφέρει... για να φτάσουμε μετά από πολλά επεισόδια στο σήμερα... Στο δικομματικό παράλογο, στην ξεφτίλα, στην απαξίωση...
Η δυστυχία μας φίλε Ray είναι ότι πάντα λίγοι, άριστοι, ήταν φτιαγμένοι από το καλύτερο υλικό... Ατυχώς, αυτοί έπεσαν στην «μαύρη τρύπα της ιστορίας» και ο όχλος, οι μέτριοι, οι βλάκες επεκράτησαν... Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα... Αυτή η πατρίδα μπορούσε να ήταν καλύτερη...