pipityri

Ντάξει...Τον πρώτο των Smiths είχα κάτσει και τον είχα βγάλει ολόκληρο-ή σχεδόν. Και, πρόσεξε, ήμουν πιτσιρικάς, δεν ήξερα ούτε από καποτάστα ούτε από ανοιχτά κουρδίσματα...οπότε, ό,τι άκουγα. Αντιλαμβάνεσαι, τα δάχτυλα μου πάθανε ένα σχετικό τραλαλά. Βέβαια, μου έκανε καλό όταν αργότερα άρχισα να μελετάω voicings του Holdsworth-έλεγα, ναι ρε, αυτό το χα παίξει στο Still Ill.

41 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Κατ' αρχήν είναι υπερβολικά note 2 note.

Τι εννοείς?

Εξαιρετικά και τα δύο, ευχαριστούμε!

Πω πω....όλοι έχουν ηχάρα και παίζουν φανταστικά, αλλά ο Hiland έχει ΗΧΑΡΑ και παίζει ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΑ..!

11 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Να πω και κάτι ακόμα εδώ.

Αν δείτε το βίντεο, θα διαπιστώσετε ότι δεν υπάρχουν εδώ μέρη που δεν παίζονται.

Οι γνωστοί "παπάδες" στο παίξιμο λείπουν.

Εδώ η δυσκολία είναι θέμα μουσικότητας και όχι κιθαριστικής τεχνικής.

Καταλαβαίνω τι εννοείς-και συμφωνώ-αλλά δεν είναι τόσο εύκολο τεχνικά όσο φαίνεται, ειδικά τα γρήγορα μέρη του Fripp, αν και όχι πολύπλοκα, το να παιχτούν με τέτοιο authority, solid timing και για τόση ώρα, δεν είναι εύκολο.

 Αν θέλουμε να δούμε κάτι τεχνικά δύσκολο, όπως το εννοείς, να το προανεφρθέν FraKtured. All hell breaks loose στο 5.10. Κάπου κυκλοφορεί και το κλιπάκι που ανέφερε ο Δημήτρης, που το παίζει στην κουζίνα του, Κυριακή πρωί, ενώ η κυρία Fripp χορεύει κλακέτες ντυμένη Μίνι Μάους. Αν θυμάμαι καλά, κάπου υπάρχει και ένας Μονόκερος.

12 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Να παραθέσω εδώ δύο εμπειρίες μου πάνω στο θέμα.

 

1. Κάποτε, στα παλιά τα χρόνια, κάναμε πρόβες με κάποιον πολύ γνωστό κιθαρίστα (και πολύ καλό φίλο), για να παίξουμε live σε κάποιο μαγαζί τα ντουέτα του Joe Pass - Herb Ellis.

Blues τα περισσότερα αλλά ....

Όσο καρατούσε το θέμα δεν είχα πρόβλημα.

Όταν όμως ξέφευγαν τα πράγματα χρονικά (απίστευτες αντιστικτικές γραμμές μεταξύ των κιθαρών), δυσκολευόμουν πάρα πολύ να κρατήσω την γραμμή μου επειδή άκουγα την γραμμή του άλλου ταυτόχρονα (που έπαιζε σε ανάποδους χρόνους).

Τελικά δεν τα κατάφερα, αλλά αυτό μου έναθε πάρα πολλά πράγματα.

 

2. Κάποτε επίσης στα παλιά χρόνια, κάναμε πρόβες με δυό φίλους (μπασίστα και ντράμερ).

Είχα γράψει τότε ένα θέμα σε 23/16α (ο ντράμερ το μέτρησε, μην φανταστείτε).

Είχα γράψει και μια μπασογραμμή που ερχόταν χρονικά σε μια σχετική αντίθεση με την κιθάρα.

20 μέρες πρόβας, και μόνο μια φορά καταφέραμε να είμαστε όλοι μαζί, την τελευταία.

Μετά τσάκισε το εγχείρημα με το τρίο δυστυχώς.

Εγώ είχα την τύχη να παίξω live-παραπάνω από μία φορά-με μεγάλο σύνολο-ως πολύ μεγάλο κάποια φορά- το In C του Terry Riley. Η κάθε εκτέλεση είχε διάρκεια μεταξύ 45 λεπτών και μίας ώρας. Αυτό που συμβαίνει με τα διάφορα fragments που συνυπάρχουν είναι ό,τι πιο κοντινό σε acid trip έχω ζήσει χωρίς χημική αρωγή. Η δε πειθαρχεία που απαιτείται για να παιχτεί σωστά, είναι απίστευτη.

12 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Ε, τα θέλει ο πωπός μας κι εμάς.

Να μου την φιλήσεις σβουριχτά.

Να της πεις ότι την αγαπάω πολύ (και σένα φυσικά, μην παρεξηγηθώ, δεν είμαι ο Meola) γιατί είναι απίστευτα καλό παιδί.

Ο Fripp, ρε!

6 λεπτά πριν, dimsonic είπε

τώρα παίζει στην κουζίνα και χορεύει η σύζυγος

 

Τώρα παίζει το Fracture στην κουζίνα και χορεύει η σύζυγος. Κοινώς, μας κάνει πλακίτσα.

1 λεπτό πριν, fusiongtr είπε

Κάτι τέτοια ο Fripp τα είχε για πρωινό.

Χαλαρά.

 Εμένα με εντυπωσιάζει η ακρίβεια που έχουν, κυρίως σε σχέση με το τέμπο. Το έχω παίξει το θέμα, είναι τρομερά εύκολο να τρέξει. Άσε που, ένα 16ο να χαθεί, χάθηκε και η μπάλα μαζί.

2 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

"Μετά την πρώτο μέτρο, οι δύο κιθάρες βγαίνουν εκτός φάσης. Πάνω στον χαμούλη, ο Belew αρχίζει και τραγουδάει, μια χαρά, δεν τρέχει τίποτα."

 

Το "δεν τρέχει τίποτα" έχει όνομα.

Το λένε bass and drums (μπασοτύμπανο στα ελληνικά).

Μπασίστας και ντράμερ τακτοποιούν τα πάντα.

Φυσικά. Αυτό κάνει ακόμα πιο εκπληκτικό το τελευταίο μέρος, όπου παίζουν μόνο οι δυο τους. 

Το παρασκήνιο πίσω από αυτό είναι ιδιαιτέρως λυπηρό. Ο Jaco εκείνη την περίοδο ήταν άστεγος-ζούσε σε ένα ανοιχτό γήπεδο μπάσκετ και ζητιάνευε. Η παραγωγή του έκλεισε ένα δωμάτιο σε ξενοδοχείο για τρεις μέρες πριν τα γυρίσματα, ώστε να κάνει μπάνιο και να σιγουρέψουν πως θα έμενε νηφάλιος. Τον βλέπεις να παίζει και είναι τόσο, μα τόσο απίστευτος. 

 Θυμάμαι ξεκάθαρα την πρώτη φορά που το είδα-ήταν και η πρώτη ή δεύτερη φορά που έβλεπα και άκουγα τον Scofield. Δεν ξεχνιούνται αυτά.

3 ώρες πριν, fusiongtr είπε

 

Με μεγαλύτερο (αν δεν κάνω λάθος) του Meola, ο οποίος κατάφερε να κάνει ακόμα και τον ήρεμο Paco έξω φρενών, με αποκορύφωμα ένα συμβάν σ' ένα αεροδρόμιο, που όρμηξε και χτύπησε τον Meola.

Αυτό νομίζω ήταν και το τέλος αυτού του trio.

Δεν το ήξερα αυτό, αν και δεν εκπλήσσομαι. 

   Προσωπικά, προτιμώ όταν Paco και Mac παίζουν οι δυο τους. Πριν  μερικά χρόνια έβγαλε ο Mac ένα cd/dvd από το live τους στο Montreaux το 1987, το οποίο είναι απίστευτο. Απίστευτο....

Μόλις τώρα, Αετός είπε

Κατάλαβα...

Ένα πολύ αστείο-και ενδεικτικό- περιστατικό είχε περιγράψει ο Meola.Κατά την διάρκεια των προβών, ο Mac ήταν τελείως κάθετος στη χρήση guitar synth στο project-ένας τομέας στον οποίο και δύο έχουν έργο να δείξουν-και είχε κάνει ξεκάθαρο, σε όλους τους τόνους, πως το τρίο θα έπαιζε εξ΄ολοκλήρου ακουστικά. Έρχεται η ώρα του πρώτου live και σκάει ο Mac με όλο το σύστημα-Photon synth κλπ. Κάγκελο, ο άλλος.

 Τέτοια ωραία....

3 λεπτά πριν, Αετός είπε

Δεν το ήξερα το περιστατικό,παρότι ήμουν κι εγώ μπροστά.

Το είχαν πει και σε συνεντεύξεις, εκείνη την  εποχή. Τεράστια egos, αντιλαμβάνεσαι.

Πολύ ωραία εκτέλεση-από εκείνη την παράξενη reunion περιοδεία. Δεν τα πήγαιναν καθόλου καλά μεταξύ τους αυτοί οι δύο, κάτι απολύτως εμφανές όταν έπαιξαν στον Λυκαβηττό. Ήμουν μπροστά στη σκηνή-με το κασετοφωνάκι δίπλα στα πόδια του Mac-και η ένταση ανάμεσα τους ήταν πολύ έντονη. Το παίξιμο, βέβαια, ήταν καταπληκτικό-ειδικά του Mac και του Paco.

 Το φλαμένκο είναι από τις μεγάλες αγάπες του Mac, από τότε που ήταν πιτσιρίκι. Έχει μιλήσει πολλές φορές για το πόσο τον σημάδεψε όταν άκουσε μια άλλη του μεγάλη αγάπη, τον Miles, να κάνει το Sketches Of Spain. Και, σίγουρα , η σχέση του με τον Paco, με τον οποίο υπήρξαν στενοί φίλοι, τον επηρέασε. Φυσικά, όπως και με την άλλη του μεγάλη αγάπη και επιρροή, την Ινδική μουσική, χρησιμοποιεί όλα τα στοιχεία με τους δικούς όρους.

10 ώρες πριν, fusiongtr είπε

Και από τα δικά μου αγαπημένα.

Να προσθέσω στα όσα είπες, τον υπέροχο ήχο του Henderson, που αλλάζει σταδιακά υποστηρίζοντας το phrasing, και το σχόλιο του ίδιου του Henderson για το κομμάτι ....

 

 

Ναι, ηχάρα-φυσικά. Θυμάσαι τι είχε πει....I'm like Eric Johnson, a tone player...

 Που βρήκες το σχόλιο? Εχω ένα βιβλίο με κομμάτια από T.T. αλλά δεν το έχει μέσα.

10 ώρες πριν, Αετός είπε

Συμβολικό;

Θα΄θελα.

Ακριβώς την ημέρα που γεννήθηκα...  

Ωραίος. Μπράβο και για το transcription.

Θυμάμαι ξεκάθαρα μια εποχή που νόμιζα πως έπαιζα το Solar και ένα βράδυ είδα αυτό, σε βιντεοκασέτα, και κατάλαβα ότι δεν έπαιζα το Solar. Ολο το live είναι απίστευτο.

Ντάξει....

41 λεπτά πριν, kontoven είπε

,δε βρίσκω κάπου λάθος ούτε ακούω κάποια λάθος νότα στις φράσεις...

Παίζεις φα# στο κατέβασμα. Πρέπει να είναι φα.

Οι δουλειά στις ρυθμικές είναι, θεωρώ, υποδειγματική για αυτό το στυλ. Μπράβο!

1 λεπτό πριν, fusiongtr είπε

 

Είναι όμως φοβερό και το πώς φέρνει το κομμάτι στα μέτρα του, και στο φραζάρισμά του.

Ό,τι κάνει ο Jarrett, o Sco, o Miles, o Johnny Mac, ο Jaco κλπ κλπ. Τέτοιο level.

7 λεπτά πριν, fusiongtr είπε

Αυτό που με εντυπωσιάζει πάντα στον Scotty, (εκτός από το εκπληκτικό του phrasing) είναι οι χρόνοι του.

Πολύ σπάνια θα συναντήσεις πχ stacked 16α, ή ότι άλλο.

Πάντα είναι ... ανακατεμένοι.

Παίζει πολύ laid back, μη μετρονομικά-κυρίως την μετά T.T εποχή.

Ντάξει....άλλο επίπεδο.

Φανταστικό.