Jazzjoker

Χωρίς να λέω ότι δεν είναι ωραίο, το προηγούμενό σου μου άρεσε περισσότερο. Σε καταλαβαίνω (κι εγώ μέγας τεμπέλης) αλλά μας αρέσει δε μας αρέσει, οι ολοκληρωμένες δουλειές δείχνουν πολύ περισσότερο.

Θα συμφωνήσω μια και είναι μια επένδυση που μου βγήκε έτσι όπως ήθελα. Είναι η california series strat μου, με τους προσφάτως τοποθετημένους custom '54 μαγνήτες.

Παιδιά ευχαριστώ. Ναι. Από τότε που μας έκραξε ο THEOD για τα ετοιματζίδικα :), αποφάσισα να τα γράφω όλα μόνος μου.

Είπα να δοκιμάσω το νέο μου sequencer και έκανα μια πρόχειρη ηχογράφηση στο Look at little sister. Μη δίνετε σημασία στη φωνή, είμαι απαράδεκτος :) look_at_little_sister.mp3

Βαδίζουμε στον αφανισμό της ατέλειας! Όλα αποστειρωμένα και καθώς πρέπει. Θα ανάψω ένα τσιγάρο μέχρι να ζεσταθούν οι λάμπες :)

Καλωσήρθες django και μπράβο και για τα δύο κομμάτια. Ειδικά το γύφτικο είναι πάρα πολύ καλό.

Ο πρώτος έχει σαφώς περισσότερο headroom. Πέρα από τις εμφανείς διαφορές στον ήχο δηλαδή. Τώρα βέβαια με υποψιάζουν οι χαρακτηρισμοί που χρησιμοποιείς για τους ενισχυτές: Κτήνος ο mesa, κτηνάκι με ταπεινό ηχείο ο marshall. Μήπως το πρώτο είναι ο marshall τελικά;

Χρησιμοποιώντας το boss cs-3, έχω την εντύπωση ότι το πρόβλημα επιδεινώνεται. Θα δοκιμάσω αύριο να γράψω ένα κλιπάκι με το πετάλι και θα το ανεβάσω να μου πείτε τι ακούτε. Έχω κι ένα compressor/limiter εφέ του SONAR αλλά έχει υπερβολικά πολλές παραμέτρους και δεν έχω κάτσει να ασχοληθώ.

Καλά τα λέει και τα παίζει ο THEOD. Έτσι ξεκίνησε το boogie. Αργότερα, διάφοροι παίκτες το παρήλλαξαν αλλά η βασική ρυθμική αξία παραμένει το τρίηχο. Το οποίο βέβαια δεν είναι ακριβώς τρίηχο αλλά πλησιάζει περισσότερο στη βασική αξία του swing feel. Γι'αυτό και σε μια παρτιτούρα blues ή jazz συνήθως δε βλέπουμε τρίηχα ως αξίες αλλά όγδοα με την υποσημείωση "swing feel" ή και χωρίς καν υποσημείωση γιατί εννοείται. Μόλις βρω λίγο χρόνο, θα γράψω boogie παραλλαγές όπως τις εισήγαγαν διάφοροι μεγάλοι.

Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον και τις απαντήσεις. Παραθέτω ένα κλιπάκι με κιθάρα καρφί στον ενισχυτή χωρίς normalization. Στα σημεία που παίζω με δάκτυλα το κανάλι φτάνει περίπου στα 0 db. Αν μου πείτε ότι από ένταση είμαι εντάξει, απλώς δεν ξαναχρησιμοποιώ normalization. no_normalization.wav

Ο κομπρέσσορας κατά την εγγραφή και με τις κατάλληλες ρυθμίσεις, βοηθάει κάπως αλλά και πάλι το πρόβλημα υφίσταται. Αλλά ακόμη και χωρίς normalization, όταν ανεβάζω το volume του κλιπ προκειμένου να είναι στο επίπεδο όπου τα σημεία με πένα ακούγονται καλά, τα σημεία που έχω παίξει με δάκτυλα κλιπάρουν.

Limiter δεν έχω δοκιμάσει ακόμα. Αυτό που κάνω τώρα είναι split στα σημεία που βλέπω peak, πριν το normalize. Κατόπιν κάνω normalize στο υπόλοιπο κλιπ και τέλος στα σπλιταρισμένα κομμάτια. Αυτό δε λειτουργεί πάντα καλά βέβαια καθώς υπάρχουν αυξομοιώσεις στην ένταση του κλιπ, αφού δεν έχει γίνει το ίδιο normalizing στο σύνολο του κλιπ. Επίσης κάποια peaks μπορεί να μου ξεφύγουν και γενικώς η όλη διαδικασία είναι χρονοβόρος και με αμφίβολο αποτέλεσμα. Υπάρχει μεγάλη διαφορά στην κυματομορφή. Για να καταλάβεις ακριβώς τι εννοώ, φαντάσου να παίζεις με πένα, καθαρό σόλο με στρατ και σε κάποιο σημείο να κάνεις σήκωμα στην μι καντίνι με δάκτυλα. Για το peak αυτού του χαρακτηριστικού "σκασίματος" μιλάω.

Δυστυχώς, χρησιμοποιώντας πετάλι compressor/sustainer (boss cs-3) σε καθαρό σήμα, το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο καθώς αυξάνεται το "σκασιμο" του ήχου σε παιξίματα με δάκτυλα. Οπότε τα peaks εκεί είναι ακόμη συχνότερα. Δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει κάτι με άλλες ρυθμίσεις. (πχ με το sustain πολύ χαμηλά). Όχι Κόργιε. Δεν κάνω ποτέ equalizing σε ηλεκτρική κιθάρα. Θα προτιμούσα να μην καταφύγω σε αυτή τη λύση εκτός κι αν είναι απολύτως απαραίτητο μια και φοβάμαι ότι θα χαλάσω τον ήχο συνολικά.

Το θέμα βρίσκεται στη διαφορά των εντάσεων μέσα στο κλιπ και όχι στην ένταση ηχογράφησης. Αν χαμήλωνα την ένταση ηχογράφησης, θα είχα ακριβώς το ίδιο αποτέλεσμα κατά το normalization.

Καλημέρα σε όλους. Αναζητώ τη βοήθειά σας στο εξής θέμα: Χρησιμοποιώ το SONAR 4 και όταν ηχογραφώ "καθαρή" κιθάρα συναντώ το εξής πρόβλημα: Σε κάποια σημεία του audio clip και ειδικά όταν παίξω κομματι ενός σόλο με δάχτυλα, η ένταση του σήματος είναι ιδιαίτερα αυξημένη με αποτέλεσμα η κυματομορφή να κάνει μεγάλα peaks. Όταν κάνω normalize το κλιπ, το αποτέλεσμα είναι φυσικά, τα peaks αυτά να φτάνουν στη μάξιμουμ έντασή τους ενώ το υπόλοιπο κλιπ να είναι πολύ χαμηλά. Έως τώρα, ο τρόπος με τον οποίο προσπαθώ να ξεπεράσω αυτό το εμπόδιο είναι να απομονώνω, μετά την ηχογράφηση, τα peaks και να κάνω normalize στα επιμέρους κομμάτια του κλιπ. Το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα το επιθυμητό και αυτή η μέθοδος μου φάινεται λίγο "μπακαλίστικη". Αναρρωτιέμαι λοιπόν, υπάρχει κάποια πιο αξιόπιστη λύση σε αυτό το πρόβλημα. Τα φώτα σας παρακαλώ.

Παιδιά, έχετε πάρει φόρα και λέτε ό,τι σας κατέβει με χαρακτηριστική άνεση. Τι σχέση έχει ο Μάλαμας με το ΚΚΕ; Δηλαδή έστω κι αν ψηφίζει, τι σας/μας ενδιαφέρει; Ηρεμία και αυτοσυγκράτηση.

Πολύ ωραίο το κομμάτι. Ειδική μνεία στην απίστευτη ερμηνεία της κοπέλας που τραγουδάει. Το ξαναλέω. Απίστευτη ερμηνεία. Μπράβο σας.

Έχει αναρτηθεί ξανά το συγκεκριμένο, αλλά είναι μια καλή ευκαιρία να το θυμηθούμε νομίζω:

Πεδια μπραβω για γνοσεις αλλα εγο να σολαρο θελο. Μι μου τι σπατε με τα οδεια τορα.

Άσε Νέστορα, είναι κλεισμένος για όλο το καλοκαίρι σε Καναδά και ΗΠΑ.

Ξερο πεντατωνικι απο μι διεσι. να σολαρο? Υ.Γ. On a more serious note: Excellent

Να είσαι σίγουρος ότι και οι δύο κέρδισαν από αυτό εμπορικά.

Το θέμα είναι γνωστό και παραλλαγές του έχουν συζητηθεί πολλές φορές εδώ μέσα: Η Ματσούκα τραγουδάει Μάλαμα, ο Θοδωράκης γράφει τραγούδια στο Ρέμο, ο Κραουνάκης στην εκπομπή της Γερμανού, η Καλομοίρα βγαίνει από την τούρτα στη συναυλία του Σαββόπουλου και ούτω καθ' εξής. Αν ο βιοπορισμός σου εξαρτάται από μια τέχνη όπως η μουσική, έχεις ανάγκη τις δημόσιες σχέσεις. Και θα κάνεις και τον καλό σε ανθρώπους που μπορεί να μη σου αρέσουν ή μπορεί να αντιπροσωπεύουν μια φιλοσοφία που δε σου πάει. Ειδικά, ειδικότατα αυτή την εποχή που, όπως καλά γνωρίζουμε, η μουσική βιομηχανία έχει πάρει την κατιούσα εμπορικά λόγω Internet. Αν δεν είσαι διαθετειμένος να κάνεις απολύτως κανένα συμβιβασμό τέτοιου τύπου, καλύτερα να ξεχάσεις την τέχνη σου ως σταθερό και αρκετό έσοδο για να ζήσεις. Και αυτό φυσικά δεν ισχύει μόνο για τους μουσικούς. Οι ηθοποιοί πχ, βράζουν ακριβώς στο ίδιο καζάνι, ίσως και σε μεγαλύτερο βαθμό.

Κι εμένα μου αρέσει το κομμάτι σου. Έχει αυτό το lounge-jazzy που είναι και της εποχής πολύ. Η ένστασή μου είναι όσον αφορά το συνεχές lead των πλήκτρων που κουράζει από κάποιο σημείο και μετά. Μήπως θα ήταν καλύτερο να είναι προκαθορισμένα τα μέτρα του σόλο και τα υπόλοιπα να γεμίσουν με επαναλαμβανόμενα θεματάκια; Δεν ξέρω, μια ιδέα ρίχνω.

Μάλλον ατυχής εδώ ο παραλληλισμός Κώστα. Νομίζω ότι είναι προφανές το γιατί δεν είναι έτσι.