Jazzjoker

Εγώ πάλι παρακολουθώ το θέμα κι έχω την άποψή μου αλλά για κάτι άλλο μου ήρθε να γράψω κι ελπίζω να μην πάει αλλού η κουβέντα. Έχω υπάρξει χρήστης του facebook (no more) και είμαι χρήστης του myspace. Την ταύτιση αυτών των δύο, δεν την καταλαβαίνω. Νομίζω ότι όποιος τα βάζει στο ίδιο καζάνι και τα απορρίπτει συλλήβδην, απλώς δεν τα ξέρει αρκετά καλά.

Γρηγόρη το βρίσκω πολύ καλή δουλειά. Πολύ ωραία όλα τα θέματα, φοβερή ατμόσφαιρα και άψογη εκτέλεση. Μου θύμισε κάτι από παλιούς Annihilator. Όσον αφορά την παραγωγή υπάρχει ένα θέμα με το ταμπούρο που ακούγεται λίγο σα να χτυπάει κάποιος ντενεκέ. Επίσης, ειδικά στο θέμα που ανοίγει το κομμάτι, θα πήγαινε πολύ μια κλασσική κιθάρα νομίζω.

+1 Αλλά να κι ένα βιντεάκι από youtube που ίσως σε βοηθήσει να καταλάβεις περί τίνος προκειται.

Audiokostas, kostri και Θοδωρή, σας ευχαριστώ.

Σε ευχαριστώ bluezlick. Η αλήθεια είναι ότι μου κατέβηκαν διάφορες ιδέες για ενορχήστρωση αλλά, καλώς ή κακώς, αποφάσισα να μην το πειράξω. Μια δεύτερη ακουστική σε διακριτικό slide είναι πολύ καλή ιδέα βέβαια. Thank you Earendil. Η κιθάρα είναι μια Guild Gad-25 αν δεν κάνω λάθος στον κωδικό. Ευχαριστώ mr. Pascal.

Σας ευχαριστώ για την ακρόαση.

Πολύ βελτιωμένο. Με αυτή τη μίξη, δείχνει πραγματικά η δουλειά σου. Μπράβο.

Ένα μικρόφωνο, κιθάρα και εγώ. Για τους ξενύχτηδες ;) rain_song.mp3

Είναι εξαιρετικά δουλεμένο και στο κλίμα. Μουσικά και εκτελεστικά το βρίσκω άψογο. Όσον αφορά την παραγωγή, θα συμφωνήσω με τον freerock και θα πω ότι περίμενα στο ρεφρέν να "ξεμπουκώνει" η φωνή. Επίσης προσωπικά με κούρασε λιγάκι το μπάσο τόσο μπροστά συνέχεια.

Αφού τις μαζεύουμε όλες μαζί, να και η δική μου American Special.

Ευχαριστώ φίλτατε Νέστωρ.

Ηρακλή εγώ σε ευχαριστώ για την ανάγνωση/ακρόαση και τα λόγια σου. Συμφωνώ απολύτως με αυτά που λες. Άλλωστε όπως νομίζω όλοι γνωρίζουμε, η τιμή ενός πεταλιου, ενός ενισχυτή, μιας κιθάρας κλπ, μετά από την τσέπη, έπηρεάζει άμεσα και την ακοή μας :)

Ευχαριστώ. Η strat είναι μια california series με fender custom shop 54 μαγνήτες. To gain του πεταλιού είναι ένα "τσικ" πριν το τέρμα. Treble στο τίποτα, bass στο 1/3 και volume στο 1/4.

Χαιρετώ την σεβαστή κοινότητα και τους σεβάσμιους γέροντες. Έχω αποκτήσει εδώ και μερικές εβδομάδες το εν λόγω πεταλάκι και ήθελα να του κάνω ένα review γιατί είναι, αν μη τι άλλο, μια ενδιαφέρουσα πρόταση για overdrive στα 35 μόνο ευρώ παρακαλώ. Δυστυχώς, άλυτα και σατανικά προβληματα βασάνιζαν τον υπολογιστή μου (και δεν έχω τελειώσει ακόμη) εδώ και μερικές μέρες αλλά οδεύω σιγά-σιγά στο φως. Ιδού λοιπόν μια μικρή παρουσίαση/κριτική. Να πω αρχικά ότι τα πετάλια της danelectro πάντα με γοήτευαν για τρεις λόγους κυρίως. Την τιμή, τον "τίμιο" ήχο τους και την αισθητική τους. Και λέγοντας τίμιο ήχο εννοώ ότι δε σου υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια ή dumble ήχο στα 30 ευρώ. Αυτά που έχω ακούσει στέκονται αξιοπρεπέστατα δίπλα σε πετάλια με διπλάσιες και τριπλάσιες τιμές. Η αισθητική που διέπει αυτή τη σειρά προϊόντων της danelectro είναι εμφανώς επηρεασμένη από τα αμερικάνικα 50's και εικόνες όπως οι τεράστιες cadillac, οι beach boys και το surf rock και η γενικότερη τότε ατμόσφαιρα. Για του λόγου το αληθές: Προσπερνώ, για ευνόητους λόγους, το αυτοκόλλητο true bypass και πάω στα tone controls από αριστερά προς τα δεξιά: volume, treble/bass (στo ίδιο knob 2 ποτενσιόμετρα), gain. Κάτω από τα knobs, τα γνωστά και μη εξαιρεταία in και out jacks καθώς και η είσοδος για τροφοδοτικό. Μια ενδιαφέρουσα προσθήκη στο πετάλι είναι τα 4 διακοπτάκια που υπάρχουν μέσα στο battery department: Σύμφωνα με το manual, οι διακόπτες προσθέτουν compression και υπάρχουν διάφοροι προτεινόμενοι συνδυασμοί για διαφόρους ήχους. Προσωπικώς, μετά από ένα σύντομο ηχητικό τεστ, αποφάσισα ότι τους προτιμώ όλους στη θέση off μια και μου φάνηκε ότι αφαιρούν από τη φυσικότητα και το vintage feeling του πεταλιού. Επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί τους έβαλαν εκεί καθιστώντας αδύνατη την παραμετροποίηση τους σε live καταστάσεις. Κάτι άλλο που βρήκα άβολο επίσης, είναι τα ποτενσιόμετρα των treble/bass που είναι πάνω στο ίδιο knob. Εν ολίγοις ξεχάστε τη ρύθμιση με το ένα χέρι (το άλλο κρατάει την κιθάρα βεβαίως). Αν πάτε να γυρίσετε κάποιο από τα δύο με το ένα χέρι, απλώς γυρίζουν και τα δύο. Όσον αφορά τον ήχο τώρα, το cool cat είναι όντως transparent. Είναι τόσο transparent που θα μπορούσα να πω ότι είναι περισσότερο booster παρά overdrive. O ήχος του ενισχυτή βγαίνει πολύ καθαρός και αν θέλουμε να ακούσουμε λίγη βρώμα, επιβάλλεται το gain του πεταλιού στο τέρμα. Κάτι που μου άρεσε πολύ είναι ότι ο ήχος του ανταποκρίνεται στις δυναμικές (όπως ευελπιστώ ότι θα ακουστεί και στι κλιπάκι που ακολουθεί). Αν παίξουμε ήρεμα και μαλακά, θα βγει ο ήχος του ενισχυτή μας boosted αλλά αρκετά καθαρός. Αν κοπανήσουμε, θα πάρουμε αχνιστό overdrive. Συμπερασματικά πιστεύω ότι το cool cat transparent overdrive είναι άλλο ένα πολύ "τίμιο" πεταλάκι της danelectro. Με εξαίρεση τη θέση των treble/bass controls και των διακοπτών μέσα στη θήκη της μπαταρίας, με 35 ευρώ έχω ένα overdrive που με ικανοποιεί σε μεγάλο βαθμό. Αναρρωτιέμαι πόσο θα κοστολογούσε κάποια εταιρεία που κατασκευάζει boutique εφέ, ένα πετάλι της με αυτόν ακριβώς τον ήχο... Κλείνω με ένα κλιπάκι όπου γρατζουνάω τη strat χρησιμοποιώντας τα settings του cool cat που μου κάθονται καλύτερα στο αυτί. cool_cat_blues.mp3

Απέκτησα το δεύτερο πρόσφατα. Μόλις καταφέρω να διορθώσω τον υπολογιστή μου, ο οποίος καταρρέει, θα του κάνω ένα review.

Με γεια φίλτατε odis. Καλόπαιχτη.

Εξαιρετικοί. Μου άρεσε πολύ το δικό σας κομμάτι.

Φίλε Kostri, είναι πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά που γίνονται μέσα στο κομμάτι. Έχει χαρακτήρα, η μπάντα είναι δεμένη και ο τραγουδιστής την κατάλληλη φωνή. Το επίπεδο το βρίσκω γενικώς υψηλό. Σαν σύνθεση και στυλ, δε μου λέει τίποτα αλλά προφανώς αυτό δεν έχει να κάνει με εσάς αλλά με μένα που τα ακούσματά μου δεν έχουν καμία σχέση. Εν ολίγοις δεν είμαι κατάλληλος για να σας κάνω κριτική αλλά βλέπω ότι σε καίει (και πολύ λογικό) οπότε ιδού. :)

Γεωργία είναι πολύ καλό. Μπράβο σας. Το μόνο αρνητικό που βρίσκω και αυτό είναι μάλλον θέμα μίξης, είναι ότι η φωνή ακούγεται σα να τραγούδησες πάνω σε backing track. Σα να ήταν τελειωμένη η μίξη της μουσικής δηλαδή και να μπήκε και μια φωνή από πάνω. Δεν ξέρω, μήπως ήθελε κανά delay, κανά βάθος παραπάνω; Α και κόβεται απότομα στο τέλος. Επίτηδες είναι αυτό;

Σωστή η προσέγγισή σου odis, με βρίσκεις σύμφωνο. Όμως, άλλο η αναγκαιότητα έκφρασης νέων εννοιών και άλλο "λέω τα μισά αγγλικά γιατί είμαι cool". Το ένα είναι δημιουργικό και σε κάποια επίπεδα θεμιτό. Το άλλο είναι η αρχή της ηθελημένης νοητική καθυστέρησης.

Στην ελληνική καθομιλουμένη με τις συνήθεις αγγλικές λέξεις/φράσεις, δύσκολο να καταλάβεις αν κάποιος ξέρει καλά αγγλικά ή όχι. Αν απλώς μιλάει καλά αγγλικά, μπράβο του. Θα του χρησιμεύσουν πολύ.

Εγώ απ' την άλλη, δεν καταλαβαίνω γιατί οι υπόλοιποι ευρωπαικοί (και μη) λαοί, χωρίς να είναι ξενοφοβικοί (το πολύ σοβινιστές να πεις κάποιους), προστατεύουν τη γλώσσα τους με ποικίλους τρόπους, ενώ εμείς παραδιδόμαστε στα αγγλικά ψυχή τε και σώματι και το χαιρόμαστε κι όλας. Το πιο φοβερό είναι δε, ότι συχνά, άνθρωποι που χρησιμοποιούν αγγλικά στην καθομιλουμένη, δεν ξέρουν καν να μιλούν καλά αγγλικά. Αφού το γουστάρουμε που το γουστάρουμε, ας κάτσουμε να το μάθουμε σωστά τουλάχιστον.

Η συγκεκριμένη δημοσιογράφος, παρ' όλο που έχει συχνά ένα ολίγον εκνευριστικό στυλ (διακόπτει για να μιλήσει η ίδια), είναι προφανώς σοβαρή επαγγελματίας. Κι εγώ την έχω δει να στέκεται πάρα πολύ καλά σε θέματα από αστρονομία μέχρι ψυχανάλυση. Κρίμα για την ώρα προβολής και για το γεγονός ότι έχει αποκτήσει αναγνωρισημότητα από τα κλιπάκια του Θέμου του οποίου οι πιο συχνοί καλεσμένοι είναι γκλάμουρ τηλεμαϊντανοί και εκκολαπτόμενες βίζιτες.

Οι δημοσιογράφοι, όπως και οι πολιτικοί αλλά και άλλα "επιφανή" επαγγέλματα καθρεπτίζουν το μορφωτικό και γενικότερο επίπεδο ενός λαού. Εδώ, στη Μέση Ανατολή, έχουμε αυτούς.