Jazzjoker

1 λεπτό πριν, Grey είπε

Θα προτιμούσα να μείνουμε στον κανόνα.

Δικό μου λάθος που δεν έβαλα εισαγωγικά στον "κανόνα". Γιατί ο "κανόνας" είναι ότι οι σκυλάδες δεν είναι σχεδόν ποτέ φιλοσοφημένοι άνθρωποι (και το ανάποδο). Καταρρίπτεται γιατί τελικά οι "εξαιρέσεις" είναι πάρα πολλές.

Γενικά, μας βολεύει να αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα και τους γύρω μας σε κουτάκια. Είναι τεράστια ευκολία μια και τοποθετούμε τα πάντα ταχτοποιημένα, το καθένα στην κατηγορία του και μετά δεν έχουμε να προβληματιστούμε περαιτέρω. Αυτή η θεώρηση βέβαια είναι μπακαλίστικη γιατί μόλις βγούμε λίγο παραέξω και μιλήσουμε με δέκα ανθρώπους ή ζήσουμε δέκα εμπειρίες, ανακαλύπτουμε ότι όλα τα κουτάκια είναι επικοινωνούντα δοχεία. 

Όλοι μας ανεξαιρέτως καταφεύγουμε σε αυτόν τον τρόπο σκέψης. 

1 λεπτό πριν, Grey είπε

Έχεις γνωρίσει κάποιον που να ψυχαγωγείται με βαρύ, αντρικό λαϊκό και να έχει φιλοσοφικές ανησυχίες;

Όχι έναν, πολλούς. Και μάλιστα "βαριά" διανοούμενους, καλλιτέχνες άλλου είδους και πολλά άλλα. Όλες οι εξαιρέσεις στον κανόνα είναι εκεί. Αρκεί να γνωρίσεις αρκετό κόσμο.

1 ώρα πριν, Grey είπε

Το βλέπω βαριά ή κάπως έτσι είναι το πράγμα;

Το βλέπεις βαριά.

Το λάθος είναι ότι υποπίπτεις (και όλοι μας το κάνουμε αυτό δηλαδή) στο πολύ κοινό λάθος να τοποθετείς απόλυτα τους ανθρώπους ενώ τα πράγματα είναι πολύ πιο πολύπλοκα.

Με λίγα λόγια δεν υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που έχουν μόνο χαρακτηριστικά αυτής της κατηγορίας και καμίας άλλης. Οι άνθρωποι more often than not, έχουν χαρακτηριστικά πολλών κατηγοριών. Δεν είναι ένα πράγμα μόνο δηλαδή.

Για το συγκεκριμένο ύφος, προτιμώ σαφώς το Β. Το Α είναι μου ακούγεται πολύ "γυαλισμένο".

Πολύ ενδιαφέρον το ότι σχεδόν όλοι σας βάλατε το Wampler πρώτο. Για τα δικά μου γούστα και ύφος, το καλύτερο είναι το Chandler. Εδώ να πω ότι το Wampler και το Mudhoney έχουν διακόπτη boost που στα αρχικά samples δεν είναι πατημένος.

11 ώρες πριν, gkourmoul1 είπε

Εχω περιέργεια να το ακούσω με τέρμα gain το δικό σου…

Mudhoney full gain:

Mudhoney full gain and boost:

Εδώ να πω ότι το συγκεκριμένο πετάλι έχει την εξής ιδιαιτερότητα: Όταν ο διακόπτης boost είναι κλειστός, το gain λειτουργεί περισσότερο ως volume μια και η ποσότητα overdrive αλλάζει ελάχιστα και είναι by default μικρή. Το gain knob αποκτάει περισσότερο νόημα όταν ενεργοποιηθεί το boost.

Καθόμουν λοιπόν και σκάλιζα ως συνήθως τα διάφορα amp sims και αυτή τη φορά δοκίμαζα τα (πολλά) overdrives-distortions του Amplitube 5. Και σκέφτηκα ότι είναι καλή ευκαιρία για ένα τεστάκι και συλλογή απόψεων και προτιμήσεων και ειδικά από αυτούς που έχουν ακούσει/[παίξει με τα πραγματικά πετάλια. Προσωπικά έχω ακούσει από κοντά μόνο ένα.

Παρακάτω λοιπόν θα ακούσετε το ίδιο ακριβώς κλιπάκι παιγμένο με τα 5 καθαρά overdrives του Amplitube. Καθαρά = πετάλια που ακόμα και σε υψηλές ρυθμίσεις gain, δεν περνούν στο πεδίο του distortion. Να πω ότι τα πετάλια ρυθμίστηκαν να έχουν όσο το δυνατό κοινά gain, EQ και ένταση. Ο ενισχυτής που χρησιμοποίησα στο Amplitube είναι ο Fender Deluxe Reverb με δικές μου ρυθμίσεις σε καμπίνα, μικρόφωνα, τοποθέτηση κλπ.

Wampler Deluxe Pinnacle:

T-Rex Mudhoney:

Chandler Tube Overdrive:

Boss SD-1:

Ibanez TS-808:

Συμφωνώ με όλες τις προτάσεις Τέρρυ. Άμα θέλει κανείς στρατ, κάτω από 10 χιλιάρικα είναι πεταμένα λεφτά.

Με γειες και μακράν ο ωραιότερος (και original strat) ήχος που έχω ακούσει από εσένα με στρατ.

Για το πρώτο βίντεο:

Είναι όντως πολύ παρεμφερής ο ήχος σε όλες αν και προσωπικά δε μου άρεσε καθόλου το πόσο ψηλά έχει το treble του. Ειδικά στη στρατ, αυτό που ακούστηκε δεν έχει καμία σχέση με neck μαγνήτη. Για μένα η πιο ισορροπημένη, με τις ρυθμίσεις που χρησιμοποιεί, ήταν η Gibson. Τα ίδια και στο δεύτερο βίντεο.

Στο τρίτο με το still got the blues, οι υψηλές συχνότητες είναι πιο "ήμερες" πιθανότατα λόγω "παχέος" distortion. Και εδώ πάντως, ο natural πιο μπάσος ήχος της Les Paul, της αποφέρει πιο ισορροπημένο αποτέλεσμα.

14 λεπτά πριν, dimsonic είπε

βλέπω σας έχω διχάσει.

βέβαια φταίει κι ο τίτλος που λέει αντιγράφοντας, ενώ παλιά έλεγα "style"

Εμ, ηθελέστα και παθέστα. Γιατί αν βγάλουμε την αναφορά του Σαντάνα από την εξίσωση και το παίξιμο και ο ήχος είναι πολύ ωραία.

Δοκίμασε να γρατζουνίσεις και σε φρίτζιαν λιγάκι με αυτό τον ήχο και την τεχνοτροπία.

Πολύ ωραίο είναι και με σωστό ήχο για το είδος. Προσωπικά θα το προτιμούσα με σκέτη κιθάρα και καθόλου πλάτες από πίσω. Όσον αφορά το γεωγραφικό του πράγματος, όχι ότι έχει και καμιά σημασία δηλαδή, μάλλον περισσότερο προς κεντρική Ελλάδα το πας παρά Κρήτη. 

Αυτά εσύ ίσως τα ξέρεις καλύτερα αλλά μια και έχω ασχοληθεί λιγάκι με παραδοσιακά κρητικά, εκεί παίζει πολύ φρύγιος και σχετική ματζόρε, αν δεν κάνω λάθος.

Επανέρχομαι μια και ένας συνδεσμολογικός συνδυασμός απέδωσε καρπούς. Έκανα το παρακάτω εν ολίγοις:

Στις 24/11/2023 στις 10:02 ΠΜ, Jazzjoker είπε

α) με το ποια θα ήταν η συμπεριφορά/ήχος τους σε σύνδεση με πραγματική καμπίνα (με τις software καμπίνες απενεργοποιημένες προφανώς)

Αναλυτικότερα:

Απενεργοποίησα την καμπίνα του Neural DSP και κατόπιν συνέδεσα την έξοδο της κάρτας μου στο FX Loop Return του Laney VC 30. Με λίγα λόγια, πήρα τον ήχο του sim σε μεγάφωνο πραγματικού ενισχυτή.

Ο ήχος και η αίσθηση, δεν έχει ΚΑΜΙΑ διαφορά από το να έπαιζα με πραγματικό ενισχυτή, οπότε το έπαθα ένα ψιλοσόκ. Στην ηχογράφηση τώρα, αν και είναι λίγο δώρον άδωρο να ηχογραφείς με μικρόφωνα πάνω σε καμπίνα ενώ μπορείς να ηχογραφήσεις κατευθείαν στην κάρτα, δοκίμασα να γράψω με τα μικρόφωνα και τις θέσεις που χρησιμοποιώ ούτως ή άλλως όταν γράφω ενισχυτή. Το αποτέλεσμα παρακάτω:

Υ.Γ. Edit: Αν είχα τρόπο να έχω αυτή τη συνδεσμολογία σε live, το Neural DSP να βγαίνει σε μια καμπίνα 1x12 δηλαδή, θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη.

Εμένα μου αρέσει πολύ όπως παίζει αυτή η κοπελίτσα η Grace Bowers που έχει αρχίσει να ξεμυτίζει αρκετά στο youtube τελευταία. 17 ετών κι έχει ήδη ενσωματώσει στον ήχο και το παίξιμό της ένα σωρό ωραίες επιρροές του παρελθόντος ενώ σαν παρουσία μοιάζει εντελώς με έφηβη των αρχών της δεκαετίας του 70.

40 λεπτά πριν, mpamps είπε

1) Δικό σου preset from scratch ή έκανες tweak κάποιο από τα υπάρχοντα;

2) Με τον necκ παίζεις ή στην 4;

3) Τι χορδές έχεις;

1) Ναι είναι δικό μου preset. Ξεκίνησα από το default δηλαδή όταν φορτώνεις το sim και από εκεί πείραξα σχεδόν τα πάντα. Να πω βέβαια ότι κάτι που παραβλέπει πολύς κόσμος στα amp sims είναι το είδος, η τοποθέτηση και το mix των μικροφώνων μπροστά στο μεγάφωνο. Αυτό είναι το πρώτο που πάω και αλλάζω πάντα.

2) Παίζω neck-middle από την αρχή ως το 1:44 περίπου και μετά γυρίζω σε neck.

3) Elixir nanoweb 11-49.

Πολύ ωραίο το συγκριτικό Γιώργο. Όσον αφορά τον ήχο, για τα δικά μου αυτιά τουλάχιστον, δεν υπάρχει σύγκριση. Οι lace sensors απείρως καλύτεροι. Όταν είχαν κυκλοφορήσει εκείνες οι American Deluxe strats με τους samarium cobalt, θυμάμαι ότι είχε πέσει αρκετή γκρίνια για τους στοκ μαγνήτες. Όχι άδικα, για τους πουρίστες του στρατοήχου, θα προσέθετα.

Από το μικρόφωνο του κινητού, το δεύτερο με διαφορά καλύτερο για μένα. Ωραίος ο ήχος γενικότερα.

31 λεπτά πριν, methylene blue είπε

Παιζεις με πενα η με δαχτυλα;

Εδώ παίζω 90% πένα 10% δάχτυλα. Αναλόγως με το ύφος, τα ποσοστά κυμαίνονται.

Μόλις τώρα, Superfunk είπε

Α ναι; εσυ μου  είχες πει ότι στο είπε ο @Jazzjoker..

Κάτι ύποπτο παίζει εδώ. Τι μας κρύβουν; 

Αφού σας ευχαριστήσω για την ακρόαση και τα σχόλια για τα χέρια και τα μαχαίρια, να διευκρινίσω ότι ο εν λόγω Deluxe Reverb είχε αγοραστεί καινούριος και ουχί από τον ΣΦ.

Και μια που το έφερε η κουβέντα, οσονούπω επιστρέφει στο σπίτι από ξεγυρισμένο service γιατί είχε τα χάλια του οπότε και ευελπιστώ ότι το Neural DSP θα μπει στη θέση του και θα αφήσει τις μαγκιές.

Ένα κλιπάκι με την αγαπημένη μου στρατ με τους Black Rose και ενισχυτή Neural DSP - TKI II. 

Στη δική μου περίπτωση, το δίπτυχο δεν είναι μαθητής-δάσκαλος αλλά ερμηνευτής-ακροατής. Η διαφορά είναι ότι ο ακροατής δε σου λέει τι πρέπει να κάνεις. Ακούει και κρίνει και από εκεί και πέρα είναι δικό σου θέμα, αν η κριτική δεν ήταν καλή, τι δρόμο πρέπει να ακολουθήσεις για να τον ικανοποιήσεις.

Ο εσωτερικός ακροατής είναι πολύ συχνά αδίστακτος και βάζει τον πήχυ σε δυσθεώρητα ύψη. Ο ερμηνευτής αντιστοίχως, έρχεται συχνά στη θέση να πρέπει να επιφέρει μια ισορροπία. Δηλαδή να πει στον ακροατή "Κοίταξε να δεις, αυτό που ζητάς μου είναι αδύνατο και για να σου πω την αλήθεια, δεν ξέρω αν καν υπάρχει. Αυτό που ακούς έφτυσα αίμα για να το πετύχω και αν δε σου κάνει, το πρόβλημα είσαι κυρίως εσύ."

Ενώ άλλες φορές ο εσωτερικός διάλογος είναι από την άλλη. Π.χ. μιλάει ο ακροατής και λέει "Αυτό που έπαιξες είναι κατώτερο και των περιστάσεων και των δυνατοτήτων σου. Μην κοροϊδεύεσαι ότι κάτι έκανες."

Γενικά αυτοί οι εσωτερικοί διάλογοι μπορεί να είναι βασανιστικοί και εκεί έρχεται συχνά η γνώμη του κοινού και ξεκαθαρίζει τα πράγματα προς τη μία ή την άλλη κατεύθυνση. Γι' αυτό λέω εγώ, είναι σημαντική η δημοσιοποίηση των πονημάτων γιατί αλλιώς μπορεί κανείς να μπλεχτεί σε έναν λαβύρινθο εσωστρέφειας από τον οποίο είναι συχνά αδύνατο να ξεφύγει.

Τον έχουμε συζητήσει διεξοδικά εδώ μέσα τον Μανκούζο. Σίγουρα δεν είναι τυχαίος όταν τον αναφέρουν ήδη πολύ μεγάλα ονόματα της ηλεκτρικής κιθάρας. 

Αν, πλην της εξωφρενικής τεχνικής του αρτιότητας, έχει να δώσει και αντίστοιχα δείγματα γραφής/σύνθεσης, θα φανεί στο μέλλον και ήδη βρίσκεται σε καλό δρόμο θα έλεγα.

Όσον αφορά το παίξιμο, προφανώς και είναι flashy και δε χάνει ευκαιρία να παίζει σε ταχύτητες που σε κάνουν να ντρέπεσαι αλλά είπαμε: Νέο παιδί που μεγάλωσε μέσα στα ήθη του youtube και του instagram, της προσπάθειας εντυπωσιασμού μέσα σε λίγα μόλις δευτερόλεπτα κλπ κλπ. 

Πάντως, εδώ είμαστε, να κρίνουμε την εξέλιξή του μέσα στα επόμενα χρόνια.

Σε κάθε αλλαγή συστήματος κάποιοι θα δυσαρεστούνται και κάποιοι θα ευχαριστούνται. Λείπει το παρεΐστικο κλίμα, οπότε για εκείνους που έμπαιναν κυρίως λόγω αυτού, το φόρουμ έχει χειροτερέψει. Για την άλλη μερίδα, έχει καλυτερέψει γιατί πιθανό ότι αισθάνονται ότι έχουν πλέον χώρο να συζητήσουν. Πού θα κάτσει η "μπίλια" θα φανεί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι το noiz δεν οδεύει προς αχρηστία.

Τυπικό μέλος noiz:

1 ώρα πριν, BassicallyGuitarist είπε

Άλλωστε, το να μή ξέρουν να διαβάζουν παρτιτούρα δεν εμπόδισε τους:

- James Hetfield (που όταν έφερε την Ορχήστρα του San Fransisco για το "Nothing Else Matters" που έγραψε ντρεπόταν να τούς πεί πώς να παίξουν διότι δεν ήξερε πεντάγραμμο)
- Hansi Kürsch
- Dave Grohl
- Jimmi Hendrix
- Bob Dylan
- Hans Zimmer
- Βαγγέλη Παπαθανασίου
- Michael Jackson (που υποδείκνυε με τη φωνή του στα όργανα τί ήθελε να παίξουν)

από το γράψουν μουσική... Κι όχι απλά μουσική... ΜΟΥΣΙΚΑΡΕΣ.

Δεν έχω διαβάσει το υπόλοιπο νήμα αλλά σε αυτού του τύπου τα (παρωχημένα) παραδείγματα, θεωρώ ότι οφείλω να απαντάω πάντα το ίδιο:

Όποιος πιστεύει ότι έχει το μουσικό ταλέντο και τη μουσική αντίληψη των παραπάνω, ας μη μάθει να διαβάζει παρτιτούρα ποτέ, μια χαρά μουσική καριέρα θα κάνει.