Παίζω 15 χρόνια κιθάρα. Έμαθα σε μια Yamaha RGX τις πλάκας και σε κάποια φάση 3-4 χρόνια μετά πήρα έναν Peavey Envoy 110 και ένα zoom επίσης της πλάκας. Ποτέ δεν ασχολήθηκα με ενισχυτές, άλλες κιθάρες, ήχο κλπ. Αυτά είχα, αυτά χρησιμοποιούσα για εξάσκηση, πρόβες και κάτι ψιλά live. Σε studio και σε live κούμπωνα όπου έβρισκα, έβαζα και μια ρύθμιση που μου έκανε πάνω-κάτω και έπαιζα. Γενικά αν και είμαι γκατζετάκιας για κάποιο λόγο θεωρούσα ότι αν δεν μάθω το όργανο δεν είχε νόημα να "χάνω χρόνο" με αυτά.
Πέρσυ πήρα επιτέλους μια κιθάρα της προκοπής (American Deluxe Strat HSS) και από τότε με έχει πιάσει μανία να ψαχτώ στον ήχο. Και εκεί αρχίζει ο προβληματισμός μου. Ενώ ψαχνόμουν για ενισχυτή, πήρα το Guitar Rig 4 το οποίο με αποπροσανατόλισε εντελώς! Έχει τόσο μεγάλη ευελιξία και τόσο καλους (για τα δικά μου αυτιά) ήχους που πλέον δεν μπορώ με τίποτα να δώσω ένα χιλιάρικο για ενισχυτή, αφού φοβάμαι ότι θα απογοητευτώ και πάλι στο PC θα είμαι. Παρόλα αυτά με τρώει και θέλω να πάρω κάτι!
Έχω ακούσει αρκετούς. Μου άρεσε ιδιαίτερα ο Lionheart αν και τείνω πρός τον Alchemist γιατί κάνει περισσότερα "κόλπα". Παίζω classic rock, metal, blues εντελώς ερασιτεχνικά.
Όλα αυτά τα λέω για να θέσω το θέμα για προβληματισμό. Μήπως τελικά η τεχνολογία έχει καταστρέψει όλη τη φάση της αναζήτησης; Μήπως τελικά τα emulations έχουν καταστήσει το ψάξιμο του ήχου κάτι που απασχολεί μόνο τους επαγγελματίες (και αν); Μήπως (εμείς οι χομπίστες) αντί να δίνουμε λέφτα για ενισχυτές και πετάλια, να παίρνουμε κιθάρες που είναι τα πραγματικά αντικείμενα του πόθου;
Μήπως το ψάξιμο του ήχου είναι αρρώστια και θα το κάνουμε για να γουστάρουμε ακόμα και αν το emulation είναι χίλιες φορές πιο πρακτικό και (σχεδόν) τσάμπα;
Μήπως λέω βλακείες και να πάω να πάρω τον Alchemist να τελειώνουμε;