wasted

Εγώ πάντως θα προτιμούσα το Ντο-Σολ-Ντο, για κανα ταξιμάκι σε στυλ τρίχορδου. Που να βρίσκεις τη φιλοσοφία του οργάνου στα άλλα κουρδίσματα, βρε αδερφέ, τώρα... 8)

Δεν υπάρχει νομική διαδικασία για τέτοιου είδους κατοχύρωση. Νομικά κατοχυρώνονται μόνο τα εμπορικά σήματα, αλλά αυτό είναι ελαφρά άσχετο με την περίπτωση, εκτός και κάνεις το γκρουπ σου "εμπορική εταιρεία", όπως οι Rolling Stones λ.χ. Αλλοιώς, αν θεωρείς ότι υφίστασαι βλάβη από ένα συγκρότημα που έχει το ίδιο όνομα με σένα, πρέπει να καταφύγεις στα δικαστήρια και εκεί θα εξετάσουν αν έχεις δίκιο και θα αποφασίσουν ανάλογα.

Αν βέβαια ανήκεις στο δυναμικό κάποιας εταιρείας και έχεις να παρουσιάσεις κάποια δισκογραφία, ή με οποιοδήποτε τρόπο έχεις έσοδα από το συγκρότημα, τότε μπορείς να επικαλεστείς παραπλάνηση του κοινού ή άδικο πλουτισμό τρίτου εις βάρος σου με την υποκλοπή του ονόματος σου, αλλά και εκεί τα δικαστήρια έχουν το λόγο. Εννοείται ότι αν ανήκεις σε εταιρεία, αυτή έχει περισσότερους λόγους να προστατέψει το "προϊόν" της.

"Σηκώματα" στη χορδή κάνεις. Υπ΄όψιν, δουλεύω εννιάρες. Πτώσεις με αλεξίπτωτο στο τρέμολο δεν κάνεις. Και όταν λέω σφιχτό δεν εννοω τσιμέντο. Μια ιδέα πριν.

Μπορεί να είμαι λάθος αλλά νομίζω ότι πρέπει να είναι σφιχτή. Τουλάχιστον όταν τη δίνω για σετάρισμα μου τη φτιάχνουν αρκετά σφιχτή.

Το τρέμολο εγώ το χρησιμοποιώ μια στροφή πριν σφίξει. Χαλαρό κάτω και όταν θέλω να το χρησιμοποιήσω το σηκώνω με τα δάχτυλά μου. Έχω την εντύπωση ότι θέλουν σετάρισμα τα ελατήρια στην κιθάρα. Είναι σφιχτή η κιθάρα ή μπορείς να σηκώσεις το μεταλλικό μέρος με το χέρι σου; Ελπίζω βέβαια να μην κάνεις dives αλλά Vai. Η strato θέλει μαλακά πράγματα, μισό το πολύ έναν τόνο κατά τη γνώμη μου.

Χο, χο χο ωραία παρατήρηση! :lol:

Μια απάντηση του τύπου "αυτά μας αρέσουν, αυτά παίζουμε" θα σε κάλυπτε;

Κατά καιρούς συμμετέχω σε μπάντες με τις οποίες παίζω κυρίως κλασσικό ροκ, σαν αυτό που ανάφερες, ελληνικό "έντεχνο", (διαφωνώ κάθετα με τον όρο, αλλά τον χρησιμοποιώ για να γίνω κατανοητός), και προς το τέλος ίσως μερικά λαικά παιγμένα με ροκ ύφος. (πχ υπάρχω, είδα τα μάτια σου κλαμμένα κ.λ.π.).

Γενικά, δεν το κάνω για τις αρπαχτές, μάλλον λεφτά βάζω παρά βγάζω, αλλά γιατί πράγματι μ΄αρέσει αυτή η μουσική και νοιώθω προσωπική ευχαρίστηση έτσι. Και η μελέτη μου στο σπίτι στις ίδιες γραμμές κινείται. Δεν ξέρεις πόσο ωραία ένοιωσα όταν έπαιξα σωστά το σόλο του "moonlight shadow" ή του "smoke on the water". Τι θαταν καλύτερο δηλαδή, να παίζουμε Franz Ferdinand;

Στο κάτω κάτω εγώ προσωπικά δίνω σημασία στο δέσιμο της μπάντας, και νομίζω ότι αυτός είναι ο κύριος παράγοντας για ένα ευχάριστο αποτέλεσμα και για τον ακρόατή όποιο και αν είναι το ρεπερτόριο.

Αν εσένα δε σου αρέσει, δικαίωμά σου, και πολύ καλά κάνεις, το σέβομαι απόλυτα μπορείς κάλλιστα με τη μπάντα σου να δώσεις τις δικές σου προτάσεις και πολύ ευχαρίστως να σε ακούσω.

¶λλες αναζητήσεις πάντα υπάρχουν, αλλά δεδομένων των συνθηκών είναι πολύ δύσκολο να τις κάνεις πράξη. (Πρωϊνή δουλειά, έλλειψη συνεργατών που θα ταυτιστούν απόλυτα με αυτό που έχεις στο μυαλό σου κλπ)

Όσο για τα κοριτσάκια :) :) :) , άστο καλύτερα... :wink: (σ.σ. αυτό είναι humor)

¶ντε να γελάσει λίγο το χειλάκι μας.

Ο μικρότερος ντραμίστας του κόσμου.

Παίχτε όπωσδήποτε τη ταινία (reel).

http://www.colemarcus.com/

Εγώ το τσίμπησα από το Startpoint

To Εθνικό Ωδείο είναι ιδιωτικό όπως όλα τα άλλα. Έχει αυτήν την ονομασία γιατί αυτό, μαζί με το Ελληνικό Ωδείο, είναι τα πρώτα που ιδρύθηκαν από πολύ παλιότερα στη χώρα μας. (Εθνικό 1919)

Φυσικά και πληρώνεις δίδακτρα, και το χαρτί που παίρνεις από αυτό, όπως και από όλα τα άλλα ωδεία, έχει το κύρος που έχει αποφασίσει η πολιτεία για αυτό που σπουδάζεις.

Για παράδειγμα η κλασσική κιθάρα επειδή είναι (πρόσφατα) αναγνωρισμένη από το υπουργείο Πολιτισμού παίρνει πτυχίο εγκεκριμένο από αυτό, σε αντίθεση ας πούμε με τη ροκ κιθάρα, η οποία παίρνει απλή βεβαίωση.

Εάν είναι πολλά άτομα σε μια τάξη, μπορεί ναι μπορεί όχι, μόνο οι ίδιοι μπορούν να σε πληροφορήσουν, το οποίο βέβαια δεν είναι νόμιμο και έχεις δικαίωμα να απαιτήσεις ατομικό μάθημα σε όργανο. (Το ομαδικό είναι σε στυλ φθηνότερης προσφοράς βέβαια).

Να σου πω κάτι άλλο όμως. Μην κολλάς ειδικά με το Εθνικό. Έχει μεγάλη σημασία ο καθηγητής που θα υπάρχει, και ξέρω πάρα πολλούς καλούς καθηγητές μουσικής που διδάσκουν σε άλλα Ωδεία από το Εθνικό. Π.χ. εγώ θα σου σύστηνα ένα άλλο μεγάλο Ωδείο που έχει παράρτημα σε Παγκράτι, Κυψέλη, Ηλιούπολη, και ένα δεύτερο στην Αργυρούπολη. (Με π/μ αν αντιβαίνει τους κανόνες του φόρουμ).

Μπράβο μας λοιπόν που έχουμε φτάσει σε τέτοιο επίπεδο αρτιότητας, ώστε να μπορούμε να κρίνουμε πότε κάποιος σολίστας σκοτώνει Bach και Paganini!!! Μπράβο, μπράβο και πάλι μπράβο!!!

Ή μήπως όσα δε φτάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια; :wink:

Απ΄την άλλη δε βαρεθήκαμε επιτέλους να ακούμε ουου δατ σμελ; Δε ζητάμε κάτι πιο τεχνικό, κάτι που θα μας δυσκολέψει λίγο το αυτί να το καταλάβουμε, να το επεξεργαστούμε;

Έχω την εντύπωση ότι μπλέκουμε τις έννοιες "είναι καλό" και "μου αρέσει".

Αυτά τα δυο δεν εξυπακούεται ότι πάντα πρέπει να συμβαδίζουν.

Το αν είναι κάτι καλό έχει να κάνει με συγκεκριμένα στάνταρντς που βάζει ο καθένας μας, και από τα οποία τυχαίνει κάποια να είναι κοινά αποδεκτά.

Π.χ. Τεχνική, ταχύτητα, θεωρητική κατάρτιση, αλλά και feeling, δέσιμο, αντίληψη, καινοτομία, και ένα σωρό άλλα. Από αυτό τα χαρακτηριστικά λοιπόν, ο καθένας φτιάχνει το ιδανικό μείγμα και κρίνει αυτό που ακούει ανάλογα.

Δε σημαίνει λοιπόν ότι ένας κιθαρίστας που σκίζει στην τεχνική και την ταχύτητα, αλλά υστερεί στο feeling, δεν είναι καλός. Απλά τυχαίνει να μην είναι του γούστου μας. ¶λλο λοιπόν το τι ζητάμε να ακούσουμε για να μας ευχαριστήσει, και άλλο αν κάποιος κιθαρίστας, καλλιτέχνης γενικότερα, είναι καλός ή κακός.

Όπως τα λέει ο Heartcore: Devices/Device Setup/Default Midi Ports/ Η κάρτα σου στο midi output.

Παρόλα αυτά, για να μου φύγει εμένα το κόλλημα, κατέβασε σε παρακαλώ ένα τυχαίο midi file από το Internet, παίχτο στο winamp και μετά κάντο import στο Cubase και παίχτο κι απο κεί.

Και μια τελευταία λεπτομέρεια. ¶ν έχεις ανοιχτό to midi και αλλάξεις τις ρυθμίσεις πιθανό να μην καταλαβαίνει την αλλαγή. Πρέπει να κλέισεις το αρχείο, να αλλάξεις τις ρυθμίσεις και να το ξανανοίξεις.

Τα λέμε...

αυτα τα λένε οι έμποροι για να τους λυπηθούμε :wink: καμμια τράπεζα δεν χρεώνει προμήθεια στους εμπόρους' date='δεν χρειάζεται άλλωστε μια και "γδύνει " τους κατόχους των πιστωτικών που δεν εξοφλούν όλο το ποσό που χρωστάνε με το ασύληπτο επιτόκιο που χρεώνει κάθε μήνα...

για τη valeur εχεις δίκιο.[/quote']

 

Έλεος, η δουλειά μου είναι :cry: . Να σκανάρω ένα εκκαθαριστικό να στο στείλω με mail;

Για κάθε πώληση με πιστωτική συνήθως ο έμπορος πληρώνει προμήθεια 3-5%, και έχει και valeur δυο ημέρες.

Δεν είναι παράδοξο, μου χει τύχει...

Αλλά μη μπεις τον κόπο να τους εγκαταστήσεις πάλι, τζάμπα κόπος. Ίσως μόνο τσεκάρισε για τυχόν διαθέσιμα updates. Και αυτό αν δεν πετύχει το τεστάκι με το winamp.

Να σου πώ όμως και μένα κάτι με τον καθορισμό του output μου φαίνεται ότι παίζει. Αν πάω νωρίς το βράδυ σπίτι, δουλειά γαρ, θα κοιτάξω τις δικιές μου ρυθμίσεις και θα σου πω.

Καλημέρα!

Παρατήρηση πρώτη:

Το pc παίζει γενικά midi files;

Πχ, αν κατεβάσεις ένα τυχαίο midi απο web το παίζει το winamp; Μήπως έχουν πρόβλημα οι οδηγοί της κάρτας ήχου;

Δεύτερο:

Αν δεχθούμε ότι δεν ακούς τι παίζεις την ίδια στιγμή, αυτό που ηχογραφείς midi, μπορείς μετά, αφού το έγραψες να το ακούσεις από το cubase;

Αν θέλετε, εγώ φτιάχνω μελωδιούλες με το Mozart σε midi files, συνήθως τρίγραμμες, (φωνή, ακκόρντα, μπάσο). Με χαρά μου να σας τις δώσω να τις αλλάξετε τα φώτα :lol: Έτσι κι αλλοιώς στο συρτάρι θα μείνουν. Ίσως αν θέλει κάποιος Modul να του τις στείλω με mail, κι αν νομίζει ότι κάνουν να πάρουν το δρόμο τους.

*Wasted sunset για πρώτο ποστ μετά από τόσους μήνες είναι απάράδεκτοι

αυτοί οι χαρακτιρισμοί και δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω

από ανακατοσούρα πραγματικά λυπάμαι γι αυτό.

ξανασκέψουτα τα πράγματα οι χαρακτιρισμοί δεν ωφελούν κανένα στην προσπάθεια ομαλότητας μιας κοινότητας.

Φίλε Brain' date=' σέβομαι τη γνώμη σου, και το πιο πιθανό είναι να ΄χεις δίκιο. Χωρίς όμως να μετανοιώνω για ότι είπα, χαιρετίζω και εγώ την προσπάθεια ομαλότητας της κοινότητας με όλη μου την ψυχή.

 

Χαιρετώ τον Alchemist και τον wasted sunsets.

Η χαρά είναι δικιά μου. :D

Με τα φράγκα τι έκανες; :wink:

Και εξηγούμαι:

¶σχετα από την αυτόματη επιβεβαίωση μέσω e-mail, για την παραλαβή της παραγγελίας, καταλαβαίνεις ότι, για να ξεκινήσουν την αποστολή, πρέπει να πάρουν τα λεφτά, με κάρτα ή με έμβασμα. Από κει και πέρα υπολόγισε για την έναρξη της αποστολής δυο τρεις εργάσιμες, και εφτά με δέκα για την παραλαβή. Στο εν τω μεταξυ μπορείς να τους ρωτήσεις με e-mail, για το στάδιο της συναλλαγής, σου απαντάνε κατατοπιστικά χωρίς πρόβλημα.

Με τα φράγκα τι έκανες; :wink:

Ωραία. Επομένως' date=' αφού αυτό είναι το κοινό, γιατί θέλεις να παίξεις μπροστά τους; Τι ικανοποιείς έτσι; Γι'αυτό είπα "γιατί παίζουμε μουσική (σε live πρόγραμμα)".[/quote']

 

Ας μην το εξειδικεύουμε στα δικά μου γούστα. Εγώ μπορεί να είμαι το πιο ιδιόρρυθμο άτομο στον κόσμο. Αυτό δεν αλλάζει την πραγματικότητα, η οποία είναι αυτή που είναι και τη ζούμε όλοι μας.

 

Για το που οδηγά τον επαγγελματία μουσικό αυτός ο τρόπος ζωής είπα και πιο πάνω. Και για τις επαγγελματικές λύσεις στις οποίες τελικά καταφεύγει, αλλά και για την οργάνωση της προσωπικής του ζωής. Υπάρχουν όμως κι άλλες προεκτάσεις του θέματος, κατά τη γνώμη μου. Πόσο μπορεί να αναπτυχθεί μια αξιόλογη μουσική σκηνή στην Ελλάδα σήμερα, όταν εκ των πραγμάτων απευθύνεται σε περιορισμένο και ειδικής προέλευσης ακροατήριο; Γιατί οι αξιόλογοι μουσικοί μας,για να μπορέσουν να κάνουν γνωστή τη δουλειά τους, πρέπει ή να βάλουν μπουζούκι μέσα, ή να τη δώσουν σε διαφήμιση της cosmote,ή τέλος να τα παρατήσουν και να πάνε να δουλέψουν στα μπουζούκια για να ζήσουν; Πιστεύω ότι το θέμα μας έχει άμεση σχέση με το ότι όλα τα γκρούπ των νέων μουσικών που βγαίνουν, εξαφανίζονται μετά από λίγο καιρό. Διότι δε μπορούν να δείξουν τη δουλειά τους σε ευρύτερο κοινό, το μέσο ακροατή, ο οποίος φυσικά δεν έχει την ευχέρεια να ξενυχτάει μεσοβδόμαδα. Έτσι αντί να δημιουργηθεί μια νέα κουλτούρα διασκέδασης η οποία να ευνοεί τα νέα σχήματα, αυτά (στη μεγάλη τους πλειοψηφία) περιθωριοποιούνται και μαραζώνουν.

Φίλε Γεράσιμε,

Πολύ ενδιαφέρουσα η παρατήρησή σου με το διαχωρισμό σε λάιβ πρόγραμμα μαγαζιού και σε λάιβ μιας μπάντας. Ομολογώ ότι με προβλημάτισε αρκετά.

Αν παίζουμε για τα λεφτά είμαστε επαγγελματίες και γνωρίζουμε τα δεδόμενα της νυχτερινής διασκέδασης και προσαρμοζόμαστε σε αυτά.

Όμως απο κει αρχίζει και στραβώνει η κατάσταση.

Ας δεχθούμε ότι δεν παίζουμε για τα λεφτά, αλλά επειδή μας αρέσει να φτιάχνουμε σχήματα και να παίζουμε τη μουσική μας (δική μας και διασκευές) μπροστά σε κόσμο. Ας πούμε, επειδή είμαστε μουσικοί που μας αρέσει να δείχνουμε τη δουλειά μας σε και όχι να παίζουμε μόνοι μας στην τραπεζαρία του σπιτιού μας.

Τι διεξόδους έχουμε;

Θα φτιάξουμε ένα σχηματάκι θα πάρουμε τα λαιβάδικα με τη σειρά, θα ακούσει το ντέμο μας ο υπεύθυνος του μαγαζιού και θα μας δώσει μια Τρίτη - Τετάρτη - Πέμπτη για αρχή.

Θα πρέπει να προσαρμοστούμε στα δεδομένα που ήδη έχουν δημιουργηθεί.

Και εκεί ρωτάω εγώ: γιατί θα πρέπει να συμβαίνει αυτό;

Γιατί δηλ. θεωρείς δεδομένο ότι ο λάιβ μουσικός θα πρέπει να δουλεύει δώδεκα με έξι; Έχεις υπ'όψη σου τι προσωπική ζωή διαμορφώνεις αν δουλεύεις αυτά τα ωράρια; Και αν σου αρέσει αυτή η ασχολία και θες να την κάνεις κύριο σου επάγγελμα τότε σίγουρα θα καταλήξεις στο φτηνό και στο πιασάρικο.

Εγώ πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από το "σε ποιούς απευθυνόμαστε" γι αυτό και έβαλα έτσι το ερώτημα. Όταν δηλαδή, για να μιλήσω έξω από τα δόντια, κι ας στεναχωρήσω μερικους, ζητώ συγνώμη, όταν δηλαδή το κοινό μας είναι φοιτητές που τους τα χώνουν οι μπαμπάδες τους, και όλη την άλλη μέρα θα κοιμούνται, και διάφορα λαμόγια που έχουν βρεί τον τρόπο να έχουν τακτικό εισόδημα χωρίς να χρειάζεται να είναι την άλλη μέρα στις οκτώ στη δουλειά τους, πως θα μπορέσω εγω να υπάρξω σα λάιβ μουσικός, παρεκτός αν τη δω επαγγελματικά με όλους τους κινδύνους, τις αβεβαιότητες και τις ανασφάλειες που αυτό συνεπάγεται;

Παρεμπιπτόντως, με τα πάρτυ και τα ανέκδοτα ξεχάστηκα, να σημειώσω ότι τη βδομάδα που πέρασε, με την ευγενική ώθηση και παρότρυνση τούτου δω του forum, πραγματοποίησα την πρώτη μου αγορά από thomann. Έναν Yamaha P-3500 για την κονσόλα στο home-στουντιάκι μας. Ήταν απλά, εύκολα και προ πάντων φθηνά. Για πρώτη φορά πλήρωσα με έμβασμα, αλλά την επόμενη φορά θα χρησιμοποιήσω κάρτα. Οι τύποι είναι πράγματι σοβαροί. Υπόσχομαι ότι απο δω και στο εξής θα είναι ο μόνος τρόπος για να προμηθεύομαι εξοπλισμό. Φράγκο στους ληστές :evil: Νακοντορεμίδες.

ΕΝΑΡΞΗ-ΕΚΤΕΛΕΣΗ ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ REGEDIT-OK

ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑ - ΕΥΡΕΣΗ - ΠΛΗΚΤΡΟΛΟΓΗΣΗ CUBASE - DEL

Αν κάποια VST ΤΑ έχεις εγκαταστήσει εξτρα, και όχι με το CUBASE, υπάρχει πιθανότητα να τα χάσεις :cry:

Χαίρε!

Δεν ξέρω αν θα βοηθήσει αλλά, μεταξύ του επόμένου unistall και install, δοκίμασε να καθαρίσεις το μητρώο από κάθε φράση που περιέχει τη λέξη cubase.

Κατά τη γνώμη μου δεν υπάρχουν ακκόρντα αλλά ανάπτυξη αρμονίας πάνω στη μελωδία. Η μελωδία είναι κατά τεκμήριο το πρωταρχικό. Και είναι το καθ΄αυτό αποτέλεσμα της "έμπνευσης". Όσες σπουδές μουσικές και να κάνεις άμα δεν έχεις έμπνευση και φαντασία δε θα καταφέρεις τίποτα.

Με την αρμονία αλλάζει το πράμα. Εκεί πρέπει να διαθέτεις επιπλέον και λίγο τεχνική, λίγο εμπειρία, λίγο ανοικτό μυαλό και όσο πιο πολλά θεωρητικά εφόδια.

Η έννοια "ακκόρντο" δε εκφράζει τίποτα άλλο παρά μια εύκολη και ευρέως διαδεδομένη τεχνική μουσικής συνοδείας με την κιθάρα.

Απόδειξη; Πάρτε μια πιανιστική παρτιτούρα, (καλά όχι Θεοδωράκη, προτιμήστε κάτι λιγότερο απλοικό, ας πούμε Γκέρσουιν) και προσπαθείστε να βγάλετε τα ακκόρντα της κιθάρας. Αν βγάλετε, άκρη μπορείτε άνετα να διεκδικήσετε πτυχίο αρμονίας.

Κάτι ακόμα. Δύσκολες μελωδίες, στο άκουσμα τουλάχιστον μάλλον δεν υπάρχουν. Όσο και αν υπερβαίνει διαδεδομένες κλίμακες μια μελωδία θα μπορέσει να προσληφθεί από τον ακροατή. Η αρμονία όμως; ¶λλο πράμα!

Γι αυτό και πολλές φορές χαρακτηρίζουμε φάλτσο και παράφωνο κάτι που στην ουσία δεν είναι τέτοιο, αλλά απλά ξεφεύγει από τις φόρμες στις οποίες έχει εθιστεί το αυτί μας. Παράδειγμα: Πάρτε να ακούσετε μια οκτάφωνη χορωδία. Ο μέσος ακροατής θα πεί: "Τι είναι αυτά τα φάλτσα που ακούγονται;" Ο καλλιεργημένος μουσικά (και δεν το λέω ελιτίστικα αυτό, αλλά κυριολεκτικά) όμως θα το εκτιμήσει. (Αρκεί η χορωδία να μην είναι πράγματι φάλτσα).

Συνοψίζοντας: Η μελωδία είναι η βάση και προέρχεται από την έμπνευση και μόνο. Η αρμονία (και όχι τα ακκόρντα) είναι το ντύσιμο της μελωδίας και όσο πιο πολύ τεχνική διαθέτουμε τόσο πιο όμορφα πράματα μπορούμε να κάνουμε πάνω της.

Αυτά προς το παρόν