Giorgos_Oikonomou

Παρατηρήσεις - Υποσημείωσεις ΙΙΙ Θα παρακαλούσα τουλάχιστον σε δικά μου post να μην γίνονται προσωπικές επιθέσεις (ακόμα και αν αυτές είναι για αστείο και όχι επί σοβαρού), γιατί δε θα μου αρέσει να κάνω αναφορές στο διαχειριστή. Θεωρώ ότι μερικά σχόλια είναι εκτός θέματος. Όποιος δεν θέλει, απλά δε συμμετέχει. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.

Παρατηρήσεις - Υποσημειώσεις ΙΙ Θεωρώ ότι και το βασικό κείμενο και οι προηγούμενες παρατηρήσεις μου είναι ξεκάθαρες. Νομίζω ότι χρειάζετα καλύτερη ανάγνωση προς αποφυγή λάθος εντυπώσεων. Προφανώς είναι πολύ όμορφο να υπάρχουν μαγαζάκια που φιλοξενούν σχήματα. Εξάλλου στην Αμερική τέτοια κονσεπτάκια συμβαίνουν από το μεσημέρα πίνοντας τον καφέ σου ή τρώγοντας το φαγάκι σου. Είναι σαφές όμως ότι Υγεία στον Πολιτισμό είναι η ανάμειξη των ειδών της Τέχνης (με κάθε μέσο και τρόπο) και όχι η μονομερής απόλαυση. Ξέφυγε λίγο η κουβέντα ανάμεσα σε ροκ μπάντες, διασκευομπάντες κ.ά. Νομίζω ότι όλοι συμφωνούν ότι καλό είναι να υπάρχουν τα πάντα σε μια πόλη σαν τη Θεσσαλονίκη, η οποία να θυμίσω τι ακριβώς πρέσβευε μερικές δεκάδες και εκατοντάδες χρόνια πριν; Και εννοείται ότι μου αρέσει και η Θεσσαλονίκη. Βρίσκω την Αθήνα πιο ξεκάθαρη στο θέμα της Τέχνης. Έχει απλώσει την Τέχνη σε όλες τις μορφές της και σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Από μπουζούκι και έντεχνο μέχρι ροκ και τζαζ από πειραματικά θέατρα μέχρι μεγάλες παραστάσεις και από νέους εικαστικούς καλλιτέχνες μέχρι διεθνούς φήμης... Επίσης, ακριβώς επειδή μέσα στο noiz το target group είναι συγκεκριμένο, λογικό είναι πάνω κάτω να συμφωνούμε. Για κάντε και μια έρευνα στους φίλους σας... Και στη Θεσσαλονίκη γίνεται κάποια προσπάθεια, αλλά πιστεύω ότι μπορεί να γίνει ακόμη μεγαλύτερη. Δεν είναι μόδα Madonna Sold Out - Leonard Cohen 3 και ο κούκος;

Παρατηρήσεις - Υποσημειώσεις 1. Εννοείται ότι δεν ήθελα και δεν θέλω να δημιουργώ "καυγάδες". Αν και θα συνηθίσω μάλλον τις απαντήσεις. 2. Εννοείται πως σε όλο το σκεπτικό μου χωράει κάθε λογής (ή διαλογής) χώρος. Θέατρα, Μουσικές σκηνές, πολυχώροι, υπόγες, ακόμη και μπουζούκια. Αλλά όχι μόνο μπουζούκια. 3. Πιστεύω ότι το επίπεδο το ανεβάζουν όλοι, αλλά όπως και να το κάνουμε ο χώρος για τη μουσική και το θέατρο είναι το Α και το Ω (μαζί φυσικά και με το κοινό, που χωρίς αυτό δεν υπάρχουν). Μην ξεχνάμε ότι ο ήχος γεννιέται μέσα στο χώρο (για αυτό κρατάω και μια επιφύλαξη). 4. Έχω την εντύπωση ότι στην Ελλάδα συγχέουμε λιγάκι και το θέμα διασκέδαση, ψυχαγωγία, κλπ κλπ. Καταρχήν δεν υπάρχει περίπτωση να παρακολουθήσουμε "παράσταση" χωρίς ποτό, ξηρό καρπό και μπλα μπλα (πλην εξαιρέσεων). Το έχουμε στο αίμα μας το μπουζουκάκι. 5. Ένας Καναδός φίλος μου, μου λέει μια μέρα: Γιώργο όταν έρχομαι στην Ελλάδα θέλω να δω Φαραντούρη, Νταλάρα, Σαββόπουλο κ.ά. Και του απαντώ: Όταν έρθω στον Καναδά θέλω να δω Springsteen, McKennitt (άντε ήρθε και εδώ), Morissette... 5. Εννοείται ότι υπάρχουν διαφορετικές οπτικές (να είναι καλά ο Clint).

Όταν η μόδα γίνεται αντικείμενο αντιγραφής και όχι ανάγκη για δημιουργία πρωτότυπων ιδεών (conceptual ideas), τι να ελπίζει κανείς για τις μουσικές σκηνές της Θεσσαλονίκης; Ένα μετά το άλλο «μαγαζιά» της πόλης κάθε Κυριακή (και όχι μόνο πλέον), φιλοξενούν μουσικά σχήματα που γεννιούνται σε αυτή την πόλη. Νομίζω ότι βρισκόμαστε πλέον στην Ώρα Μηδέν, ή στο Σημείο Μηδέν. Δυστυχώς, η Θεσσαλονίκη δεν έχει μουσικές σκηνές (ή πολυχώρους), δηλαδή χώρους που να φιλοξενούν μουσικά και θεατρικά σχήματα, αλλά όχι με την έννοια του μεγέθους. Και τη στιγμή που δεν συμβαίνει αυτό, η μόδα πλέον είναι οι «παραστάσεις» να δίνονται σε clubs, cafe – bars, και άλλων ειδών «μαγαζάκια» που φιλοξενούν μικρά ή μεγαλύτερα μουσικά σχήματα κυρίως της πόλης. Καμία αντίρρηση να συμβαίνει και αυτό, όταν παράλληλα θα έπρεπε όμως να συμβαίνει και το πιο υγιές. Να δημιουργηθούν ειδικά διαμορφωμένοι χώροι, με κατάλληλη ακουστική μελέτη στους οποίους προφανώς θα μπορεί κανείς να απολαύσει τη μουσική (ή το θέατρο) με τη συνοδεία κάποιου ποτού (γιατί όχι). Προφανώς υπάρχουν χώροι όπως ο Μύλος, το Φιξ, το Principal κ.ά. Αλλά τι απέγιναν εκείνοι οι σοβαροί χώροι (οι παλιές μπουάτ); Γιατί αν μη τι άλλο χώροι (μακρόστενοι, σαν υποβρύχια) δεν μπορούν και δεν θα έπρεπε να φιλοξενούν μουσικούς οι οποίοι «αναγκάζονται» να παίξουν μουσική με υποτιμητικές συνθήκες. Και τέλος πάντων, στην Αθήνα (την οποία λατρεύω και δεν έχω πρόβλημα ή κόμπλεξ) υπάρχουν αξιολογότατοι χώροι, μαγαζιά, μαγαζάκια που μπορούν να φιλοξενήσουν παραστάσεις, κονσεπτάκια και τα σχετικά της μουσικής, του θεάτρου, της πρόζας, κ.ά. Άραγε θα αλλάξει κάτι ή θα είμαστε πάντοτε μπουζουκόπολις; Υ.Γ. Σας καλωσορίζω (ή μάλλον εσείς εμένα), στον μουσικό αυτό κόσμο του noiz!