Κατά τη γνώμη μου αξίζει ένα πολύ μεγάλο ΜΠΡΑΒΟ στους Raining Pleasure που ασχολήθηκαν με το συγκεκριμένο έργο του Μάνου Χατζιδάκι.
Η αλήθεια είναι όμως ότι κι εγώ είχα "σπαστεί" μαζί τους, όχι μόνο για τις διαφημίσεις, που εν τέλει καλώς και τις κάνανε, απλά με τον καιρό έγινε πολύ "σούπα" η όλη φάση (μέχρι και στο τηλέφωνο του ΟΤΕ όταν είσαι στην αναμονή ακούς το "Fake"...), αλλά και με τις εμφανίσεις τους σε FAME STORY και σε κάτι βραβεία MAD κλπ...
Η κίνησή τους να βγάλουν ένα τόσο "αντιεμπορικό" album είναι σίγουρα αξιέπαινη γιατί έδειξαν ότι:
1) έχουν σωστές μουσικές καταβολές και μουσικό "επίπεδο"
2) δε φοβούνται το ρίσκο
Η μόνη μου ένσταση σχετικά με το album είναι το γεγονός ότι κατά 90% περίπου έγινε αναπαραγωγή του πρώτου δίσκου "Reflections"... Mε κάποιες αναλαμπές νέων στοιχείων και ήχων (κάτι wah,feedbacks στην κιθάρα, μερικά synths δίνουν ένα φρέσκο αέρα στα κομμάτια), κατά τη γνώμη μου οι Raining Pleasure "πάτησαν" πολύ πάνω στην παλιά ηχογράφηση.
Σε πολλά, αν όχι σε όλα τα κομμάτια έχουν χρησιμοποιήσει "vintage" ήχους strings, flutes κα.
Eξαίρεση αποτελεί το "Noble Dame" το οποίο είναι πιο φρέσκο και με jazz feeling, αλλά αυτή η διαφορετικότητα του κομματιού, μου έδωσε την αίσθηση του Bonus track...
Από την άλλη βέβαια, αυτό κανείς θα μπορούσε να το δει και με θετική ματιά... :lol: :wink:
Tελειώνοντας, θα πω ότι ο δίσκος μου άρεσε αμέσως πήρε τη θέση του στη δισκοθήκη μου δίπλα στις άλλες 2 υπέροχες εκδοχές του ίδιου έργου:
"Reflections" (ver. 1) και "Aντικατοπτρισμοί"