Nicholas_Chili

Aγαπάμε Charlie. Mε πάσα υποκειμενικότητα, εγκαθετότητα και γραφικότητα βγαίνω και λέω ότι είναι η κολώνα του μεγαλύτερου Rock συγκροτήματος στην ιστορία

το βιντεάκι δε λέει και πολλά αλλά δυστυχώς δεν υπάρχουν επιλογές στο φίλτατο youtube

Keith Richards...

Γιατί έχει γράψει καμιά 100αριά ύμνους της Rock, γιατί τα κλασικά Riff του έχουν μείνει στην ιστορία, γιατί έχει ηχάρα και studiακώς και στα live του και γιατί είναι το μεγαλύτερο κωλόπαιδο ever!!!

Επίσης Steve Vai γιατί η κιθάρα είναι προέκταση του σώματός του, την κάνει κόμπο, τη λύνει, τη γλύφει, τη χτυπάει και γιατί είναι εξωγήινος...

Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητός...

Ναι, ναι αυτο!

Τερρρρρρράστιο κομμάτι, δεν είναι τυχαία το πιο αγαπημένο τραγούδι των οπαδών των Stones από την ατελείωτη γκάμα τους. Κολλητικό μέχρι αηδίας, ξεκινάει πιο χαλαρά και όσο περνάει η ώρα διαολεύει!

Όσο για το αν είναι ο Σαντάνας, ναι αυτός είναι! Ο Κλάφτον και ο Σαντάνας ανέβηκαν στη σκηνή στα encore των Stones για 3-4 σόου στην αμερικάνικη τουρνέ του '75.

Bonus: Παραθέτω τα Sympathy For The Devil facts από μία εκπληκτικά ενδιαφέρουσα ιστοσελίδα που συνιστώ σε όλους να την ξεψαχνίσουν.

http://www.songfacts.com/detail.php?id=509

Cheers

Φίλε georgekz750 αυτό που λες ισχύει για τη σειρά Hot Rod Amps III, όντως αυτά τα μεγάφωνα φοράνε. Όσο για την παλαιότερη σειρά Hot Rod (σαν το δικό μου δηλαδή) ο 2.12 έχει 2 12άρια Fender Re-Issue Gold Label και ο 4.10 έχει 4 10άρια Fender Model V Special Design.

Καλησπέρα παιδιά (μικρά και μεγάλα).

Ρίχνοντας μία ματιά τώρα τελευταία σε ενισχυτές και επειδή πάντα κοιτάζω και το βάρος τους είδα πως το βάρος του νέου Machete amp της Fender είναι 32,2 κιλά. Θεώρησα ότι είναι πολλά κιλά για έναν oλοκαινούριο και "σύχρονο" ενισχυτή ο οποίος μάλιστα διαθέτει ένα μεγάφωνο.

Από περιέργεια κοίταξα να δω τι παίζει από βάρος γενικότερα στους Fender ενισχυτές. Προσωπικά διαθέτω έναν Fender Hot Rod Deville 212 o oποιος ζυγίζει λίγο λιγότερο από 25 κιλά (24 και κάτι ψιλά ζυγίζει ο Hot Rod Deville III 212). Και ω του θαύματος (και από εδώ ξεκίνησε η μεγάλη απορία μου), ο Hot Rod Deville 410 που είναι ακριβώς το ίδιο με τον 212 μόνο που αντί για 2 12άρια έχει 4 10άρια ηχεία ζυγίζει 22,5 κιλά (όσο ακριβώς και ο Ηot Rod Deville III 410).

Πώτς γκένεν ατό;

Δύο ενισχυτές φτιαγμένοι από τα ίδια υλικά, στο ίδιο μέρος, με τις ίδιες λάμπες, αυτός που είναι μεγαλύτερος σε μέγεθος (άρα περισσότερη ύλη) και έχει 2 επιπλέον ηχεία να είναι πιο ελαφρύς από τον άλλο;

Συγνώμη εάν η απορία μου είναι άκυρη ή αν παραβλέπω από την άγνοιά μου κάτι προφανές στους περισσότερους από εσάς, απλά επειδή θεωρώ σπουδαίο θέμα το κατα πόσο μεταφέρεται εύκολα ή όχι ένας ενισχυτής, είπα να ρωτήσω.

Cheers

Πολύ ωραίο και ΠΟΛΥ δύσκολο θεματάκι. Ας κάνω και 'γω μία πρώτη προσέγγιση:

1)  Steve Vai - Tender Surrender/Whispering A Prayer/Judgment Day

2)  Brian May - Innuendo

3)  Slash - November Rain

4)  Mick Taylor - Shine A Light/Time Waits For No One

5)  Uli Roth - Sails Of Charon

6)  Matthias Jabs - Hurricane 2000/ Deep And Dark

7)  Joe Perry - Angel

8)  Janick Gers - Wasting Love

9)  Jimi Hendrix - Little Wing

10) Rory Gallagher - Shadow Play

                                                        ...με κάθε επιφύλαξη

http://www.kramerguitars.com/images/Model-Spec-Assault-211FRCR.jpg

Kramer δεν έχω και λογικά δε θα αποκτήσω ποτέ αλλά αυτή είναι μία από τις ομορφότερες κιθάρες που έχει δει η αφεντιά μου. Και ας μη λέει τίποτα ποιοτικά

Γνωρίζω ότι ο Ronnie Wood δεν έχει πολλούς fan στην Ελλάδα και ότι οι περισσότεροι κιθαρίστες τον θεωρούν από υπερτιμημένο εώς άμπαλο.

Προσωπικά μεγάλωσα μουσικά και κιθαριστικά 100% με Rolling Stones (αν και είμαι 24) και όταν ακούω τη λέξη Wah το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι Ronnie Wood/Cry Baby.

Tεχνικά μπορεί να μην παίζει τίποτα σπουδαίο ο Wood αλλά ο απίστευτος ήχος που βγαίνει από τους Mesa/Boogie του (εσχάτως και από Fender) σε συνδυασμό με το "παχύ" wah wah που χρησιμοποιεί, με τρελαίνει...

Nαι λοιπόν, ο Φρανκ Ζάρρας (που λέει και ο παμέγιστος Παναγιώτης Τόκος) θα ήταν όσο περήφανος θα μπορούσε να είναι ένας πατέρας για τον λιτλ ιτάλιαν βιρτουόσο του! Διάνοια!

Δε γνωρίζω αν έχει αναρτηθεί στο παρελθόν, εγώ πάντως σήμερα το είδα και έπαθα σοκ! Εντάξει βγαίνει λίγο εκτός χρόνου σε καποια σημεία αλλά και μόνο το πόσο γρήγορα επανέρχεται με έκανε να τα παίξω! Γουέλ νταν κίντο!

Έχει μαλλιάσει η γλώσσα μου να το λέω  :o (Με φωνή Κώστα Τσάκωνα από τη "Μεγάλη Απόφραξη") :

Suhr Riot και MSD Telegun ότι καλύτερο υπάρχει σε distortion πεταλάκια.

Ειδικά το Riot έχει κάνει και μουγγούς να μιλήσουν (έχω δει με τα μάτια μου πολυυύ κόσμο να το δοκιμάζει και να παθαίνει σοκ.

Το μόνο ελάττωμα είναι ότι τιμούνται 240 και 200 ευρώπουλα αντίστοιχα.

Μία Fender American Deluxe Strat http://www.fender.com/en-GR/products/americandeluxe/models.php?prodNo=011920 κλαίω  :'(

Φίλε μου έχω ακριβώς το ίδιο πρόβλημα με σένα, είχα δει χρόνια πριν σε ένα μουσικό κατάστημα στη Λάρισα μία ζώνη με το logo των Rolling Stones και επειδή ήταν πολύ ακριβή δεν την πήρα. Πήρα μία άλλη τελικά αλλά από την επόμενη μέρα το είχα σκυλομετανιώσει. Μετά από λίγο καιρό που ξαναπήγα η ζώνη δεν υπήρχε και έκτοτε ψάχνω συνεχώς να βρω μία ζώνη με τη γλώσσα. Ρε να μην υπάρχει πουθενά... Oι Rolling Stones βγάζουν ένα κάρο προϊόντα στο επίσημο store τους, πώς στο @#$%^&* γίνεται να μη βγάζουν ζώνες για ηλεκτρική κιθάρα??? Επίσης πόσο δύσκολο να είναι να βρει κάποιος μία ζώνη Rolling Stones??? Ξέρω ότι δε σε βοηθάω αλλά να ξέρεις ότι συμπάσχω.

Πλάκα κάνεις έτσι? Τι έχει φκιάσει ο άνθρωπας? Μπήκα στο blog σου και έπαθα σοκ! Να είσαι πάντα καλά να κατεβάζεις ιδέες παιδί μου... Τι άλλο να πω...

Highlight: Το lap steel-κόπανος... Μου έφυγε το καφάσι...

Άι θινκ ιτ'ς άγκλι μαν  :o

Θα σου πρότεινα Suhr Riot με κλειστά μάτια αλλά δεν ξέρω τι budget έχουμε. Μακράν ότι καλύτερο έχει ακούσει η ταπεινότης μου (με τα αυτιά μου έτσι? οχι από βιντεάκια) και ΑΚΡΙΒΩΣ για αυτά που θες (εφόσον λες ότι για metal έχεις μεταλλοπέταλο).

TC Electronic Nova Repeater με κλειστά μάτια. Κοστίζει ακριβώς 150 ευρώ και είναι μακράν το καλύτερο Delay σ'αυτά τα χρήματα. Προσωπική άποψη είναι ότι βάζει κάτω και αρκετά Delay πιο ακριβά από αυτό. Το Βοss dd-3 είναι σαφέστατα πιο φτωχό σε ποιότητα ήχου, θα έλεγα ότι στην κατηγορία του Nova Repeater παίζει το Boss dd-20 αλλά επειδή βρισκόμουνα στην ίδια φάση με σένα πριν κάνα χρόνο και έψαξα το θέμα όσο το δυνατόν εξονυχιστικά, τα άκουσα και τα 2 δίπλα-δίπλα και δεν υπάρχει θέμα σύγκρισης. Και μην ξεχνάμε ότι το Nova Repeater έχει αναλογικό, φυσικό ήχο ενώ τα Βοss ψηφιακό. Τέλος, μία συμβουλή: Προσπάθησε να ακούσεις με τα ίδια σου τα αυτιά τα υποψήφια για σένα πετάλια αν αυτό είναι δυνατό και μη στηριχτείς αποκλειστικά στις προτάσεις όλων εμάς των Noizάδων!

*. Billy Sheehan

*. John Myung

*. Philip Bynoe

*. Darryl Jones

*. Francis Buchholz

*. Oliver Riedel

*. Bill Wyman

Χαίρετε και από μένα κύριοι.

Είμαι Fenderάκιας μέχρι αηδίας (Κιθάρα, ενισχυτής, μέχρι και καλώδια!!!) αλλά η συγκεκριμένη Ibanez είναι μία από τις κιθάρες που θα ήθελα πολύ να έχω... είναι ίσως η πιό βολική κιθάρα που έχω παίξει.

Ήταν ένα μακρινό καλοκαίρι (πριν 2 χρόνια ήτανε αλλά θέλω να δώσω ποιητικό τόνο) όπου φτάνω στη σχολή κιθάρας μου καταϊδρωμένος λόγο ζέστης και ανηφόρων στο δρόμο...

Εκείνη τη μέρα δεν είχα πάρει μαζί την κιθάρα μου (Fender Showmaster HSS Floyd Rose) γιατί έφυγα πολύ βιαστικά από το σπίτι και απλά θα ζητούσα από το δάσκαλό μου να μου δώσει μια από τις δικές του για το μάθημα. Και μου τη φέρνει.

Συνηθισμένος λοιπόν εγώ από τη Fender απλώνω το χέρι βάζοντας τη δύναμη που χρειαζόταν για να τη σηκώσω και τότε... ωωωωω! είναι πούπουλο! Δεν ξέρω αν όντως θεωρείται από τις ελαφριές κιθάρες αλλά προσωπικά μου φάνηκε πανάλαφρη! Την κρατάω να παίξω και κάθεται τέλεια πάνω μου (έχει τζιβιτζουλιάρικο σχήμα γι'αυτό). Σηκώθηκα και όρθιος για να δω πως κάθεται με ζώνη και ήταν επίσης απίστευτα άνετο το όλο σκηνικό...

Για να μην τα πολυλογώ (αν και ήδη το έχω κάνει :/ ) μιλάμε για μία Ibanez η οποια έχει ποιότητα Ibanez (εννοώ την καλή ποιότητα Ibanez, δεν είναι Ibanez GRG - ότι να'ναι δηλαδή) η οποία είναι πανάλαφρη και υπερβολικά βολική στο πιάσιμο, έχει καλό floyd rose πάνω, έχει jumbo frets και είναι και όμορφη (υποκειμενικό το ξέρω). Τους μαγνήτες θα τους αλλάξεις συνεπώς,

η γνώμη μου είναι

Ibaneeeeez!

Αχ ρε Virgil... Κλαίω

Παιδιά όποιος έχει δοκιμάσει ή ακούσει κάποιον από τους καινούριους Hot Rod ενισχυτές να γράψει τισ εντυπώσεις του με πάθος. Ακούγεται ενδιαφέρουσα η συνύπαρξη της Fender με τη Celestion. Και όντας κάτοχος του Hot Rod Deville 212 έχω μεγάλη περιέργεια στο πόση διαφορά μπορεί να υπάρχει μεταξύ του δικού μου και του Deville 212 III. Παρακαλώ όσοι γνωριζουν να βγάλουν τα εσώψυχά τους!

Χαίρετε και από μένα.

Λοιποοοοον πριν από κάνα εξάμηνο που βρισκόμουνα σε φάση ψαξίματος για ενισχυτή ασχολήθηκα και με την περίπτωση του Nomad γιατί η αναλογία του τι σου προσφέρει με την τιμή του μου είχε φανεί εξαιρετική. (Ειδικά όταν έμαθα ότι έχει 5!!! προενισχύτριες και 4!!! τελικές σκέφτηκα ότι με ένα αξιοπρεπές πεταλάκι από μπροστά θα μου παίρνει τον ήχο και από τόσο θα μου τον κάνει τόοοοοσο).

Μετά την εξονυχιστική έρευνα διαπίστωσα τα εξής:

Ο καθαρός του δεν είναι κάτι το εξαιρετικό είναι ένας αδιάφορος καθαρός ήχος, το βρώμικο του δε μ'άρεσε καθόλου και αν ψάξεις γενικά reviews θα δεις ότι σχεδόν κανείς δεν είναι ευχαριστημένος με το Soak channel του Nomad ενώ τέλος, το χειρότερο απ'όλα είναι η ασυμβατότητα με πετάλια. Εκεί δηλαδή που πίστευα ότι ήταν το δυνατό του σημείο. Μία βαβούρα και μισή.

Συγνώμη αν σου κόβω τα φτερά αλλά και εγώ ήμουνα πολύ φτιαγμένος (ψημένος μη σου πω) πριν, και μετά μου πέσαν τα αυτιά.

Τελικά για την ιστορία αγόρασα έναν Fender Hot Rod Deville (που παίζει σε λιγότερα λεφτά, καμιά 250αριά ευρώ κάτω) και είμαι υπερ ικανοποιημένος. Και όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότερο δικαιωμένος αισθάνομαι.

ΟΛΑ όμως είναι υποκειμενικά. Άκουσέ τον με τα ίδια σου τα αυτιά. Μόνο έτσι θα ξέρεις :)

Tony MacAlpine

Christian "Flake" Lorenz

Ian Stewart

Wolfgang Amadeus Mozart :P

Με διαφορά ότι καλύτερο έχει ακούσει η ταπεινότης μου σε distortion pedal... Α-Π-Ι-Σ-Τ-Ε-Υ-Τ-Ο-Σ ήχος, στρογγυλός, γλυκός όταν παίζω σε neck θέση και μοντέρνος... Επίσης, όσοι το άκουσαν, από αρχάριους στην κιθάρα μέχρι πολύ καλούς και επαγγελματίες παίχτες έχουν μείνει... κάγκελο... Όποιο και αν είναι το γούστο του καθενός, ας κάνει ένα κόπο να το ακούσει... Μιλάμε έχω εκστασιαστεί!