solidstate

Primary setup. Το μόνο που δεν φένεται είναι το τροφοδοτικό της carl martin το οποίο είναι βιδωμένο απο κάτω με μπρακετάκια. Το footswitch δεξία ανήκει στον badcat hotcat 30R που είναι μέρος του live setup (στο studio χρησιμοποιω μικρότερο ενισχυτή)

Συμφωνώ απόλυτα, ειδικά αν αλλάξεις τους στοκ μαγνήτες με τους πιο vintage burstbucker 1,2 η με κανένα σετακι Classic 57, είναι οι καλύτερες standard που έχουν βγει τα τελευταία χρόνια

Το station-music.de καθώς και στο adertons.co.uk μέχρι πρόσφατα είχε κανά 2 πρόσφατα δεν εχω τσεκάρει μάλλον τις απέσυραν γιατί ήρθαν οι καινούργιες οι σειρές. Κοίταξε για καμία μεταχειρισμένη κατα καιρούς παίζουν ευκαιρίες

Κατά την γνώμη μου..όσο πιο παλιά τόσο πιο καλά. Η διαφορά στις 2 πρώτες που αναφέρεις μιας και είναι ίδιες από πλευράς κΣύλων (εκτός του οτι η classic εχει rosewood ταστιερα ενώ η signature T granadillo που το θεωρώ κατώτερο υποκατάστατο του rosewood) και μαγνητών, είναι το 15db boost switch, που είναι αρκετά χρήσιμο και δίνει ένα διαφορετικό ηχόχρωμα. Στα χρήματα που αναφέρεις βρίσκεις πολύ καλή traditional η traditional pro που τις θεωρώ ηχητικά ανώτερες αν μιλάμε πάντα για καινούργια. Αλλιώς στα μεταχειρισμένα παίζουν καλές ευκαιρίες.

Συμφωνώ αλλά..... Τουλάχιστον μέχρι και πέρσι υπήρχε ένα μοντέλο απο τα 10αδες που κυκλοφόρησε με τα "παραδοσιακά" specs (les paul traditional). Φέτος το μάμησε και αυτό. Γι αυτό λέω όσο αφορά τη Gibson USA les paul σειρά και όχι την Gibson les paul Custom, κάνε ότι λαλακίες θες να κάνεις με τα μοντέλα σου, αλλά κράτα κι ένα μοντέλο με τα παραδοσιακά specs.

http://www2.gibson.com/Products/Electric-Guitars/2015/Les-Paul-Traditional.aspx Νομίζω ότι το 2015 μπήκε η ταφόπλακα σε ένα ιστορικό μοντέλο με το όνομα les paul. Αφού καταφέρανε (γιατί περί κατορθώματος πρόκειται) να καταστρέψουν - εκμοντερνισουν και την traditional με g-force tuning system και τα σχετικά τι να πω? δηλ οποίος θέλει μια κλασική les paul πρέπει να σκάσει 3,500-5,500 χιλιάρικα για να παει στα custom shop μοντέλα. R.I.P. Gibson

Ναι αρκετά συχνά, 2-3 κιθάρες τον χρόνο

Ναι αυτή είναι, απίστευτη κιθάρα με εξαιρετική ποιότητα κατασκευής

και εδώ δίπλα σε μία από τις tele μου (την αγαπημένη μου)...

Εδω η φώτο της κουκλάρας...

Thanks for the info. Οι sunburst reissues δεν έχουν πολυουρεθάνικο sealer να υποθέσω...πάντως ο ήχος της εχει εξαιρετικό "βάθος" οι νότες της ακούγονται πεντακαθαρες και απο σπανκ άλλο τίποτα. Συμφωνώ σε ότι είπες περί μπράτσου αλλα πιστεύω ότι το γεγονός ότι εχει λεπτότερο φινίρισμα παίζει ρόλο και στο τελικό ηχητικό αποτελέσμα.

Η ιστορία είναι λίγο πολυ γνωστή. Πριν περίπου 2 χρόνια η fender λανσάρει στην αγορά την ανανεωμένη american vintage reissue σειρά διατυμπανίζοντας οτι βρήκε τα καλύτερα examples ορίτζιναλ 56, 59 & 65 stratocaster - 52, 58 & 64 telecaster και με την βοήθεια της τεχνολογίας δημιούργησε ανάλογες ρέπλικες των αυθεντικών οργάνων. Θεωρητικά γίνεται...στην πράξη όμως; ποσο κοντά μπορεί να φτάσει κατασκευαστικά και ηχητικά ενα reissue μοντέλο το αυθεντικό που κατασκευάστηκε πριν 50 η 60 χρόνια; Η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα δόθηκε στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά και μάτια τον περασμένο Ιούλιο στο guitar center της Νέας Ορλεάνης. Θεωρώ ότι ειμαι απο τους λίγους τυχερούς που λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων ταξιδεύω εκτός Ελλάδας 20-25 φορές τον χρόνο εκ των οποίων οι 10 τουλάχιστον είναι στο συγκεκριμένο μέρος απο όπου εχω αγοράσει το 95% των οργάνων που εχω στην κατοχή μου. Για την Εμπειρία του να ψωνίζεις απο τέτοια μαγαζιά του εξωτερικού είχα αναφερθεί και σε ένα παλιότερο θέμα μου τον Ιανουάριο του 2011 αν θυμάμαι καλα για την δοκιμή και αγορά μιας telecaster, όποτε μπαίνω κατευθείαν στον ζουμί χωρίς πολλά πολλά. Μετά λοιπόν απο μια σύντομη βόλτα στο section με τα καινούργια όργανα πήγα κατευθείαν στο "θησαυροφυλάκιο" μεταχειρισμένων second hand οργάνων όπου άρχισα να δοκιμάζω stratocaster, μιας και κανά 2 που πέρασανε απο τα χέρια μου τα τελευταία χρόνια δεν με ικανοποίησαν και πουλήθηκαν σε συμφορουμιτες. Και λέω θησαυροφυλάκιο γιατί απο εκεί μέσα εχω ψωνίσει πραγματικά διαμάντια σε τιμες ευκαιρίας. Στο σημείο που βρίσκονταν μαζεμένες οι φεντερ ξεχώριζε τοσο σε τιμή όσο και σε φάτε μάτια ψάρια μια original fender 1965 stratocaster, 3ΤS L serial με transition logo σε εξαιρετική για τα χρόνια της κατάσταση ενώ Λίγο παραδίπλα οι μεταχειρισμένες srv, John Mayer και οι AVRI του 58 sonic blue & 65 Olympic white. Με τις 4 τελευταίες ασχολήθηκα περίπου 2 ώρες μέχρι που κατέληξα στην 65' Olympic white γιατί είχε το πιο ωραίο σκάσιμο απο όλες και μου κάθησε καλύτερα στο χέρι (περί ορέξεως κολοκυθόπιτα). Ήταν κάπου εκεί που ζήτησα απο τον πωλητή να μου κατεβάσει και την original (που ούτως η άλλως δεν διέθετα τα 16,000 νταλαρς + Louisiana state tax για να την αποκτήσω) να την ακούσω δίπλα δίπλα με την reissue στον ίδιο ενισχυτή με τις ίδιες απολύτως ρυθμίσεις και να βγάλω τα συμπεράσματα μου. Εμφανισιακά πρώτα η Φέντερ στο promotion της λέει την αλήθεια...είναι ίδιες μέχρι και στο σχήμα της τελευταία βίδας ΕΚΤΟΣ απο το νίτρο καθώς οι νέες Φέντερ χρησιμοποιούν το λεγόμενο nitro flash coat lacquer που απο ότι εχω καταλάβει πρέπει να είναι πολυεστέρικη η πρώτη βαφή πριν το τελικό βερνίκι που είναι nitro (αν εχω λάθος κάποιος να με διορθώσει). Κατασκευαστικά η ορίτζιναλ έδειχνε πιο χύμα και ατιμελητη όπως πχ με την χάραξη και την τοποθέτηση του nut που ήταν όπως όπως βαλμένο ενώ η reissue μου φάνηκε πιο προσεγμένη στην λεπτομέρεια. Ηχητικα τώρα στα δικά μου τα αυτιά δεν άκουσα απολύτως ΚΑΜΙΑ διαφορά σε καμία απο τις 5 θέσεις. Απειροελάχιστα η original ακούγονταν πιο μουντή που πιστεύω ότι ίσως να οφείλεται στο ότι είχε παλιές χορδές (στην reissue με πληροφόρησαν τα παιδιά ότι είχαν αλλάξει χορδές πριν 2 μέρες). Να διευκρινήσω ότι εχω στην κατοχή μου αρκετά vintage όργανα και η παραπάνω σύγκριση δεν υποβαθμίζει σε καμία περίπτωση την αξία τους. Απλά πιστεύω ότι αγορά τους γίνεται καθαρά για λόγους συλλεκτικους και πρεστίζ καθώς η Φέντερ έχει αποδείξει και στο παρελθόν αλλά και τώρα ότι άμα θέλει φτιάχνει καταπληκτικά όργανα σε κάθε κατηγορία τιμής. Ένα κατακλείδι είπα επι λέξη στον πωλητή να την πακετάρει πριν πάρει χαμπάρι η γυναίκα μου ότι αγόρασα ακόμα μια κιθαρα και αρχίσει την γκρίνια. Την πήρε μέσα για καθάρισμα και τα σχετικά για να επιστρέψει 20 λεπτά αργότερα με την εξής ατάκα: I have bad news for you & good news for your wife....και πριν προλάβει η καρδιά μου να φύγει απο την θέση της μου εξήγησε ότι στην προσπάθεια του να καθαρίσει ένα σημαδάκι με buffing δίπλα στο strap button έξυσε ελάχιστα το χρώμα. Εγω βέβαια σαν γνήσιος ελληναράς άρχισα την γκρίνια και τα παζάρια κάτω απο τα 1,499 νταλαρς που ήταν η τιμή της ως μεταχειρισμένη (ενώ απο μέσα μου έτριβα τα χέρια μου απο χαρα που το νίτρο της είναι τοσο λεπτό και θα ρελικαριστει γρήγορα) με αποτέλεσμα να μου κόψει αλλά 100 νταλαρς ζητώντας και συγνώμη για την ζημιά.

carl martin quattro...

Για το φίλο που ψάχνει μαγαζί με κινεζικες ρεπλικες...μια βόλτα στο μοναστηράκι θα βρεί αυτό που ψάχνει. Το συγκεκρίμενο μαγαζί είχε στην βιτρίνα την τελευταια φορά που κατέβηκα μεταξυ άλλων 2 κινεζες les paul, μια zakk wylde και μια custom. Οπως είπε και ο audiokostas για την ηχητική διαφορά μεταξύ original k replicas είναι θέμα εμπειριας και υποκειμενικού γούστου με τον οποίο συμφωνω απόλυτα. Έχουν περάσει απο τα χέρια μου αρκετές κινέζικες ρεπλικες και παρόλο που τα τελευταία χρόνια εχουν "βελτιωθεί", η διαφορά στον ήχο και στο παίξιμο αντανακλά και την διαφορά τιμής τους (ότι πληρώσεις παίρνεις). Κατα την προσωπική μου (πάντα) άποψη χρειάζονται πολλά περισσότερα απο ένα σετ καλούς μαγνητές για να ακουστούν όπως οι original.

Το ξέθαψε πάνω στην κατάληλη ώρα... ;D μόλις αποκτήθηκε και η δεύτερη tele AM vintage αυτή την φορά... κούκλα εε? :P

Ben? μηπως ειναι ο μπαρμπα Ben με το σπυρωτο το ρυζι? Μακρυα φιλε μου απο Νιγηριες κλπ. Ειναι γνωστο κολπακι interneτικης απατης με σκοπο την υποκλοπη προσωπικων σου στοιχειων και τραπεζικων λογαριασμων.

Κι εγώ είχα αυτό το "πρόβλημα" στο ταυράκι μου, αφού δοκίμασα δεκάδες μαγνήτες το έλυσα βάζοντας αυτούς... http://www.seymourduncan.com/products/electric/humbucker/vintage/59_model_sh1_an/ http://www.seymourduncan.com/products/electric/humbucker/progressive/sh14_custom_5/

Χτύπα την...δίχως δεύτερη σκέψη...εγώ την προτίμησα έχοντας δοκιμάσει σχεδόν ότι κυκλοφορεί απο tele μέχρι και τα 1700 ευρώ, με βάση την σχέση ήχου-ποιότητα κατασκευής -τίμη.

Δέν χρειάζεται να αγοράσεις 2 σέτ ;D http://cgi.ebay.co.uk/D-GILMOUR-PICKUP-SET-SD-SSL-5-FENDER-CUSTOM-69-FAT-50S-/370473948192?pt=Guitar_Accessories&hash=item5641f7d420 Άν έχεις paypal χτυπάς και ξεμπερδέυεις, αλλίως αν επιμένεις να πειραματιστείς και να δοκιμάσεις διάφορους στην θέση bridge μια γύρα στο ebay βρίσκεις άνετα ξεχωριστούς μαγνήτες για κάθε θέση.

Έχω δοκιμάσει αρκετούς, οι 57/62 σαν σετ είναι ότι καλύτερο, για μένα ο καλύτερος συνδιασμός είναι Fat 50s - Neck, Custom 69' - Middle, και φυσικά στην θέση bridge texas special η ο seymour duncan ssl-5.

Thanx everybody για τις ευχές σας... Τι εννοείς "λειτουργικά απαράδεκτα"? σκεφτόμουνα και για kluson type αλλά δεν νομίζω ότι μπαίνουν, εμφανισιακά της πάνε περισσότερο τα 70s.. το θέμα είναι να βολευουν κιόλας Για το SG που έχω ούτε κουβέντα μιάς και είναι ο πρωτότοκος και αρκετά σπάνιος (limited SG του 94'. Mε έβενο ταστιέρα μόνο σε custom βγαίνουν πλέον..) για αυτήν όμως θα το συζητούσα ...

Hello everybody, Μόλις επέστρεψα απο US (επαγγελματικό ταξίδι το λέμε τώρα :P ) μα δεν επέστρεψα μόνος... η οικογένεια μεγάλωσε (proud owner of a Gibson SG, Gibson LP, Fender CP 60s strat) αλλά καλύτερα ας πάρουμε τα πράγματα απο την αρχή. Παίζω κιθάρα απο το 92' κατά καιρούς έχουν περάσει απο τα χέρια μου διάφορες κιθάρες, τις fender και ειδικά τις telecaster είτε λόγο ηλικίας είτε λόγω μουσικών ακουσμάτων ποτέ δεν τις συμπαθούσα σαν κιθάρες απο τότε κυριώς που ήρθε ο πρωτότοκος ταυρός SG στην οικογένεια δεν έπιασα άλλη κιθάρα στα χέρια μου. Εγινά Gibsonακιας, ειδικότερα όταν παρέλαβα 8 χρόνια αργότερα απο το Gibson custom shop την LP μου, άκουγα fender και έτρεχα. Τα χρόνια πέρασαν...τα ακούσματα διαφοροποιήθηκαν (σταμάτησα να είμαι γκαζοφονιάς) βγήκαν οι πρώτες γκρίζες τρίχες, έβαλα λίγο μυαλό... Πρίν 9 μήνες για καθαρά λόγους ηχογράφησης είπα να βάλω λίγο νερό στο κρασί μου. Με τα λόγια του σοφού Superfunk στο μυαλό μου (να μήν ξοδέψω πάνω 800 euro for fender) αγόρασα την CP60s. Για έναν ανεξήγητο λόγο οι Gibson πλην ελαχίστων εξαιρέσεων (live gigs) παρέμειναν στην ντουλάπα μου. Για telecaster ούτε να ακούω δεν ήθελα.. και ξαφνικά έγινε το θαυμα... είδα το φώς το αληθινό... Η Νέα ορλεάνη φημίζεται ώς η πόλη των blues...και ύστερα απο μιά αξέχαστη μουσική βραδιά σε νυχτερινό club και έπειτα απο λίτρα αλκοόλ το επόμενο πρώι με βρήκε με πονοκέφαλο (τι διάλο και στην αμερική μπόμπες σερβίρουν?) και με ένα κύπελο starbucks να περιμένω να ανοίξει το guitar center να δοκιμάσω καμιά κιθάρα. Το μαγαζί απίστευτο ένας χώρος 500 τετραγωνικά (εκτός τών άλλων) αποκλειστικά με κιθάρες απο 100 δολλάρια μέχρι 20.000 (μια LP custom του 79' = 9.900 και μια απίστευτη tele nocaster του 51' αν θυμάμαι καλά, στα 19,900) και μπορείς να παίξεις σε οποιοδήποτε ενισχυτή (soldano, boogie, fender, vox, badcat, marshall κα) με όλες όχι όπως εδώ που πάς σε μαγαζί στη αθήνα (ονόματα δεν λέμε..οικογένειες δεν θίγουμε) και ζητάς να δοκιμάσεις κιθάρα και σε κοιτάνε με μισό μάτι. Σόρυ που γράφω με τόσο ενθουσιασμό άλλα έκατσα στο μαγαζί απο τις 11 το πρωί που άνοιξε έως τις 9 που έκλεισε με διάλειματα τσιγάρου και fast food, και έπαιξα με 27 διαφορετικές κιθάρες πρίν αποφασίσω και μάλιστα πάνω στον ίδιο ενισχυτή που έχω σπίτι μου, (Badcat HotCat 30R) ήταν μια εμπειρία που εύχομαι κάθε φίλος να ζήσει σε τέτοιο βαθμό. Λίγο off topic τα παραπάνω αλλά φταίει ο ενθουσιασμός είπαμε... Με αφορμή την vintage tele nocaster παραπάνω και έχοντας χορτάσει παίξιμο απο gibson κατέληξα να δοκιμάζω 7 telecaster τις τελευταίες 4 μιση ώρες στο κατάστημα. Τις παραθέτω μια-μια... 1. Mexican standard FSR limited ash 2. Classic player Baja 3. Road worn 50s 4. American special 5. American standard 6. American deluxe 7. Vintage hot rod 52 Οι πρώτες που φύγανε στο πρώτο μισάωρο ήταν οι 2 standard (mexican & american) καθώς δεν με ενθουσιάσαν καθόλου απο ήχο (mexican) και με χαλούσε ο καβαλάρης της American std). Μετά ήρθε η σειρά τών american deluxe και hot rod 52, εκπληκτική κατασκευή, features (deluxe) vintage vibe και ήχος (η hot rod) αλλά πανάκριβες αφού ηχητικά οι διαφορές τους απο τις εναπομείναντες 3 ήταν ελάχιστές (στον badcat παντα). Η Baja ήταν η επόμενη αν και μου άρεσε πολύ σαν κιθάρα δεν με βόλευε το μπράτσο της (οι gibson που έχω είναι με slim neck και η fender CP έχει επίσης σλιμ c shape). To τελευταίο 2ωρο αφιερώθηκε στην road worn με κορυφαία ποιότητα κατασκευής για μεξικάνικη κιθάρα, πανεμορφο relic 2 tone sunburst, αλλά οι λίγο πιο hot μαγνήτες της στερούσαν το κλασσίκο twang στα καθαρά. Για την American special τι να πώ, η σχέση ποιότητας κατασκευής-ήχου-τιμής και features ήταν η τελική μου επιλογή. Οι texas special ακουγόνται με τσαμπουκά (bridge) tele twang (mid) για τον neck δεν περιγράφω άλλο... Οι gibson δεν βλέπω να ξαναβγαίνουν απο την ντουλάπα.. Εκπληκτικό το greasebucket tone circuit που αφαιρεί τα πρίμα όπως εσύ θές χωρίς να χάνει σε όγκο η κιθάρα, για το τέλος άφησα ίσως το καλύτερο μπράτσο μου έχω πιάσει στα χέρια μου, full jumbo frets αλλα gibson, ματ φινίρισμα που γλυστράει το χέρι σου επάνω σα διάολος και 70'ς decal το κερασάκι στην τούρτα... Μοναδική παραφωνία τα κλειδιά όπου θα κοιτάξω να τα αλλάξω με 70ς F logo type (αν γίνεται). όσο για την τιμή... $782.99 δολλαρια στην κάρτα μου μαζί με τα έξοδα τραπέζης χρεώθηκαν ακριβώς 584 euro, 66 λιγότερα απο την μεξικάνικη CP 60s που πήρα απο γνωστό μαγαζί της αθήνας. ( Σημείωση ότι δασμούς κλπ δεν πλήρωσα ούτε με τσέκαρε κανένας στο αεροδρόμιο, τα εισιτήρια πήγε-έλα πληρωμένα απο την εταιρία μου, είπαμε για επαγγελματικούς λόγους ;) ). Όχι δεν ανακάλυψα την αμερική εγώ... το έκανε ο κολόμβος πρίν απο 500 χρόνια, όμως λυπάμαι για την στενοκεφαλιά μου τόσα χρόνια που είχα παρεξηγήσει ένα τόσο καλό όργανο. Για την ιστορία να αναφέρω ότι παραμένω όμως gibson φαν, αλλά κιθάρες σαν την CP 60s και την tele μου με έκαναν να αγαπήσω τις fender. SS PS. 1 Επισυνάπτω φότο, το αυτοκόλητο στο pickguard παραμένει γιατί θα αλλαχτεί όπως είναι με λευκό περλε η mint green. PS. 2 Σόρυ για την background κουβέρτα...το μοτέλ που έμενα ήταν άστα να πάνε, αν και δίνει ένα hippie 70s look όπως και η κιθάρα άλλωστε...

ο dual έχει 3 κανάλια συνολικα ενώ ο single μονο 2. Πιστέυω ότι πέρα απο τα watt είναι πιο ευέλικτος ο dual. Πριν κάνα μήνα είχα δεί έναν dual στον καγμάκη, αν δεν πουλήθηκε θα τόν έχει σίγουρα να τον ακούσεις

Όσο ανεβαίνεις σε watt μεγαλώνει και το headroom, δεν τίθεται θέμα ποίος είναι καλύτερος και με τον single την κάνεις την δουλεία σου μιά χαρά με μια καλή καμπίνα. Δέν ξέρω που τα άκουσες αυτά, Του Μαρκ 5 τα γκάζια είναι απίστευτα στο 3ο Κανάλι (MKIIC+, ΜΚIV, extreme mode), καμιά σχέση με Rectifier, δυστηχώς απο ότι ξέρω δεν υπάρχει εδώ στην Ελλάδα κάπου να τον ακούσεις και θα πρέπει να περιοριστείς σε βιντεάκια απο youtube. Συμφωνώ απόλυτα

Ναι έχουν φίλε μου, ο dual έχει λίγο περισσότερο όγκο, τους είχα και τους 2 στο παρελθόν και κατέληξα στον απόλυτο boogie που ακούει στον Mark V, άμα σε παίρνει οικονομικά μην το σκεφτείς κάν...