skatemporas

σχετικά με το "lo-fi"διασμα (επιστημονική ορολογία... :P ). Απλά μιλάω για τη μείωση της ποιότητας του σήματος. Να το κάνεις να ακούγεται σαν από τηλεβόα, ή χαλασμένο τηλέφωνο. Anyway, αυτό από την κονσόλα σου λογικά μπορείς να το κάνεις με ένα χαλαρό distortion (το εννοώ το χαλαρό), και με χρήση του EQualizer που πιθανότατα θα έχεις στη διάθεσή σου σε κάθε κανάλι. Στο EQ κόψε χαμηλές και ψηλές, και τόνισε μεσαίες, μέχρι να βρεις κάτι που να σου ακούγεται καλα. Ελπίζω να βοήθησα λίγο... (...χαίρομαι που σας άρεσαν τα κομμάτια... :) )

Υπάρχουν πολλοί και διάφοροι τρόποι (όπως υπάρχουν και πολλές και διάφορες καφροφωνές). Υπάρχουν κάποιοι που απλά lo-fiδιάζουν τα ουρλιαχτά τους (π.χ. Chimaira), κάποιοι που βάζουν pitch shifter (συνήθως κρατώντας και ένα ποσοστό του dry σήματος) συνήθως σε οκτάβα κάτω (π.χ. Septic Flesh). ¶λλος τρόπος είναι το double tracking (ηχογράφηση του ίδιου υλικού δύο φορές), που σε "βρώμικα" φωνητικά αποδίδει πολύ καλά ιδιαίτερα σε περίπτωση που το τα takes είναι επίτηδες ελαφρά διαφοροποιημένα (π.χ. το ένα είναι growling - πιο μπασο - και το άλλο screaming - πιο υψίσυχνο). Οι Slipknot το κάνουν συχνά αυτό σε ηχογραφήσεις. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται υπάρχουν κάποιοι που ρουφούν αέρα όταν τραγουδούν για να παράγουν αλλόκοτα ουρλιαχτά (όπως οι "εγχώριοι" Sun of Nothing). ¶λλοι (στο death metal) χρησιμοποιούν τα χέρια τους για να κάνουν κάτι σαν ηχείο γύρω από το μικρόφωνο, "μπουκώνοντας" το τελικό αποτέλεσμα. Υπάρχουν βέβαια και κάποιοι που απλά είναι κάφροι και με ένα καθαρό take ακούγονται σαν κτήνη (π.χ. Chris Barnes των Six Feet Under, και τέως των Cannibal Corpse - δεν χρησιμοποιεί καν τα χέρια του). Όσο για τα NWAM bands, συνήθως χρησιμοποιούν lo-fi ρυθμίσεις στα ουρλιαχτά και καθαρίζουν το σήμα στα μελωδικά, αν και οι περισσότεροι ξέρουν πολύ καλά και να ουρλιάζουν αλλά και να τραγουδούν. Όσο για τις επιπτώσεις που έχουν όλα αυτά σε αυτούς τους τραγουδιστές, ποικίλουν και αυτές ανάλογα με το πόσο καλά έχουν εκπαιδεύσει τους εαυτούς τους. Υπάρχουν τύποι που δεν καταλαβαίνουν μία (π.χ. Converge... κι ας ακούγεται λες και σκίζει το λαρύγγι του), και άλλοι που χάνουν 1 στα 10 live λόγω προβλημάτων (π.χ. Mudvayne... φαρυγγίτιδα is his friend). Γενικά, όπως καταλαβαίνεις... επειδή δεν υπάρχει κανένα αυστηρά ορισμένο σύστημα εκμάθησης καφροτραγουδιού, ο καθένας κάνει ότι του κατέβει, με τις μεθόδους, αλλά και τα αποτελέσματα να ποικίλουν.... αυτάααααααα ΥΓ1: Βέβαια, ακόμα και σε φυσικούς υπερκάφρους, έξυπνες ρυθμίσεις EQ και compression μπορούν να τους κάνουν larger than life (π.χ. ένας multiband που compressάρει όσο δεν πάει τις χαμηλές ενός death metal τραγουδιστή έχει πολύ καλά - αν και όχι τόσο προφανή - αποτελέσματα) ΥΓ2: |ακολουθεί διαφήμιση| αν θες πήγαινε στο www.swoki.com και κατέβασε το 'Zero'. Τα "φωναχτά" φωνητικά στο τέλος έχουν μόνο ένα (όχι ακραίο) EQ. Απλά έχω κάνει double tracking και έχω πανάρει το κάθε take διαφορετικά.

^^ .... 8) .... ^^

Η RAM, όσον αφορά στα δείγματα, έχει να κάνει μόνο με τον όγκο αυτών που μπορούν να φορτωθούν σε αυτήν. Δεν έχει απολύτως καμία σχέση με την ποιότητα αναπαραγωγής του (δλδ, εννοείς ότι αν φορτώσεις ένα πιάνο μεγέθους 100MB σε 1GB Kingston RAM, θα ακούγεται καλύτερα από ότι αν το φορτώσεις σε 512MB τρεχαγύρευεμάρκα RAM?.... κάτι μάλλον δεν έχει καταλάβει καλά). Μηδενικό latency απλά δεν γίνεται να έχεις πουθενά (ακόμα και τα hardware - ψηφιακά - synths έχουν latency). Πολύ χαμηλό latency ναι, μπορείς να έχεις και με onboard κάρτα, και δε χρειάζεσαι 4GB RAM. Στο laptop μου (P4 3,2GHz, 768ΜΒ RAM), έχω παίξει - και μάλιστα με WDM drivers - με πολύ χαμηλό latency ουκ ολίγα πράγματα (στην ουσία χάζευα, φτιάχνοντας στο Ableton Live κάποιες χαζομάρες και ακούγοντάς τες από τα built-in ηχεία). Και μάλιστα, αν οι drivers της κάρτας ήταν καλύτεροι, θα μπορούσα να παίξω αξιοπρεπέστατα (όσον αφορά στο latency). Ένα καλό παράδειγμα της σημασίας των drivers είναι η διαφορά που παρουσίαζαν (στο latency) οι SoundBlaster Live! όταν τους "φορούσες" τους kvr (asio) drivers. Δύο είναι τα βασικότερα θέματα σε μια κάρτα ήχου: οι drivers (software - επιρέαζουν κυρίως τη σταθερότητα και την ταχύτητα της επικοινωνίας της κάρτας με το λογισμικό μέσω κάποιου πρωτοκόλλου όπως π.χ. ASIO), και οι AD και DA convertors (πόσο πιστά αποτυπώνει το εισερχόμενο αναλογικό σήμα σε ψηφιακό και το αντίστροφο... κάτι που έχει να κάνει με το σχεδιασμό του hardware της κάρτας). Και κάτι ακόμα πάνω στο latency: Ένα απλουστευμένο μοντέλο της επικοινωνίας ανάμεσα στα διάφορα μέρη του audio pc: Έχουμε ένα audio track με το Guitar Rig insert στον sequencer. Έχουμε ενεργοποιήσει το monitor input (ή κάτι σχετικό που δρομολογεί μία είσοδο της κάρτας ήχου μέσα από το Guitar Rig και έπειτα στην έξοδο αυτού). Αυτό που συμβαίνει είναι το εξής: Μέσω hardware διαδικασίας γίνεται το AD conversion (αντλώντας αμελητέους πόρους από τον υπολογιστή) το ψηφιακό σήμα παραδίδεται μέσω των drivers που υπακούουν στο πρωτόκολο επικοινωνίας - π.χ. - ASIO στον sequencer, ο οποίος το στέλνει στο προαναφερθέν audio track. Τώρα έχουμε το επίμαχο στάδιο, όπου αυτό το σήμα θα περάσει μέσα από το Guitar Rig. Ο sequencer σπάει το σήμα σε πακέτα (π.χ. 30 δειγμάτων - διάρκειας 0,6ms στα 44.1kHz) και το παραδίδει μέσω του πρωτόκολλου - π.χ. - VST στο Guitar Rig. Εδώ είναι και η πιο επίπονη διαδικασία. Το Guitar Rig εκτελεί πολλούς και πολύπλοκους μαθηματικούς υπολογισμούς για να παράγει το επεξεργασμένο σήμα εξόδου. Το πόσο γρήγορα θα εκτελέσει του υπολογισμούς που απαιτούνται είναι καθαρά εξάρτηση της ταχύτητας της CPU (ίσως αυτή η πρόταση να είναι λίγο απλοποιημένη). Έπειτα ακολουθείται η αντίστροφη διαδρομή, και ο sequencer ξαναστέλνει το - επεξεργασμένο - σήμα στην κάρτα ήχου μέσω των ASIO drivers (η οποία διαδικασία, επίσης δεν είναι ιδιαίτερα επίπονη για τον υπολογιστή). Αν τώρα για κάθε εισερχόμενο δείγμα, η CPU χρειάζεται π.χ. 5ms για να εξάγει το επεξεργασμένο δείγμα, εμείς θα ακούμε κάθε στιγμή το δείγμα που μπήκε πριν 5ms. Ελπίζω τα παραπάνω να έγιναν κατανοητά.... (sorry αν έφυγα πολύ off topic). Επίσης, συγγνώμη αν κάποια από όσα έγραψα είναι υπεραπλουστευμένα σε βλακώδη βαθμό, ή αν υπάρχουν ασάφειες-λάθη... feel free to correct them!

με το Partition Magic :wink:

Πλέον παίζει με Gibson SG (τουλάχιστον σε όλα τα βίντεο για το Mezmerize και το αναμενόμενο Hypnotize, καθώς και στα πρόσφατα live videos που έχω δει)

παίζει να είναι το πιο ουσιώδες post σε αυτό το thread (χωρίς παρεξήγηση...) ΥΓ1: κουλάρετε, δεν είναι δα και τόσο ριζοσπαστική η τεχνική του... http://www.tappistry.org/ (αν διαβάζατε και λίγο το site πριν αρχίσετε να postάρετε ακατάπαυστα θα βλέπατε ότι ούτε ο ίδιος το παίζει "ριζοσπάστης"... μάλιστα λέει ότι παίζει στον συγκεκριμένο τύπο κιθάρας γιατί δεν είχε λεφτά για Chapman Stick ή Warr Guitar - δύο όργανα που παίζονται αποκλειστικά με τη συγκεκριμένη τεχνική) ΥΓ2: να πεθάνει ο χάρος!

ο τύπος είναι τρελός! (αν και πρέπει να κάνει κάτι με τις γκριμάτσες του όταν παίζει...)

ένας συνηθισμένος τρόπος αφαίρεσης φωνητικών από stereo αρχεία (που χρησιμοποιούν αυτά τα "karaoke" εφφεδάκια) είναι η αντιστροφή φάσης του ενός καναλιού και η μείξη των δύο καναλιών σε ένα μονοφωνικό (κάτι που αφαιρεί ότι είναι panαρισμένο στο κέντρο, αφού θα είναι πανομοιότυπο και στα δύο κανάλια). Βέβαια, αυτό έχει ως παρενέργειες 1ον: το γεγονός ότι αν έχουν χρησιμοποιηθεί stereo effects στη φωνή (reverb, delay κτλ) το επεξεργασμένο σήμα μένει, και 2ον: το χάσιμο ταμπούρου - μπότας - μπάσου. Συνήθως, δε αυτά τα εφεδάκια συνοδεύονται από ένα bass booster για τη μερική ανάκτηση των δύο τελευταίων. Οπότε, μάλλον δύσκολο να επιτύχεις τέλεια αποτελέσματα με αυτή τη μέθοδο... τώρα, δε βάζω και το χέρι μου στη φωτιά για τη μη ύπαρξη κάποιου καλύτερου "διαχωριστή"... γιατί έτσι όπως πάμε, κάποτε θα γίνει (αν ακούσετε τα "καθαριστικά" της Algorithmix θα δείτε ότι τίποτα δεν είναι αδύνατο, όσον αφορά το διαχωρισμό πηγών σε ένα σήμα)

Για να μην παρεξηγούμαστε... ο "παπάρας αγγλοσάξωνας" δεν είπε ότι το MIC 200 είναι για πέταμα... αντιθέτως επαναλαμβάνει πολλές φορές ότι για τα λεφτά του είναι πολύ καλό. Απλά "ξενέρωσε" με το εν λόγω κολπάκι. ΥΓ: δεν είμαι από τους αντι-Behringer τύπους... κάθε άλλο (φοιτητής γαρ).

http://www.record-producer.com/learn.cfm?a=2838

η ικανοποίηση της υπόσχεσής τους: http://195.167.100.39/oteweb/filesup/dtoteadslseprotefsantesfitoites.pdf έλεος!! :roll:

κινδυνεύω; σημείωση: δεν είμαι πουλερικό...

... γίνεται να μην είμαι κρυωμένος κάθε Οκτώβριο;; ΟΧΙ... [rant mode]Τρελό συνάχι... η μύτη μου είναι κατακόκκινη... έχω πονοκέφαλο... φλερτάρω με τον πυρετό... ενώ και το ένα μου αυτί έχει αρχίσει να βουλώνει... γαμώ το κέρατό μου. Ειδικά το τελευταίο το σιχαίνομαι![/rant mode] ΥΓ: αυτές τις μέρες έχω την αίσθηση ότι όλος ο κόσμος είναι κρυωμένος...

μάλλον έχεις μπερδευτεί... το μοναδικό Virtualizer που ξέρω είναι αυτό... και δεν αποτελεί γενική κατηγορία μονάδων εφέ (όπως λέμε delay, ή flanger κτλ).

Egw kserw kai alles markes.......I aporia mou einai ti akrivws kanei κάτσε ρε Chaostar... ποιες άλλες μάρκες ξέρεις;;;

οι Slipknot πάντως είναι πολύ σατανισταράδες... αποσπάσματα από συνέντευξη του Shawn M. Crahan, κρουστού, ιδρυτή και γενικότερου "leader" του group: 666 (duh... δε θα ασχοληθώ σοβαρά με αυτό το θέμα... ειλικρινά...)[/i]

M-Audio Radium 61 (μόνιμα στο σπίτι - συχνά στη θήκη του) για live: Roland V-Synth Laptop Acer Aspire 1673 με M-Audio Firewire 410 Το V-Synth το χρησιμοποιώ ως controller για soft synths, αλλά και ως γεννήτρια. Συμπληρώνεται με ένα Roland Dampler Pedal (DP-6 αν θυμάμαι καλά). Το V έχει αρκετούς ελεγκτές (και μάλιστα sexy ελεγκτές), ενώ τα splits τα κάνω από software (Ableton Live... πρόσφατα εξετίμησα τη λειτουργικότητα του σε συνθήκες live και όχι μόνο).

:) η HB ακολουθεί τα χνάρια της Behringer από ότι φαίνεται...

Όντας πτωχός... αγόρασα την εν λόγω κιθάρα (99 Ευρώ + 20 Ευρώ τα μεταφορικά). Εν τω μεταξύ πληκτράς είμαι ο άνθρωπος... κιθάρα μόνος μου έχω μάθει, οπότε δεν υπήρχε περίπτωση να "επενδύσω" περισσότερα σε κιθάρα. Χθες πέρασα από τον Superfunk για να της κάνουμε ένα setup... και ως ειδικότερος στις Tele θα συνεχίσει αυτός το review... (αναμένω συνέχεια από τον Superfunk) ΥΓ1: είμαι υπερευχαριστημένος... σε Α/Β με μια warmoth του Superfunk που κοστίζει όσο 10 Harley Benton οι διαφορετικές δεν ήταν αρκετές για να δικαιολογήσουν τη διαφορά στην τιμή (εντάξει... κουφός δεν είμαι... δε θα με χάλαγε να ανταλάζαμε κιθάρα με τον Superfunk - το A/B έγινε μέσω ενός VOX Tonelab Floor σε έναν Mesa Boogie που δε θυμάμαι το μοντέλο... ας συμπληρώσει ο SF). Δύο "ξενερώματα": το πλαστικό nut έσπασε κατά την αλλαγή χορδών και το ξανακολλήσαμε... ένα τάστο ήταν λίγο "επαναστατικά" βαλμένο και ήθελε λίγο "φάγωμα". ΥΓ2: είναι όμορφη η πιτάνα (από πίσω είναι μια BC Rich Warlock Platinum... το METAL φτυάρι που χρησιμοποιούσα αποκλειστικά μέχρι τώρα...)

Απλά ακούτε και παίζετε ότι θέλετε. Σίγουρα κάποια είδη κουβαλάνε μαζί τους κάποια "κουλτούρα" (όπως επίσης και κάποιες κουλτούρες κουβαλάνε μαζί τους κάποια είδη...). Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι αν ακούς κάποιο μουσικό είδος πρέπει απαραίτητα να ασπάζεσαι και τη σχετική κουλτούρα (άλλωστε... κάποια είδη έχουν συνδεθεί με πολλαπλές κουλτούρες, και αντίστροφα), αν και πολλές φορές, το να γνωρίζεις το πολιτισμικό/πολιτιστικό background ενός μουσικού είδους ενισχύει την εμπειριά και βοηθά στην καλύτερη εκτίμησή του. Για παράδειγμα, το να γνωρίζεις την ιστορία της Ιαπωνίας σε βοηθά να εκτιμήσεις και να απολαύσεις πιο έντονα την παραδοσιακή της μουσική... παρ' όλα αυτά δε χρειάζεται να φοράς κιμονό κάθε φορά που βάζεις να ακούσεις αυτή τη μουσική! άσχετο: το έχω δει και σε άλλα posts σου... επίτηδες γράφεις "piece" αντί για "peace"? (οι φίλοι μου με βρίζουν γιατί τους διορθώνω συνέχεια... :roll: )

η οργανοπαίκτις είναι η κιθαρίστρια των Nashville Pussy... και είναι και καλή (στην κιθάρα.... σοβαρά), αν και έχει παράπονο - λέει - που ο κόσμος κοιτάει τα βυζιά της αντί για να προσέχει το παίξιμό της... τι να πει κανείς... (προφανώς μιλάω για την πρώτη - με την SG - και όχι για τη "δασκάλα")

λοιπόν... μάστορα... οι τέσσερις πρώτες νότες παίζονται οκτάβα πάνω: τόσο απλά...