Formant

Βασικά, δεν βλέπω να έχεις κανένα πρόβλημα με αυτό το setup, δεν πιστεύω δηλαδή να περιορίσει τη δημιουργικότητά σου. Το SX3 απ'ότι ξέρω, έχει πιό ελαφρύ engine από το 2, (δεν γνωρίζω όμως σε σύγκριση με το 1) και το freeze action γίνεται σε πολύ μικρότερο χρόνο, οπότε, αν δε σου φτάνει το CPU power μπορείς να κάνεις άνετα freeze κάποιο VST για να εξοικονομίσεις processing power. Γνωστός μου δουλεύει SX2 και Reason σε rewire mode με Athlon 2.6 και 512 DDR1 με 80GBHD 7200 χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα και μάλιστα με SBLive! Platinum, χωρίς dedicated ASIO drivers (χρησιμοποιεί KX Project). Η γνώμη μου είναι όμως, πως εκτός από το Freeze Function και το advanced TimeStretching που δίνει το SX3 σε σχέση με το 1 δέν υπάρχει καμία ουσιαστική διαφορά μεταξύ των 2, οπότε αν δεν τα χρειάζετσαι απαραιτήτως, μπορείς να συνεχίσεις να δουλεύεις το 1, και να επενδύσεις τα Euros σου κάπου αλλού... P.S. Τα XP χρειάζονται 256 μόνο κατα την εγκατάσταση, ενώ κατά τη λειτουργία (τουλάχιστον εμένα που το PC μου τρέχει με 512), μου αφήνει περίπου 384 MB free μόλις φορτώσουν - αρκετά για να δουλέψεις άνετα. Formant.

Johnny, έχεις φτάσει σε επίπεδο (η πολύ κοντά) για να κάνεις κάποιο release?

Οκ, επειδή όμως δεν έχω Internet στο σπίτι θα το περάσω σε Flash και θα το ανεβάσω προσεχώς από το γραφείο. Ο λόγος που ξεκίνησα αυτή τη συζήτηση, είναι για να ρωτήσω τη γνώμη σας για το αν τα Sample Libraries θα με βοηθήσουν ή όχι, και πιστεύω το να ακούσετε ένα κομμάτι από τη δουλειά μου είναι απαραίτητο για να έχετε μια εικόνα. Είναι παλιότερες δουλειές αλλά οφείλω να ομολογήσω πως δεν μου αρέσουν καθόλου. (Σας έχει τύχει ποτέ να μήν σας αρέσει αυτό που φτιάχνετε ή είμαι ο μόνος?) Είναι σαν να κυνηγάω το συγκεκριμένο στυλ αλλά πάντα μου βγαίνει κάτι συγκεχυμένο, αόριστο, απρόσωπο και πολύ μακριά απ'τον αρχικό μου στόχο. Ίσως να μην κατανοώ πώς&δουλεύουν οι επαγγελματίες και το πώς έχουν χρησιμοποιήσει τα εργαλεία για τη διαμόρφωση του ήχου τους. Πάντα νομίζω πως κάτι λείπει, και αυτό νομίζω πως είναι το originality. Πιστεύω πως έχω βελτιωθεί από τότε, αλλά μόνο σε επίπεδο σκέψης, τώρα προσπαθώ να βελτιωθώ και σε επίπεδο υλοποίησης. Είναι σχετικά δύσκολο όμως, καθώς δεν έχω καθόλου μουσικές γνώσεις και τώρα έχω γίνει πολύ αυστηρός με τα στοιχεία που βάζω σε ένα track με αποτέλεσμα, να τα απορρίπτω όλα συνεχώς, και κατα συνέπεια, να μην μπορώ να ολοκληρώσω ένα κομμάτι για μήνες λόγω της αυστηρής κριτικής μου. Επειδή ακριβώς νιώθω ψιλοχαμένος, σκέφτηκα πως η λύση μπορεί να είναι τα Sample Libraries. Βέβαια, αντιμετωπίζω και άλλες σοβαρές δυσκολίες. Για παράδειγμα, μουσικά, έχω πάμπολλες ιδέες οι οποίες ενώ στέκουν αρμονικά, δέν μου φαίνεται να μπορούν να εκφράσουν την κουλτούρα στην οποία θέλω να απευθυνθώ, είναι με λίγα λόγια άλλου είδους μουσική, καλή μεν, αλλά όχι αυτή που θέλω να γράψω. Αυτό βέβαια δέν έχει να κάνει με το τι Patches ή Samples χρησιμοποιώ, έχει να κάνει κυρίως με τις μουσικές μου γνώσεις, επειδή όμως ακριβώς αυτή η μουσική είναι τόσο ευέλικτη, μπορεί να κυμαίνεται από καθαρά Sound Effects συνθέσεις, μέχρι καθαρά μουσικές συνθέσεις. Και οι δύο με εκφράζουν απόλυτα και πιστεύω οτι η innovative χρήση των Sound Effects και samples είναι εξίσου σημαντική όσο μια καλή μουσική σύνθεση όταν μιλάμε για το συγκεκριμένο στυλ μουσικής. Μια σφαιρική άποψη όμως θα μπορέσετε να αποκτήσετε μόνο αν συγκρίνετε τη μουσική μου με κάποιο δείγμα της σκηνής που θέλω να εκπροσωπήσω, γιαυτό, μην αρκεστείτε στο να κάνετε κριτική για τη σύνθεσή μου (θετική ή αρνητική δε με πειράζει, μάλιστα αν είναι αρνητική ακόμα καλύτερα γιατι αποκλείεται να μη μου λέτε την αλήθεια) χωρίς να έχετε ιδέα για το τί στοχεύω. Formant.

Φίλε Eye, οφείλω να ομολογήσω οτι έχεις δίκιο. Παρόλα αυτά, εξετάζεις τη μουσική στο σύνολό της (και πολύ καλά κάνεις), και οι απόψεις σου είναι σχετικά γενικευμένες, καλύπτοντας ευρύ φάσμα μουσικών συνθέσεων. Θέλοντας όμως να το εξειδικεύσω περισσότερο (για το χώρο που με ενδιαφέρει - και ίσως έπρεπε από την αρχή να δώσω έμφαση σε αυτό), θα πάρω το θάρρος να διαφωνήσω με την άποψη του οτι "στο χώρο της dance μουσικής, υπάρχει ένας αισθητικός κορεσμός ", καθώς όποιος ακούει dance πέρα απο αυτά που ορίζει το mainstream ραδιόφωνο και το Mad μπορεί να καταλάβει πως η μουσική αυτή βασίζεται στο μεγαλύτερο ποσοστό της στον εντυπωσιακό πειραματισμό, με αρκετές εξαιρέσεις όμως που δίνουν έμφαση και στη μουσική σύνθεση καθεαυτή, χωρίς και πάλι να σταματούν να δίνουν προτεραιότητα στην πρωτοπορία του sound design. Είναι μια κουλτούρα που διαρκώς εξελίσσεται και όσοι παρακολουθούν αυτή τη σκηνή θέλω να πιστεύω πως εντυπωσιάζονται μαζί με εμένα από τα καινούργια releases που χτυπάνε κόκκινο στα airplays του KissFM στο Λονδίνο, και παίζονται στα μεγαλύτερα club του κόσμου από τους μεγαλύτερους Jockeys. Καταλαβαίνω πως πολύς κόσμος δικαιολογημένα θεωρεί αυτή τη μουσική ένα κουραστικά επαναλαμβανόμενο μοτίβο, αλλά για μένα υπάρχει κάτι περισσότερο από ενα bass drum στα 4/4, το οποίο εκφράζει πρωτοτυπία και ελευθερία έκφρασης, μαζί με την "παρουσίαση" των δυνατοτήτων της τελευταίας λεξης στην χρήση του εξοπλισμού της μουσικής τεχνολογίας. Όσοι έχουν ακούσει την παραγωγή του David Christophere "Lift" από την Hallucination Limited για παράδειγμα, μπορούν να καταλάβουν τι εννοώ, όσοι δεν το γνωρίζουν, είναι ένα καλό αρχικό σήμείο για να μπούν στο πνεύμα. Είναι μια πολύ συγκεκριμένη κατηγορία μουσικής που βασίζεται στο innovative sampling και γενικά απευθύνεται σε πολύ μικρο κοινό (τουλάχιστον στην Ελλάδα). Θέλοντας να ακολουθήσω αυτά τα χνάρια όμως, με ενδιαφέρει πολύ να μάθω κατά πόσο αυτές οι παραγωγές χρησιμοποιούν Sample Libraries και φυσικά δεν εννοώ τα samples που χρησιμοποιεί ο Hanz Zimmer για το soundtrack της νέας Χολυγουντιανής υπερπαραγωγής. Για πολύ καιρό, προσπαθώ (σε αυτό που θέλω να αποκαλώ home studio) να εξομοιώσω τον ήχο αυτό και να χρησιμοποιήσω όπως είπες τα "δικά μου αυτόχθονα samples", αλλά ποτέ δεν κατάφερα να δημιουργήσω ένα kick drum τόσο βαθύ, γεμάτο αλλά ταυτόχρονα και πρωτάκουστο, όσο και αν πειραματιστώ με compression και EQ. Δεν θα δώσω τη λίστα του εξοπλισμού μου, καθώς νομίζω πως είναι επαρκής για να μπορέσω τουλάχιστον να συγκρίνω (A/B) τις παραγωγές μου με τις επαγγελματικές του είδους, αλλά ψάχνω μια απάντηση για το αν θα έπρεπε να σταματήσω τις προσπάθειες και να αγοράσω το Distorted Reality της Spectrasonics αν για παράδειγμα θέλω αιθέρια effects στα tracks μου. Ίσως να μην υπάρχει κανείς τόσο ειδήμων εδώ μέσα για να με κατατοπίσει, αλλά πιστεύω πως αξίζει την προσπάθεια να το συζητήσω. Ίσως πάλι η κουλτούρα της Progressive House να μην ανταποκρίνεται στα γούστα των περισσοτέρων (που πιστεύω πως ισχύει - είναι άσχημο καμιά φορά να αισθάνεσαι μειονότητα!). Αν είναι έτσι, ίσως θα έπρεπε να ψάξω κάπου αλλού για τέτοιου είδους πληροφορίες. Όπως και να έχει πάντως, ευχαριστώ αυτούς που συμμετέχουν, και εκ των προτέρων, αυτούς που θα συμμετάσχουν στο μέλλον. Formant.

Ήθελα να θίξω αυτό το θέμα, γιατί πιστεύω πως είναι το λιγότερο συζητημένο εδώ, ώστε να μοιραστούμε όλοι κάποιες απόψεις και να δούμε αν πραγματικά αξίζει μια επένδυση σε αυτό τον τομέα. Κάθε εμπορική παραγωγή που κυκλοφορεί (αναφέρομαι κυρίως σε dance ηλεκτρονική μουσική - οι ροκάδες παρακαλώ να με συγχωρέσουν) περιέχει μεγάλο αριθμό από Loyalty-Free Samples τα οποία μπορούμε όλοι μας να προμηθευτούμε από το Internet ή άλλα εξειδικευμένα καταστήματα. Είναι μια αγορά στην οποία η πειρατεία δέν μπορεί εύκολα να εισχωρήσει, και έτσι, για να κινηθεί κάποιος προς τα εκεί, πρέπει να επενδύσει αξιόλογα χρηματικά ποσά. Ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζω προσωπικά όμως, είναι η σκέψη πως η χρήση τέτοιων "βοηθημάτων" υποβιβάζει το originality της μουσικής μου αφού χρησιμοποιώ κάτι "ετοιμο". Το sound Synthesis είναι ένας κλάδος τεράστιος και εξαιρετικά δύσκολος. Απαιτεί τόσο γνώσεις, όσο και εμπειρία, αλλά όχι μόνο. Απαιτεί επίσης πολύ χρόνο, εξαιρετικό εξοπλισμό και πολύ καλά αυτιά. Με δεδομένο πως -αν όχι κανείς- πολύ λίγοι τα διαθέτουν όλα αυτά μαζί, ώστε να κάτσουν να προγραμματίσουν ένα Moog Modular ή ένα Absynth για να βγάλουν έναν γνήσιο, πλούσιο και πρωτότυπο ήχο, μήπως είναι καλύτερο να αφήσουμε αυτό το κομμάτι στους επαγγελματίες του είδους? Στο αντίθετο άκρο, θεωρητικά, αν θέλαμε η παραγωγή μας να βασίζεται μόνο στους εαυτούς μας, και να λέμε πως αυτό που ακούγεται το φτιάξαμε εντελώς μόνοι μας από την αρχή μέχρι το τέλος, θα έπρεπε να ήμασταν ακατάδεκτοι σε οποιδήποτε τεχνολογικό προιόν είναι διαθέσιμο σήμερα για την μουσική παραγωγή. Ο καθένας θα έπρεπε να αφοσιώσει το χρόνο και το χρήμα του στο να κατασκευάζει τους δικούς του επεξεργαστές και μητρικές, σκληρούς δίσκους, να προγραμματίζει τα δικά του VSTis και να φτιάχνει τα δικά του samples, να τα μιξάρει σε sequencer του οποίου τον κώδικα έγραψε μόνος του, ακόυγοντας την παραγωγή του μέσα από monitors ιδιοκατασκευές πρίν τα "κάψει" σε CDR του οποίου το manufacturing έχει αναλάβει εξ'ολοκλήρου. Ακούγεται τρελό? Πού αρχίζει όμως και πού τελειώνει το originality? Κατα πόσο πρέπει να χρησιμοποιούμε "βοηθήματα" στην παραγωγή? Τα Sample Libraries σήμερα είναι τόσο πολλά, που είναι σχεδόν απίθανο δύο παραγωγές να χρησιμοποιούν τα ίδια δείγματα. Ακόμα, μία αξιόλογη συλλογή προσδίδει εξίσου έναν ξεχωριστό χαρακτήρα, όσο και μία καλή συλλογή από VST τα οποία διαθέτουν μια ξεχωριστή ακουστική ταυτότητα. Κατα τη γνώμη μου, η λύση βρίσκεται κάπου στη μέση, και από εμπειρίες μου, έχω δει πως όλα τα commercial releases και remixes διατηρούν αυτή ακριβώς την ισορροπία. Υπάρχουν για παράδειγμα έμπειροι συνθέτες, που ιδρώνουν μόνο με τη σκέψη του να προγραμματίσουν ένα Drum Loop από το μηδέν, το οποίο να διαθέτει ένα ξεχωριστό Groove. Υπάρχει κανείς που χρησιμοποιεί Sample Libraries στην παραγωγή του? Κατα πόσο η χρήση τους βοηθάει στην πρωτότυπη σύνθεση ή/και στην έμπνευση? Το θέμα είναι ανοικτό προς συζήτηση, και όλες οι γνώμες και εμπειρίες είναι ευπρόσδεκτες. Formant.

Έγκυρο search engine με το οποίο βρίσκεις τις καλύτερες προσφορές για πάσης φύσεως PC-Hardware στις καλύτερες τιμές του διαδικτύου, αποκλειστικά από Ελληνικά online shops. Βλέπεις καταστήματα που δεν ήξερες οτι υπάρχουν καν. www.skroutz.gr Επίσης, ένα πολύ καλό engine είναι το www.froogle.com οπου μπορεί κανείς να πάρει τιμές από Αμερική (κυρίως) για πάσης φύσης Studio Hardware. Μόνο και μόνο για να κλαίμε όταν βλέπουμε πόσο ακριβότερα τα αγοράζουμε όλα στο Ellada. Formant. P.S. Το Πλαίσιο κατα καιρούς ξεπουλάει Hardware, Laptops και Peripherals σε εξευτελιστικές τιμές από τις αποθήκες του, υλικό που προέρχεται από Displays και Showrooms. Το μόνο κακό είναι πως δεν δίνει εγγύηση για αυτά τα προιόντα. Δεν χανετε να ριξετε ομως μια ματια στο site.

Θα μπορούσες να εξετάσεις και την ESI Juli@, η οποία είναι μικρή (2 I/O), αλλά πολύ καλή ποιοτικά. Από MIDI KEYS θα σου έλεγα να ψάξεις για το Photon X25 ή X49 της ALESIS το οποίο έχει και& 48Khz AUDIO I/O και ΦΟΒΕΡΟ flexibility όσο αφορά τους Controllers (Ειδικά αν το συνδιάσεις και με Expression Pedal). Λίγο πιό ακριβό, αλλά πραγματικά κορυφαίο. Πρίν αποφασίσεις για την κάρτα σου πάντως, καλό θα ήταν να επισκεφτείς και το http://audio-rightmark.org το οποίο πραγματικά σου ανοίγει τα μάτια πρίν βάλεις το χέρι στην τσέπη για κάρτα ήχου.... & Formant.

Ισως θα μπορούσες να ρίξεις και μια ματιά στην ESI Juli@, η οποία επίσης έχει πολύ καλά χαρακτηριστικά άν και ελαφρώς πιό ακριβή. πιστεύω πως ανταποκρίνεται πολύ καλα στις απαιτήσεις ενός Home Studio. Πολύ καλή πηγή πληροφοριών για κάρτες ήχου είναι το http://audio-rightmark.org Περιέχει αναλυτικά Tests όλων των καρτών που κυκολοφορούν στο εμπόριο και είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για όσους δηλώνουν αναποφάσιστοι και χρειάζονται πειστήρια πρίν βάλουν το χέρι στην τσέπη... Formant.