Φίλοι το πείρα και εγώ το ενισχυτάκι (ή μάλλον γαϊδουράκι). Πριν δυο μέρες ήρθε από Musicstore, άργησε λιγάκι αλλά άξιζε. «Εύκολος» ενισχυτής στο παίξιμο πρέπει να πω… τα καθαρά του είναι όσο γλυκά χρειάζεται, ίσως και λίγο περισσότερο(!), για να τον λατρέψω. Η κατάσταση με το reverb δεν είναι τόσο τραγική όσο διάβασα και σε άλλα forums. Είναι ένα απλό ψηφιακό βαθάκι. Τόσο καιρό έπαιζα με έναν Fender Princeton 65 που είχε και αυτός πάνω εφέ και η αξία του ήταν πολύ μεγαλύτερη από τον Bugera όταν τον αγόρασα και η ποιότητα στα εφέ, μέτρια…. Το μόνο, αναμενόμενα, μέτριο στον V22 είναι το βρόμικο κανάλι αλλά και πάλι αυτό είναι προσωπική άποψη. Έχει λίγο τζζτζζτζζ στη χροιά του στα πολλά gain, αλλά νομίζω κάποιος που αρέσει ο πιο σκληρός ήχος θα το χρησιμοποιούσε. Το χρησιμοποιώ σε λίγα gain ή μάλλον επιπέδου drive για funk-rock-blues ρυθμικά. Τα καταφέρνει. Δοκίμασα να γκαζώσω την κατάσταση σε αυτές τις ρυθμίσεις και με το Blues Driver της Boss, αλλά δίνει και πάλι την χροιά του ενισχυτή με πολλά gain. Το Blues Driver στο καθαρό κανάλι τα πήγε μέτρια. Το drive της Nobels τα σπασε στο καθαρό αφού ο ήχος είχε περιττό όγκο (με JB bridge)! Δοκίμασα και το GT2 της Tech 21 αλλά αυτό το πετάλι τα πάει γενικά καλά σε όλους τους ενισχυτές. Απλά να αναφέρω ότι σε high gain set στο πετάλι, το drive με τα βίας στο 4 και είχε αρκετό sustain για solo τύπου Buddy Guy, Luther Allison, Kenny Wayne Shepherd….και όλα αυτά στην τρίοδο. Έπεται συνέχεια δοκιμών στα πιο πολλά watt και δοκιμή μάλλον σε κάνα tube dreamer και ίσως κάνα POD II. Αυτά.