telewiz1

Όχι φυσικά ..... Δεν χρειάζεται άλλωστε..... :lol: Δυστυχώς το Talent Boost είναι δυσεύρετο και εγώ σταμάτησα να μελετάω "συστηματικά" (αν ποτέ το έκανα)... Συνεχίζω να τζαμάρω όσο περισσότερο μπορώ και να "μελετάω" όσα πραγματικά με ευχαριστούν χωρίς να ενοχλούν την γυναίκα μου και την κόρη μου :) Μάλλον συμφωνώ σε γενικές γραμμές με τον arpegios

Φίλε telewiz το post μου δεν αποτελούσε μομφή για σένα. Το έγραψα επειδή πραγματικά έτυχε να μπω σ'αυτό το μαγαζί για να ρωτήσω κάτι άσχετο και είδα τα Hercules... και μετά θυμήθηκα αυτό το thread. Κάποιος λοιπόν από την Αθήνα' date=' ειδικά αν δεν τα έχει δει τα Hercules (και υπάρχουν αρκετά νέα μοντέλα), θα είναι καλό να ξέρει νομίζω που να πάει και, πιθανότατα, να πάρει και καλύτερες τιμές από έναν μεταπωλητή. Τώρα αν κάποιος έχει ούτως ή άλλως καλή πελατιακή σχέση με κάποιο μαγαζί, είτε στα Γιάννενα, είτε στη Γερμανία είτε στην Ουζουμπούρου είναι αυτό, από εκεί θα προτιμήσει να αγοράσει. Εγώ τουλάχιστον αυτό κάνω. Διαφωνείς; :wink:[/quote'] συμφωνω απολυτα και φυσικα δεν θεωρησα τα λεγομενα σου μομφη

http://www.guitars.gr/hercules.htm

tele 1 : Warmoth vintage Fralins tele 2 : '72 Tele tele 3 : Warmoth Blues special Fralins :?: μου άρεσε περισσότερο η Νο 1

το πρώτο headstock six in one side της πρώτης solidbody ηλεκτρικής κιθάρας φτιαγμένης απο τον Paul Bigsby το 1947 βασισμένη στο σχέδιο του Merle Travis είναι εύκολο να φανταστείς απο που προήλθε η έμπνευση του Fender για το headstock της strat αν συνυπολογίσεις οτί ο Merle Travis υπήρξε απο τους βασικούς συνεργάτες του μπορεί να σε ενδιαφέρει και αυτό Grady Martin

μην πυροβολείτε τον κιθαρίστα... στην βιασύνη του για την άμεση ενημέρωσή σας έκανε το λάθος... συγχωρεσέ τους Ηλία... και μένα που διόρθωσα το link χωρίς τη άδειά σου οριστε σημειώνω οτι ο Peter Green ρωτήθηκε σε συνέντευξη πρόσφατα αν ήθελε πίσω την κιθάρα και αυτός απάντησε αρνητικά, λέγοντας κατα λέξη "no, les pauls are too 'Parisian, too French' :!: τελικά πουλήθηκε για πάνω απο 500.000$

έχεις δίκιο ότι είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις ειδικά αν το ash έχει λίγα νερά όπως στην δική μου που έχει σχεδόν ευθείες γραμμώσεις σε όλο το σώμα' date=' αλλά είναι δυο ή και τρία κομμάτια σε μερικές... ίσως αν παρατηρήσεις το πλάι του σώματος καταλάβεις την ένωση ανεξάρτητα από αυτό νομίζω ότι είναι από τις καλύτερες επιλογές που μπορείς να κάνεις ανάμεσα στα "μοντέρνα" μοντέλα της tele. εκπληκτικό στην αίσθηση μπράτσο κατά την γνώμη μου με την αίσθηση του στρωμένου λόγω των rolled edges αλλά και του satin finish. οι μαγνήτες με ικανοποιούν στο 90% των περιπτώσεων μέχρι τώρα και για το υπόλοιπο 10% δεν στεναχωριέμαι γιατί μου αρέσει πλέον το feel του συνδυασμού στην μεσαία θέση και δεν θέλω να πειράξω τον bridge που ίσως χρειάζεται κάποια αναβάθμιση για περισσότερο bite αν έχεις κάποιες ιδιαίτερες απαιτήσεις. πολύ σταθερή στο κούρδισμα θα πρέπει να κανείς προσπάθεια για να την ξεκουρδίσεις...απροβληματιστη γενικότερα πολύ καλή χροιά και πολύ καλό sustain αλλά και καλή αίσθηση στο χέρι και στον ωμό πράγμα που έκανε την διάφορα για μένα σε σχέση με πολλά φθηνότερα μοντέλα που έχω κατά καιρούς δοκιμάσει... η δική μου ειναι σε natural αλλά πρέπει κι εσύ να μας πεις την γνώμη σου αφού την δοκίμασες

The Duke Meets the Earl by Ronnie Earl & Duke Robillard About Them Shoes by Hubert Sumlin Fever for the Bayou by Tab Benoit Hope and Desire by Susan Tedeschi αν και ειναι μονο blues

Αυτός είναι από τους Cheap Trick ή κάνω λάθος? Επίσης η τελευταία ταστιέρα είναι fretless ή πάλι κάνω λάθος? όλα σωστά... Rick Nielsen

υπάρχει βέβαια και η σίγουρη λύση για τους αναποφάσιστους :lol:

για τον Greg Koch ίσως πρέπει να γραφούν ύμνοι φίλε Gideon Stargrave αλλά μάλλον δεν είναι και τόσο άγνωστος... οι δικοί μου αγαπημένοι και ίσως όχι τόσο άγνωστοι επίσης :D Pete Haycock (μπορεί να σας ενδιαφέρει στη σελίδα του μια πολύ αξιόλογη συλλογή απο κιθάρες στο Gear) και Lester Hunt όχι βέβαια απο σύμπτωση ο ένας αποτέλεσε την συνέχεια του άλλου στο ίδιο συγκρότημα Climax Blues Band Τώρα όσον αφορά σε ακουστικούς κιθαρίστες δώστε ιδιαίτερη προσοχή στον Eric Roche ο οποίος δυστυχώς πέθανε πέρισυ... πολύ καλό thread thanks Gideon Stargrave

πανέμορφη !! με υγεία και καλόπαιχτη αλλά θα πρέπει να κάνεις και τον κόπο να την ακούσουμε δεν φτάνουν μονο οι φωτό για ενα τέτοιο όργανο :)

τότε καλύτερα να προτιμήσεις τον απλό Vin bridge μιας και ο Vin+ βγάζει κατευθείαν drive απο τον ενισχυτή λόγω του μεγαλύτερου output. Δεν χάνει την vintage αίσθησή του όμως και το καλό με τον Vin+ στην δική μου περίπτωση είναι ότι ακριβώς γι΄αυτό τον λόγο βγάζει έναν καταπληκτικό ήχο στην "μεσαία" θέση στην οποία καλύπτει λίγο παραπάνω τον neck....γούστα είναι αυτά βέβαια... αλλά και πάλι για να μη σε πάρω στο λαιμό μου αν σε φέρνει ο δρόμος απο Γιάννενα ευχαρίστως να τους δοκιμάσεις στην δική μου κιθάρα αν και είμαι σίγουρος οτι όποια επιλογή και να κάνεις θα σε ικανοποιήσει. Όσο για τον Σταύρο θα προτιμήσω να μην εκφράσω άλλη γνωμη, αρκεί η δική σου, μιας και είναι φίλος μου και κινδυνεύω να παρεξηγηθώ. Μόλις τον γνωρίσεις καλύτερα θα καταλάβεις οτι δεν προσπαθεί να "καλοπιάσει" κανέναν, απλά αυτός είναι ο τρόπος που δουλεύει και ο χαρακτήρας του....

με λίγα λόγια καταπληκτικά όργανα... Με υγεία takis...η επιλογή σου δεν θα μπορούσε να ήταν καλύτερη... και λίγες εντυπώσεις και φωτό απο ένα thread στο TGP http://www.thegearpage.net/board/showthread.php?t=125832

φίλε "afiltroi" είμαι σχεδόν σίγουρος οτι θα μείνεις πολύ ευχαριστημένος απο αυτή την επιλογή ανεξάρτητα απο ποιόν μαγνήτη του Haussel θα διαλέξεις. H δική μου εμπειρία, χωρίς να είμαι ειδικός, απο τους HB Vin neck και ΗΒ Vin + bridge που χρησιμοποιώ για πάνω απο χρόνο τώρα είναι θετικότατη το λιγότερο που μπορώ να πω για να μην χρησιμοποιήσω υπερβολικές εκφράσεις. Το "output" μαγνητών είναι αρκετό (υπέρ αρκετό) για όλα τα γούστα ακόμα και στην Vintage έκδοσή τους. Το "sustain" σε συνδυασμό με μια set neck κιθάρα στην δική μου περίπτωση είναι επίσης εντυπωσιακό αλλά το βασικό τους χαρακτηριστικό εκτός απο την χροιά του ήχου τους, που είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση, είναι το πόσο καλά "διαβάζουν" τα δάχτυλά σου...ανταποκρίνονται άμεσα σε οποιαδήποτε "εντολή". Θα βοήθαγε να μας έλεγες σε ποιά κιθάρα θέλεις να τους χρησιμοποιήσεις και τι μουσική παίζεις. Πάντως ο Ντούκας έχει φέρει μια μεγάλη γκάμα απο μαγνήτες του Haussel και είμαι σίγουρος οτι θα σε εξυπηρετήσει με τον καλύτερο τρόπο και θα σου λύσει κάθε απορία...

Με υγεία elavd και καλά παιξίματα :wink:

όσο και αν μου αρέσει ο Moore όποτε βλέπω το συγκεκριμένο live ανακατεύομαι.... συγνώμη προκαταβολικά απο τους fan του Gary Moore... σίγουρα δεν μπορεί να τον κατηγορήσει κανένας για το πως ερμηνεύει την μουσική του Buchanan στο κάτω-κάτω ο Gary Moore είναι, αλλά για όσους έχουν ιδιάιτερη αδυναμία στον Roy (όπως κι εγώ) θα πρότεινα αυτόν τον κύριο http://www.buckcannon.com/pages/4/index.htm

Stanley Clark - The Bass-ic Collection μια καλή αρχή που δεν θα σε προβληματίσει (πολύ τουλάχιστον) σαν άκουσμα με δικές του συνθέσεις τόσο απο προσωπικούς του δίσκους όσο και απο συμμετοχές του σε δίσκους άλλων. Θα βρείς σε πολλά τραγούδια συμμετοχές των Steve Gadd, Dennis Chambers, Jeff Beck, David Sancious και άλλων... κατά την γνώμη μου απο τους πιο μελωδικούς συνθέτες/σολίστες τα τελευταία 30 χρόνια... http://www.stanleyclarke.com/

"You need gear that works properly, is in perfect tune, doesn't rattle or hum, and won't die halfway through the session." "Make no mistake, being a successful session musician means that you can play anything put in front of you." Συγνώμη για τα Αγγλικά αλλά τα μετέφερα όπως τα βρήκα σε ένα σχετικό άρθρο paid to play νομίζω ότι ο κάθε μουσικός πρέπει να σέβεται τον εαυτό του και τον ακροατή του και να προσπαθεί να προσφέρει συνεχώς το καλύτερο τόσο στον εαυτό του όσο και στον ακροατή του...

λαθος post

ο αριστερόχειρας με το "ύφος" ειναι ο Doyle Bramhall II γιός του Doyle Bramhall senor, ντράμερ του Lightnin Hopkins αλλά και συνεργάτης του Stevie Ray και του Jimmy Vaughan. Αυτά για τον πατέρα...αν και χρειάζονται και άλλα... Τώρα ο "μικρός" Doyle σε ηλικία 16 ετών ήταν ο δεύτερος κιθαρίστας του Jimmy Vaughan στους Fabulous Thunderbirds! Αργότερα (1992)"ξέπεσε" δημιουργώντας την δικιά του μπάντα Arc Angels που αποτελούνταν απο τους παλιούς Double Trouble του Stevie Ray Vaughan και τον φίλο του Charlie Sexton.... κακομοιριά δηλαδή :D Η σημερινή του μπάντα λέγεται Smokestack και έβγαλαν δίσκο πρόσφατα ( Welcome 2001) αλλά για όσους θέλουν να ακούσουν Bramhall καλύτερα να προτιμήσουν το Jellycream του 1999. Παρεπιπτόντως συμμετείχε στο Riding with the King (B.B.King), Reptile (Eric Clapton), στο Crossroads Guitar Festival του 2004 και με την μπάντα του θα ανοίγουν τις συναυλίες του Eric Clapton για το 2006.... Τώρα για το ύφος του δεν μπορώ να σχολιάσω....