z43k0

Metal ε, για να δούμε Vocals: Jeff Scot Sotto Guitar A: Paul Gilbert Guitar B: Jake E Lee Bass: John Alderete / Bob Daisley Drums: Portnoy ή την σύνθεση των Racer X με τον Bruce Bouillet στην άλλη κιθάρα.... Scarified!!!

Σε κάποια στιγμή είχα φτάσει να έχω 13 πετάλια και μπορώ να πω ότι ήμουν πολύ ικανοποιημένος από τον ήχο μου [όλα πάνω σε ένα twin reverb], αλλά το tap dancing δεν ήταν το καλύτερο μου σίγουρα. Συγκεκριμένα έπαιζα με τα παρακάτω [αλυσίδα σήματος Κιθάρα> Morley Bad Horsie > Morley A/B > A > Hughes & Kettner Tubeman > Vibrato Channel του Twin Reverb B> Ibanez Tube King> George Dennis Tube> Boss SD-1 [TS808 mode]> Boss DS-1 > Boss CE-3 > George Dennis Flanger> Boss DD-3, ενώ στην "καβάτζα" ήταν ένα Volume Pedal της Boss [ούτε καν θυμάμαι μοντέλο], και το Banzai Fireball ΙΙ [ποτέ δεν μου κατσε αυτό το πετάλι]. Τρία χρόνια μετά τα μόνα που έχω κρατήσει είναι το Tube King και το Bad Horsie, ενώ για τα effect πήρα το TC G Major και ένα controller της Behringer FCB 1010. Βέβαια τα γκάζια τώρα τα παίρνω από τον ενισχυτή [σημαντική διαφορά]. Ο ήχος μου τώρα είναι πιο κοντά στα τωρινά μου γούστα [που δεν περιλαμβάνουν τόσο κλασικό rock/ blues ήχο όσο παλιότερα]. Πέρα από το Ibanez Tube King, άλλο αγαπημένο πετάλι το Mesa Boogie V-Twin και γενικά έχω ένα ενδιαφέρον για τα λαμπάτα overdrive/ distortions units

Είχα ξεκινήσει με transistor ενισχυτές [π.χ Fender M80 - τίμιος για τα λεφτά του], πέρασα σε modelling καταστάσεις [Digitech RP 300], μετά σε κλασσικές αναλογικέ λύσεις [Fender Twin Reverb και ένα σωρό πετάλια]. Αργότερα σε modelling λύσεις καθαρά για practice και bedroom rocking [για να μην τους τρελάνουμε όλους εδώ μέσα] - π.χ Line 6 GuitarPort, GuitarRig, Gearbox, Amplitube και όλα τα σχετικά. Τώρα όποτε με παίρνει [ώρες μη κοινής ησυχίας] πετάω 5150 II και attenuator, και μόνο τις πολύ βραδινές [ή πρωινές ώρες] modelling λύσεις. Έχω παίξει με Vamp, Vamp Pro, Vetta και λοιπές λύσεις. Κακά τα ψέμματα υπάρχει διαφορά που ειναι λιγότερο ή περισσότερο έκδηλη ανάλογα με το τι θες να παίξεις. Π.χ σε καθαρές φάσεις, o Rolland Jazz Chorus είναι πλέον κλασικός αν και τρανσιστοράτος. Στο extreme shredding [νότες που να μην αναπνέουν] ένα καλό γκάζι έστω και τρανζιστοράτο είναι αρκετό [shawn Lane comes in mind]. Σε αυτά που γουστάρω εγώ να ακούω και να παίζω η λάμπα είναι απαραίτητη. Και την ακούω την λάμπα, όπως την ακούνε όλοι νομίζω. Μπορεί ένας modelling ήχος να πλησιάζει αλλά δεν φθάνει ποτέ. Ιδίως όταν παίζεις με μπάντα. Όπως είπανε και άλλοι παραπάνω, βέβαια, όλα αυτά είναι περί ορέξεως κολοκυθόπιτα το ζήτημα είναι να την βρίσκεις όταν παίζεις.

Δεν ξέρω αν η τακτική του 105% βοηθάει, δεν την έχω δοκιμάσει. Κατά την προσωπική μου γνώμη, όπως ήδη έχει απαντηθεί σημασία έχει η ακρίβεια και όχι η γρηγοράδα. Για την ακρίβεια, η εξωφρενική επανάληψη σε πιο χαμηλές ταχύτητες [π.χ στο 50% της κανονικής ταχύτητας] βοηθάει τα μέγιστα, καθώς αποκτάς μηχανικότητα στις κινήσεις [δεν τις σκέφτεσαι πλέον]. Κατόπιν ανεβάζεις ρυθμούς σταδιακά και τελικώς αποδίδεις ένα κομμάτι/ σπουδή στην κανονική του ταχύτητα. Από ότι έχω διαπιστώσει ως σημαντικότερη άσκηση στην ακρίβεια, στην ταχύτητα και στην συνοχή θεωρείται η διαρκής εκτέλεση 16ων στα 100 - 120 bpm [4αρι στο χτύπημα, δηλ, με διάφορες παραλλαγές triplet feeling κ.ο.κ] -π.χ κόνδορες [sequence] μιας κλίμας, αρπέζ σε δύο/ τρεις/ τέσσερις χορδές κ.ο.κ. Αυτό τουλάχιστον προτείνουν τύποι όπως ο Joe Stump, Vinnie Moore και Peter Fischer [στο εξαιρετικό βιβλίο του Rock Guitar Secrets που σας το προτείνω ανεπιφύλακτα ανεξαρτήτως επιπέδου -εκτός πολύ "φρέσκων" στην κιθάρα].

Δεν έχω ακούσει τον 6505, αυτό που ξέρω είναι ότι είναι απλά η νέα ονομασία της σειράς 5150 μετά τον τερματισμό της συμφωνίας συνεργασίας της Peavey με τον Eddie Van Halen [σε αντίθεση με την κιθάρα signature Wolfgang, το κύκλωμα/ desing του ενισχυτή είναι στην κυριότητα της Peavey και μόνο το 5150 άνηκε στον Van Halen]. Εγώ στην 5150 ΙΙ κεφαλή που έχω χρησιμοποιώ μια καμπίνα XXL 2x12 Celestion Vintage 30 και είμαι απόλυτα ικανοποιημένος.

Λοιπόν δεν ξέρω σε πόσα λεφτά θες να κινηθείς.... σε 5150 θα σου πρότεινα την έκδοση ΙΙ [120W κεφαλή]. Ο Fireball είναι για άλλες δουλειές [μαμεί και αυτός], οπότε ξέχνα τον. Αυτόν που θα σου πρότεινα να ακούσεις [αν και κλωτσάει πολλά σε φράγκα] είναι ο Framus Dragon [http://www.thomann.de/thoiw2_framus_cobra_head_gitarrentopteil_prodinfo.html].

Νομίζω ότι έχει βγάλει η Gibson και ο Brian Moore μοντέλα με USB Interface, σίγουρα είναι trend όλη η υπόθεση και ουσιαστικά δεν παρέχουν τίποτα παραπάνω από ακόμα πιο εύκολο DI Recording. Περισσότερα παιχνίδια για να παίζουμε, τπτ παραπάνω;) Πλάκα στην πλάκα μας κόβω να συζητάμε σε 2 - 3 χρόνια αν περισσότερο όγκο παίρνουμε από 7.1 ηχεία και το πόσο καθοριστικό είναι το woofer στην ποιοτητα του ήχου. Για μένα πάντως το PC σημαίνει ένα μόνο πράγμα PES 5 - άντε και κανά downloading. Κολλημένος με την μπάλα.

Goncalo Pereira!!!! Αυτά είναι! Thanks antoin_z! P.S Χαμένος είμαι από χέρι και γενικώς καμμένος;)

Αγόρασα τον Φλεβάρη μια Carvin Bolt - T, με 3 twinblades, wilkinson tremolo, maple tasteria 2 tone sunburst και θεωρώ πως είναι από τις καλύτερες και πιο λογικές οικονομικά αγορές που έχω κάνει στην ζωή μου. Η ποιότητα κατασκευής είναι εξαιρετική και όντως στην αντιπροσωπεία στην Ελλάδα, οι τιμές είναι πολύ λογικές [αρκετά κοντά στις direct αγορές από την αμερική, για την ακρίβεια με τα έξοδα αποστολής θα σου ερχόταν πιο ακριβά να την αγοράσεις από αμερική].

Δεν ήθελα να μπω στην διαδικασία να απαντήσω σε αυτό το thread. Είναι κάποιες απόψεις που με ξενίζουν, κάποιες απόψεις που νόμιζα πως υπήρχαν μόνο όταν ήμασταν μικροί και δεν είχαμε κατανοήσει την μαγεία της μουσικής. Η μουσική ως ένα βαθμό είναι μαθηματικά, τουτ' έστιν αν οι νότες που την αποτελούν είναι μελωδικές στα 60 bpm θα είναι και στα 200 bpm, το θέμα είναι πόσες μπορεί κανείς να αντιληφθείς. Υπάρχουν κάποια μέρη στο μπουζούκι που κάποιοι το θεωρούν μπανάλ που είναι απλά εκπληκτικά τόσο από άποψη μουσικής όσο και ταχύτητας. O malmsteen σίγουρα δεν είναι ο ταχύτερος κιθαρίστας στον κόσμο [Michael Angelo, Rusty Cooley μου έρχονται στο μυαλό ως πιο γρήγοροι], η ουσία στο παίξιμο είναι κάτι τελείως υποκειμενικό [π.χ για κάποιους ο Gary Moore είναι θεός, για άλλους είναι κακέκτυπο συνδυασμός Santana και blues players]. Σύμφωνα με κάποιες απόψεις αυτού του thread, αν ζούσαν στην εποχή του Paganini αυτοί που τις εξέφρασαν θα τον θεωρούσαν είτε μάγο είτε σατανικό. Πολλά γρήγορα κομμάτια στο παίξιμο, όπως π.χ το Cannon in D, είτε το πέταγμα της μέλισσας [αν και τελείως χρωματικό] έχουν απίστευτη μελωδία. Η ουσία είναι καθαρά υποκειμενική, τι σε αρέσει και τι δεν σε αρέσει και δεν μπορεί κανείς να επιβάλει στον άλλο τι αποδέχεται. Π.χ εμένα με αρέσουν οι τρεις νότες του B.B King και οι χιλιάδες νότες του Joe Stump εξίσου, τα απίστευτα arpegios του Django με κάθε νότα που έπαιξε στο Spectrum o Tommy Bolin. Τέτοιες αντιπαραθέσεις δεν έχουν να δώσουν σε κανένα, μόνο να αφαιρέσουν. Να προκαταβάλλουν αντίθετα απέναντι στην μοναδικότητα της στιγμής κάθε κιθαρίστα. Σεβασμός στο Yngwie γιατί το Black Star, το Far Beyond the sun και τόσα άλλα είναι μοναδικά σε παίξιμο ανεξαρτήτως τι στυλ σε αρέσουν. Σεβασμός και στον Χιώτη γιατί ήταν ο μοναδικός jazz μπουζουκτσής. Οι αντιπαραθέσεις δεν έχουν χώρο στην μουσική, μόνο προϊόν της στενομυαλιάς μας είναι.

Το χω το Bad Horsie, είναι ιδιαίτερο πετάλι [δεν έχει το κλασικό ήχο του Dunlop], αλλά εγώ δεν το αλλάζω με τίποτα. Αν θέλεις πετάλι που να συνδυάζει και κλασικό ήχο και μοντέρνα κατασκευή, αντί για το Bad Horsie σου προτείνω το GD-300 [George Dennis Wah].

Και από τα δύο που προτείνετε εδώ, εγώ προτιμάω 6 χοντρές βραδιές τσιπουροκατάνυξης με ψαρικά.

Μιας και αναφέρατε Tube pedals, μακράν τα καλύτερα που έχω ακούσει είναι: Ibanez Tube King / Maxon ROD880 και Mesa Boogie V Twin. Αλλά τα πάντα ξεκινάνε από λαμπάτο ενισχυτή. Το Tube King, το χω 6 χρόνια ακόμα και σε transistor που χω παίξει γαμούσε. Λύσεις τύπου DS-1, Metalzone δεν μπορούν να συγκριθούν με αυτό το πετάλι.

Παρότι λες πως έχει ακούσει Laney, Engl, Peavey και τους έχει αποκλείσει. Ξανάκουσε τους μία και πες σε κάποιον δικό σου που έχει επαφή με Tube Amps να σου φτιάξει τα EQ settings, μην αφήνεσαι στις ρυθμίσεις των μαγαζάτορων. Κατά πάσα πιθανότητα θα αλλάξεις γνώμη ριζικά για αυτούς τους ενισχυτές, αν πάλι δεν αλλάξεις... no comments

Fender CBS models - το μεγάλο Headstock:)

Rockpile για τάστα [κάνει εξαιρετική δουλειά] και σετάρισμα, αλλαγές μαγνητών κ.ο.κ και Jimmys για τα βαριά [π.χ σκάψιμο για προσθήκη Floyd Rose tremolo με ανάποδο]. Και από τους δύο είμαι πολύ ευχαριστημένος από την δουλειά τους.

kourava: ναι παίζε με πένα και με τα 3 δάκτυλα που.. περισσεύουν;) superfunk: ALBERT LEE [τι μάγος], είχε σαρώσει τα GP awards επί σειρά ετών, ο μεγάλος δάσκαλος στο chicken picking. Έχω δύο εκπαιδευτικά του, που τα βλέπω όταν θέλω να ξεκολλήσω από τα normal picking techniques. ΒΤW παράλειψη μια διαφορετική προσέγγιση σε αυτήν την τεχνική, έχει και ο Michael Lee Firkins.

Donahue από τους Hellecasters. Αν θέλετε να πάθετε πιο χοντρό ταράκουλο ακούστε κανά δίσκο τους ή δείτε κάνα video. Φανταστείτε κάτι τέτοιο πιο γρήγορο [με πιο δύσκολα σχήματα] και επί 3. Γαμώ τις μπάντες. Πάντως το chicken picking όχι μόνο οι Hellecasters, το έχουν ανάγει σε τέχνη οι country κιθαρίστες - μας φαίνεται εξωπραγματικό γιατί ζούμε στο Ελλαντιστάν [και δεν έχουμε τέτοια ακούσματα].

Σημαντικό στοιχείο στον ήχο του Vai πάντα παίζει το DS-1 όπως αναφέρει και το guitar geek. Μόνο που τα τελευταία 3 χρόνια τα DS-1 του [και του Vai και του Satriani] είναι μονταρισμένα από τον Robert Keeley. Πολύ μεγάλη διαφορά. Περισσότερα http://www.robertkeeley.com/product.php?id=10 Οπότε μέχρι τώρα όσον αφορά στην ανάλυση του setup, γνωρίζουμε ότι παίζει σίγουρα με Sustainer, Volume Pedal [μετά το γκάζι πιθανότατα], modded DS-1 και φυσικά στο βρώμικο κανάλι του Carvin legacy.

Στο whispering a prayer παίζει πολύ με το Volume Pedal του [Litlle Aligator της Morley].

Όπως καγκούρια θα μπορούν να θεωρηθούν δηλαδή και ο SRV και ο knopfler που σε ορισμένα κομμάτια την ενδιάμεση θέση την κάναν trademark. Γούστα είναι αυτά, ξεκολλήστε ρε και παίξτε καμιά νότα παραπάνω αντί να ψάχνετε να βρείτε το τέλειο χρώμα του ήχου. Σαν την αναζήτηση για το Holy Grail και την χαμένη Ατλαντίδα είναι αυτή η ιστορία. Συνεχώς αλλάζουμε απόψεις.

3 μαγνήτες μπορούν να κάνουν την διαφορά σε ένα όργανο της σειράς κατά 30%. Το άλλο το 70% βρίσκεται στα δάκτυλα του παίκτη και συ φίλε kotsadore από δάκτυλα άλλο τίποτα;) Τώρα πες την αλήθεια... σε λάδωσε ο Stollas για να πουληθούν περισσότερες μεξικάνικες; :D

Λοιπόν από HTML Editors [WYSIWYG] είναι τίγκα ο τόπος. Μακριά από Frontpage, προτίμησε Dreamweaver [macromedia] ή το δωρεάν NVU [www.nvu.com]. Για να φτιάξεις site θα πρέπει να βρεις και δωρεάν hosting υπηρεσία [π,χ geocities ρίξε μια ματιά στο www.freestuff.gr για μερικά χρήσιμα links]ή να αξιοποιήσεις τα 5MB [συνήθως] που σου παρέχει ο ISP σου. Σχετικά με τις αναφορές που γίναν σε PHP και XML παρότι αυτά είναι τα νέα trends στον σχεδιασμό, υποστηρίζονται από τα παραπάνω προγράμματα. Τώρα όσον αφορά το noiz και άλλα site - community based, συνήθως αξιοποιούν μια έτοιμη βάση / πλατφόρμα τα λεγόμενα CMS. Π.χ το noiz αξιοποιεί το περίφημο PHP - Nuke, ενώ υπάρχουν και άλλα αξιόλογα όπως το Xoops και το Mambo [τώρα joomla - joomla.gr]. Τα CMS είναι βολικά αν θέλεις απλά να έχεις το δικό σου site, το μόνο που πρέπει να κάνεις είναι να τα ρυθμίσεις και να ανεβάσεις σε αυτά περιεχόμενο και μερικά themes [το απλοποιώ λίγο -γιατί όλα τα πράγματα θέλουν την δουλειά τους, πάντως είναι πιο εύκολο από το να γράψεις HTML/ PHP κώδικα from scratch και πιο αποτελεσματικό από το να χρησιμοποιήσεις τα templates του Dreamweaver/Frontpage]. Anyway, αν θέλεις να το ψάξεις γενικά... Google It θα βρεις μυριάδες πόρους. Μια καλή πηγή για όλα τα διαθέσιμα CMS είναι τo opencms.com - http://www.opensourcecms.com/] Αντε καλή επιτυχία.

Είμαι σαφέστατα υπέρ της χρήσης μεμονωμένων εφέ: Επί του παρόντος χρησιμοποιώ Morley Bad Horsie Ibanez Tube King George Dennis Tube Boss DD-3 Παλιότερα είχα φθάσει έως και τα..13 πετάλια. Τώρα το περιόρισα σε δύο γκάζια, ένα delay και ένα wah. Τόσα χρειάζομαι.