makam

Πράγματι, μόνο ο Lonestar μοιάζει στα καθαρά με παλιό Fender.

Οι υπόλοιποι, συμπεριλαμβανομένου και του Mark 3,4,5 έχουν αρκετά μεσαία που τους πάει αλλού και δεν μοιάζουν με Fender όσο κι αν παίξεις με το eq...

Αν ήθελες ήχο vintage Fender, με τα χρήματα που θα έδωσες για τον boogie, έπαιρνες παλιό και καλό silverface twin, και με τα ρέστα έναν super ή bassman.

...τόση κουβέντα για την ταστιέρα της Gibson;

Eδώ άλλοι 'καταξιωμένοι' κατασκευαστές χρησιμοποιούν συνθετικά υλικά στις ταστιέρες εδώ και χρόνια και δεν έγινε τόσο ντόρος.

Κανείς δεν ενοχλήθηκε όμως από το flat profile σε καπάκι και πλάτη της συγκεκριμένης κιθάρας.

Εγώ εκεί θα στεκόμουν πιό πολύ, μιάς και αυτό το χαρακτηριστικό, την καθιστά από άποψη γεωμετρίας, εργονομίας και ήχου, τελείως διαφορετικό όργανο, που απέχει αρκετά από μία παραδοσιακή semi archtop.

H Gibson είναι Gibson...

όπως και να το κάνουμε, έχει καλύτερη τιμή μεταπώλησης, άμα δεν σου κάτσει και έχει πιό ποιοτικά μέρη επάνω της.

Η Eastman είναι πιο resonant όργανο, με μασίφ ξύλα και πιό καλή δουλειά από όλες όσες αναφέρθηκαν.

Οι Ibanez  και οι Epiphone είναι αξιοπρεπή όργανα για τα λεφτά τους, μάλιστα πριν απο μερικές ημέρες είχα δει στις αγγελίες του noiz μια Ibanez AS 103 (η πιο καλή σειρά με σκληρή θήκη) με περίπου 600 ευρώ αν θυμάμαι καλά.

Το ιδανικό σε τέτοια όργανα είναι να τα παίξεις και ν'αποφασίσεις, αλλά.....

Ρίξε μια ματιά και στα κιτ καχόν που πουλάει ο Thomann.

Είναι σε χαμηλή τιμή και 'επώνυμα', οπότε υπάρχει κάποια εγγύηση στο να 'πετύχει',

άσε που μπορείς να το αντιγράψεις εκ του ασφαλούς και να φτιάξεις μετά μία δική σου παραλλαγή.

http://www.thomann.de/gr/schlagwerk_cba_1_my_cajon_bausatz.htm

http://www.thomann.de/gr/schlagwerk_cba_2_my_cajon_bausatz.htm

Η Epiphone Emperor II και η Ibanez AF 95 που ανέφερες, είναι αξιοπρεπέστατα όργανα στον ίδιο προσανατολισμό.

Απο' κει και πέρα, είναι τι κομμάτι θα σου 'κάτσει'.

Ρίξε μιά ματιά και στην παρακάτω, με floating mini humbucker (πιό λαμπερός ήχος με σφιχτά μπάσα)

http://www.thomann.de/gr/hoefner_hct_j17_na.htm

αλλά και στο αδελφάκι της με humbuckers.

http://www.thomann.de/gr/hoefner_hctj17e2sb.htm

και οι δύο καλές κατασκευές και στο budget σου.

Πέρνα και μια βόλτα από Κουρμπή να δείς τις Peerless, που μπορεί να είναι λίγο ακριβώτερες, αλλά ποτέ δεν ξέρεις με την κρίση...

και από τον Νάκα να ρίξεις μιά ματιά στις αντίστοιχες Washburn...

Κουκλα η 335,  το μπρατσο της φαινεται λεπτο , μια ES 135 του 67 που εχω , εχει ιδιο λεπτο μπρατσο και μαλιστα ειναι one piece neck και οχι three piece οπως αυτη..

 

Θανάση είσαι σίγουρος πως η κιθάρα σου είναι ES-135 του '67;

Απ'ότι γνωρίζω δεν έβγαινε αυτό το μοντέλο τότε, αλλά πολύ αργότερα.

Αν όμως λέει μέσα 135, έχεις 'το συλλεκτικό κομμάτι'.... 

Νικόδημε καλησπέρα και συγχαρητήρια σε σένα και στα παιδιά γι'αυτό που άκουσα.

Πράγματι έτσι πρέπει να ηχογραφείται η jazz, με τους μουσικούς κοντά και στον ίδιο χώρο, σαν να παίζουν στο κλάμπ, γιατί μόνο έτσι μπορεί να καταγραφεί η ζωντάνια και η αλληλεπίδραση μεταξύ των μουσικών.

Τις παλιές καλές μέρες, αυτό ήταν το standard στην ηχογράφηση αλλά δυστυχώς στις μέρες μας λίγοι ξέρουν να το κάνουν.

Βέβαια προυπόθεση είναι οι μουσικοί να είναι πρώτης γραμμής και καλά προετοιμασμένοι, γιατί τα λάθη εδώ δεν διορθώνονται με τίποτα.

Εύχομαι πάντα τέτοια, καλή συνέχεια και καλή επιτυχία στη δουλειά των παιδιών...

Μπράβο πολύ ωραίο κομμάτι.

Εχει μελωδία και ήχο από 'παλιό' rock (που είναι αυτό που γουστάρω) και μια μοντερνιά στα solos που το κάνει ακαταμάχητο. ;)

Δεν ξέρω αν έχεις κυκλοφορήσει κάποια δουλειά σου, αλλά αν όχι, πρέπει να το κάνεις.

Αυτό που παίζεις 'το έχεις' και καλό είναι αφού έχεις τη δυνατότητα να το καταγράψεις στο home studio, να το βγάλεις προς τα έξω και ότι γίνει.

Εύχομαι πάντα τέτοια και καλή συνέχεια...

Οτι καλύτερο κατά τη γνώμη μου, το αριστουργηματικό solo από το Salisbury και τους Uriah Heep.

Eδώ παραθέτω το δεύτερο μέρος από το κομμάτι.

Οι πιό παρατηρητικοί θα προσέξουν (ακούσουν) το πάτημα του κουμπιού στο wah κάθε τόσο και λιγάκι....., από μια εποχή που αυτά θεωρούνταν ασήμαντα και αυτό που μετρούσε ήταν η ΜΟΥΣΙΚΗ.

Η μαγεία ξεκινά περίπου στο 3:20...

Αν ψάχνεις για βιβλίο, το καλύτερο,πιο απλό καί πιο πλήρες κατ'εμέ είναι το: '7488 guitar chords' του Jay Arnold.

Βέβαια για να μάθεις να χρησιμοποιείς τα περισσότερα από αυτά που έχει μέσα, θα χρειαστείς κι έναν καλό δάσκαλο...

Κάνε αυτό που σου λέει η καρδιά σου.

Στην αντίθετη περίπτωση, υπάρχουν πολλές πιθανότητες να μετανοιώσεις.

Να ξέρεις πως το ταξίδι αυτό δεν τελειώνει ποτέ, κι αυτή είναι η μαγεία του.

Αν δώσεις στη μουσική χρόνο, κόπο και πάθος, θ'ανταμειφθείς.

Κάποια στιγμή θα σου τα γυρίσει πίσω.

Ζήσε τ'όνειρό σου, όσο τρελλό κι αν είναι, κι'ας είναι και απατηλό....(όπως τραγουδούσε πρίν κάποια χρόνια κι ο μακρυμάλλης τραγουδιστής με τις φαβορίτες)

Γιατί να τ'αλλάξεις;

Εχουν πάθει κάτι:

Ο ενισχυτής σου είναι από τους καλύτερους solid state που έχει βγάλει η fender.

Αν παίζουν καλά τ'αφήνεις, είναι αρκετά καλά μεγάφωνα, χωρίς να είναι κορυφαία.

Κρίμα για τον άνθρωπο- καλλιτέχνη- δημιουργό που χάθηκε τόσο πρόωρα.

Το έργο του θα μείνει να θυμίζει και να μορφώνει...

Ο Αύγουστος του Νίκου, πάντα ήταν ένα από εκείνα τα τραγούδια του που 'ζήλεψα' πολύ.

Να είμαστε καλά ν'ακούμε τις μουσικές του και να τον θυμόμαστε...

Να κάνω κάποιες μικρές παρατηρήσεις στην πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση.

Θυμάμαι κάποια χρόνια πρίν, όταν είχα ανακαλύψει το band in a box, έβαζα κομμάτια του real book (το έχει ολόκληρο μέσα) σε διάφορα tempo's, από πολύ αργά μέχρι πολύ γρήγορα και όλα τα ενδιάμεσα...

Αυτό που παρατήρησα ήταν πως ακόμα και στο ελεύθερο solo, υπήρχαν κάποιες ταχύτητες που το πράγμα κούμπωνε πολύ καλά, αλλά και κάποιες άλλες, που το πράγμα δεν γκρούβαρε με τίποτα, καί δεν ήταν τεχνικό το θέμα.

Το ίδιο γινόταν και στις πρόβες. Το ίδιο κομμάτι 5-6 bpm πιό κάτω ή πιο πάνω, ακουγόταν διαφορετικά. Κατέληξα στο συμπέρασμα πως το κάθε κομμάτι ζητάει τη δική του συγκεκριμένη περιοχή για να 'λάμψει', όπως το ίδιο συμβαίνει και στην επιλογή της τονικότητας. Κι εκεί το κάθε κομμάτι ζητάει τον τόνο του, αναλόγως βέβαια και της ενορχήστρωσης, αλλά αυτή είναι μία άλλη μεγάλη κουβέντα...

Τώρα μέσα από όλα αυτά τα χρόνια πρόβας και ηχογράφησης με μετρονόμο ή χωρίς, οι δικές μου παρατηρήσεις σε αυτό που λέμε σωστό timing και με λίγη δόση χιούμορ:

Οταν βιάζεσαι (να φύγεις γιατί άργησες) ΤΡΕΧΕΙΣ.

Οταν είσαι αγχωμένος ή γενικά αγχώδης τύπος, πάλι ΤΡΕΧΕΙΣ.

Αν πεινάς φάε, αν θέλεις τουαλέτα πήγαινε εγκαίρως, γιατί θα ΤΡΕΧΕΙΣ.

Αν 'στην πεί' ο ηχολήπτης ή ο συνάδελφος στο studio, γείωσέ τους γιατί θα ΚΟΥΝΑΣ.

Αν δεν ακούς καλά την μίξη, πάλι θα ΚΟΥΝΑΣ.

Αν πιείς παραπάνω στο live, θα ΤΡΑΒΑΣ.

Δυστυχώς τα παραπάνω, δεν τα αντιλαμβάνεσαι, παρά μόνο όταν ακούσεις τον εαυτό σου ηχογραφημένο και τότε θα είναι αργά...

Μήπως έχεις συνδεδεμένο το πεταλάκι του vibrato-reverb?

Αν ναί, βγάλε το, και δοκίμασε να δείς αν συνεχίζονται οι θόρυβοι..

Ωραίο βίντεο και συγκινητικό... να βλέπεις να φτιάχνονται με το χέρι, τα όργανα που έγραψαν τη μισή ιστορία του rock'n'roll.

Για τα σημερινά δεδομένα πάντως, αυτό θα πεί custom shop και χειροποίητο όργανο παραγωγής!!!

Αχ και να'ξεραν αυτοί οι τύποι, τι αξία θα έπαιρναν αυτές οι κιθάρες αργότερα, να έβαζαν στην άκρη 5-6 απο αυτές για τα γεράματα...  :-[ :'(

Υπάρχει ένα απλό κόλπο για να αντιληφθεί κάποιος τα τρίηχα τετάρτων και να μπορέσει να τα παίξει.

Παίξε δύο συνεχόμενα τρίηχα όγδοων (6 νότες) με alternate picking (εναλλασόμενη πένα) ΠVΠ VΠV.

Μετά προσπάθησε να παίξεις πάλι τα δύο αυτά τρίηχα, αλλά παραλείποντας τα upstroke (προς τα πάνω) χτυπήματα της πένας.

Το αποτέλεσμα είναι ένα ωραίο τρίηχο τετάρτων...

Κάνε το μερικές φορές μέχρι να μάθει το αυτί σου να το ακούει και τελείωσες.

ΠVΠ VΠV = Π(V)Π(V)Π(V)

Ελπίζω να βοήθησα λίγο.

Νομίζω πως το ερώτημα μοιάζει με το:'τι έγινε πρώτα, το αυγό ή η κότα;', και κατά συνέπεια δεν μπορεί ποτέ ν'απαντηθεί.

Και για να κάνω όμως και λίγο τον δικηγόρο του διαβόλου:

Δεν νομίζετε πως όλοι οι άνθρωποι, είναι εν δυνάμην μουσικοί, εφ' όσον τραγούδησαν ένα ή περισσότερα τραγούδια στη ζωή τους;

Και μη μου πείτε πως μουσικός είναι μόνο αυτός που παίζει κάποιο όργανο...

Ποιός δεν μας λέει, πως ο οποιοσδήποτε κύριος 'Πετρίδης', κάποια στιγμή στην ζωή του δεν πάλεψε με πλήκτρα ή χορδές προκειμένου να κατανοήσει ακόμα καλύτερα και σε βάθος, πως παράγεται το ηχόχρωμα και το τραγούδι γενικότερα;

Τι είναι αυτό που κάνει έναν μουσικό, να διαλέξει για παράδειγμα σαν όργανο την κιθάρα και όχι το σαξόφωνο και μάλιστα να παθιάζεται τόσο με κάποιο συγκεκριμένο ήχο κιθάρας και όχι με 'όλες τις κιθάρες', και πόσο αντικειμενικός τελικά μπορεί να είναι στην κρίση του για μουσικούς και μουσικές που δεν είναι κοντά στο στιλ του;

Και άλλες πολλές σκέψεις που έρχονται και φεύγουν...

Ελπίζω να σας μπέρδεψα λίγο ακόμα.

 

Oops! Δεν το είχα υπ όψιν μου! Όσες gibson εχω ρυθμίσει ήταν κλασσικά με άλεν!  ;)

Ποτέ, καμμία gibson, δεν είχε allen.

Μάλλον τις μπερδεύεις με Epiphone..

Aν δεν βρείς το κλειδάκι στα μουσικομάγαζα,(πήγαινε και στο Bon Studio που είναι η αντιπροσωπεία) πάρε ένα απ'το Praktiker να κάνεις τη δουλειά σου.

Είναι γνωστό τοις πάσι, πως οι περισσότεροι μουσικοί στην Ελλάδα, δεν ξέρουν να κάνουν 'ήχο', ή αυτό που λέμε συνήθως 'sound check' και τις περισσότερες φορές χωρίς να φταίνε, ενώ έχουν όλη την καλή διάθεση.

Εχοντας προσωπικά κάνει άπειρα live και σε ότι χώρο φανταστεί κανείς, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως όσες πρόβες και να'χεις κάνει, όσο τέλεια κι αν είναι τα μηχανήματα και τα όργανα, το αποτέλεσμα δεν θα είναι ικανοποιητικό αν δεν γίνει σωστό sound check.

Και 'ολοι ξέρουν πως αν δεν ακούς καλά και όπως πρέπει 'εκεί πάνω', όσο καλά και να'χεις παίξει, αυτό το αίσθημα πικρίας και ανασφάλειας θα συνοδεύει όλο το live.

Παραθέτω έναν οδηγό για σωστό sound check από τους μαίτρ του είδους, που ελπίζω να βοηθήσει και τον επαγγελματία αλλά και αυτόν που ξεκινά τα πρώτα του live, χωρίς να χρειαστεί να 'φάει τα μούτρα του για να μάθει'...

Συγνώμη που είναι στ' αγγλικά, αλλά δυστυχώς δεν έχω τον χρόνο για μια μετάφραση.

Αν κάποιο απο τα μέλη θέλει και μπορεί να μεταφράσει ας το κάνει..

How to make a sound check

Follow the procedure.

The venue engineers will guide you through the process of sound checking, but knowing what’s coming saves time, and demonstrating familiarity with the process provides reassurance to the technical team and the promoters.

The first step involves finding the peak level for each source, so that no matter what happens in the show, the channels won’t overload and will operate in their butter zone for the majority of dynamics levels. Thus, when the engies call for you to play, tell them, “OK, here come some peaks,” then really dig in and give them the loudest thing you could imaginably play during your set.

For those using pedals, be sure to stage your gain such that turning on or off any given effect doesn’t cause any significant volume changes. For those using patches or samples, be sure all your sounds produce a fairly consistent level. Depending on your medium, normalizing or gently compressing your sounds in advance can help this tremendously. Start with a clean and clear tone or sound, and play long, resonant notes.

Once you’ve caught the engineers’ eyes, you can move on to step two, the tonal and textural stuff. With the input level in place, the engineers will start applying inserts and EQ to the channel, so this is the time to begin playing throughout the full range of the instrument, loud and soft, high and low, staccato and legato, clean and effected. [Vocalists who use effects, please see NOTE #1 at the bottom.]

When this process of level and tone setting has been iterated across every source, you’ll move on to the third step, building your monitor mixes. The monitor engie will ask each player in turn what (s)he wants in his/her wedge. When answering, try to follow the same order of channels you just worked through, indicating for each source how loud or “forward” it should be in the mix. If one or two sources are significantly more or less crucial to monitor than the rest, be sure to note that after providing the complete list of what you’ll need to hear. For example:

• A singing guitarist might say: “I’d like just a touch of kick and snare, a moderate amount of bass, a bit of my own guitar, a fair amount of the other guitar, and plenty of keys and my voice. The most important thing for me to hear is my own voice and the keyboard. If you have to cut something, pull the drums out.”

• A drummer who also plays a sample pad could reply: “I don’t need any of my kit, but please give me a bunch of bass, a middling amount of guitars and keys, a ton of my sample pad, and just a little vocals. The most important source for me is my sample pad, and the vocals can go away if they have to.”

Once the monitor engie has basic mixes up for all the wedges, the band should play and loop a part of a song that uses the most sources possible. [Why? See NOTE #2 at the bottom.] While continuing to loop the part, each member should catch the engie’s eye, one at a time, to fine tune his/her mix.

When it’s your turn, point at a source, then point up or down, then point at the wedge where you want the change. This says to the engineer, “I want <this> source <louder/softer> in <this> mix.” Keep looping the part until all the monitor mixes are to taste. A smile and a nod or the “OK/perfect” hand sign indicates to the engie that your mix is to your liking. Repeat as necessary until you’ve covered all your sources.

You may have to tolerate some feedback during your check while the engineers maximize their gain staging and chase down trouble frequencies. Keep playing through the feedback [Again, see NOTE #2.] so the engineers can find the ringing frequency amidst the dynamic and shifting signal. Realize that although standing over a ringing wedge is obnoxious and even occasionally painful, it certainly beats gambling on feedback returning mid-show, so taking a few extra minutes to properly and sufficiently ring out a wedge is always time well spent.

When you and your bandmates are happy with your monitor mixes, it’s time for step four. Stop the loop you’re playing, and tell the engineers that your mixes are good and that you’re ready to play a song and check the house. Pick a couple songs from your set and play them from beginning to end, without stops. [see NOTE #2.] If your wedges need further tuning, signal the monitor engineer while you play.

After a couple songs, ask the front of house engineer if (s)he has heard enough and has the mix dialed in. Once the FOH engineer is happy, ask to play one more tune so the band can hear the sound in the house. Take turns, one band member at a time, walking through the house. If you have any requests for the FOH engineer, now is the time to make them. When every band member walked the house, and the band and engineers are all sufficiently satisfied, then the check is complete.

If your gear must be moved before your set, follow this procedure immediately, well before you consider heading to the green room or the bar or to dinner:

• Mark the onstage position of your gear, using 2-3” strips of tape placed in right angles at the corners of each piece of gear, including mic stands and stage monitors. Using bright and uncommonly-colored tape helps these “spike” marks show up under low stage lighting and allows for your setup to be easily distinguished from other acts’.

• Once the positions of all your gear has been spiked, carry or roll your gear from the stage to your cases at side of stage. Don’t bring your cases to your gear, as that, as before, both doubles the amount of carrying you have to do and screws up the backline staging occurring both onstage and next to it. Start with the delicate items (guitars, cymbals, electronics, etc.) and work towards the rugged stuff (stands, drum hardware, amps, etc.), all the while making sure that the gear will be accessible in the reverse order from side of stage come show time, so the last things to get uncased before your set are also the most delicate. This protects your gear as much as possible and allows for a quicker changeover later on.

• If you are sharing any of your own gear with other bands, be sure that it’s properly labeled and placed somewhere immediately visible to them when they arrive. If you aren’t sharing anything, carefully remove every last piece of gear you care about; an unlabeled power strip or 1/4″ cable or hi-hat clutch left on a stage quickly becomes the property of whomever picks it up.

• Do a quick “owner’s walk” of the stage to be sure you’ve collected every last thing you brought with you. Once this is done, enjoy your break! The engineers, not to mention the bartenders and waitstaff and barbacks and management and security and promoters and bathroom attendants, usually don’t get such a break, so saying thank you and shaking their hands on your way out, as a demonstration of your appreciation for the work they performed, is always a welcome and valued show of respect.

NOTE #1: Unless you are using very particular, obscure, and uncommon effects, you will be much better off by letting the engineers use their house effects. Reverbs and delays are ubiquitous and the engineer will likely put some on your voice even without you asking.

Unless you are running an advanced real-time autotuning rig, or absolutely have to punch in a flanger at only a few crucial moments in a couple songs, or have a calibrated and road-proven harmonizer that needs different settings recalled between each song, let the engineers handle your effects. Otherwise, you’re stuck with the inferior preamp (if there even is one) in your unit, and the monitor and FOH engineers’ hands are severely tied since they can’t separate your vocals from the effect in the channel, meaning the effect will carry into any monitors and submixes, will throw off any inserts and EQ on the channel, and will, sometimes drastically, lower the gain before feedback. Your other option is to pickup a quality mic splitter so that you can send two channels to the engineers, one clean and one effected. Thus, the clean channel hits a proper mic preamp, inserts, and EQ before any effects, meaning both your monitor and FOH mixes will be cleaner, more flexible, and deliver more gain before feedback.

NOTE #2: An engineer cannot fix or adjust something that isn’t happening or being played, so stopping a song to ask for an adjustment is usually completely counterproductive. Instead, keep the tune going and ask over a vocal mic, loudly if need be, for what you need. Alternatively, or if you need something during the show, just catch the engineer’s eye (as any engineer worth their pay will look across the stage periodically, just like a good driver scanning his/her mirrors), and indicate what you need with a couple hand signs. If there is a monitor desk at side of stage, you can also always walk over to talk to the engie, so long as you keep playing. Remember, if in the process of dialing in a mix, an engineer doesn’t want to hear something, they can always mute the related channel, but if they need to hear something when you’ve stopped playing, nothing can progress.

......οπότε κι εσύ, πας στην κουζίνα και κάνεις ένα σόλο γιουβέτσι  ;D ;D ;D ;D

Πάρε μια gypsy style κιθάρα, όπως για παράδειγμα Gitane D 500, που και τα μπάσα της 'σκοτώνουν' και τα μεσαίοπρίμα της είναι διαπεραστικά και έχει μεγάλη ένταση να σε βγάζει ξεκούραστα στις δουλειές.

Μπορείς να βρείς και άλλα μοντέλα και μάρκες εκτός από αυτό που ανέφερα.

Δοκίμασε να δείς τι σου κάθεται καλύτερα. Στα +, ότι θα μπορείς να την χρησιμοποιείς και σε άλλα πιο jazz- gypsy παιξίματα. ;)

Αυτή είναι μια άσκηση που έβαζε ο Sal Salvador στους μαθητές του, με εκπληκτικά αποτελέσματα..

Παίζεις μια κλίμακα ας πούμε με 8α στο 100 και μόλις φθάσεις πάλι στην πρώτη νότα, χωρίς διακοπή, παίζεις πάλι την κλίμακα με 16α.

Αφού γίνει καλά, ανεβάζεις τον μετρονόμο στο 105 κ.ο.κ

Στα 8α, ο εγκέφαλος καταγράφει την κίνηση, ενω στα 16α, η κίνηση λειτουργεί αυτόματα σαν reflex.

O ίδιος έλεγε τότε, και είχε δίκιο, πως κάποιοι μαθητές του είχαν φτάσει στη διάρκεια ενός έτους, να παίζουν 16α στο 220+..

65 cm ή αν προτιμάς, 25 1/2"