Καλησπέρα σε όλους! Θα ήθελα και εγώ να εκφράσω τη γνώμη μου κρίνοντας από το τι έχω βιώσει στα μαγαζιά της Ελλάδας.
1. Στο ζήτημα ανταγωνιστικότητας τα ελληνικά καταστήματα είναι πάτος...Δεν είχα ποτέ την απαίτηση να κάνουν ανάλυση ελαστικότητας ζήτησης των προιόντων τους ως προς την τιμή, ώστε να μεγιστοποιήσουν τα κέρδη τους. Με στοιχειώδη λογική πάντως θα μπορούσαν να καταλάβουν ότι όσο τους παίρνει οι τιμές πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο κοντά στα λοιπά ευρωπαικά stores. Ελάχιστοι αν και μπορούν διαλέγουν αυτή την τακτική...
2. Το ότι πρέπει ο πελάτης να δοκιμάζει τα προιόντα που σκοπεύει να αγοράσει αφού υπάρχει η δυνατότητα είναι δεδομένο. Είναι η λογική του test drive που εφαρμόστηκε πριν δεκατετίες και σιγά σιγά επεκτάθηκε με τη μορφή promotion σε όλη τη γκάμα των βιομηχανικών προιόντων. Αλλά εμείς ας μείνουμε στο 1930...Λες και έναν amp δεν μπορούν να τον θυσιάσουν και να τον πουλήσουν μετά στο ebay ως slightly used...Πρέπει και αυτό να το πασάρουν στον τελευταίο άτυχο πελάτη που θα πάρει ανοιγμένο και παιγμένο προιόν.
3. Το κατά πόσο το σύστημα διαβάλλει τους συγκεκριμένους πωλητές εξαρτάται άμεσα απ' το πόσο το σύστημα είναι ανεκτικό σε ατομικές πρωτοβουλίες. Αν ο πωλητής έπρεπε να εναρμονίσει τη συμπεριφορά του βάσει των οδηγιών της επιχείρησης με τον κίνδυνο να αλλάξει πόστο δεν θα ήταν τόσο υπερόπτης.
4. Οι πιτσιρικάδες ακόμα και αν παίζουν 3 νότες έχουν το δικαίωμα να δοκιμάσουν ότι θέλουν. Εκτός απ' το γεγονός ότι με την πόρωση που έχουν μπορεί να αγοράσουν περισσότερα πράγματα από έναν επιλεκτικό έμπειρο πελάτη, υπάρχει η πιθανότητα αυτά τα τσογλανάκια να γίνουν οι μελλοντικοί μουσικοί που θα θαυμάζουμε. Όσα περισσότερα εμπόδια βρίσκουν τόσο καλύτερα. Και όσο για την αδικία του να πάρει ένα κωλοπαιδάκι με τα λεφτά της μαμάς μια les paul ενώ εγώ παίζω με mex strat σε live ας πάει στην κούβα που υπάρχει λιγότερη ανισοκατανομή. Τα πιτσιρίκια δεν έβλαψαν κανέναν υπάρχουν αρκετά πετάλια, κιθάρες και ενισχυτές για όλους.
5.Όσο για τις επιχειρήσεις που φτιάχνουν φασόν κιθάρες, εφέ, ενισχυτές δεν νομίζω ότι περιμένουν να πας καρφωτός να αγοράσεις τα προιόντα τους. Το promotion το αναλαμβάνει ο dealer που στην ελληνική πραγματικότητα δεν αναλαμβάνεται ποτέ... Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί όπου πάμε συμπληρώνουμε ένα σωρό στοιχεία και διευθύνσεις και ποτέ δεν έρχεται κάτι σπίτι (σπάνιες εξεραίσεις)? Γιατί το marketing εισηγείται τεχνικές επιρρεασμού-δελεασμού που ποτέ δεν γίνονται πράξη...(στην Ελλάδα).
Κλείνω με μία απορία: Απ΄ τη στιγμή που η φήμη κανενός ελληνικού μαγαζιού δεν καταφέρνει να περάσει τα σύνορα γιατι δεν ακούν οι εμπλεκόμενοι το καμπανάκι ώστε να αναπροσαρμόσουν την τακτική τους? Οι πόροι υπάρχουν*. Η διάθεση και η διορατικότητα αμφιβάλλω...
*(εξαιρούνται κάτι αποτυχημένοι τύποι που ενώ θα μπορούσαν να ξέρουν όλους τους πελάτες με το μικρό τους (λόγω αριθμού) επιλέγουν να μην θυμούνται ποιον είδαν το πρωί...)