Green St

Το θέατρο της Επιδαύρου όντως έχει καταπληκτική ακουστική αλλά δεν είναι το μόνο. Και το Ηρώδειο αλλά και το θέατρο της Πομπηίας επίσης. Γενικά τα αρχαία θέατρα είχαν τρομερή ακουστική και σίγουρα έπαιζε ρόλο ο τρόπος κατασκευής τους.

Mα αυτό λέω ότι κάτι τέτοιο ισχυρίζεται μόνο ο Τομαν. Πχ: http://www.dv247.com/page/Terms All prices are in Pounds Sterling and include all taxes (where applicable) at the current rates but do not include delivery charges. We reserve the right to express the price exclusive of VAT, but we shall show VAT separately and include it in the total price. Δεν αναφέρει καμία τέτοια υποχρέωση πέρα από το να χρεώνει τους αντίστοιχους φόρους που έχουν στην Αγγλία και να τους γράφει ξεχωριστά. To ίδιο και εδώ: http://www.guitarbitz.com/terms-conditions-i7

Φίλε ο Τομάν κάνει ενδοκοινοτικές παραδόσεις, αποδίδει φόρο στο γερμανικό δημόσιο και δεν έχει στην ελλάδα εγκαταστημένο φορολογικό αντιπρόσωπο. Αν είχε τέτοιον όφειλε να τον δηλώνει στην ιστοσελίδα του, με νόμιμο αφμ και δου σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία. Το σύστημα του φορολογικού αντιπροσώπου εφαρμόζεται σε πολλές περιπτώσεις για να αποφύγεις την υψηλή φορολογία που μπορείς να έχεις σε μια χώρα. ΠΧ η Ολλανδική Xerox έχει φορολογικό αντιπρόσωπο στην αγγλία για να αποφύγει κάποιους φόρους και κάνει συναλλαγές μέσω αυτού. Άλλωστε αν τσεκάρεις τα περισσότερα γνωστά site θα δεις ότι ένα ποσοστό φπα έχουν αυτόν που ισχύει στην χώρα τους. Το σύστημα του ΤΟΜΑΝ είναι μοναδικό έως τώρα. Να πω για να αποφευχθούν παρεξηγήσεις ότι καμία σχέση δεν έχω με ελληνικό ή άλλο κατάστημα ή κάτι εναντίον του ΤΟΜΑΝ.

Με την ΠΟΛ 1010/23.1.2003 έχει καταργηθεί η υποχρέωση καταβολής του φόρου από τον Φορολογικό αντιπρόσωπο. Υπόχρεος είναι ο υποκείμενος στον Φόρο. Δλδ στην συγκεκριμένη περίπτωση ο ΤΟΜΑΝ.

Πριν 3 χρόνια ήθελα να πάρω ένα τσιπάτο ενισχυτή για μελέτη στο σπίτι. Εντόπισα τον Marshall MG 50 Fx. Αν θυμάστε εκέίνη η περίοδος ήταν και η εποχή που αλλάξαμε δύο φορές τα ποσοστά του ΦΠΑ από 18 σε 21% αρχικά και μετά από 21% σε 23%. Στην έρευνα αγοράς που έκανα βρήκα στον Τομαν τον ενισχυτή στα 360€ ενώ στο Musicorama.gr τον τιμολογούσε στα 300!!!!!!!!!!! Λογικά προτίμησα τον Έλληνα και μπορώ να πω ότι όσες φορές έχω πάει στο κατάστημα των εξαρχείων τα παιδιά είναι καταπληκτικά και πολύ συνεργάσιμα. Εκεί που έπαθα την πλάκα της ζωής μου όμως είναι όταν ανακάλυψα ότι μπαίνοντας στην ιστοσελίδα του Τομαν από την Ελληνική σημαία η ιστοσελίδα με ενημέρωνε ότι όλα τα προιόντα έχουν ΦΠΑ 23%. Ορίστε???? Τι είπατε?? Ο γερμανός λοιπόν φίλοι μου μας κλέβει κανονικά ένα 5% τουλάχιστον από τον ΦΠΑ. Και αυτό γιατί? Διότι το ΦΠΑ 23% ισχύει για συναλλαγές εντός της Ελλάδας ή αν η υπηρεσία και το προιόν διατίθεται σε άλλη χώρα από την Ελλάδα. Αν δλδ η αποθήκη έχει έδρα την Ελλάδα. Αν δεν κάνω λάθος (που δεν κάνω) η έδρα αυτής της αποθήκης είναι στην γερμανία, συνεπώς και οι φορολογικές της υποχρεώσεις είναι έναντι του γερμανικού δημοσίου και όχι του ελληνικού. Αρα το ΦΠΑ που πρέπει να με χρεώσει είναι αυτό που ισχύει στην Γερμανία για αυτά τα είδη και όχι αυτό που ισχύει στην Ελλάδα. Γιατί στο τέλος κάθε μήνα ο ΤΟΜΑΝ αποδίδει ΦΠΑ στο γερμανικό δημόσιο, ως γερμανική εταιρεία και όχι στο ελληνικό. Το ίδιο σύστημα κάνει ο ΤΟΜΑΝ και αν προσπαθήσετε να μπείτε με σημαίες άλλων χωρών που το ΦΠΑ παίζει ανάλογα με την χώρα. Δηλαδή δεν χρεώνει τον ΦΠΑ της Γερμανίας αλλά της χώρας που θα πουληθέι το προιόν. Είπατε κάτι για φοροδιαφυγή;; Για απάτη μήπως;;; Το σύστημα αυτό δυστυχώς το έχει μόνο ο Τομαν. Στο Guitar Center Πχ ή στο Musicians friend, οι χρεώσεις στον ΦΠΑ αφορούν το ποσοστό ΦΠΑ που έχει η χώρα που βρίσκεται η έδρα της επιχείρηση (πχ ΗΠΑ) και δεν αλλάζει τιμές ΦΠΑ ανάλογα με την ΄χωρα που θα σταλεί το προιόν. Αυτά προς ενημέρωση για τις επόμενες αγορές σας στον ΤΟΜΑΝ. ΥΓ: ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΦΟΡΟΦΥΓΑΔΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΓΕΡΜΑΝΟΙ ΤΙΜΙΟΙ ;D ;D ;D ;D ;D

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Απλά να προσθέσω ότι όλοι θα θέλαμε να έδινε λίγο παραπάνω προσοχή στα όργανα που φτιάχνει και λιγότερη στο pop colture

Αν και φανατικός των ΙΒΑΝΕΖ δεν κατάλαβα ποτέ το νόημα των S series. Δεν ήταν RG δεν ήταν Stratocaster κάτι ενδιάμεσο που ήθελε να φτιάξει η εταιρεία και έτσι ακούγεται και η κιθάρα. Στο περίπου. Αλλά αυτό είναι θέμα συνήθειας τι προτιμάει ο καθέ ένας. Τώρα για την επετειακή σειρά, αν είναι να πας σε καινούργιο όργανο σε συμφέρει να πάρεις πχ την RG1 (25th anniversary) γιατί είναι ακριβώς ίδια με την 2550 RG Prestige και κοστίζει κάπου 300 ευρώ φθηνότερα. Ανήκει στην σειρά Premium που κατά πολλούς είναι πολύ καλές. Στην τελική τόσο τα φθηνά όσο και τα ακριβά RG της σειράς Prestige είναι καλοκατασκευασμένα όργανα. Και τουλάχιστον τα φθηνά της μοντέλα είναι πολύ πιο αξιοπρεπή όργανα από πολλά φθηνά μοντέλα άλλων ανταγωνιστών ειδικά στην κατηγορία 400-500 ευρώ. Αν θέλεις τώρα 80ιλα στο φουλ μια είναι η λύση. http://www.ibanez.com/ElectricGuitars/model-RG3XXV

Αν κάποιος συγκρίνει τις διαφορές μεταξύ MAC και PC σε επίπεδο Hardware είναι γκατζετάκιας και μόνο. Η διαφορά είναι στην αρχιτεκτονική του λειτουργικού. Και εκεί η Microsoft χωλαίνει όσο και αν βελτιώθηκε με τα 7. Και για αυτό ακριβώς το λόγο συνιστώ στον φίλο και σε όσους ασχολούνται με home studio να πάνε σε MAC.

Έχω την συγκεκριμένη κιθάρα και επειδή είμαστε κοντά σε μουσικά γούστα να σου πω ότι, το κύριο πρόβλημα που θα αντιμετωπίσεις με το floyd rose δεν είναι το ξεκούρδισμα τόσο όσο η παραμόρφωση στο ήχο σου εξαιτίας της πίεσης του δεξιού χεριού σε pulm muting. Εκεί χρειάζεσαι δύο πράγματα, ένα καλό σετάρισμα και καλή τοποθέτηση του δεξιού σου χεριού ώστε παίζοντας να είσαι άνετος και να μην ασκείτε πίεση από το picking hand στο τρέμολο. Επίσης επειδή υπάρχουν τα fine tuners και στο μέταλ κάνουμε πολύ pulm muting είναι συχνό το φαινόμενο να επηρεάζουμε το κούρδισμα της 6ης χορδής (ΜΙ). Αν δεν είχες την Kelly και πρώτη φορά παίρνεις αυτή την κιθάρα καλό είναι να την δοκιμάσεις σε κάποια μαγαζιά που την έχουν να δεις αν σε βολεύει. Να θυμάσε δεν είναι σουπερστρατ για να έχεις άπλετο χώρο. Εμένα προσωπικά για τους λόγους που σου έιπα παραπάνω με βολεύει αφάνταστα. Το πρόβλημα του ξεκουρδίσματος θα το ξεπεράσεις αντικαθιστώντας κάποια στιγμή το υπάρχον με ένα σάλερ ή το αυθεντικό Floyd Rose. Kαι τα δύο ταιριάζουν άνετα στο σώμα της και δεν θα έχεις κανένα πρόβλημα ή έξτρα κόστος. Ξεπερνώντας αυτά να σου πω ότι (υποκειμενικά πάντα) αν δεν πάρεις Kelly με Floyd Rose καλύτερα να μην πάρεις καθόλου. Χάνει το 50% της μαγείας της αυτή η κιθάρα και επειδή το μπράτσο της είναι πολύ βολικό για σόλα σύντομα με την κατάλληλη μελέτη θα δεις ότι η κιθάρα η ίδια σε βοηθάει να παίζεις σόλα. Ελπίζω να σε βοήθησα κάπως να αποφασίσεις.

ισχύει ότι με αυτά χαλάνε τα μπράτσα της κιθάρας; Ξέρει κανείς;

Ευχαριστώ και τους δύο για τις προτάσεις σας. Θα ακολουθήσω την συμβουλή σου γιατί distortion πετάλι έχω όποτε μένει μόνο το κόστος της κεφαλής. Καλά παιξίματα παιδιά και σε εσάς και σε μένα.. ;D ;D

Έχω παρόμοιο πρόβλημα με τον φίλο που άνοιξε το τόπικ. Έχω καταλήξει να αγοράσω ένα μικρό λαμπάτο για μελέτη και κάποια Live σε μικρό χώρο. Συγκεκριμένα τον Blackstar HT5 H (την κεφαλή δλδ όχι τον combo). Ο combo είναι λίγο ακριβότερος και έχω επιπλέον πρόβλημα χώρου στο να προσθέσω αλλον ένα combo. Ωστόσο τυχαίνει 1ον να μην έχω καμπίνα 2ον δεν παίζουν γκαφρά στην παρούσα φάση για να πάρω. Η λύση που βρήκα είναι να συνδέσω τον Marhall MG 50fx που έχω με την κεφαλή του Black star όποτε την αγοράσω. Το ηχείο του Marshall (10ιντσο να θυμάμαι καλά) έχει καλώδιο που συνδέεται και αποσυνδέεται από τον ενισχυτή και μπορεί χωρίς καμία άλλη μετατροπή να συνδεθεί στην αντίστοιχη υποδοχή (8Ω) του Blackstar. Έχει δοκιμάσει κάποιος στο παρελθόν κάτι παρόμοιο? Υπάρχει περίπτωση να αντιμετωπίσω κάποιο πρόβλημα είτε στον έναν είτε στον άλλο ενισχυτή?

Guitars: Ibanez RG 350 DX (INF pickups)* Epiphone Les Paul Custom Limited Edition (Alnico original Hambuckers) Jackson Kelly KE3 (Seymour Duncan SH4N - JB) Yamaha APX 5A (ακουστική Amplifiers: Peavy 6505 + 112 combo Marshall MG 50Fx Effects Boss ME25 Boss GE 7 Boss RC 3 Loop Station Dunlop Cry Baby Zakk Wylde Wah. *Όποτε το επιτρέψουν τα οικονομικά θα αναβαθμιστούν σε Di Marzio

Σίγουρα είσαι ΜΟΝΟ κάφρος. Αφού αντί να παραθέσεις επιχειρήματα κρίνεις την εφυία των άλλων και τους στολίζεις με διάφορα. Για ενημέρωση σου, ούτε εγώ γουστάρω το Gay LA Metal. Αλλά επειδή δεν μου αρέσει εμένα δεν πάει να πει ότι θα το θάψω για να το παίξω γνώστης ή ΜΕΤΑΛΟ. Αναγνωρίζω ότι υπήρξαν και καλά στο είδος.

Ρε παιδιά είναι ανάγκη να προσβάλλετε τους οπαδούς ενός άλλου είδους??? Δηλαδή οι μεταλλάδες για εσάς δεν είναι τίποτα άλλο από φανατικοί που δεν καταλαβαίνουν και ανώριμοι. Και αυτό σχετίζεται και με την ευφύια τους;;;; Σόρρυ αλλά δεν είναι το πρόβλημα οι μεταλλάδες όταν καταφεύγετε σε τέτοια επιχειρήματα. Ξέρω πάρα πολλούς μεταλλάδες που ακούνε και ρεμπέτικα και μπλουζ και κλασσική μουσική και την ψάχνουν πάρα πολύ με την μουσική. Ειδικά δε αν ασχολούνται ενεργά παίζοντας κάποιο μουσικό όργανο.

Καταρχήν κακώς μου ρίχνεις την ευθύνη για την τροπή που πήρε η συζήτηση. Δεν αναφέρθηκα εγώ σε σκυλάδικους στίχους του glam από την πρώτη κιόλας σελίδας αυτού του τόπικ. Η αναφορά μου στο grunge έγινε γιατί βρήκα τους οπαδούς του είδους να σχολιάζουν ήδη μια μουσική που δεν τους αρέσει ή δεν τους εκφράζει. Και αυτό είναι σεβαστό, δεν γίνεται σε όλους να μας αρέσουν όλα. Λες ότι το ποστ μου ήταν αφοριστικό. Πρίν από εμένα ένας άλλος φίλος έχει γράψει, και από ότι κατάλαβα μάλλον είναι φαν του grunge, αυτό: Που με απλά λόγια ο φίλος λέει ότι το grunge γύρισε πίσω στα βασικά. Άρα γύρισε και η μουσική πίσω στα βασικά δεν γίνεται να γύρισε μόνο ο κόσμος, αφού είναι γνωστό ότι ο κόσμος είναι αποδέκτης και κριτής του αποτελέσματος. Και αυτή η στροφή σαφώς αφορά και την τεχνική, και την σύνθεση και την παραγωγή και την σκηνική παρουσία κοκ. Γιατί λοιπόν είμαι εγώ αφοριστικός;;;; Ή μήπως είναι μια πραγματικότητα;; Γιατί θα καταλάβαινα να μου έλεγες ότι ήταν κάπως άκομψος ο τρόπος που το είπα, και να το δεχτώ, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πήγε πίσω η μουσική των 90'ς, θες να το λέμε back to the basics? Οκ κανένα πρόβλημα. Τώρα όσον αφορά μεγάλους μουσικούς με τεχνική που δεν αμφισβητείτε συνεπώς είναι δάσκαλοι για εμάς σε αρκετά πράγματα και καταξιωμένους μάλιστα και εμπορικά, θεωρώ ότι η άποψη τους είναι σεβαστή, όταν μιλάνε για μουσική. Το έχει αποδείξει η σταδιοδρομία τους και σίγουρα η απόψή τους έχει μεγαλύτερη βαρύτητα από την δική μου πχ. Και είναι αντικειμενική η άποψή τους γιατί προσεγγίζουν την συζήτηση από άλλη οπτική γωνία. Και σίγουρα πιο αληθινή από την προσέγγιση του στυλ «και επειδή το είπε πχ ο Vai τι έγινε;»

Εξ ορισμού λάθος, είναι να συζητάς και να υπερασπίζεσαι μια μουσική που σου αρέσει πχ το grunge σε μια συζήτηση που αφορά μια άλλη μουσική από αυτή που σου αρέσει πχ glam metal. Aν ο τίτλος της συζήτησης ήταν Glam Metal vs Grunge να καταλάβω την ανάγκη υπεράσπισης του Grunge. Αλλά η συζήτηση αφορά ένα συγκεκριμένο είδος μουσικής που έχει τα θετικά του και τα αρνητικά του. Αλλά συνεχίζω να μην καταλαβαίνω την ανάγκη υπέρασπισης του Grunge στην συζήτηση για το Glam αφού έτσι και αλλιώς θα καταλήξουμε στο:

Ήδη για εμένα έχουν απαντήσει οι sottos & WilliamSats. Δεν έχω να προσθέσω κάτι περισσότερο. Το μόνο που θα προσθέσω είναι ότι μην ξεχνάς πως οι πιο μεγάλες επιτυχίες, της δεκαετίας του 90 έρχονται από συγκροτήματα που ερχόντουσαν με φόρα από την δεκαετία του 80 πχ Metallica Nothing Else matters, REM Loosing My Religion κοκ. Τεσπα το grunge έχει τους οπαδούς του όπως και το glam. Την σύγκριση στη συζήτηση αυτή, που τιτλοφορείτε Glam metal, μεταξύ του glam & του grunge δεν την έκανα πρώτος εγώ και μου φαίνεται παράξενο το πως κολλάει το grunge σε αυτή την συζήτηση. Και το λέω από την άποψη ότι το grunge δεν έχει σχέση με τον γενικότερο χώρο του Heavy Metal.

To glam metal υπήρξε η εμπορική εκδοχή του Heavy Metal. Επειδή την έζησα αυτή την εποχή, πρώτα είχε γίνει το μπαμ με συγκροτήματα όπως οι Kiss,Twisted Sister που είχαν πιο heavy ήχο και μετά η μουσική βιομηχανία βλέποντας την ανταπόκριση ήθελε κάτι πιο εμπορικό για να προσεγγίσει τους εφήβους εκείνης της εποχής. Έτσι πλασαρήστηκαν τα glam συγκρότηματα όπου έβγαζαν ένα ροκ τραγούδι πχ Βon Jovi - You give love a bad name και μετά ερχόταν η μπαλάντα πχ wanted dead or alive. Έτσι οι δισκογραφικές πέτυχαν να προσεγγίσουν και τον επαναστατισμό εκείνων των εφήβων και τον ρομαντισμό τους με το κατάλληλο αμπαλάζ. Αυτό συνεχίστηκε για κάποια χρόνια μέχρι που οι δισκογραφικές αποφάσισαν να πάνε κατευθείαν στις μπαλάντες και να έχουμε τα τελευταία δείγματα του είδους με συγκροτήματα όπως οι Mr Big, Extreme κοκ. Το ντύσιμο ήταν μέρος του εφέ που υπάρχει σε κάθε είδος μουσικής. Δεν βλέπω προσωπικά την διαφορά του Glam Metal με το Black Metal. Για εμένα (χωρίς να θέλω να προσβάλλω τους οπαδούς που γουστάρουν την μια ή την άλλη μουσική) είναι απλά μέρος του stage show. Aυτό που μένει όμως είναι ότι η δεκαετία του 80 είχε αρκετα΄τραγούδια κοσμήματα σε όλα σχεδόν τα είδη της μουσικής. Το Glam Metal/ Hard rock των 80'ς έκανε κάτι όμως που μέχρι σήμερα επηρεάζει όλους μας. Έβγαλε μερικούς από τους μεγαλύτερους υπερ-παίχτες της κιθάρας. Vai, Slash, Vandenberg, Brata για να αναφέρουμε μερικούς από αυτούς. Και κατά την ταπεινή μου άποψη δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ αυτού: και αυτού: Τι να σχολιάσεις για δύο από τα κομμάτια που στιγμάτισαν την εποχή τους........... Και η αλήθεια είναι ότι η δεκαετία του 90 πήγε πίσω την μουσική σε πολλά επίπεδα. Αυτό δεν είναι υποκειμενική άποψη αλλά αντικειμενική, και μάλιστα είναι μια άποψη που έχουν εκφράσει πολλοί από τους μεγάλους κιθαρίστες / δασκάλους που όλοι μας σεβόμαστε.

Για Heavy Metal 2 ενισχυτές έχω δει που καλύπτουν όλο το φάσμα. Σε λίγα βατ http://www.thomann.de/gr/blackstar_ht5c_combo.htm Και σε πιο πολλά βατ: http://www.thomann.de/gr/peavey_6505_plus_112_combo.htm Kαι οι δύο ενισχυτές έχουν το θετικό ότι βγάζουν πλήρη παραμόρφωση από πολύ χαμηλές εντάσεις. O Peavy έχει το αρνητικό ότι είναι βαρύς και θα έιναι δύσκολο να τον πηγαίνοφαίρνεις σε πρόβες, συν του ότι το καθαρό του κανάλι είναι σφιχτό. Προτείνω να κάνεις λίγη υπομονή και να μαζέψεις κάποια χρήματα παραπάνω ώστε να πάς στο real thing παρά να συμβιβαστείς με κάτι άλλο και στο μέλλον να ξαναψάχνεις. Και αφού παίζεις Heavy Metal είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα περάσεις και από τους δύο ενισχυτές.

Kαλώς σας βρήκα όλους. Σε αυτό το πρώτο μου ποστ, θα πω την άποψή μου ως φαν του είδους metal/shreding. Το πρόβλημα για εμένα εντοπίζεται στην οπτική γωνία που έχουν οι κιθαρίστες του είδους. Χωρίς να έχω αυτό το επίπεδο, καταλαβαίνω το εξής. Σκοπός τους είναι να φτάσουν ή να ξεπεράσουν σε ταχύτητα και τεχνική τον Petrucci, Gus G., Satriani, Malmsteen Κοκ. Παραβλέπουν δύο σημαντικά πράγματα για εμένα. 1) Δεν μπορεί να γίνουμε όλοι μας Petrucci ή Satriani. Δεν γίνεται, πολύ απλά. Για αυτό είναι και τόσο σπουδαίοι κιθαρίστες οι συγκεκριμένοι που ανέφερα. 2) Ότι και οι συγκεκριμένοι καταξιωμένοι κιθαρίστες τοποθετούν τα σόλα τους στο πλαίσιο ένος κομματιού. Τα σόλα τους εξυπηρετούν το τραγούδι και όχι το αντίθετο. Έχω δει πολλά βίντεο κλιπ νέων παιδιών που έχουν ξοδέψει ώρες στην μελέτη τους και τα οποία δεν έχουν συνειδητοποίησει αυτό το απλό πράγμα. Γράφουν ένα κομμάτι για να υπηρετήσει το σόλο και όχι το αντίθετο. Με πολύ απλά λόγια αυτό που θέλω να πω φαίνεται καθαρά σε αυτό :