Μακάρι να υπήρχε εύκολη και φτηνή λύση. Συνοψίζοντας αυτά που έχουν ειπωθεί ήδη:
(1) Σφράγισμα όλων των κενών (λάστιχα στα σημεία επαφής με την κάσα, μπάλωμα κλειδαρότρυπας-γέμισμα με κάτι και εξωτερικό κλείσιμο με υλικό μεγάλης επιφανειακής μάζας, π.χ. μολύβι, κατωκάσι πάλι με λάστιχο), συν το ότι βεβαιωνόμαστε ότι η πόρτα κλείνει πολύ καλά και εφάπτεται με όλα τα λάστιχα. Αν δεν γίνουν αυτά είναι μάταιο να σκεφτόματσε για περισσότερα, αλλά από μόνα τους, ενώ θα υπάρχει πιστεύω μετρήσιμη διαφορά, δύσκολο να σου καλύψει τις μονωτικές ανάγκες σε περίεργες ώρες και μεγάλες εντάσεις.
(2) Αύξηση μάζας της πόρτας: δύσκολο, αλλά μπορείς να βάλεις στρώση από μολύβι και από πάνω ένα φύλλο βαρύ mdf, από την "εξωτερική" πλευρά της πόρτας σε σχέση με το άνοιγμά της, δηλ. από την ανάποδη της κάσας. Κάνεις το MDF λίγο μεγαλύτερο έτσι ώστε να δημιουργήσεις και δεύτερη επιφάνεια σφραγίσματος, όπου βάζεις πάλι λάστιχα. Βεβαιώσου όμως ότι αντέχουν οι μεντεσέδες το επιπλέον βάρος (για απλή πόρτα, ξανά, δύσκολο). Αν βέβαια γίνει, θα έχεις σημαντικά κέρδη.
(3) Δες με κανέναν πορτά αν μπορείς να κάνεις πατέντα μια δεύτερη πόρτα στην ίδια κάσα (αν είναι ξύλινες, κάτι θα γίνεται), πάλι με σφραγίσματα και τα σχετικά. Όχι αναγκαστικά πανάκριβη, ας είναι κοινή, απλά διάλεξε κάτι βαρύ. Πάλι εννοείται, θα χρειαστεί όλα τα παραπάνω. Αν κάνεις ΚΑΙ τα τρία αυτά, σωστά, θα πλησιάζεις μονώσεις επιπέδου studio, σίγουρα θα φτάσεις και μπορεί να ξεπεράσεις και τα επίπεδα του τοίχου σου σε κάποιες συχνότητες.
(*) Για καλό και για κακό, φτιάξε και καμμιά αντικραδασμική βάση, εκτός του ότι βοηθάει στη μόνωση, πολλές φορές βοηθάει και στον ήχο... (κατά την προσωπική μου γνώμη αναλόγως, θέμα γούστου, αλλά τουλάχιστον μεγάλες καμπίνες φαίνεται να επωφελούνται από το dεcoupling στην ηχογράφηση -- τα combo είναι λίγο άλλο θέμα, αλλά και πάλι ανάλογα).