sideFX

Υπάρχει δωρεάν DAW και λέγεται Audacity.

Ναι κι εγώ για monitor χρήση εννοούσα στην περίπτωση live. Thanks για την ενημέρωση ;-)

Kομπρέσσορας, heavy EQ, 853 κιλά chorus, και λίγο reverb (ή/και ελάχιστο delay). καλός παιχτης, απαράδεκτος ήχος (imho)

Nice! Αυτός με την τετράγωνη ασημένια γρίλια σωστά? Την κοίταζα κι εγω αυτή τη σειρά πριν κάνω τις δικές μου αγορές, κυρίως τον 115. Σε πρόβα/live στέκεται κανονικά από θέμα έντασης και παρουσίας στα χαμηλά?

Terry ποιόν GK έχεις? (και σορρυ για το οφτόπικ)

Για 15άρα καμπίνα νομίζω πως αυτές οι 2 είναι καλύτερες επιλογές http://www.thomann.de/gr/hartke_ak115.htm & http://www.thomann.de/gr/fender_rumble_115_cabinet_2014.htm

Από τους παραπάνω μάλλον θα πήγαινα προς Fender μεριά, μου φαίνεται ως το καλύτερο value for money. Και θεωρείται και δυνατός σε ένταση. Αμέσως μετά θα έβαζα τον GK και τον TC E. Οι Markbass αν και έχουν καταπληκτικές κεφαλές (έχω εναν LM3 και έχει απίστευτο ήχο) δε μου πολυαρέσουν οι καμπίνες τους οπότε o combo δεν ξέρω τι θα λέει. Οι ΕΒS είναι λίγο overpriced κατα την άποψή μου, και οι classic σειρά στις καμπίνες έχει χαμηλή ευαισθησία αν θυμάμαι καλά, οπότε σε συνδυασμό και με τα χαμηλότερα watt του συγκεκριμένου δε θα τον πρότεινα.

Ολα όσα είπε ο Κώστας είναι πολύ σωστά. Δώσε ιδιαίτερη προσοχή στα bold, έχουμε καεί (ειλικρινά ξέρω πολύ κόσμο σε αυτή τη φάση) με μικρές φτηνιάρικες, μεσοβέζικες λύσεις της τάξης των 30-60Watt που τελικά μόνο για μέσα στο σπίτι είναι, σε πρόβα με μπάντα απλά εξαφανίζεσαι... Τελικά κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα συνειδητοποιείς πως επιλέγοντας αρχικά την φτηνότερη/μικρότερη λύση, μακροπρόθεσμα σου βγαίνει ακριβότερα αυτή η "διαδρομή" σε σχέση με το να μάζευες κάποια χρήματα και να πήγαινες εξ' αρχής για κάτι καλύτερο σε ποιότητα ήχου και ένταση. Γιατί και χρήματα έχεις χαλάσει παιρνοντας τον "μικρό" (οπότε απομακρύνθηκες από το ποσό του "καλού" ενισχυτή), και δεν κάνεις τη δουλειά σου όπως θες/γουστάρεις, και δεν μπορείς να το ξεφορτωθείς και εύκολα σε ικανοποιητική για σένα τιμή (= υψηλή για όλο τον υπόλοιπο κόσμο) έτσι ώστε να τσοντάρεις το υπόλοιπο ποσό για τον "μεγάλο". Αλλά πριν κάνεις το μεγάλο βήμα πρέπει να είσαι κατασταλαγμένος και αποφασισμένος οτι θες να ασχοληθείς σοβαρά με το σπορ, αλλιώς δεν έχει νόημα. Οπότε και για μένα η καλύτερη λύση στην παρούσα φάση μέχρι να καταλάβεις πόσο ψημένος είσαι για αγορά σοβαρού ενισχυτή, είναι η λύση του υπολογιστή που προτάθηκε πριν.

Προσωπικά θα διάλεγα (έγω ήδη διαλέξει δλδ) το Classic 50's P. Αλλά το μπράτσο όπως είπε και ο Nikoubis (και εχω γράψει παλιότερα και σε άλλο νήμα κι εγώ) δεν είναι για όλα τα γούστα, είναι κτήνος. Θέλει μεσαία προς μεγάλα χέρια και συνήθεια. 4 βίδες έχει η πλάκα που βιδώνει ο λαιμός.

Δεν καταλαβαίνω, από ποιά ηλικία και πάνω παύει να συγκαταλέγεται στα υπέρ? ;D Πέρα από την πλάκα τα σπάει το παλικαράκι και από παίξιμο και από ήχο. @Elixir αυτό που λές σχετικά με passive και active όργανα δεν ισχύει, κάθε όργανο έχει την δικιά του ξεχωριστή φωνή, υπάρχουν active μπάσα που αν τα ακούσεις από κοντά σε σωστό ενισχυτή θα μείνεις λίγο :o μετά (και που 'σαι, τα Stingray τα σπάνε παρεμπιπτόντως 8)) Κατα τ' άλλα για κλασικό Πρεσίζιο σε κόβω κι εγώ ;)

Μην ασχολείσαι με την κιθάρα, μη στερείς απ' τον εαυτό σου πολύτιμο χρόνο τον οποίο θα μπορούσες να αξιοποιούσες παίζοντας μπάσο ;D λιώσε κοινώς, χαχαχα! ;D 8) υγ. πλάκα κάνω προφανώς, ελπίζω να μην παρεξηγηθεί κανένας εξάχορδος φίλος :)

Πέθανα!!! χαχαχαχαχα ;D ;D ;D

Δεν γνωρίζω να απαντήσω γιατί το ίδιο ακριβώς πράγμα είχα αναρωτηθεί κι εγώ. Οπότε subscribed και περιμένουμε μια απάντηση. :)

Όντως την αντιπροσωπεία fender στην ελλάδα την έχει ο νάκας πλέον. Πανέμορφο το συγκεκριμένο Jaguar αλλά λίγο τσιμπημένο στην τιμή (όπως άλλωστε και τα Am Std J & P) στα 1400... http://www.thomann.de/gr/fender_american_std_jaguar_bass_3tsb.htm

Προσωπικά θα πήγαινα για τον TC Electronic BG 250. Η διάμετρος του ηχείου (πλέον) δεν έχει σχέση με τον ήχο που βγάζει η καμπίνα, προσωπικά έχω ένα 15άρι Genz Benz που είναι αρκετά punchy και δυνατό στις μεσαίες, και έχω ακούσει υλοποιήσεις με 10άρια (410 και 210) που ήταν εντελώς λάσπη ο ήχος...

Εγω θα κοίταζα κάτι σε πιο κλασικό σχέδιο με 2 μονούς, κάτι σε Squier classic vibe. Εχει περισσότερο μέλλον σαν όργανο, και για μόντες (βρίσκεις έυκολα μαγνητες, pickguards, κτλ) αλλά και σαν ήχος είναι ο κλασικός Jazz. Enough said! ;-)

ναι ναι!! +1000 Δεν υπάρχει από ήχο!!!

Κατ' αρχήν να ξεκαθαρίσω πως δεν έχω ακούσει/πιάσει κανένα από τα 2 από κοντά. ;D Πάμε τώρα: Στο Troy Sanders οι μαγνήτες είναι σε πιο "παραδοσιακές" θέσεις (ο J είναι στην 60's θέση και ο P στη σωστή), ενώ στο modern player ο P είναι πιο μπροστά από την κανονική του θέση και o J στην 70's θέση (πιο κοντά στην γέφυρα). Με βάση τα παραπάνω, το TS ειναι πιο κοντά σε αυτό που λέμε κλασικό PJ. Στο MP έχω διαβάσει ότι ο P μαγνήτης (και λόγω θέσης που είναι λίγο πιό μπροστά) ακούγεται αρκετά δυνατότερα από τον J στην γέφυρα, οπότε υποθέτω και με τους 2 φουλ θα ακούγεται πιο πολύ σαν Precision αλλά με λιγο πιο σφιχτό ήχο(?) Για το TS ισχύει ότι ισχύει και για τα κλασικά PJ από θέμα ήχου. Από θέμα ποιότητας κατασκευής παρόλλο που το modern player γράφει Fender στο κεφάλι, πρέπει να είναι από τι ίδιο εργοστάσιο στην Κίνα που φτιάχνονται και οι VM/CV σειρές (αν προσέξεις φοράει και την CV γέφυρα) πράγμα που σημαίνει ότι θα είναι αρκετά καλό ποιοτικά. Για το TS δεν γνωρίζω αλλά υποθέτω ότι και αυτό σε παρόμοια επίπεδα θα κυμαίνεται κατασκευαστικά. Τελος είναι το εντελώς υποκειμενικό θέμα τις εμφάνισης, τι σ' αρέσει στο μάτι, που μόνο εσύ μπορείς να κρίνεις. ;)

Θανάση συμφωνούμε στην ουσία της κουβέντας! ;-)

Κώστα σ' ευχαριστώ! Είναι πραγματικά απίστευτο όργανο, και μόνο όταν το πιάσεις από κοντά και παιξεις ο ίδιος καταλαβαίνεις αυτό που λεω. Kι εγώ πριν το πάρω ζαχάρωνα τις φωτο και έλεγα "για δες ενα πανέμορφο P", όπως έλεγα και για το αντίστοιχο sunburst MIM std ή το Αm Std, και είχα παίξει και με άλλα P's πριν πάρω το δικό μου.... ε όταν επιτέλους το πήρα στα χέρια μου πέρασε σε εντελώς άλλο επίπεδο!! Σε τσιτώνει κάθε φορά που το πιάνεις, σε κάνει να θες να παίξεις απλά, αργά και καθαρά, να "ξεζουμίσεις" κάθε νότα που παίζεις μέχρι τέλους... Να μη θες να το αφήσεις κάτω... Εχει ενα μαγικό vibe αυτό το όργανο... Το μόνο μείον ο γαϊδουρολαιμός του. υγ. Και η βίδα που έχει για truss rod στη βάση του λαιμού είναι λίγο άβολη (ξέχασα να το αναφέρω νωρίτερα) γιατί πρέπει να ξεβιδώσεις το λαιμό για να τη ρυθμίσεις, αλλά το κάνεις μια φορά στην αρχή όταν το πρωτοπάρεις και δεν ξανασχολείσαι. Έχει τέτοιο λαιμό που δεν νιώθει μια, του έχω βάλει διαφορετικά σετ 45-105, 40-100, το γύρναγα από μι στανταρ σε ντο στανταρ (4 βήματα κάτω) σε drop D και ο λαιμός στα @@ του, αλλαγές θερμοκρασίας από χειμώνα σε καλοκαίρι, πάλι δε χρειάστηκε σετάρισμα... Αυτό είναι ένα θετικό του χοντρού λαιμού! ;)

Καλησπέρα Θανάση, Αυτό που αναφέρεις περί ποιότητας όσον αφορά στο hardware, να πω ότι είναι και λίγο θέμα γούστου. Κατα την ταπεινή μου άποψη πάντα, μην παρεξηγηθώ! :) Τι εννοώ: Δεν ισχύει απαραίτητα ότι όσο πιο βαρια η γέφυρα, τόσο το καλύτερο. Είχα βρεί και διαβάσει κάπου ένα συγκριτικό που είχαν κάνει σε καμια 10ριά hi-mass γεφυρες και την κλασική "απλή" fender και οι διαφορές δεν ήταν μεγάλες, σίγουρα όχι όσο θα περίμενε ο κόσμος (ή έχει οδηγηθεί να περιμένει)... υπήρχε μια μικρή διαφορά στο sustain αλλά όχι κάτι το τρομακτικό. Έπρεπε να στήσεις αυτί και να συγκρίνεις τα 2 samples για να το καταλάβεις, και αυτό με νότες που κρατάγανε μισό λεπτό η καθε μία.... Σε νορμαλ συνθήκες παιξίματος (και αυτές σίγουρα δεν είναι να παίζεις μια νότα κάθε μισό λεπτό) δε νομίζω να μπορεί το 99,5% του κόσμου να καταλάβει διαφορά!! Το hype της όλης φάσης είναι αρκετά μεγαλύτερο από τις πραγματικές διαφορές. Και είναι και το εμφανισιακό, που οκ, είναι θέμα γούστου και ομορφιάς αλλά δεν είναι θέμα καλύτερο/χειρότερο λειτουργικά. Να αναφέρω εδώ βέβαια ότι οι καινούριες γέφυρες στα Am standard φαίνονται όντως σαν κόσμημα, και σου δημιουργούν μια εντύπωση ποιότητας. Τα κλειδιά όχι και τόσο, απλά είναι μικρά και υποτίθεται πιο ελαφριά. Αυτά όσον αφορά το αντικειμενικό του πράγματος. Στο καθαρά υποκειμενικό τώρα, η πιο άσχημη γέφυρα που έχω δει από κοντά είναι η Βadass. Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω πως παραλληρεί τόσος κόσμος για αυτήν... imho είναι το πιο κακόγουστο χοντροκομένο σχέδιο που έχει βγεί ποτέ σε γέφυρα, ένα τετράγωνο πράγμα όλο γωνίες και επίπεδες επιφάνειες σε ένα όργανο που είναι όλο καμπύλες. Αισθητικά απαράδεκτη! Την έχω δοκιμάσει σε όργανο και δεν κατάλαβα καμία διαφορά σε πραγματικές συνθήκες παιξίματος... >:( Οπότε και ερχόμαστε στο προκείμενο: δεν θα μπορούσα να φανταστώ σε ενα παραδοσιακό P όπως είναι το 50's που αντιγράφει το αρχαίο σχέδιο του '57 (με το πλατυ nut) μια hi-mass γέφυρα, fancy μικροσκοπικά κλειδάκια και άλλα φρου-φρου και αρώματα... Σε Jazz, πες οκ είναι πιο "μοντέρνο", κολλάνε περισσότερο. Στο Stingray μου (που έχει από το εργοστάσιο γέφυρα-άγκυρα και μικρά κλειδια) είναι ταιριαστά και δένουν όμορφα σαν σύνολο. To Presicion όμως που είναι και το παλιότερο σχέδιο το θέλω παραδοσιακό back to roots ένα πράγμα, και δεν μπορώ να φανταστώ καλύτερη και πιο ταιριαστή γέφυρα από αυτήν που φοράει ήδη. Για τον ίδιο λόγω προτιμώ τα κλειδιά που έχει με την μεγάλη βάση και το μακρύ "μίσχο". Όσον αφορά τέλος στο neck socket στο δικό μου είναι τέλεια η εφαρμογή, χωρίς κανένα κενό. Mάλιστα θυμάμαι οταν ο κολλητός μου το 2000 είχε πάρει από το Στόλλα το American Deluxe Precision του, ο λαιμός είχε κενό 2 χιλιοστά στην μια μεριά και το όργανο το είχε πληρώσει μισό εκατομμύριο! Το πήγε πίσω και πήρε ένα άλλο που είχε και εκείνο κενό, ελάχιστο βέβαια αλλά ακριβώς δεν ήταν πάντως, και μιλάμε για την American Deluxe σειρά, made in USA κτλ...

Πριν 8 μήνες (αρχές Γενάρη) αγόρασα το Classic 50's Precision http://www.thomann.de/gr/fender_50s_precision_bass_2tsb.htm από το musicstore (ο Thomann εκείνη την εποχή δεν το είχε σε στοκ), χωρίς να το εχω δοκιμάσει. Γουρούνι στο σακί κοινώς. Υποθέτω πως θα γνωρίζεις ότι είναι το ίδιο όργανο με το Road Worn που σκέφτεσαι, με μόνες διαφορές το πολυεστερικό τελείωμα αντί για νίτρο και το relicing. Πριν την αγορά είχα δοκιμάσει αλλα 2 P's ενός κολλητού, ένα "απλό" ΜΙΜ με αλλαγμένους μαγνήτες (SBP-3) του '10 ή '11, και ένα American Deluxe (active) του 2000. Το αμερικάνικο ήταν αρκετά ποιοτικό κατασκευαστικά αλλά από ήχο ήταν για κλάματα (ένεκα μόνο active, και έκανε και μισό εκατομμύριο τότε που το είχε αγοράσει ο φίλος...). Το μεξικάνικο απο ήχο ήταν αρκετά καλό λόγω quarter pounders αλλά κατασκευαστικά υστερούσε, συγκεκριμένα στην ταστιέρα τα μισα τάστα εξείχαν και θέλανε μάζεμα (πράγμα που δεν έγινε ποτέ), και γενικότερα η όλη κατασκευή δε σου ενέπνεε ιδιαίτερη ποιότητα. Ένα Squier VM Jazz που είχα δοκιμάσει ήταν σαφώς πιο προσεγμένο κατασκευαστικά (και ο λαιμός του ήταν μια χαρά, δεν ήθελε δουλειά στα τάστα). Το συγκεκριμένο Classic 50's το είχα βάλει στο μάτι και περίμενα μπας και το βρω σε καμια αγγελία για να το δοκιμάσω, αλλά δεν... οπότε μια μέρα το χτύπησα. Όταν ήρθε δεν πίστευα στα μάτια μου, ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ποιοτικά με το απλό MIM, λες και είναι από διαφορετικό εργοστάσιο! Βασικά ποιοτικά είναι εφάμιλλο του American Standard (το οποίο έπαιξα μετά, αφού είχα πάρει το δίκό μου). Η βαφή στο σώμα, η διαβάθμιση του burst, το tint στο λαιμό, τα μεγάλα κλειδιά, η vintage γέφυρα, αλλά κυρίως οι stock μαγνήτες.... μια λέξη μόνο: Η-Χ-Α-Ρ-Α!!!! :o :o Δεν έχω ακούσει καλύτερο ήχο από άλλο precision, οι μαμά μαγνήτες πατάνε κάτω τους scooped SBP-3 για πλάκα. Και με δάχτυλα αλλά και με πένα ο ήχος είναι τόσο ζωντανός και "παχύς", χορταστικός και γρεζάτος. Καυ*ερός με μια λέξη, απλά. Στα θετικά να αναφέρω επιπλέον ότι είναι και σχετικά ελαφρύ. Στα αρνητικά τώρα, το βασικότερο είναι το πλάτος του λαιμού στο nut (45mm) και η απόσταση των χορδών στα πρώτα τάστα. Αν έχεις μέτρια προς μεγάλα χέρια δε θα έχεις μεγάλο θέμα, συνηθίζεται. Αλλά το καταλαβαίνεις όμως, ειδικά αν προέρχεσαι από Jazz θα σε ξενίσει αρκετά στην αρχή. Υπ' όψην ότι όλα τα υπόλοιπα Precision (και το MiJ που παίζεις στο studio) είναι 41,3mm. Εγώ πήγα απ' το Stingray (43mm nut) στα 45mm και την καταλαβα τη διαφορά. Από 38 που είναι το jazz θα είναι μεγάλη η αλλαγή! Από την άλλη το σώζει κάπως ότι είναι σχετικά λεπτός ο λαιμός μπροστά πίσω (ταστιέρα-αντίχειρας), πάντως γρήγορο λαιμό δεν τον λες σε καμία περίπτωση, δεν ξέρω τι έχεις συνηθήσει να παίζεις στο jazz, αλλά το συγκεκριμένο P είναι πιο chill όργανο, πρέπει να πας με τα νερά του ;D Το άλλο αρνητικό είναι ότι η μαλακή fender θήκη που δίνουν είναι σχετικά λεπτή και ολίγον τι γτπ για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Δεν προστατεύει ιδιαίτερα και αν έχεις σκοπό να το βάζεις-βγάζεις στο αυτοκίνητο, και γενικά να το μεταφέρεις σε πρόβες, κτλ καλύτερα θα ήταν να έπαιρνες κάποια σκληρή θήκη, ή κάποια άλλη ώμου με πιο παχιά επένδυση για προστασία. Και τέλος, κάτι άλλο που προσωπικά με ενοχλεί (κάποιον άλλον μπορεί να μην τον πειράζει) αλλα λύνεται σχετικά εύκολα και με μικρό κόστος είναι το αλουμινένιο pickguard του, έχει αίσθηση σαν λίμα και κάθε φορά που βρίσκουν τα νύχια δεν είναι και οτι καλύτερο... ::) ΥΓ. Σορρυ για το σεντόνι.... :o