Lost_Highway

OK, σειρά έχει ο Συλβέστρο. Να φάει επιτέλους αυτό το εκνευριστικό κιτρινοπούλι.

Έχω βαρεθεί την κλάψα και ξερνάω όταν βλέπω τύπους που απλά κουνάνε το κεφάλι τους λέγοντας "είμαστε μπουρδέλο" και μετά αλλάζουν κανάλι (δε μιλάω για εσάς τους δύο). Αυτά συμβαίνουν σε όλους τους τομείς (δε νομίζω ότι τα καθίκια και τα λαμόγια επιλέγουν μόνο τα ιατρικά επαγγέλματα -απλά στο θέμα της υγείας όλοι δείχνουν την ευαισθησία τους και το κοντράστ γίνεται εντονότερο). Το ζήτημα είναι α) πώς ενεργεί ο καθένας όταν βρεθεί σε φάση που κοντράρονται τα πιστεύω του με τις εντολές/ιδέες/συνήθειες του καπιταλισμού/μικροαστισμού/νεοελληνικής σκατίλας, β) πώς ενεργεί ο καθένας όταν ΔΕΝ είναι (εκ πρώτης όψεως) άμεσα εμπλεκόμενος και γ) τι στάση κρατάνε οι υπόλοιποι όταν βλέπουν κάποιον να κάνει αυτά που οι άλλοι δεν έχουν κότσια να κάνουν. Μήπως αυτομάτως τον βαφτίζουν μαλάκα/γραφικό/τρελό για να μην τον δουν να βγαίνει από το βόθρο τους; Βέβαια, όλα τα παραπάνω είναι, κατά βάθος, θέματα λήξαντα. Βάλτος, βούρκος και σκατίλα. Ο άνθρωπος είναι το μεγαλύτερο κτήνος που έχει πατήσει στη γη.

Δηλαδή; Για να μην ντρέπεσαι' date=' θα σου κοστίσει κάτι παραπάνω. Metal is the law. Σωστά. :wink:

Εγώ θα έλεγα ακριβώς το αντίθετο: τσέκαρε και τα squier. Το πρόβλημα του φίλου σου βρίσκεται στο συγκεκριμένο μπάσο (κι όχι σε όλα τα squier).

Φτάσε εσύ στο σημείο να βλέπεις το cd σου στα ράφια των δισκοπωλείων και μετά το ξανασυζητάμε. Μην τρελαίνεσαι.

Δεν καταλαβαίνω πού υπάρχει πρόβλημα. Από ποιον να θεωρηθεί κλεψιά; Και σε ποιον θες να αποδείξεις ότι "δεν υφίσταται ενδεχόμενο κλεψιάς";

Σ' ευχαριστώ. Δηλαδή;

Όπως λέμε "μετά από απαίτηση των ακροατών"... Πρόσθεσα ένα τρίτο κομμάτι. Ο πλήρης τίτλος του (αφού στο Myspace δε χωράει) είναι: "ένα όχημα που δε βλέπεις και το βαγόνι που δε θα θυμόμουν".

Ή μήπως κάστορας;

Επίσης, όταν βλέπεις κάποιον να χασμουριέται, χασμουριέσαι κι εσύ.

Σου φαίνεται απίθανο να υπάρχουν τέτοια άτομα;

Γιαυτό λένε "το τραγούδι γ#@άει"...

philippe, επειδή τον τελευταίο καιρό μελετάω σανσκριτικά, νομίζω ότι καταλαβαίνω τι θες να πεις: Αν σε κάθε project που δουλεύεις, φροντίζεις να κάνεις κι ένα copy των wav αρχείων στο φάκελο του συγκεκριμένου project, τότε δε θα έχεις πρόβλημα. Τώρα, έτσι όπως τα'χεις κάνει, μάλλον θα σε σώσει το να αποθηκεύσεις το project σε έναν άλλο φάκελο (ψάξε στο μενού "αρχείο"). Θα σε ρωτήσει αν θες να αντιγράψεις τα wav αρχεία στο νέο φάκελο, λες ναι, οπότε τελειώνει το θέμα.

επειδή πχ κάπου αλλιώς δηλαδή μπορείς μη θέλεις κάντα φριζ σε φάκελο αργότερα κι όλα καλά κτλπα.

http://www.youtube.com/watch?v=FbNH_8zzxPA

Κι εγώ ότι αποφάσισαν οι Raining Pleasure να γράψουν ελληνικό στίχο.

τα α,β,γ,δ είναι σωστά.

Πουλάαακι μου... αυτό είναι το διάβασμα που έλεγες; :lol: :lol: :lol:

Ορίστε, λοιπόν, το δωράκι που είχα υποσχεθεί παραπάνω. Σχετικά με τις «ανακατεμένες μελωδίες»: Στην εισαγωγή υπάρχουν τέσσερα tapes, τα δύο παίζουν σε σταθερό tempo, τα άλλα δύο σε μεταβλητό. Δύο άνθρωποι άγνωστοι συναντιούνται (οι δύο «ασταθείς» μελωδίες) και σιγά-σιγά μπλέκονται ο ένας μέσα στον άλλο, μαζί μΆ αυτούς και οι ιστορίες τους, άκαμπτες και συμπαγείς (οι «σταθερές» μελωδίες). Στα τελευταία μέτρα, τα 4 tapes συγχρονίζονται και γίνονται ένα. Σχετικά με την επιλογή των κασετοφώνων: Η «λαίμαργη αγάπη» είναι το ένατο και, τυπικά, τελευταίο κομμάτι της ενότητας. Ακολουθεί ένα κομμάτι, ας πούμε, κρυφό. Από εκεί λείπουν οι τελευταίοι στίχοι του κειμένου που μελοποίησα, οι οποίοι αναφέρονται στην εποχή που έγραφα διάφορες μελωδίες στα τέλη των κασετών. Ήθελα με κάποιον τρόπο να «υπάρχουν» αυτοί οι στίχοι μέσα κι έτσι σκέφτηκα το εξής: Τα τραγούδια υπάρχουν σε ένα επίπεδο στο χώρο και μια ευθεία (που ανήκει στο επίπεδο) χωρίζει τα 9 τραγούδια από το τελευταίο. Αν τσάκιζα κατά μήκος της ευθείας το επίπεδο, με σκοπό το τελευταίο κομμάτι να κρυφτεί πίσω από τα άλλα, το τέλος του κομματιού αυτού (εκεί δηλ που υπήρχαν οι στίχοι που δεν έβαλα) συμπίπτει με την αρχή του ένατου. Έτσι, εκεί έπρεπε να τοποθετήσω τα κασετόφωνα, τα οποία θα λειτουργούν σαν αναφορά σε εκείνα τα χρόνια του αναλογικού rec-stop-play. Αυτά.

Έχω την εντύπωση ότι δεν παίζει ρόλο το ότι είναι ίδια εταιρία. EDIT: με πρόλαβε ο ytsestef_2112 Δεν έχω ακούσει και τους δύο προενισχυτές μαζί, οπότε δεν μπορώ να εκφέρω γνώμη. Πάντως, αν καταλήξεις στον Behringer, αξίζει να δώσεις κάτι παραπάνω και να πάρεις το MIC200.

Έξω απ΄το pc, συμβαίνει το αντίθετο. 8)

Πολύ ωραίες όλες οι προτάσεις. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να δουλέψεις τα demo τους και να δεις τι σε βολεύει. πχ όσο καλύτερο κι αν ήταν το wavelab, δεν μπόρεσα ποτέ να το συνηθίσω (δούλευα ήδη το cool edit -νυν audition).

Μπορεί' date=' αλλά δε θα το πει ποτέ. Έτερον εκάτερον.