Επειδή έρχομαι σε επαφή με πολύ (πάρα πολύ) κόσμο λόγω της δουλειάς μου, έχω βγάλει κάποια γενικά συμπεράσματα.
(γενικά= υπάρχουν και εξαιρέσεις).
1. Ο πελάτης πάντα θέλει κάτι παραπάνω. Δεν πα να χτυπηθείς από κάτω, πάντα θέλει κατι έξτρα. Λίγη κανέλα, ένα μπισκότο, κι άλλη έκπτωση, κλπ (πολύ περισσότερο ο νεο-Έλλην πελάτης).
2. Οι Έλληνες (πελάτες) που έχουν κάνει και μια βόλτα έξω, έξω τουλάχιστον συμπεριφέρονται σαν αρνιά και δύσκολα θα προσβάλλουν τον -την υπάλληλο που (πολλές φορές) σκίζονται να εξυπηρετήσουν και χαμογελόντας κιόλας.
3. Ο μέσος Έλληνας είναι καφρούλης. Οφείλεις όμως μέχρι και π!π3$ να του κάνεις και να τα έχει όλα τσάμπα γιατί είναι Έλληνας και πως να το κάνουμε, μάγκας βρε παιδί μου.
4.Οι Έλληνες επιχειρηματίες είναι ως επι το πλείστον κλέφτες. Οι Έλληνες υπάλληλοι είναι ως επι το πλείστον κλέφτες, και αν κλέψουν αρκετά γίνονται επιχειρηματίες.
5. Το Ελληνικό κράτος (αστεία πράγματα...) δεν είναι τίποτε άλλο από ένα δειλό νταβατζή που έχει το μαχαίρι και βέβαια έχει και το πεπόνι.Και άν μπορέις στήσε επιχείρηση με 2.000.000 υπαλλήλους του δημοσίου να ταίσεις.
6. Η χώρα τελεί υπό κατοχή.
Και επειδή εκτροχιάζομαι σιγα σιγά ας πω και ένα ρητό.
"Ο πελάτης πάντα θα γκρινιάζει. ¶κουσέ τον. Μερικές φορές έχει δίκιο."
Γ.