yannis

Συμφωνώ και επαυξάνω, καθώς έχω και το Minimoog και το Modular... Απλώς το Modular είναι πολύ βαρύ και δεν ενδείκνυται για live χρήση, είναι ικανό να σου κρασάρει το laptop την ώρα του παιξίματος. Το Mini έχει πάρει καταπληκτικές κριτικές από τα ειδικά περιοδικά και είναι όντως πολύ καλό. Για Rogue δεν ξέρω να έχει βγει dedicated VST Καλή τύχη

Mπράβο μάγκα μου - όλη η προσπάθεια αξιέπαινη και θέλει πολλά μπράβο Οσο για τα ιταλο-ελληνικά σου, τα βρίσκω εξαιρετικά και μου θυμίζουν ελαφρώς αυτή την ανάγλυφη, αρχαία γλώσσα που χρησιμοποιούν ακόμη σε μερικά χωριά της Κάτω Ιταλίας όπως και μερικά τραγούδια συγκροτημάτων όπως οι Geitonia Να σαι καλά και καλή συνέχεια στη δουλειά σου Γιάννης

Δίνοντας το "καλό παράδειγμα" :lol: επέστρεψα από το μαγαζί με το Korg Legacy ανά χείρας - 450 ευρώ μαζί με το controller του MS 20. Η Korg έξυπνα πράττοντας δίνει τον controller που πραγματικά σκοτώνει. Ξέρει μεν οτι όσοι είναι να το πάρουν σπασμένο θα το πάρουν, οπότε επενδύει εκεί που δεν χωράει σπάσιμο, στο hard controller. Εγώ τουλάχισοτν εκεί "τσίμπησα" :wink: και το αγόρασα - αφενός για τα upgrade των classic συνθεσάιζερ που έχει η συυλογή και αφετέρου για το πληκτράκι που είναι σούπερ, μοιάζει ολόιδιο με το παλιό, αναλογικό MS 20 και είναι και ωραίο στο μάτι. Φαντάζομαι πως και αν άλλες εταιρείες έκαναν παρόμοιες προσφορές (δωρεάν cotrolerράκια για τα drawbars του B4- δύο-σε-ένα, φίλτρα, πεταλάκια μαζί κτλ κτλ κτλ) η πειρατεία θα ήταν πολύ πιο περιορισμένη μιας και όλοι θα δίναμε τα 100-200-300 ευρώ για ένα τόσο ολοκληρωμένο πακέτο, όπως αυτό το Legacy, αντί να ψάχνουμε τα σπασμένα. Δεν ξέρω αν συμφωνείτε, μία απλή σκέψη καταθέτω Αυτά και χαιρετώ

να σας πως την αλήθεια... νομίζω πως αξίζουν κάποια χρήματα στα τζιμάνια που έφτιαξαν vst's όπως τα B4, Lounge Lizard, Minimoog... Το τελευταίο το αγόρασα, τα άλλα τα πήρα σπασμένα, αλλά λέω να τα αγοράσω ακριβώς για το "γαμώτο" και το μπράβο σε όσους κόπιασαν τόσο πολύ - δεν είναι δηλαδή μόνο θέμα χρημάτων, αλλά επιβεβαίωσης προγραμματιστών που έστρωσαν κώλο και έκαναν τόσο καλή δουλειά. Νομίζω πως οι κάπως χαμηλότερες τιμές θα ήταν μία λύση για όλους - εμείς θα αγοράζαμε και οι εταιρείες θα κέρδιζαν, έστω και με μικρότερο περιθώριο κέρδους. :roll: Οι πολύ ψηλές τιμές κάνουν κακό σε όλους, και κατά προέκταση στην αγορά. Πάντως, όπως πολλοί φίλοι, υποστηρίζω πως αν δεν πληθωρίζουμε και αν παίρνουμε ΜΟΝΟ ό,τι μας χρειάζεται, τότε το κόστος των original VST's δεν είναι δυσβάστακτο όσο φαίνεται. Από την άλλη με τόσα free προγράμματα (αναφέρω απλώς το εκπληκτικό rhodes "Mr. Ray" και το ανάλογο Β3 "Organized trio") μπορούμε να φτιάξουμε ένα αξιοπρεπές virual studio χωρίς εκπτώσεις στον ήχο/ποιότητα. Αυτές είναι απλώς μερικές σκέψεις... Γιάννης :lol:

Στην τελευταία Χρυσή Ευκαιρία είδα ένα Νοrd Lead 3 για 1300 ευρώ - τσεκαρέ το, μου φαίνεται καλή περίπτωση...

Με λύπη ανακοινώνω πως ο σπουδαίος οργανίστας jimmy smith πέθανε στα 79 του χρόνια από φυσικά αίτια. Μαέστρος του hammond, άφησε πίσω του δεκάδες σημαντικές ηχογραφήσεις. Αξίζει να το ψάξει κανείς ό,τι μουσική και αν ακούει... Γιάννης

Exω εδώ και χρόνια το Nord Lead 2 και νομίζω πως ο ήχος του είναι πλέον κλασικός. Διαβάζω πως το 2χ και το 3 εχουν περισσότερες δυνατότητες, αλλά το 2 ήταν 16 μπιτο εξ ου και ο καταπληκτικός ήχος (αυτό που το εκμυστηρεύθηκαν οι υπεύθυνοι της εταιρείας που φένρει τα Nord στην Ελλάδα, όταν τους ρώτησα κάτι σχετικό). Απ' όσα μου είπαν η Clavia άλλαξε τρόπο παραγωγής και έτσι άλλαξε και ο ήχος των Nord - και απ' όσα κατάλαβα μάλλον... το μετάνοιωσαν. Θα σου πρότεινα να πας στον Διαμαντόπουλο να δοκιμάσεις κάποιο Nord, αν και το 2 δεν είναι πια σε παραγωγή και θα το βρεις -αν το βρεις- μόνο από κάποια αγγελία. Υ.Γ. Στην πίσω σελίδα του Keyboard Magazine παρουσίαζαν home και επαγγελματικά στούντιο. Το 90% απ' αυτά είχε ένα Nord Lead 2... Δεν ξέρω, αλλά αυτό εμένα κάτι μου λέει Γιάννης

Noμίζω πως το Minimoog v είναι εξαιρετικό, από τα καλύτερα soft synths σε επίπεδο πιστότητας και ήχου πάνω σε ένα κλασικότατο όργανο. Καλά ethnic string/accordions/percussions έχει το Ethnosphere με top τις αραβικές ορχήστρες του Προσυπογράφω για τα Lounge Lizard, B4 και προσθέτω το αειθαλές FM7 Επίσης ένα πολύ καλό και free softsynth είναι το Stringer - με κλασικό ήχο του παλιού string machine Solina. Είναι δωρεάν από το ιντερνέτ Αυτά και χαιρετίσματα Γιάννης

Γιάννη, όπου ακούς πολλά καλάθια... Ασε που όλη την ώρα έχει τα πόδια πάνω στα σύνθια, πότε να προλάβει να γράψει?

Η εν λόγω κυρία έκανε post τις φωτογραφίες της στο Keyboard Magazine και έφαγε το σχετικό κράξιμο... Πέρα από την πλάκα όμως και την α λα Στάθης Ψάλτης αισθητική της (μου θυμίζει τη Βίνα Ασίκη στις λιγότερο καλές της στιγμές) μπορεί κανείς να μου πει τι χρειάζονται... 5 Nord Lead (βάλτε όποιο από τα άλλα σύνθια που έχει σε αφθονία) σε ένα στούντιο?

Η τιμή θα είναι 8000 δολάρια για το 88αρι, απ' όσο ξέρω. Αν θέλετε ρίξτε μια ματιά στο φόρουμ του keyboard magazine (www.keyboardonline.com), όπου γίνεται κανονικός χαμός με απόψεις και αντιπαραθέσεις περί του εν λόγω οργάνου Γιάννης

Προς ενημέρωση, η τιμή του είναι.... 8000 δολάρια (κάντε τα σε ευρώ και θα καραφλιάσετε)

Kαι είναι και φατσούλα το κωλοπαίδι!! :lol: Απίστευτος όντως ο πιτσιρικάς. Αν δεν τον "κάψουν" γονείς/μανατζαραίοι κτλ κτλ θα γίνει σούπερ παίκτης

Aγαπητέ Superfunk όσα γράφω τα γράφω όχι με κοροϊδευτική διάθεση έναντι των ελλήνων μουσικών. Και γω σε αυτούς ανήκω άλλωστε. Απώς όταν κάνω σκληρή (αυτο)κριτική, σε αυτά καταλήγω. Και καταλαβαίνω απόλυτα γιατί καριέρα κάνει έξω η καταφρονεμένη εδώ Σαββίνα Γιαννάτου ή η Εστουδιαντίνα (την οποία επέλεξε προσωπικά ο Gabriel να τον ανοίξει στο φετεινό Rockwave) ή η Κρίστυ Στασινοπούλου (που παίζει ελάχιστα στην Ελλάδα) και όχι κάποιοι ποπ καλλιτέχνες ή γκρουπ που ακούγονται εδώ. Ετσι πάει το πράγμα, δυστυχώς... βεβαίως, παίζουν ρόλο και οι managaraioi αλλά αυτό είναι μία άλλη συζήτηση... Χαιρετώ ξανά

Xαίρετε παίδες, ας διατυπώσω την ταπεινή μου άποψη και γω Λοιπόν, δεν είναι όλα μαύρα. Συγκροτήματα που έχουν λόγο να υπάρχουν κάνουν αυτό που λέμε "καριέρα" - πάντα στο πλαίσιο της μικρής ελληνικής αγοράς αλλά και στο εξωτερικό. Η εκπληκτική ορχήστρα Εστουδιαντίνα, λ.χ., ζει από δεκάδες live και περιοδεύει και έξω. Το ίδιο και η ρεμπέτισα Μαριώ, όπως και η Σαββίνα Γιαννάτου ή η Κρίστυ Στασινοπούλου που παίζουν σε δεκάδες διεθνή φεστιβάλ. Ο λόγος απλός: οι ξένοι θέλουν να ακούσουν τη νέα ελληνική μουσική πρόταση, αλλά ποσώς τους ενδιαφέρει το ελληνικό ροκ, φανκ, τζαζ κλτ κλτ - όπως ποσώς ενδιαφέρει τους έλληνες το αμερικανικό ρεμπέτικο, το γιαπωνέζικο φανκ, το αφρικανικό τσα-τσα-τσα και το πακιστανέζικο πάσο ντόμπλε. η, εν τοιαύτοι περιπτώσει, μπορεί να τους ενδιαφέρει αλλά μόνο "τουριστικά" και όχι καλλιτεχνικά. Καλώς ή κακώς αν αγοράσουμε τζαζ, θα πάρουμε την τζαζ που βγαίνει από την Αμερική, ενώ για salsa πάμε στο Πουέρτο Ρίκο και για τη reggae στη Τζαμάϊκά... Η μουσική έχει και τόπο και χρόνο και γεωγραφικά χαρακτηριστικά και μπορείς να την "πουλήσεις" (με την καλή έννοια) στο κοινό του εξωτερικού μόνο αν τα σέβεσαι. Αλλιώς παίζεις στους έλληνες της Αστόρια ή απλώς στους συγγενείς σου μπροστά... Τώρα, αν μιλάμε για δημιουργικά ελληνικά γκρουπ... καλώς ή κακώς τόσο μπορούνε(με) τόσο κάνουνε(με). Με δεδομένη την πρωινή δουλειά, τις ελάχιστες ευκαιρίες, την οικονομική δυσπραγία αλλά και τον ωχαδερφισμό που μας δέρνει εμάς του έλληνες μουσικούς, ως εκεί μπορούμε να φτάσουμε και... τελείωσε. Μην ξεχνάτε πως τα περισσότερα ελληνικά γκρουπ προβάρουν 1-2 φορές την εβδομάδα από ένα δίωρο τη φορά (οι δε τζαζίστες με το πρόσχημα της μουσικής παιδείας, δεν προβάρουν ποτέ αλλά παίζουν από το real book, γι' αυτό κατακρεουργούν τη τζαζ) και σπανίως μπορούν να "κατεβάσουν" πρόταση στο stage. Αλλά ο κόσμος -και μην το ξεχνάμε αυτό- θέλει και πρόταση και άποψη και στυλ (το λέω αυτό καθώς μερικές φορές υποτιμούμε το κοινό που είναι προφανώς πιο ενημερωμένο και απαιτητικό από 'μας τους μουσικούς). Ας το παραδεχτούμε κάποτε να μην πονοκεφαλιάζουμε άδικα. Μικρή χώρα είμαστε, μικρή συμμετοχή στο παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι θα έχουμε - λογικό δεν είναι? Συγνώμη αν ακούγομαι απότομος, αλλά νομίζω πως έτσι είναι τα πράγματα. Με εκτίμηση Γιάννης

Αν και δεν είμαι κιθαρίστας και δεν σκαμπάζω από την σχετική τεχνική, υπάρχει ένας κιθαρίστας που όποτε τον ακόυω παθαίνω πλάκα. Υπήρξε μέλος των Lounge Lizards και μέλος της μπάντας του Tom Waits εδώ και χρόνια. Λέγεται Mark Ribot και σας συστήνω να τον ακούσετε οι κιθαρίστες... Εχει και δύο προσωπικούς δίσκους με το συγκρότημά του Los Cubanos Postizos (αν δεν κάνω λάθος από τη Warner) και παίζει και στο τελευταίο μαγικό άλμπουμ του Waits. Παίζει δύο νότε το λεπτό βέβαια, οπότε οι οπαδοί του speed μάλλον θα απογοητευθούν. Αλλά νομίζω πως είναι επιδραστικός όσο λίγοι άλλοι. Επίσης ένας καλός κιθαρίστας είναι ο Vernon Reid - μαύρος, funky - metal ήχος... Απίστευτη τεχνική ΚΑΙ ήχος Γιάννης

θυμάμαι εκέινο το παλιό τραγουδάκι του Zappa "we're only in it for the money". Νομίζω για τους Beatles το είχε γράψει, αλλά ταιριάζει γάντι στους "Doors" (αν και καταλαβαίνω τη λαχτάρα των μουσικών να παίζουν τις μουσικές τους ανεξαρτήτως ηλικίας και κοινωνικών συμβάσεων...) Γιάννης

Σαν παμπάλαιος μαθητής του Εθνικού ένα μπορώ να σε συμβουλεύσω... ΜΑΚΡΙΑ!!! Προτίμησε ασκαρδαμικτί (νεολογισμός του Μανώλη Ρασούλη) το Ωδείο Αθηνών καθώς -πιστεύω- παρέχει πιο solid παιδεία. Ταπεινή μου γνώμη βεβαίως είναι αυτό και περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Επίσης ως απόφοιτος ωδείου στην Ελλάδα και μετά από 2 χρόνια στην γαλλική Ecole Normale (προ πολλών ετών) μπορώ να πιστοποιήσω πως μόνο καλό είχα από την κλασική μου παιδεία, ακόμη και αν σήμερα παίζω κλασσικά μόνο για τον εαυτό μου και οι μουσικές που παίζω είναι (κατά τ' άλλα) άσχετες. Η κλασική τεχνική είναι αξεπέραστη - και λυπάμαι τα παιδιά που τρέχουν σε νεόκοπα "τζαζ" ωδεία πληρώνοντας τα λεφτά της κεφαλής τους για να μάθουν τζαζ, όταν δεν έχουν διδαχτεί Μπάχ ή τα άλλα βασικά του μουσικού λεξιλογίου. Στις σοβαρές χώρες τις Εσπερίας -λ.χ. Ουγγαρία- πρώτα ξεκοκαλίζεις όλο τον Σοπέν και τους κλασσικούς και μετά πας στον Οσκαρ Πίτερσον και τον Αλμπερ Αϊλερ και την ποπ και τη ροκ και όλα τα άλλα. (Αυτά ήταν μερικές σκόπριες σκέψεις, μην παρεξηγηθώ, απλώς έχω καραφλιάσει με τον τρόπο που ξεφυτρώνουν ωδεία χωρίς ουσιαστικό λόγο, χωρίς έλεγχο από το κράτος και με δημοσιοϋπαλληλική διάθεση του τύπου "να τα πάρουμε από τους γονείς") Χαιρετίσματα Γιάννης

Kατ αρχήν καλωσόρισες Το αραβικό κούρδισμα είναι -32 ενώ το τούρκικο είναι στο -38. Βεβαίως υπάρχουν πολλές παραλλαγές, αλλά αυτά τα δύο είναι στάνταρ. Παρεπιπτόντως. Τι keyboard έχεις? Ρωτώ διότι για να κάνω ανάλογα κουρδίσματα αναγκάστηκα να αγοράσω το XV 2020 Roland (παλιά είχα το Gem WK3 Oriental, αλλά τώρα το πουλάω) Αυτά και καλή τύχη Γιάννης

Συφμωνώ με τον προλαλήσα...Ρε παιδιά όντως, μουσικοί είμαστε, για μουσικές μιλάμε, ας το κάνουμε πολιτισμένα και χωρίς ξερολισμούς. Σε ξένα αντίστοιχα fora (λ.χ. keyboard on line) σπάνια να δεις κοκορομαχίες - ο καθείς έχει -και λέει- την άποψή του και όλοι αγαπημένοι. Στο κάτω κάτω η γνώση έρχεται μόνο μέσα από την αντίθεση. Χαιρετίσματα Γιάννης

hi Elias Απ' όσο ξέρω δεν υπάρχει ένα module που να έχει όλα αυτά που θέλεις. Ξέρω ασ πούμε το JV 2020 Roland που έχει καλά πλήκτρα/stirngs αλλά φλάουτα και άρπες... Πριν αγοράσεις ένα module πρέπει να ξέρεις σε τι αποσκοπείς. Σε live ας πούμε το module σίγουρα δεν κρασάρει ποτέ και είναι εύχρηστο. Αλλά δεν έχει την ποικιλία και τον πλούτο ενός software προγράμματος. Από την άλλη, αν δουλεύεις μόνο στούντιο, τότε χρειάζεσαι -ταπεινή γνώμη- πάνω από ένα module για να κάνεις τη δουλειά σου. Πιθανώς 2 ή 3 από αυτά. Πριν αποφασίσεις θα σου έλεγα κάνε ένα defragment του κομπιούτερ σου και ξανα δες την ιστορία software. Ειδάλλως, ψάξε καλά την αγορά (Roland, Korg, Kurzweil, Yamaha) διότι υπάρχουν πολλά modules και πρέπει μάλλον να εστιάσεις σε ένα. Γιάννης

http://www.smallmusictheatre.gr/ Αυτό είναι το site του ΜΜΘ. Βρίσκεται Βείκου 33 στο Κουκάκι Ψάξε για τιμή εισόδου στο site αν και υποπτεύομαι πως δεν θα είναι και ακριβό... Γιάννης

Date Engine On 15th Nov 1968 ... The Number 1 single was: Hugo Montenegro - "The Good The Bad And The Ugly" The Number 1 album was: Hollies - "The Hollies' Greatest" Born on 15th Nov: 1905 - Mantovani ( Orchestra leader; deceased ) 1931 - Clyde McPhatter ( vocalist, The Drifters ) 1932 - Petula Clark 1940 - Hank Wangford ( country vocalist ) 1941 - Rick Kemp ( bassist, Steeleye Span ) 1945 - Frida Lyngstad ( vocalist, Abba ) 1954 - Tony Thompson ( drummer, Chic ) Ο Καλός ο κακός και ο άσχημος... χμ... καθόλου άσχημα. Τώρα όσο για τους "κληρούχες" μου, είμαι περήφανος κυρίως για τον τελευταίο Γιάννης

Super Πριν από 4,5 χρόνια είχα κουβαλήσει -μαζί με τη μπάντα- σε λάιβ στο ΠΑΡΑΦΩΝΟ ολόκληρο το Hammond με τον Leslie!! Μαζί ένα ακόμη keyboard συν κιθάρες, μπάσα, ενισχυτές κλτ κλτ Και τι μας λέει ο μπάρμαν (καλό παιδί κατά τ' άλλα)? "που την πας την ψαροκασέλα ρε Γιαννάκη?" ΛΟΛΟΛ Το σκέφτομαι σήμερα και γελάω Πρώτον που είχα το κέφτι να κουβαλάω (ομοίως rhodes και τόνους πλήκτρων) Και δεύτερον για την άγνοια που επικρατεί γύρω από τα όργανα και τον ήχο τους από μαγαζάτορες, κοινό κλτ κλτ. Μετά από χρόνια λοιπόν αποφάσισα πως live σημαίνει λίγα πλήκτρα, καλές προσομοιώσεις και την ελάχιστη δυνατή κουβάλα. Το Nord Electro μαζί με το laptop και το Ozone είναι πλέον αρκετά - όλα είναι εκεί. Μαζί ενα ακορντεόν και μία μελόντικα. Αντε, στις καλύτερες, να πάρω κονσόλα και ένα delay πεντάλ. Πάνε οι εποχές που κουβαλούσα hammond - τώρα τα βαριά αναλογικά όργανα μόνο στο στούντιο Οσο για τον twin reverb... μάλλον θα τον κουβαλάς εσαεί, αν θες πραγματική ποιότητα ήχου Χαιρετίσματα Γιάννης

Τhnx man Είναι όντως καλή εναλλακτική πρόταση, αν και το βαρύτερο είναι καλύτερο στα midi keyboards νομίζω... (σε αντίθεση με τη μέση μας)