Καλημέρα!
Κλείνεσαι στο δωμάτιό σου, κρεμάς μία αφίσα του Χέντριξ και μία του Χιώτη (της Λίντα απέναντι. Είναι καρμικό να συναντηθούν πρώτη φορά τα μεγάλα πνεύματα) και ξεκινάς. Δεν παίζεις. Μελετάς. Με μετρονόμο, αργά και σταθερά. Και προσέχεις μην πάθεις τενοντίτιδα. Όταν πονάς, σταματάς. Ο Dimebag π.χ. είχε πει ότι όταν βγήκε ο Ozzy με τον Randy Rhoads, ένα μήνα δεν πήγε σχολείο. Υπάρχει όμως ένα "αλλά": ήξερε γιατί το έκανε. Γι' αυτό δεν παραμελείς και σημαντικά πράγματα οπως επιβίωση, κοινωνική ζωή.
Και επίσης να βάζεις τόνους και να μάθεις ορθογραφία. Θα χρειαστεί στην αλληλογραφία με τους φαν. Γι' αυτό λοιπόν πρέπει να ξεκινήσεις να διαβάζεις βιβλία. Λογοτεχνία, φλοσοφία. Πρέπει να γίνεις ένας meister της κιθάρας. Πρόσεχε! Ένας meister της κιθάρας χωρίς υπόβαθρο, είναι βίντεο Rotting Christ στο Youtube χωρίς Έλληνες να βρίζονται στα σχόλια. Πρέπει να εμβαθύνεις. Τότε θα μάθεις να μην κρίνεις τόσο εύκολα τους μεγάλους ανθρώπους 30 και 40 χρονών που παίζουν δύο και τρία ακόρντα. Και διάσημοι κιθαρίστες παίζουν δύο και τρία ακόρντα, αλλά δε θα πιάσεις ποτέ το feeling τους. Γι' αυτό λοιπόν παίζεις ακουστική ή κλασική. Για να καταλάβεις το όργανο, να νιώσεις τις δυναμικές του. Γι' αυτό λοιπόν θα δεις το Karate Kid Νο1. Πρέπει να βάψεις όλο τον φράχτη ως άλλος Daniel Larusso, να πιαστεί το χέρι σου, να ψηθείς και μετά θα μάθεις Karate. Τα αγαθά κόποις κτώνται. "Karate is here (μυαλό, καρδιά), not here (μύες)". Αλλιώς, απλά κάτσε και σκέψου, τί θα έκανες αν κοβόταν το ρεύμα για μια βδομάδα ή ακόμα καλύτερα το ενδεχόμενο να σολάρεις ατελείωτα και το κοινό να θέλει να ακούσει Βέρτη.
May the Brian be with you.
υ.γ. Αλήθεια 30 και 40 μεγάλοι άνθρωποι; Ένα σκ δρόμος...