kwstas79

Γιατί, έτσι δεν είναι; Αυτά τα παιδιά δίνουν μαθήματα ζωής με κάθε τους αγώνα.

Μία από τις αγαπημένες μου ραδιοφωνικές εκπομπές σαν έφηβος ήταν η "όνειρα απο χρώμιο και βινύλιο", σε ένα τοπικό σταθμό της Χαλκίδας, νομίζω στον Σταθμό των εργαζομένων. Από ότι θυμάμαι έπαιζε κυρίως αμερικάνικο alternative, και γενικά είχε ένα lo-fi dark mood. Ο εκφωνητής άψογος, έλεγε δυό πράγματα πριν αρχίσει το κομμάτι και μετά σταμάταγε και το απολάμβανε μαζί σου, έχω και κάποιες εκπομπές σε κασσέτες, χαμένες σε κούτες στο πατρικό. Ομορφιές. Κατά τα άλλα, Πετρίδης. Μακάρι να ήμουν τόσο ανοιχτόμυαλος όσο αυτός ο άνθρωπος.

Αυτά εδώ τα ντόπια αναρχοαυτόνομα κορίτσα (και αγόρια). Πολύ ενδιαφέρον πράμα.

Είναι η παλιά σελίδα του runoffgroove, και όντως έχει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα. Μπορείς να φτιάξεις ένα multifuzz πετάλι με διακοπτάκια για να αλλάζεις τρανζίστορ. Απλά θα πρέπει να κάνεις και το bias εξωτερικό για να το ρυθμίζεις κάθε φορά που αλλάζεις τρανζίστορ, λίγο μπελαλίδικο πράμα.

Αν με ρώτατε σήμερα, θα σας πω αυτό. Όσο για αύριο, βλέπουμε. Υποσημείωσις: είσθε όλοι σας παλιάνθρωποι.

Προσωπικά εκεί χρησιμοποιώ κερί. Μου αρέσει ο πόνος, με κάνει να νιώθω ζωντανός μα και ανάλαφρος.

Γιά αναβαθμίσου και τα ξαναλέμε τότε. Μπορεί να είσαι τυχερός.

Πρώτα full open, μετά full closed. Χάος. cimb.mp3

Να σου πω, επειδή είμαι τεμπέλης, και δεν μου είναι απαραίτητο κιόλας να ξυρίζομαι καθημερινά, δεν κάνω δημόσιες σχέσεις κλπ, προτιμώ να μείνω αξύριστος καμια βδομάδα (όχι σούπερφακ, δεν θα γίνω αναρχοαυτόνομος, στο υπόσχομαι) και να ξυριστώ με την ησυχία μου να νιώσω πριγκήπισσα, παρά να κάνω κάνα έγκλημα πάθους με μπλε Bic :P

Προσωπικά έχω σετ λεπίδες-σαπούνι Wilkinson (έχει και μαγνήτες καλούς για μέταλ) και βολεύομαι. Το πινέλο έχει αρχίσει και σκορπάει βέβαια αλλά κάποια στιγμή θα φάει αντικατάσταση. Είμαι απαιτητικός χρήστης, αφήνω περιποιημένη γενειάδα στυλ "ανάποδο βραζιλιάνικο μπικίνι", και όταν του δίνω τον χρόνο που πρέπει το ξύρισμά μου είναι έκτακτο.

Ρίχνεις το επίπεδο φίλος.

Turtle powa k@riol@ki@

Δηλώνω άσχετος με το είδος, μα αυτό που άκουσα μου άρεσε, και μου άρεσε πολύ. Σε φάση θα έδινα λεφτά να τους δω, και ίσως (ΠΡΟΣΟΧΗ ακολουθεί βαρ(γ)ιά κουβέντα) χτύπαγα ρυθμικά και τα δάχτυλά μου στο μπαρ ακούγοντας τους, καθώς έπινα μια μαργαρίτα, ένα κουαντρό, μια τεκίλα σάνραϊζ βρε αδερφέ. Καλοκαιρινό, εύκολο άκουσμα αλλά και δύσκολο μαζί. Επίσης, δεν μπορώ να καταλάβω γιατί φαγωθήκατε όλοι σας με τον μπασίστα, αφού είναι ηλίου φαεινότερον πως ο (αρχι)αλήτης στο σχήμα είναι ο ντράμμερ. Πείτε όχι στην ποινικοποίηση της τρίχας, λήξις.

Μία ιστορία που δεν θα την πίστευα με τίποτα αν την άκουγα από κάποιον άσχετο. Ο γιός ενός γνωστού μου γερμανού δικηγόρου μένει στο Βερολίνο με την κοπέλα του. Μιά μέρα μιά φίλη του ζευγαριού βρήκε ένα κινητό, το οποίο, αν και ακριβό, το παρέδωσε σαν σωστή γερμανίδα στο τμήμα απωλεσθέντων του Βερολίνου, όπου και της κρατήσανε φυσικά τα στοιχεία σε περίπτωση που ο ιδιοκτήτης θέλει να φανεί γενναιόδωρος. Το κινητό άνηκε σε ένα ηλικιωμένο κύριο από την Αγγλία, ο οποίος ήταν πάρα πολύ ευγνώμων που βρέθηκε το κινητό του, και μιάς και έπαιζε ρυθμική κιθάρα σε ένα γκρουπάκι σκέφτηκε πως θα ήταν καλή ιδέα να στείλει μερικά backstage εισητήρια γιά την μπάντα του που θα έπαιζε στο Βερολίνο σε λίγο καιρό στην κοπέλα για να πάει με τις φίλες της. Και το όνομα αυτού; Το σχόλιο της νεαράς μετά το show όλα τα λέφτά: "Είναι πολύ γέροι αλλά έχουν φοβερή σκηνική παρουσία! Και ο Keith Richards χάνει νότες και κάνει πολλά λάθη στην κιθάρα!" Kids those days...

Για κάποιο λόγο το σόλο μου θύμισε Knopfler εποχής On Every Street (αγαπημένος δίσκος) οπότε εύγε νέε μου!

War - The world is a ghetto

Θα ερχόμουνα, αλλά άκουσα ότι πίνεις τσίπουρο μόνο με γλυκάνισο και σκιάχτηκα.

Ίσως και να ταίριαζε περισσότερο στα ηλεκτρονικά. Ίσως και όχι.

Είμαι εμπορικός και τρέντυ(ς), το ομολογώ.

https://www.youtube.com/watch?v=Ltm15oUTXDw

Ά, όλα κι όλα, σε λιμνοθάλασσές δεν πάω, φοβάμαι τα κουνούπια, έχω ευαίσθητη επιδερμίδα. Κάτω από κάναν έλατον θα γίνει το μύτηνγκ.

http://www.youtube.com/watch?v=49teSOblQ4U