dimsonic

δεν μου αρέσουν οι συγκρίσεις, αλλά το διαπλανητικό επίπεδο του Pat κάνει μπάμ με μεγάλο πάταγο. Όχι ότι οι άλλοι δεν είναι μεγάλα ονόματα. Τεράστια είναι. Απλά για να καταλάβουμε το δικό του. Πολύ καλός φυσικά και ο μακαρίτης ο Chuck. Κι ας έχει αυτό το ξύλο για κιθάρα.

τι παίζει με το θέμα? πχ στο 0.26?

δείτε από το 8.00 και μετά. Μαθηματικά. Τα είχε πει πάνω κάτω στο σεμινάριο....

Δεν πάει καλά η μνήμη μου. Εκτός κι από το 2014 τον είδα και το 2005 στον Μυλο.... Εχω το απόκομμα στο κάδρο...

γιατί όχι..?

και το Ballad of John and Yoko !

Δεν χρειάζονται πολλά περάσματα για την επιτυχία. Το κομμάτι είναι πολύ γερό και είχες...ας πούμε (?) εύκολη δουλειά.... Όχι δεν μπορούμε να το πούμε. Εδωσες σε ένα δυνατό κομμάτι αυτό που χρειαζόταν να γίνει ...ας πούμε τέλειο. Μπράβο. Δεν ενθουσιάζομαι συχνά ξέρεις...

πολύ ενδιαφέρον. Πες μας όμως για το όλο προτζεκτ, τους συντελεστές του, συνθήκες ηχογράφησης κλπ.

μεταξύ μας πιό πολύ μου άρεσε το πρώτο σόλο, ως ήχος και προσέγγιση. Αλλά και το δεύτερο είναι μια χαρά.

εύγε ρε μάστορες. Σίγουρα τον @gkourmoul1πήρες ή ανάστησες τον μακαρίτη τον Peter Green? Κομματάρα με @@@@@@@. Τέλεια ατμόσφαιρα, εξαιρετικά γυρίσματα, και καλός όντως ο κιθαρίστας (που καλά θα κάνει να ξεχάσει τις τζαζομ@λ@κίες.... - για την ώρα τουλάχιστον). Πάνο η ατμόσφαιρά σου φέρνει από Morricone έως Pizzolla. Δεν χορταίνω να το ακούω. Εύγε και πάλι εύγε. (τελευταία περνάμε πολύ ωραία εδώ στο νοιζ....)

ε πως άλλαξα... απλά μικρόδειχνα πάντα... λοιπόν τώρα κάθομαι και σκέφτομαι τα κομμάτια που παίξαμε και πότε βγήκαν. To πιό παλιό που παίξαμε ήταν τότε ήδη 6 ετών και το πιό πρόσφατο ενός έτους. Κομμάτια που σήμερα θεωρούνται δεινοσαυρικά. Μάλλον στους τελευταίους ανήκω κι εγώ.... n the presence of the Lord / Blind Faith 1969Brown sugar / Stones 1971Can't get enough / Bad co 1974Chicago / CSNY 1971Sunshine of your love / Cream 1969

Η μόνη παραφωνία στο εξαιρετικό ντοκυμανταιρ είναι φυσικά ο ματσώ χειρουργός νευρολόγος στο γκαραζ του με τα 65 αυτοκίνητα και το μπουφάν της Μπουγκάτι. Δεν είχε ρε παιδί μου γραφείο να του πάρουν εκεί τη συνέντευξη....?

τι stretches είν αυτά.....θεε μου.....

να πω ότι δεν έχεις δίκιο.... δεν θα το πω....

Υπάρχει περίπτωση να είναι και 1974. Ήμουν σίγουρα γυμνάσιο (διότι έχω δανεική κιθάρα-που πήρα όταν πέρασα στη σχολή) και η εκδήλωση ήταν fund raiser για την σχολική εκδρομή των άλλων παιδιών που ήταν ένα χρόνο μικρότεροι. Ή μόλις είχα τελειώσει το γυμνάσιο αλλά δεν είχα πάρει την δική μου κιθάρα. don't push your luck..... βασικά καλούτσικα είχα παίξει, αλλά γενικά και ο ήχος δεν έλεγε και ο ντραμερ ...δεν και ο δεύτερος κιθαρίστας ήταν ολίγον ξεκού... θα προσπαθήσω πάντως....

17 και κατι...

ναι... μήπως να έβαζα κάτι τέτοιο?

Ή για να είμαστε πιό σωστοί, το πρώτο κιθαριστικό, διότι είχαν προηγηθεί στα 9 melodica live και λίγο μετά accordion (no banjo only accordion ! ναι υπάρχουν πολλά ανέκδοτα) live Εδώ μαζί με τον παιδικό μου φίλο και αργότερα κουμπάρο Θανάση Παλαιοχωρινό σε kumica bass παίζοντας με την κιθάρα και τον ενισχυτή του συμμαθητή και αργότερα μουσικού συντρόφου Γιώργου Κωνσταντινίδη σε μουσική Κυριακάτικη εκδήλωση στο Ανετον. Και με τους δυο συνυπήρξαμε μαζί στους A priori. Πρέπει να ήταν 1975. Η πρώτη φορά που ανέβηκα (με κιθάρα και μάλιστα δανεική) σε σκηνή. Οι πρόβες γίνονταν στο υπόγειο Κάβας Ποτών, όπου ο Θανάσης έπαιζε το Kumica σε έναν dubl-ex ενισχυτή, στον οποίο ενισχυτή έβαζε και ο άλλος κιθαρίστας την Diamond Τσιμπσον του. Εγώ καθόμουν και περίμενα και αφού έπαιζαν τα μέρη τους, μετά έπαιρνα εγώ την Τσιμπσον και έπαιζα τα δικά μου. Μιλάμε για την απόλυτη πρόβα σε δυάδες, ή μάλλον τριάδες γιατί ήταν κι ο ντραμερ που έπαιζε με την Rogers του μπουζουξή θείου του. Φυσικά τα κομμάτια τα προβάριζα πριν στο σπίτι στην ακουστική των 3/4 που πριν λίγο καιρό συμμάζεψε ο Φάνης @Πνοή και Νύξη. Την δική μου Diamond Stravocaster την πήρα το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ...αφού είχα περάσει πρώτα (προϋπόθεση) στο Πολυτεχνείο. Ετσι στο live μου έδωσαν την κιθάρα στο χέρι, όπως ήταν κουρδισμένη (μάλλον) μου έβαλαν και το φαζ μποξ μπροστά μου και μου είπαν "πατα αυτό για το σόλο" Το πρόγραμμα πρέπει να συμπεριελάμβανε: In the presence of the Lord / Blind Faith Brown sugar / Stones Can't get enough / Bad co Chicago / CSNY Sunshine of your love / Cream και τα θυμάμαι όχι για τίποτα άλλο αλλά διότι.... σώζεται κασέτα από την εκδήλωσιν ! συνεπώς προσέξτε να είσθε ευγενικοί με τα σχόλια, διότι ... να έτσι είμαι να της κοπανήσω ένα re-master....

Now that makes Sense ! είσαι άρχοντας. Πάω να το βάλω στο ρεύμα

Βγήκε μόλις χτες. 3 ώρες συνέντευξη στον μεγάλο Christian McBride Γενικά από όλες του τις συνεντεύξεις (και το ντοκυμανταίρ) βγαίνει μια ευγένεια, μια ηρεμία και μια αρχοντιά που σε μαγεύει. Είναι αδύνατον να χωρέσει το μυαλό σου ότι μπορεί κάποιος να σου πει "΄έχεις όγκο στον εγκέφαλο και αν δεν χειρουργηθείς αμέσως σε 2 ώρες θα πεθάνεις". Επίσης είναι αδύνατον να φανταστείς οτι γνωρίζεις κάποια γεγονότα ότι συνέβησαν αλλά μόνο στο περίπου και τίποτα περισσότερο. Χαρακτηριστικό είναι ότι θυμόταν οτι ο Κένεντυ δολοφονήθηκε κάπου στη δεκαετία του 60, οτι οι Μπήτλς είναι μεγάλοι αλλά δεν μπορεί να θυμηθεί κανένα τίτλο τραγουδιού ή ότι θυμόταν τον Τζο Πεσι μόνο ως ηθοποιό ενώ ήταν κολλητός του φίλος.

τρελλαίνομαι για το λεξιλόγιο ! το cc121 μετράει μήνες. Δεν έκλεισε χρόνο. Το δουλεύω μόνο σε κάποια προτζεκτ που σίγουρα βολεύει, σε άλλα με βολεύουν τα key commands. Εδώ και 4-5 μήνες το έχω σε συρόμενο ράφι κάτω από το τραπέζι μου και μονίμως σκεπασμένο με ένα πανάκι. Λογικό αυτό με τα faders και την χλαπάντζα τους αλλά νομίζω είναι λίγο νωρις. Σίγουρα μπορει να ισχύει αυτό που είπες ότι δεν είναι στο ρεύμα. Αλλά..... γιατί να στέλνει πίσω σε κάποια τρακς (στην τύχη) και όποτε θέλει εντολές τη στιγμή που κάθεται κάτω από το τραπέζι και δεν το αγγίζει κανείς? Είμαι περίεργος να δω τι θα απαντήσουν στο steinberg φορουμ

Πες μας ομως. Εινσι θεμα bug του cc121 ; Ειναι λογικο μια τετοια συσκευή να στελνει εντολές ετσι αβερτα κουβερτα