dimsonic

Εδώ στο περίφημο Live at Yoshi's μια απίστευτη εκτέλεση του Oleo του Rollins με εντελώς διαφορετικούς τονισμούς στο θέμα. Αλλά κυρίως η εισαγωγή σχεδόν με τρομάζει όλη η σειρά με την μπλε μπλούζα υπάρχει στο διαδίκτυο. Όπως και παλιότερα μαθήματά του. Εδώ αναλύει με τόση απλότητα τις 7ες που προκύπτουν από μια κλασική diminished

είναι απίστευτο το πόσο διαφέρουν τα παιξίματα, ο ένας με το αλάνθαστο φλύαρο του και ο άλλος με την τρομακτική του οικονομία. Αλλά πως γεμίζει ο ένας τον άλλον και πως έρχονται και φεύγουν με τις διφωνίες.... Μεγάλες στιγμές. και κοκοράκι από τον PAt στο 3.12 (μια και παίζει με τον Les.... τον μάστορα των εφέ) Ενας μεγάλος διασκευάζει έναν "μικρότερο" (ηλικιακά) μεγάλο.... ακουστική προσέγγιση

Ειμαστε πολυ τυχεροι που περασε διπλα μας στη ζωη μας

το έλεγα εγω, θα έρθει ο μάστορας και θα μας πει πως γίνεται ! εχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό με το reverb το παρατηρούσα την ώρα που τα διάλεγα, αλλά (άλλο ένα λάθος) δεν κρατούσα εκείνη την ώρα σημείωση για να τα διορθώσω αργότερα. Και έτσι ξεχάστηκαν. Αλλά σίγουρα αυτό θα το ψάξουν τα πολύ...ψαγμένα αυτιά. panning υπάρχει αρκετό θα έλεγα, αλλά δεν ήθελα να το δουλέψω ως προτζεκτ περισσότερο αν και είχα μέρες. Τώρα κατα τα άλλα, όταν βλέπεις ένα βίντεο γεμάτο κλισέ είναι πολύ δύσκολο να αποφύγεις και συ τα κλισέ. Όμως ήταν πολύ ενδιαφέρον να τα ψάχνεις και να τα ταιριάζεις.

αφήστε τα κουλά και κατεβάστε σαουντράκια. Εμπρός, υπέρλαμπρο άστρο. Ξεκίνα !

ευχαριστώ, αν και δεν προσβλέπω σε βραβεία και σχετικά (ευπρόσδεκτα βέβαια). Αυτοί οι διαγωνισμοί έχουν το καλό ότι σε βάζουν να δουλέψεις και σου δίνουν μια ιδέα, ένα υλικό να ξεκινήσεις. Φυσικά και μια καταληκτική ημερομηνία. Και φυσικά δεν χρειάζεται ούτε προϋπηρεσία ούτε τίποτα. Δοκιμάζεις την τύχη σου. Πάντως είναι ενδιαφέρουσα εμπειρία.

να ζητήσεις. Βασικά δεν υπάρχει κανένα μυστικό, θα έλεγα ότι είμαι πρωτάρης, έχω φτιάξει δυό ή τρία (?) και ειλικρινά δεν ξέρω τι να μοιραστώ, εκτός από βασικές ιδέες κοινής λογικής. Ο μάστορας στο είδος αυτό είναι ο @gmoukouκαι σίγουρα θα μπορεί να σας πει πολλά περισσότερα. Πάντως το βασικό στοιχείο που πρέπει να ψάξει κανείς είναι να βρει έναν ρυθμό στο βίντεο και να τον χρησιμοποιήσει, είτε ενιαίο είτε σε τμήματα. Εδώ ήταν μόνο 40 δλ οπότε, βολεύτηκα με ένα τεμπο, αλλά από την άλλη το πρόβλημα και η πρόκληση είναι ο περιορισμένος χρόνος. Τα 40 δλ (κάποιος θα πει ότι είναι και πολύ και ίσως έχει και δίκιο) είναι τσίμα τσίμα για να κάνεις εισαγωγή, να αναπτύξεις θέμα, να το εμπλουτίσεις, του δώσεις ένα άλλο ίσως σε αντίστιξη και ιδίως όταν είναι κάτι αυτοτελές να το κλείσεις με κάποια κατάληξη (που να ταιριάζει και με το οπτικό). Όλα αυτά τα πρόσπαθησα και τα κυνήγησα στο συγκεκριμένο. Φυσικά στην όλη πορεία αναζητάς σημεία από τα οποία μπορεις να πιαστείς και να πάρεις ιδέες ή απλώς να τα τονίσεις. Βασικά ήθελα να κάνω ένα βίντεο για το άλλο που είχα κάνει για την Spitfire όπου είχα αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο. Εδώ ήταν ουσιαστικά μιας μέρας δουλειά και κάτι χτενίσματα. Ελπίζω κάποια στιγμή να το κάνω.

Ε μα....

μη με προκαλείτε....

βασικά τα ουσιαστικά νόμιμα (το απαιτεί ο διαγωνισμός, όχι ότι θα το ψάξει κανείς) αλλά και πολύ προσιτά έως δωρεάν εργαλεία. Ό,τι διαθέτει το cubase, την βασική BBC symphony Orchestra, και την free orchestra της Project Sam. Αυτά πάνω κάτω. Η βασική BBC σου έρχεται δωρεάν, μετά από 15 μέρες από την αίτηση, αν και η μικρή έκδοση κάνει κανα 50ρικο. Η άλλη ήταν free επίσης. Αν θέλεις να κάνεις κατι εύηχο πρέπει να έχεις καλά samples. Του cubase είναι καλά έως ανεκτά σε ένα μικρό ποσοστό. Όχι ότι δεν μπορεις να κάνεις τη δουλειά σου. Ο διαγωνισμός τρέχει ακόμα. Σας περιμένω !

δηλαδή? κάρτες και τέτοια? Brent Mason πάντως όχι.

Εκατσα και έφτιαξα το music score για το παρακάτω βιντεάκι για τον φετεινό διαγωνισμό της Adam Audio. Το θέμα είναι το Halloween και ο τελικός στόχος να ντυθεί μουσικά το βιντεάκι των 40 δευτερολέπτων. Τελευταία με τραβάει πολύ το είδος και το έφτιαξα με μεγάλο κέφι. Ελπίζω να σας αρέσει.

...πολλές άγνωστες λέξεις...

Αν θες στειλε χωρια τρακς

δεν γκρουβάρει Γιώργο. Ακούγεται σαν jingle. αυτά τα τύμπανα ξαναρωτάω είναι έτοιμο pattern ή το έφτιαξες εσύ ? και επαναλαμβάνω πάλι Χωλαίνει κυρίως στο μπάσο που παραπατάει και είναι και ογκώδες, κατα δεύτερο στα τύμπανα, που είναι μια εδώ και μια εκεί και μια στου μπελαμή το ουζερί. Το σώζει το τζιγκλοειδές θεματάκι του που κι αυτό εκτός από ταινία του 1972 θυμίζει διαφήμηση του ρεξόνα. Αμα θες στείλε κάτι μπας και.... (Αμα θες)

πριν απο λίγο ο Sco στο fb: Pat Martino 1944-2021…my teenage hero and still …when I hear him I try to play guitar like that but it can’t be done. He was such a nice man to us younger players,thank you Pat-RIP

αυτά που θυμάμαι εγώ χαρακτηριστικά από το σεμινάριο που μου είχαν κάνει εντύπωση ήταν που έλεγε ότι μπορείς ουσιαστικά να παίξεις τα πάντα στην τζαζ με το m7 ακόρντο και το πόσο τόνιζε την ανάγκη να κατανοήσεις την διαφορά μεταξύ μικρής και μεγάλης τρίτης.

Εμένα πάντα μου θυμιζε τους περιστρεφόμενους δερβίσηδες. απλώς...ζάλη.... Οι πρώτοι του δίσκοι, έως το 1977 δεν ήταν τόσο της ταχύτητας. Γι αυτό και η πρώτη περίοδος είναι πιό κοντά στην παραδοσιακή τζαζ. Αλλά και όταν επανήλθε, αυτό που λέμε δεύτερη περίοδος (της ζάλης) δεν μπορώ να πω ότι ξεχωρίζω κάποια...

δυστυχώς θέλει ΠΟΛΥ χρόνο να καταφέρουν οι πολλοί ή οι λίγοι που ίσως κάποτε αυθυποβάλλονταν όπως λες να μπούν στο νόημα του τι έκαναν άνθρωποι σαν τον Allan, τον Pat ή τον Wes.... Για πολλούς ίσως ήταν μόνο νότες και ανεβοκατεβάσματα σε ταστιέρες. Για λίγους όμως ήταν και είναι επικοινωνία, γραφή, ομιλία, ζωγραφική, έκφραση.

Να προσθέσω ακόμα (και να το κλείσω γιατί είμαι ικανός να γράφω όλη τη νύχτα) για όσους δεν γνωρίζουν, η καριέρα του Pat έκανε ένα μεγάλο διάλειμμα μιας 10ετίας μεταξύ 80-90 περίπου όταν μετά από μια εγκεφαλική αιμορραγία και τις επεμβάσεις, έχασε εντελώς την μνήμη του, σε σημείο που να μην γνωρίζει ποιός ήταν, και φυσικά τις μουσικές του γνώσεις. Τις ανέκτησε ακούγοντας και μαθαίνοντας από τους δίσκους του για να επανέλθει στα τέλη της δεκαετίας του 1980. Η περίπτωση Pat Martino διδάσκεται σήμερα στα πανεπιστήμια ως από τις μοναδικές περιπτώσεις νευροχειρουργικής ιατρικής. Η υγεία του όμως ήταν ιδιαίτερα κλονισμένη μετά το 2015. Είχε να εμφανιστεί από το 2018 και τα τρια τελευταία χρόνια ζούσε δυστυχώς με ...εράνους και χωρίς δυνατότητα να φροντίσει τα θέματα υγείας του. Αυτό ίσως ήταν και το πιό λυπηρό...

δεν κάνεις καλά που δουλεύεις με asio4all

Για την ιστορία τον γνώρισα μέσα απ αυτόν τον δίσκο (λίγο έξω από τα καθιερωμένα του, παρ όλα αυτά...κεραμίδα) γύρω στο 1977, στο σπίτι του Γιώργου Χριστιανάκη.... Επαθα ένα πολιτισμικό σοκ.... Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω ότι πέρασαν 44 χρόνια Η δισκογραφία του είναι ευαγγέλιο. Ήταν ο τελευταίος των μεγάλων και ο μεγαλύτερος και επιδραστικότερος και με την ιστορία του ανευρύσματος και την αποκατάστασή του ακόμα μεγαλύτερος. Απλησίαστος από κάθε άποψη. Συγκρίνεται μόνο με τα 2-3 μεγαλύτερα ονόματα που δεν υπάρχουν πια επίσης και προηγήθηκαν. Για όσους ενδιαφέρονται σημαντικότατος δίσκος για ...εισαγωγή ...ας πούμε, ο παρακάτω και επειδή μιλάμε για τζαζ και προσεγγίσεις ακούστε οι ...νεώτεροι την προσέγγιση του Miles στην τζαζ μέσω της blue ή το αντίστροφο, και κατ επέκταση την προσέγγιση του Pat στην προσέγγιση του Miles......

και εγώ κάπου τα έχω. Πρέπει να ήταν το 2014. 27 και 28 Οκτώβρη. Ήρθε όμως και άλλες φορές

θα κρατήσω τον θησαυρό της όμορφης ανάμνησης εκείνου του live πριν λίγα χρόνια και του σεμιναρίου που παρακολούθησα.....