dimsonic

δεν θέλω να σε απογοητεύσω αλλά τα μαγαζιά θα σου τα πάρουν για ένα κομμάτι ψωμί. Θα ήθελες να μου στείλεις μια λίστα (τίτλο, κατάσταση δίσκου, εξωφύλλου, έκδοση και τιμή που θα ήθελες) γνωρίζω κάποιους ανθρώπους που θα ενδιαφέρονταν (και δεν είναι μαγαζάτορες)

κλείσε ένα ραντεβού και συ. Μπορείς.

Βρε συ Λουκά, τι θες να πουλήσεις? για πες μας μήπως είναι τίποτις ενδιαφέρον και να μην καταλήξουν άδοξα σε μεταχειριτζίδικα

καλά....ας μη σας έλεγα για Can...να δω τι θα βρίσκατε...στην καλύτερη τη ΓΩΓΩ ΤΣΑΜΠΑ....

πάντως metallica δεν ήταν αυτά που διάλεξα. Τουλάχιστον στο ΕΖ. Τώρα στον κουβά ποιός παίζει δεν γνωρίζω

αυτό ακριβώς είπα και στο Νίκο, σαν πρώτη εντύπωση. Ξεκαθάρισαν τα όργανα και πήραν ανάσα. Για κάποιο λόγο ήταν μασκαρισμένα από τα τύμπανα. Φυσικά κάποια πράγματα πρέπει να επανέλθουν γιατί ήταν κρίσιμα δομικά στοιχεία, αλλά το πως θα γίνει, δεν το έχω σκεφτεί ακόμα. Το πιό πιθανό είναι ότι θα έρθει και 3η έκδοση.

Λοιπόν τώρα για την ιστορία, μέχρι να τελειώσει ο σκηνοθέτης με τον κομπάρσο... 1. το όνειρο ήταν δεν ήταν προχτές, ήταν πριν 15 μέρες μια Κυριακή, όπου το παθαίνω συχνά αυτό, ξυπνάω με κάτι μουσικό που μου έχει κολλήσει και αν δεν σηκωθώ να το γράψω αμέσως, και συνεχίσω να κοιμάμαι, το πρωί....γειά σας. Πέταξε. Κάποιες λίγες φορές, σηκωνομαι και το περνάω κάπου με το όνομα της μέρας. Αυτό ήταν το βασικό ριφ, που το αποθήκευσα ως Sunday2 (προφανώς υπάρχει και 1) 2. Το ίδιο το όνειρο ήταν το ριφ που ήξερα ότι είναι δικό μου, αλλά το άκουγα από βινύλιο (που δεν ήταν δικό μου) με την παραδοσιακή μου συνήθεια του γυμνασίου που καθόμουν οκλαδόν στο πάτωμα και χάζευα τη βελόνα ακούγοντας το δίσκο μέχρι να τελειώσει ταξιδεύοντας χαμένος στ αυλάκια. 3. Στο όνειρο στο τέλος σταματάει απότομα ο δίσκος και ξυπνάω με το ριφ. Ετσι αποφάσισα να αναπαραστήσω την όλη ιστορία.

πσσσ, θέλει κι ο Αγιος φοβέρα, .... (τώρα σου άρεσε ε....)

ναι αλλά ΜΕ λείπουν πράγματα που τα συνήθισε ο εγκέφαλός μου καθώς τα προγραμμάτιζα δυο εβδομάδες. Πχ η εισαγωγή τώρα δηλαδή το pattern ΑΒΑΑΒ στο πρώτο μέρος, χωρίς θέμα, ακούγεται εξαιρετικά μονότονο, καθώς το διαφοροποιούσαν τα τύμπανα. Για να το έκανες θα έπρεπε να ασχοληθείς πολύ περισσότερο και να ήμουν και μέσα στο κεφάλι σου. Δυό είναι οι λύσεις. Ή θα φέρω ηχητικά τα δικά μου στα δικά σου ή θα χρησιμοποιήσω τα δικά σου σαν βάση και θα προσθέσω σε κρίσμα σημεία τα δικά μου. δεν ξέρω, αυτός είναι ικανός να τα έστειλε στον Aronoff. Εγώ απλώς τα έστειλα, μετά...δεν ξέρω αυτά να τα πεις στον άλλον τον νυκτόβιο που βρίσκει ευκαιρία να μας κάνει κριτική όταν κοιμόμαστε τον ύπνο του δικαίου !

με τη συνδρομή του superfunk ανεβάζω άλλη μια έκδοση. Ο Νίκος έβαλε τα δικά του όσο μπορούσε πάνω κάτω στο δικό μου ύφος. Λείπουν βασικά δικά μου γεμίσματα, εφε, reverb, flanger όπου είχα και τα ήθελα, αλλά...ΟΚ... Για την ώρα είναι αυτό, και θα δω πως θα εξελίξω.

αν δεν δω ακουόγραμμα δε σε πιστεύω!

δεν ήταν μπούμερς?

μόνο εγώ τελικά.... αλλά ήταν αργαμισυ

Όχι βέβαια. Το ριφ είναι το υπόβαθρο. Και άλλο είναι το θέμα πάνω στα "ακόρντα" του ριφ. Είναι καθαρά πάνω στην φιλοσοφία των Can (δεν τους ανάφερα τυχαία πιό πάνω). Το ριφ θα μπορούσε να πάει και όλα τα 10 λεπτά στο ίδιο μοτίβο. Διότι το ριφ υπάρχει από το 0 μέχρι το τέλος. Υπάρχει στο ρολόι, στον διακόπτη του πικαπ στο κατέβασμα της βελονας στο δίσκο, σχεδόν υπάρχει και στο pre echo του lacquer (ναι υπάρχει κι αυτό) και ήταν η βασική ιδέα του κομματιού απο τη στιγμή που σχετίστηκε με το όνειρο. είπα πιό πάνω. Η αρχική σκέψη αλλά και αυτή που εφαρμόστηκε τελικά ήταν να μην σταματήσει καθόλου το ριφ. Ιδίως εκεί που ακούγεται το "γραμμένο" θέμα και φυσικά όχι ο αυτοσχεδιασμός όπου εκεί μόνο το ριφ περνάει σε δεύτερο πλάνο διότι ερωτεύτηκα τον ήχο για το σόλο και ήθελα να βγαίνει καθαρά, είναι και κομπρεσαρισμένο κάργα και λύνεται σχεδόν στο τέλος του αυτοσχεδιασμού. (που εννοείται είναι one take). όχι. Και αυτό γιατί ήθελα να κολλήσει το θέμα στο αυτί του ακροατή, γι αυτό και το θέμα και στα 5 μέρη του ΑΒΑΑΒ σχήματος έχει την ίδια κατανομή αξιών στις νότες, ώστε όταν επανέλθει στο τέλος με τις κιθάρες να είναι κάτι οικείο καθώς θα έχει ακουστεί ήδη δυο φορές, και ως αξίες δέκα. το έχω κάνει σε ένα κομμάτι και τέλος. Δεν ξαναγίνεται. Τουλάχιστον εάν το αντιληφθώ θα το αποφύγω. Αρχή μου είναι ποτέ κάτι το ίδιο. Το ξεκαθάρισα αυτό. Και αυτό προσπαθώ. Κάθε φορά κάτι διαφορετικό αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε ο άλλος να καταλαβαίνει ότι είμαι εγώ. τελικά βλέπεις τα πενηνταράκια είναι απαραίτητα για να μπείς στο δικό μου πνεύμα. Διαπιστώνω βέβαια ότι πάνω στην προσπάθεια μου να βάλω τα πράγματα σε τάξη, ώστε να μην είναι κραυγαλέα, στην τελική περνάνε απαρατήρητηα και στους δύσκολους ακροατές. Δεν συζητώ για εύκολους.

Διαλέξτε το σωστό από τα κάτωθι: 1. καθαριστικό 2. καθοριστικό 3. κιθαριστικό 4. καθαρτικό

σ.σ. σχετικά με το φινάλε, μου είπαν ότι το κάνανε και οι Joy Division 40 χρόνια πριν, αλλά πρέπει να πω ότι το άκουσα το κομμάτι μόλις χτες. το σκόπευα να σου πω την αλήθεια να σε ρωτήσω διότι δεν κατάλαβα γιατί τα λες μεταλ, αν και δεν ενθουσιάστηκα και γω, αλλά τα παίδεψα πολύ να τα φέρω εδώ. Ιδίως το snare της αρχής δεν μπορείς να φανταστείς πόσο κούρδισμα έφαγε. Είναι τα ΕΖ2 και τα drums του κουβά. (groove agent)

1,2,3,....14 μέρες ξεχνύχτησα, έκλεισε εκεί. Εσένα τώρα επειδής είσαι νυχτόβιος τύπος θα σου κόψω μάλλον την καληνύχτα. Διότι είτε δεν έδωσες την απαιτούμενη προσοχή είτε δεν το άκουσες μέχρι το τέλος. Νομίζω μας έλλειψε ο σύριζας ή η βιταμίνη D (όχι η C που λένε οι can). Και άντε να το δεχτώ απο άλλους, αλλα απο μερικούς που ξέρω ότι ακούν, περιμένω περισσότερα. Πες "δε μου αρέ" και είμαι ΟΚ. Μη μου λες πάσχει από ενορχήστρωση. Θα σε επαναφέρω στην τάξη, διότι 14 μέρες μας βγήκανε τα ματάκια μας και είναι και ταλαιπωρημένα. ναι είναι 1 (ένα) ριφ. Ας πούμε σε παραλλαγή αρα δύο αν και στον ίδιο ρυθμό. Ενα Ε Βb και ένα C Cmaj7 σε γενικές γραμμές, διότι αυτά είναι ας πούμε τα βασικά τους ονόματα πριν χεριαστούν κατάλληλα στην πορεία. Τα δυο λοιπόν αυτά ριφ, λεμε Α και Β, ακολουθούν επίτηδες μια μή παραδοσιακή διαδοχή, και παίζονται ΑΒΑΑΒ ως γενικότερο pattern. μιά φορά ως εισαγωγή, μια φορά με το θέμα με το πρώτο σύνθι, μια φορά με το δεύτερο σύνθι, ενω ενα τρίτο σύνθι ταυτόχρονα παίζει το pattern με μισό μετρο καθυστέρηση, μια φορά ακόμα με το σόλο, άλλη μια φορά το Α και μετά το Α ταυτόχρονα (ναι ξέρω το ξεσκίσαμε) με το Β ως interlude και άλλη μια φορά όλο τo pattern στο τέλος με το θέμα να παίζεται πλέον με κιθάρα (ες). Όλα αυτά με 2 ξεχωριστά drum tracks σε αρκετό μέρος μαζί και σχετικά heavily processed, 7 κιθάρες στα βασικά σχήματα (εκτός σόλα και θέματα - εκεί είναι άλλες 4), και άλλα 6 tracks με drum loops στο interlude. Αν είναι ένα πράγμα που επαναλαμβάνεται στο κομμάτι αυτό είναι το μπάσο σε όλο το pattern. Ξέρεις ότι γενικά απεχθάνομαι να κάνω το ίδιο πράγμα δυό φορές, ή σε δυό συνεχόμενα μέτρα. Το κομμάτι ξεκίνησε να είναι μίνιμαλ, σχεδόν πανκ, αλλά όπως είπα στην πορεία δεν ήταν δυνατόν να δεχτώ επαναλαμβανόμενα πράγματα. Επρεπε να συγκαλυφθούν, να φαίνονται ότι είναι επαναλαμβανόμενα, χωρίς να είναι. Φαίνεται ότι το πέτυχα, αλλά απέτυχα διότι τα συγκάλυψα τόσο που κανείς δεν το έπιασε. Ενα άλλο είναι το θέμα της παραγωγής. Θίχτηκε νομίζω μόνο από τον Λουκά και τον Πάνο. Δεν είδα κανένα σχόλιο για τα εφέ που είναι όλη η ουσία σύνδεση του όνειρου με την πραγματικότητα και του αναλογικού με το ψηφιακό. Η αρχή και το τέλος έχουν αρκετές ώρες δουλειάς (είπαμε μαθαίνουμε κι όλας) και κοπτοραπτικής, ηχογράφησης εφέ (και βιντεοσκόπησης). Συνεπώς θέλω να πω (και μου έρχεται στο νού το poll που κάναμε γενικά για το πως ακούμε τα κομμάτια που ανεβαίνουν στο mix), δέχομαι το δεν μου αρέσει, περίμενα κάτι στο ίδιο στυλ (για μένα να μου πεί κάποιος αυτό είναι σαν εκείνο που είχες κάνει πριν 2 μήνες είναι αποτυχία) εγώ θα έκανα άλλη ενορχήστρωση...ΟΚ. Ίσως έπρεπε να περιμένω να ανεβάσω πρώτα το βίντεο. Θα ήταν πιό φανερό. Καλημέρες (είπαμε καληνύχτες κομμένες)

ετοιμάζω και ένα βίντεο τώρα, αλλά θα το δείτε μόνο αν περάσει ποιοτικό έλεγχο

πάντως έχει πολλή περισσότερη δουλειά πάνω του απο άλλα που λες. Αλλά είναι στις λεπτομέρειες, που οι περισσότερες μόνο με ακουστικά φαίνονται.

και εγώ την ίδια αίσθηση είχα. Τόσο που έκλεισα ραντεβού να πάω στον ΑΡγύρη

οι καλημέρες κομμένες !

Επειδή ήμουν επιγραμματικός πιό πάνω, οφείλω να πω και εγω. Για το μανίκι είπα. Τέλειο, εκτός από το πάχος που δεν μου πάει. Ιδίως ψηλά. Χρώμα, απο άλλο πλανήτη Μαγνήτες, σαν config πολύ trebly, αλλά ξέρω τι θέλει ο Νίκος. Ιδίως ο μπριτζ ήταν υπερβολικός για μένα. Για το όλο trebly ίσως οφείλεται στον πολύ μπρούντζο που έπεσε. Ωραία ηλεκτρικά μου άρεσαν οι συνδυασμοί των μαγνητών και θα τους εφαρμόσω και εγώ. Ελαφριά θα έλεγα και ωραία αίσθηση. Ως κατασκευή αρμόζουν συγχαρητήρια στον Αργύρη. Τυχερός ο Νίκος. (αν και θα μας πάρει τα ώτα με δαύτην)

μπορώ να σας το αποκαλύψω κάποια στιγμή, αν θέλετε....