δεν ξέρω πως το εννοείς, αλλά ο πατέρας μου είχε δρομολογήσει το χάμπυ του και τις δεξιότητές του στην οικογενειακή επιχείρηση (αυξάνοντας την αποδοτικότητά της) διότι δεν μπόρεσε να κάνει την δουλειά που πραγματικά ήθελε εξ αρχής. Όταν πλέον το σύστημα έκανε ασύμφορο το είδος της εργασίας του, έφυγε όσο πιό γρήγορα μπορούσε. Μέχρι τα 85 οδηγούσε και μέχρι τα 88 χειριζόταν υπολογιστές, έμπαινε στο internet και έφτιαχνε ιδιοκατασκευές, ασυρμάτους και τροφοδοτικά.
Το ίδιο έκανα και εγώ. Μπορεί να είχα σπουδές και περγαμηνές και ειδικότητα σπάνια στην Ελλάδα, αλλά πάντα έβλεπα κάτι καινούργιο μπροστά. Όταν η ίδια μου η δουλειά (επιστήμη) ισοπεδώθηκε από το δημοσιοϋπαλληλικό σύστημα έφυγα τρέχοντας.