pacoman

Οι κιθάρες όταν βγαίνουν από το εργοστάσιο πάντα είναι "ψηλά".Υποτίθεται πως το πρώτο σετάπ γίνεται δωρεάν ,από το μαγαζί που την πήρες. Λόγω ίντερνετ όμως θα πρέπει να την πας σε μάστορα,(εφ' όσον δεν είσαι εξοικειωμένος)όπως σού είπαν και τα παιδιά.

Mi niño curro. Μαγεία. http://www.youtube.com/watch?v=ltzCbQrO9G4&feature=related Σταλιά σταλιά. Πάρε με στο τηλέφωνο http://www.youtube.com/watch?v=nf8fQOCXZhk

Καλός είναι,όμορφα γράφει,ωραίες ενορχηστρώσεις....αλλά ο τρόπος που τραγουδάει και το ηχόχρωμά του με κάνουν να ψάχνω για ξυραφάκια. :-\ Γενικά δεν.....

πράγματι τον ρώτησα και μού είπε στα 66 θα έχω περισσότερο sustain και ένταση αλλά μεγαλύτερη δυσκολία στο παίξιμο,λόγω απόστασης τών τάστων. Τώρα βέβαια αυτό είναι σχετικό,γιατί μόνο αν έχεις παίξει σε τέτοια κλίμακα μπορείς να καταλάβεις.Κι η αλήθεια είναι ότι ψήνομαι γιατί μού αρέσει να "δίνει" το όργανο. Έχω δοκιμάσει μια Alhambra και μια Yamaha,που έχει ο Νάκας(65) εκ τών οποίων η πρώτη μού άρεσε μεν αλλά την ήθελα λίγο πιο "μπροστά"...πιο φωνακλάδικη. Το κακό είναι πως η δική μου κλασσική έχει cutaway,και το κανονικό σκάφος μού φαίνεται ματσούκι. ;D Πιστεύω να συνηθίσω γρήγορα. Σάς ευχαριστώ πολύ.

Ήρθε η ώρα να φτιάξω την πρώτη μου flamenca.Και λέω να φτιάξω,γιατί προτιμώ κάτι καλύτερο από μια Yamaha τού εμπορίου,ας πούμε. Το δίλλημά μου-λόγω άγνοιας-βρίσκεται στην πρόταση τού κατασκευαστή για 65 ή 66 εκ. κλίμακα. Δεν θέλω να ζαλίζω τον ίδιο για τέτοια ζητήματα,γιατί δεν είναι Έλληνας και μιλάμε ηλεκτρονικά.Κούραση....τέλος πάντων Όποιος φίλος γνωρίζει τα συν και τα πλην,σ' αυτές τίς δύο παραμέτρους,ας πει. Δηλαδή τι κερδίζω παικτικά και ηχητικά για κάθε μια απ' τίς δυο;Για το καπάκι προτίμησα το κυπαρίσσι απ' τον κέδρο.Ευχαριστώ πολύ. :)

Στίς φλαμένκο κιθάρες οι χορδές είναι ιδιαίτερα χαμηλά και για τίς ιδιαιτερότητες που απαιτούνται στο αριστερό χέρι,αλλά και για τον ήχο που βγαίνει οξύς και τασταρισμένος. Δεν είναι ότι δεν θα σταυρώσει νότα ένας που έχει μάθει στην κλασσική,αλλά θα απογοητευτεί από το κοφτό και λεπτό μπράτσο και φυσικά από τον "βρώμικο" και αλήτικο ήχο της. Λέγοντας ότι είναι παρόμοια όργανα,αυτό ακριβώς εννοώ.Το ξέρω,ακούγεται υπερβολικό...αλλά έχω τρελλαθεί κι εγώ από τα κλισέ τύπου "μάθε πρώτα κλασσική". Και πολύ σωστή η διόρθωση : Δεν είναι ΜΟΝΟ θέμα μελέτης. ;D

Σωστός ο παίχτης.Είναι τουλάχιστον αστείο να συγκρίνετε το φλαμένκο με τη διδασκαλία τής κλασσικής κιθάρας στα ωδεία.Καμμία σχέση δεν υπάρχει,παρά μόνο ότι παίζονται μ' ένα παρόμοιο όργανο. Κάπου διάβασα επίσης ότι,όσοι παίζουν φλαμένκο,έκαναν πρώτα 5-6 χρόνια σε ωδείο.Ήμαρτον ρε παιδιά!! Και ο χορός τού φλαμένκο διδάσκεται σε σχολές,άν όμως δεις καναν νταλγκαδιασμένο Ισπανό να χορεύει,πας και βάζεις μπουρλότο στη σχολή. Η μουσική δεν είναι μόνο νότες,ο χορός δεν είναι μόνο βήματα.Όπως πολύ σωστά είπε ένας φίλος παραπάνω,πριν αχοληθείς μ' αυτό το είδος,άκου.Άκου πάρα πολύ. Μπορεί να παίξεις,μπορεί και όχι.ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΜΑ ΜΕΛΕΤΗΣ!! :)

Μπράβο στο παληκάρι!!Πολύ όμορφη φρασεολογία,καλά χέρια και ώριμο παίξιμο για την ηλικία του.Ο χρόνος είναι με το μέρος του. :)

Παιδιά,χωρίς ίχνος ειρωνείας,τρέφω απεριόριστο σεβασμό και θαυμασμό σε όλους εσάς που πήγατε αυτό το κλιπάκι ως τον πάτο. Εγώ δεν άντεξα,παρά μερικά δευτερόλεπτα μόνο κι αυτά με τα ακουστικά μερικούς πόντους μακρυά από το κεφάλι μου. Έτσι λοιπόν δεν έχω άποψη,αλλά αν αυτό που πρόλαβα ν' ακούσω συνεχίζεται ως το τέλος,για ποιά τέχνη μιλάμε; ???Και τι σχέση μπορεί να έχει ο Pat Metheny μ' αυτό το πράμα; πωπωωω,παραγέρασα μού φαίνεται.....

Όταν είσαι ατάλαντος και προσπαθείς να ξεχωρίσεις κάνοντας(και καλά)κάτι διαφορετικό από τα συνηθισμένα,βγαίνει αυτή η γελοιότητα. Μην πω καμμια βαρειά κουβέντα δηλαδή.... ;D

Ρε τι κάνει ο άνθρωπος να βγάλει το ψωμάκι του....

Λέγοντας "πιθήκους",εννοώ αυτόν τον ανόητο μιμητισμό και τίποτ' άλλο.Ποτέ μου δεν κατάλαβα γιατί οι μεταλλάδες έχουν αυτομαντρωθεί μ' αυτον τον τρόπο. Ξεκίνησε κάποιος τη μόδα πριν από πόσα χρόνια,και σήμερα η ίδια μόδο ζει και βασιλεύει.Μακρύ μαλλί,νεκροκεφαλές,τερατόμορφες φάτσες,επιθετικότητα,μαύρο παντού,γενικά...ξέρεις...μη μάς πάρουνε και για φλώρους. Το ίδιο βέβαια συμβαίνει και συνέβαινε και με άλλα είδη μουσικής.Άκουσον άκουσον.Για ένα λουκ ζούμε!Τέλος πάντων,μού τη σπάει η κουβέντα γιατί μού θυμίζει ποδοσφαιρικό οπαδηλίκι. Τι δουλειά έχει το ντύσιμο με τη μουσική! Ένα άλλο που δεν έχω καταλάβει...Καλά,χρυσά και άγια τα ροκ κομμάτια,που κι εγώ τα έχω λατρέψει,αλλά ρε φίλε.... δεν μού μιλάει στην καρδιά ούτε το "hurricane",ούτε το "wish you were here",ούτε το "moonchild",με τον τρόπο που μού μιλάνε "ο πασατέμπος",ο "Αύγουστος", και "το μινόρε τής αυγής". Θαυμάσια κομμάτια όλα τους,αλλά είμαστε Έλληνες.Βρίσκω πολύ καλό και ευρηματικό τον στίχο τού "stairway to heaven",η φράση όμως....."γιε μου σπλάχνο τών σπλάχνων μου,καρδούλα τής καρδιάς μου",θα με κάνει να βάλω τα κλάμματα. Όσο για τα 70,ε....έχω λίγο καιρό ακόμα.Κάτσε να κλείσω τα 45 πρώτα. ;D

Ρε φίλε playloud,λίγο έλεος.Τι σού φταίει η ελληνική μουσική εδώ;Μήπως αντιπροσωπεύεται από τη Γαϊτάνου και την κάθε κραγμένη,που βρίσκει αφορμή κάθε φορά να βγει μπροστά και να διαφημιστεί; Αντιπροσωπεύεται η μουσική μας από τούς χρυσοφορεμένους και κοπρανόκοιλους παππάδες;Από τη γκλαμουριά; Ντάξ,δεν την γουστάρεις και δικαίωμά σου.Όπως δεν γουστάρω εγώ τούς πίθηκους με τίς χαίτες ως τη μέση,που κοπανιώνται συνοδεία 200 οκάδων distortion,διπλόκασων,ουρλιαχτών,νεκροκεφαλών και άλλων φαιδρών. Κι ο Σπάθας κάποτε έτσι ήταν εμφανισιακά.Δεν μπορώ να τον βάλω όμως στον ίδιο ντορβά με τον καραγκιόζη που πλακώνεται στο tapping για να κάνει εντύπωση! Θέλω να πω δηλαδή,δεν είναι όλα ίσωμα ρε αδερφέ!! ;)

Τελικά δεν είναι ντροπή να παίζεις λαϊκά...ντροπή είναι να παίζεις έτσι. :'( Φίλε Benson,δεν ξέρω αν είσαστε γνωστοί με το παληκάρι,αυτά που μάς έβαλες ν' ακούσουμε, όμως...... Η καλαμπορτζιά τελικά δεν είναι στα χέρια.Είναι στον τρόπο που προσεγγίζει κανείς τη μουσική.Άντεξα ν' ακούσω τα σόλο τού Λεμονόπουλου και τού Σταματίου ολόκληρα. Κρίμα,δεν τούς αξίζει αυτό.Λίγος σεβασμός δεν βλάπτει.

Απ' όσοσ έχω ψάξει,είδα ότι εδώ στην Ελλάδα είναι από δύσκολο έως αδύνατον να βρείς ένα όργανο τής προκοπής. Υπήχε ο Λούκα Μιλάνι(http://www.myspace.com/milaniguitars),που έφτιαχνε κυρίως gipsy guitars αλλά και πολύ καλές-για τα λεφτά τους-φλαμένκο. Μιλάω σε παρελθοντικό χρόνο γιατί μέχρι πρότινος ζούσε στην Ηγουμενίτσα,ενώ τώρα είναι μόνιμα εγκατεστημένος στην Ιταλία. Σού παραθέτω ένα μήνυμά του,τότε που είχα ενδιαφερθεί... Ghiassou! I speak ellinika, efharisto gia ta kalà logia sou. Ftiaxno flamenko kithares me palissandro (nigra) h kyparissi (blanca). To kapaki einai apò sitka spruce. H klimaka einai 65 h 66. Kleidià Shaller. H timì ths einai 1200 eurò me vailtza (xoris taxudromika). Ciao, Luca Milani Αν θες τη γνώμη μου πάντως,προσπάθησε να μαζέψεις 3-4 χιλιάρικα και κάνε ένα ταξιδάκι στη Μαδρίτη.Καλός ο Λούκα αλλά οι αδερφοί Κόντε (Conde Hermanos)Φτιάχνουν αριστουργήματα. Σού τα λέω αυτά γιατί κι εγώ,αν αγοράσω ποτέ φλαμένκα,θα προτιμήσω τούς Ισπανούς,αφού μια φορά θα πάρω τέτοιο όργανο,μια ζωή την έχουμε κιετσ!. ;D Αν είσαι αυστηρά και αμετάκλητα στα 2,ο Λούκα είναι ό,τι πρέπει. Λοιπόν,ρίξε μια ματιά κι εδώ.... http://www.condehermanos.com/index.htm και καλή τύχη. :)

Συμφωνώ απολύτως. Τι πλάκα έχετε πάθει με τη τεχνική του ρε παιδιά; ??? Ο πρώτος ή ο τελευταίος είναι που δεν παίζει με πένα; Κι αυτό το λεγκάτο...με τη σέσουλα.Είδα μόνο το δεύτερο κλιπάκι και περίμενα ν' ακούσω μια αξιόλογη,εμπνευσμένη φρασεολογία,αλλά δεν. Λίγο μουσική ρε γαμώτο...λίγο!

Το πέμπτο κοντσέρτο τού Παγκανίνι είναι από τα πιο όμορφα και περιεκτικά πράγματα που έχω ακούσει ποτέ.Δεν το βρήκα πουθενά στο νετ,αφού το πιο "φίρμα",ας πούμε,είναι το πρώτο και φυσικά τα καπρίτσια. (Μάς έχει φάει η δεξιοτεχνία) ;D τέλος πάντων.... Αν ακούσετε την εκτέλεση με σολίστ τον Ιβάν Κέρκοφ,θα καταλάβετε.Το δεύτερο μέρος ειδικά είναι το κάτι άλλο...απίθανο...πολύ ευαίσθητο!! Υπάρχει βέβαια και παιγμένο από τον Ντανιέλ Ακάρντο αλλά δεν μού αρέσει ούτε το παίξιμό του και,πολύ περισσότερο,η συγκεκριμένη ενορχήστρωση. Το ανεβάζω να το ακούσετε.Είναι το δεύτερο μέρος που λέγαμε και το μοναδικό,από τα τρία που χωρούσε.

Πρέπει να είναι κάτι παρόμοιο(ή ίδιο) μ' αυτό που χρησιμοποιείται στίς flamenco,οπότε μην ανησυχείς,ούτε το βερνίκι θα σού χαλάσει ούτε τίποτα. :)

Με πρόλαβες αλλά δεν διευκρίνησες. ;D Ε λοιπόν θά'θελα....τι ήχος είν' αυτός Θεέ μου!

Ο καλός ο δάσκαλος πρέπει να έχει μεταδοτικότητα και να έχει το "χάρισμα" να δει πώς αντιλαμβάνεται ο μαθητής.Άλλοι έχουν καλό αυτί,άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα οπτικά(παρτιτούρες,θέσεις)κλπ. Αν λοιπόν ο δάσκαλος είναι εύπλαστος και καταλάβει πώς να διδάξει τον καθένα,είναι για μένα ο καλύτερος.Αν έχει έναν τρόπο για όλους,απλά βγάζει χρήματα. Και κακά τα ψέμματα...ή παππάς παππάς ή ζευγάς ζευγάς.Όλα μαζί δεν γίνονται.Αν δηλαδή είσαι ψηλά σε τεχνικό επίπεδο και πρέπει να μελετάς το λιγώτερο 6 ώρες τη μέρα,πού να βρείς χρόνο και κυρίως διάθεση για μαθήματα.

Χωρίς να βάζω το χέρι μου στη φωτιά..(ένεκα που έχω 3-4 χρόνια να ασχοληθώ) Το ένσημο το πληρώνει ο εργοδότης.Όταν κόβεις μια απόδειξη,το ΙΚΑ θα εισπράξει απ' αυτόν κι όχι από σένα.Αν κόβεις ΑΠΥ για χ παραστάσεις το μήνα,πρέπει να υπάρχει θεωρημένο συμβόλαιο-μεταξύ εσού και τού εργοδότη-που να αναφέρει τίς λεπτομέρειες.(Ημερομηνία πρόσληψης,διάρκεια,ημερομίσθιο κλπ.) Αν δηλαδή πας και παίξεις κάπου για μια μέρα,δεν χρειάζονται συμβόλαια παρά μόνο η απόδειξη που κόβεις και φυσικά ο εργοδότης οφείλει να σού βάλει ένσημο. Αυτό τώρα που λες για κάθε μήνα ή τρίμηνο,μάλλον αναφέρεσαι στην απόδοση τού ΦΠΑ και όχι σε κάτι σχετικό με το ΙΚΑ. Λοιπόν..μέχρι τότε(αυτά τα 3-4 χρονάκια που είπαμε πριν)ΔΕΝ αποδίδαμε ΦΠΑ όπως οι υπόλοιποι ελεύθεροι επαγγελματίες.Δεν ξέρω αν αυτό έχει αλλάξει τώρα. Ελπίζω να μην είπα πολλές ανακρίβειες,σίγουρα κάποια παιδιά από δω θα ξέρουν καλύτερα.Το καλυτερώτερο πάντως είναι η άποψη τού λογιστή! ;D

Ούτε κι εγώ είμαι τής άποψης ότι πρέπει να κάθεσαι να παίζεις Χιώτη,Page,Malmsteen και τέτοια πράγματα.Είναι στάδια που τα περνάμε όλοι. Πιστεύω ότι αν δεν αντιγράψουμε,δεν θα μπορέσουμε να δημιουργήσουμε. Το κομμάτι το άκουσες στο περίπου και το έπαιξες στο περίπου.Αυτή είναι η δική μου ένσταση.Αν εσένα σε ικανοποιεί,δεν τίθεται θέμα. Όσο για το διασκεδαστικό τού θέματος,θα συμφωνήσω μεν αλλά είμαι τής άποψης ότι προηγείται το "σπάσιμο νεύρων από τη συνεχή εξάσκηση." :D

Που σημαίνει ότι το pickin' σε μια μαλακή χορδή είναι πολύ πιο εύκολο απ' ό,τι σε δύο και μάλιστα σκληρότερες,όπως αυτές τού μπουζουκιού.Σε μένα τουλάχιστον έτσι συμβαίνει. Στην ακουστική,στην ηλεκτρική και την κλασσική μού είναι πολύ πιο εύκολο να παίξω αυτό το σόλο,απ' όσο στο μπουζούκι.Και αυτό,διότι το μπουζούκι θέλει "κοπάνημα" ενώ στην κιθάρα το δεξί χέρι παίζει σαφώς ελαφρύτερα,πράγμα που σημαίνει λιγώτερη προσπάθεια. Όσο για το distortion,πιστεύω κι εγώ πως πιο πολύ καλύπτει τα λάθη,παρά τα αναδεικνύει.Μιάς και έπαιζες μπουζούκι,δοκίμασε να παίξεις το σόλο μ' αυτό να δούμε τι θα βγει. Και,οπως πολύ σωστά παρατήρησε ένας φίλος παραπάνω,έχει μεγάλη σημασία και η τονικότητα.Όταν το μήκος τής χορδής μικραίνει,δυσκολεύει το πράγμα...έτσι δεν είναι; Θεωρώ δηλαδή πως,στο Λα ματζόρε-που είναι γραμμένο το κομμάτι-υπάρχει πιο πολύ ζόρι από το Ρε(αν θυμάμαι καλά)που το έπαιξες εσύ. Προσπάθησε επίσης να το παίξεις ακριβώς όπως είναι γραμμένο και όχι με ηθελημένα ή άθελα λάθη.Μόλις το κάνεις αυτό,τότε άλλαξέ του την ανάσταση,διασκεύασέ το...αυτοσχεδίασε. Μερικές μόνο λάθος νότες σ' ένα κλασσικό πια σόλο όπως αυτό,δείχνουν τεμπελιά...ωχαδερφισμό κι όχι αγάπη γι' αυτό που κάνεις. Δεν σε κατηγορώ,έχω περάσει από κει,συνεχίζω ενίοτε να περνάω και το γνωρίζω(όπως πιστεύω κι οι περισσότεροι από δω μέσα). Νά'σαι καλά και συνέχισε την προσπάθεια!!! :)

Ε όχι δα!! :o :o

Προς το παρόν τα κανάλια σού φτάνουν και περισσεύουν.4 TRS και 4 stereo μια χαρά φαίνεται.Αν αργότερα θελήσεις κι άλλα όμως ξανασκέψου το λίγο. Έχω την 1642 VLZ Pro όπου εκτός από την πολύ καλή ποιότητα ήχου,σού δίνει και 8 direct outs+8 sub outs που την κάνει ιδανική για χρήση studio. Αν σε παίρνει οικονομικά,αγόρασε κάτι τέτοιο.Κοστίζει τα διπλά και βάλε βέβαια(κάπου 800 νομίζω) απ' αυτή που ενδιαφέρεσαι,αλλά θα σε γλυτώσει από πολλούς μπελάδες στο μέλλον. Όταν πρωτοβγήκε στην αγορά,κόστιζε 1,500€.Τα έδωσα και δεν το μετάνοιωσα!Καλή τύχη. :)