Αυτό κι αν ισχύει στο μέταλ παρεμπιπτόντως, ένα μεγάλο ποσοστό μπαντών/κιθαριστών των 80'ς έμαθαν μουσική/τα μουσικά όργανα τους μέσα απ την πορεία και εξέλιξη του συγκροτήματος, του είδους που έπαιζαν και έφτασαν απ την καθημερινή τριβή να γίνουν αξιοπρεπείς κιθαρίστες. Μονοδιάστατοι μεν, κανένα δεν ένοιαζε γιατί μόνο το μέταλ υπηρετούσαν δε...
Θέλω κι εγώ με τη σειρά μου να καταλήξω/συμφωνήσω ότι δεν παίζει ρόλο η αρτιότητα στην τεχνική αλλά οι φρέσκιες ιδέες, η αυθεντικότητα και το feeling ανάλογα το είδος μουσικής που υπηρετεί ο καθένας. Δλδ ποιος άραγε ενδιαφέρεται τόσο πολύ αν ήταν παικταράδες στις αρχές οι metallica, slayer ακόμα κι οι scorpions που ο rudolf schencker είναι απλά ένας καλός κιθαρίστας εφόσον αυτά που πρόσφεραν στο hard rock/metal ήταν πρωτοποριακά και αντικειμενικά υπέροχα σε όσους γουστάρουν το είδος. Άμα στρωθείς και μελετήσεις δε θα καταφέρεις να παίξεις χωρίς τεχνικά λάθη και feeling black sabbath π.χ. ;; Αναιρεί το γεγονός ότι υπήρξαν το σπουδαιότερο γκρουπ που πήγε τη ροκ/μεταλ μουσική σε άλλα επίπεδα παίζοντας πράγματα που ελάχιστοι είχαν φανταστεί ότι μπορούν να πετύχουν με την ηλεκτρική κιθάρα;
Μιλάω στα στενά όρια ενός φάσματος της μουσικής βέβαια, αλλά you get the point. Η μουσική είναι σαν το ποδόσφαιρο, Γίνεται έντονα δημοφιλής επειδή είναι προσιτή σε πάρα πολλά άτομα, όπως π.χ. θες μια μπάλα και 3 φιλαράκια και είσαι κομπλε για να είσαι προσωπικά χαρούμενος (δε γίνεται στο μπασκετ που θες γηπεδάκι) έτσι και το ροκ θα είναι πιο δημοφιλές απ τη τζαζ γιατί πιάνεις μια κιθάρα, ντραμς και ένα πιάνο και περνάς τέλεια με την παρέα σου (δεν έχει καμία σχέση αυτό με την αν θα γουστάρουν κι οι υπόλοιποι βέβαια, αλλά ελπίζω να έγινα κατανοητός στο που θέλω να εστιάσω)