gkourmoul1

Συνήθως, οι μάστορες δεν ξέρουν τις ανάγκες στα ύψη, και σου παραδίδουν μία κιθάρα που δεν σε βολεύει 100%. Είναι καλό να τη ρυθμίζεις μόνος, ώστε να την φέρεις 100% στα μέτρα σου. Με τις αλλαγές καιρού, κάμποσες φορές τον χρόνο, θα αναγκάζεσαι να ξαναρυθμιζεις τη βέργα. Έχε το υπόψη σου. Το αction ρυθμίζει το ύψος των χορδων, περίπου, από το 12ο ταστο και μετά. Το relief (από το truss rod) ρυθμίζει ύψος χορδών μέχρι το 12ο ταστο. Φρόντισε να έχουν οι χορδές την ίδια αίσθηση παντού. Δηλαδή, εάν άνετα κάνεις bend στο 14ο, ενώ στο 4ο ζοριζεσαι να γραπώσεις χορδή, τότε πρέπει να σηκώσεις λίγο το μανίκι. Θα σου κάνει τη ζωή ευκολοτερη, και τις χορδές μαλακοτερες.

To χαμήλωμα είναι οι δύο βίδες στη γέφυρα πολύ απλό. Πάντα να μετράς κουρδισμενος. Το intonation εξυπηρετεί στο να έχεις ίδιο τόνο με ανοικτές χορδές, και στο 12ο ταστο. Διότι εάν δεν έχεις σωστό intonation και πιάσεις ένα μπαρέ ακορντο πχ στο 10ο ταστο, θα ακούγεσαι ξεκουρδιστος, τη στιγμή που σε ανοικτό ακορντο θα είσαι κουρδισμενος. Μια μια θα ρυθμίζεις τις χορδές, από τη βιδουλα στα βαγονακια. Θα είναι η τελευταία σου δουλεια αυτή, μετά από βέργα και action. Να μην την πας, φυσικά, εκτός και εάν χρειάζεται κάποια ταστοδουλεια ή κάτι άλλο δύσκολο.

Μόλις μέτρησα τη δικιά μου. Με relief πολύ χαμηλό, έχω action 1,9 στην e, και 2,1 στην Ε (15ο ταστο). Τα ύψη των μαγνητών είναι στον neck 3,5 στην Ε και 4 στην e, ενώ στον bridge είναι 3,6 στην Ε και 4,2 στην e. Μετρω από τη χορδή μέχρι τη μαύρη βάση του μαγνήτη, με πατημένο το τελευταίο ταστο. Επισης, έχω σηκωσει τους πόλους (αν θυμάμαι σωστά) μια στροφή στη B, και δύο στροφές στις G, D. Μιλάω και για τις τέσσερις βίδες κάτω από κάθε χορδή. Δοκίμασε με αυτά για αρχή...

Πρώτα θα βεβαιωθεί ότι το relief είναι σωστό. Η βεργα δλδ. Με πατημένο 1ο και τελευταίο ταστο, βεβαιώνεσαι ότι υπάρχει ένα ελάχιστο κενό (κάνα χιλιοστό max) στο 9ο ταστο, μεταξύ χορδής και ταστου. Μετά πας και χαμηλώνεις τη γέφυρα για να κατέβεις προς τα 2mm, και ίσως λίγο πιο χαμηλά. Μετά κάνεις intonation και καθάρισες...

Δεν είδα την παρένθεση. Σόρρυ για την παρέμβαση!

Ισχύει κατά το ήμισυ αυτό. Έχει, επίσης, να κάνει με τη δυνατότητα που σου δίδει (το action) να μπορείς να γραπώσεις τη χορδή και να κάνεις bend. Τέλος, έχει να κάνει και με την απόσταση που θα πρέπει να διανύσουν οι χορδές μέχρι να φτάσουν στο ταστο, κατά το πάτημα. Κάποιους δεν τους βολεύει να είναι μακριά οι χορδές, διότι γίνονται πιο αργοί. Χρειάζεται ισορροπία μεταξύ δυνατότητας bending, αλλά και να μην ξενίζει η απόσταση.

Στο 15ο ταστο παίξε λιγο κάτω από 2mm. Δες που σε βολεύει. Οι μαγνήτες είναι μια εντελώς διαφορετική ιστορια, καθώς εκτός της ρύθμισης τους καθ' ύψος, μπορείς να ρυθμίσεις και έναν έναν του πόλους. Η διαφορά στο ήχο είναι μεγαλη με σωστή ρυθμιση. Ο κανόνας λέει, γενικότερα, ότι τους ρυθμίζεις με το αυτί, και τους αφήνεις εκεί που σε ικανοποιεί ο ήχος. Εάν θες μπορώ να σου προτείνω κάποιες αποστάσεις, μια και έχω την ίδια κιθάρα.

Καλορίζικα τα εργαλεία. Περιμένουμε κλιπακι και φωτογραφίες!

Ενημερωτικά, σου ρίχνω μια δεκαετία. Ξεκίνησα να παίζω ηλεκτρική σε μεγαλύτερη ηλικία απ' ότι είσαι τώρα, έχω κάνω αρκετά λάιβ με άλλους δύο τρελούς, και τελευταία 5ετια μάζεψα πάρα πολλές εμπειρίες. Τώρα δεν έχω μπάντα, και μου έχει στοιχίσει, αλλά παίζω κάθε μέρα κιθάρα διοτι βλέπω μέλλον και βλέπω φως. Δεν το βλέπω μάταιο. Και μόνο η ευχαρίστηση που μου δίδει να γρατζουνω χορδές φτάνει. Και εάν εγώ μπόρεσα να τα κάνω αυτά σε ένα κωλοχωρι στην άκρη της Ελλάδας, σκέψου τι θα μπορούσες να κάνεις εσύ εκεί πάνω, αρκεί να το θελήσεις. Λεφτά δεν θα βγάλεις, είναι σιγουρο. Πιο πολλά θα δίδεις... Αλλά αυτό δεν σε σταματάει από το να πραγματοποιήσεις τα όνειρα σου. Βρες κάνα δυο φιλαράκια ή άγνωστους, και πήγαινε παιξε μαζί τους.

@kospas12345 Εάν δεν έχεις αγοράσει ήδη, τσεκαρε αυτή... https://smart.noiz.gr/details.php?id=512766

Είναι και πολλές σειρές που στο πρώτο επεισόδιο τα δίδουν όλα, με τον υπόλοιπο κύκλο να σέρνεται. Αλλά όντως έχει πολλές σειρές που οι κύκλοι συνεχίζουν, με το σενάριο/παραγωγή να παραμένουν προσεγμένα. Δυστυχώς, είναι μειοψηφία.

Συμφωνώ, η ακρόαση δεν θεωρείται ολοκληρωμένη. Βέβαια, δεν έχω φτάσει στο σημείο να τη βρίσκω με το "λαλαλα", ακόμα τουλάχιστον . Οι λέξεις που εκφέρουν οι τραγουδιστές είναι σημαντικές για μένα, όχι για το νόημα τους (σε καμία περίπτωση), αλλά ως ένα μέρος του κομματιού. Σαν μια φράση κιθάρας, που δεν θα ήθελες να ακούσεις άλλη στη θέση της. Δεν είναι επιλογή μου να μην με ενδιαφέρει ο στίχος. Δεν είναι κάτι που θα μπορούσα να κάνω, αλλά το αποφεύγω. Ή το ΄χει, ή δεν το 'χει κάποιος να ακούει τους στίχους σε ένα κομμάτι. Δεν σηκώνει εκπαίδευση, όπως το να καταλαβαίνεις την αρμονία. Απλά δεν συγκεντρώνομαι να ακούσω τι λεει ο στίχος, διότι δεν θα ακούσω τη μουσική. Και ακαπέλα να μου τραγουδήσει κάποιος κάτι, θα ακούω τις λέξεις, αλλά μόλις τελειώσει το τετράστιχο, δεν θα ξέρω για τι μιλούσε. Τη μελωδία και ερμηνεία, όμως, θα τη θυμάμαι για καιρό (εάν είναι καλή).

Μα δεν είπε κανείς ότι δεν έχει ενδιαφέρον η σωστή τεχνική στο βιμπρατο...

Της μαθαίνει σωστό βιμπρατο. Το κόλπο είναι στον καρπό

Προφανώς, υπάρχουν διάφορες κατηγορίες ακροατών, οι οποίοι επεξεργάζονται/αντιδρούν διαφορετικά στα μουσικά ερεθίσματα. Και εγώ φουλ Χιώτη έπαιζα, τυχαίο?

Ίσως και να μην έχω εκφράσει σωστά την σκέψη μου. Δεν το είχα και πότε αναλύσει/φιλοσοφήσει έως τώρα. Τα κομμάτια που μου αρεσουν, μου αρέσουν διότι η μουσική τους μου ξυπνά συναισθήματα. Ο ήχος τους, οι αλλαγές αρμονίας, η φωνή του τραγουδιστη, οι νότες του σόλο κλπ, είναι στοιχεία που ο οργανισμός μου αντιδρά. Ανάλογα τη φάση που βρίσκομαι, θέλω και την ανάλογη μουσική υπόκρουση. Το μη "σοβαρός" ακροατής πάει στο γεγονός ότι δεν ξέρω τι λέει, ποιος το λέει, τι αλλά καλά έχει πει, πόσα διαζύγια έχει πάρει κλπ. Δεν υπήρξα ποτέ ψαγμενος ακροατης.

Μέχρι και σήμερα, δεν υπήρξα ποτέ σοβαρός ακροατής μουσικής. Επέλεγα και επιλέγω μουσική βάσει του mood που μου προκαλεί. Δεν ακούω/διαβάζω στίχο για κανένα κομμάτι. Δεν ξέρω καν για τι πράγμα μιλάει, ακόμα και τα ελληνικά. Μπορεί να τύχει να πρέπει να τα τραγουδήσω, αλλά δεν ξέρω για τι πράγμα μιλάνε. Δεν με ενδιαφέρει, και ποτέ δε με ενδιέφερε. Η μουσική, η ενορχήστρωση, η φωνή, το γενικότερο mood είναι που μου "μιλάνε". Αυτό μόνο ακούω και το κάνω όταν είμαι στο αμάξι ώστε να "φτιαχτώ" μέχρι να φτάσω στον προορισμό μου. Όταν έχω νεύρα θα βάλω μεταλ. Όταν θέλω να χαλαρώσω θα βάλω gilmour ή camel. Οταν μυρίζει καλοκαίρι θα βάλω reggae. Όταν θέλω να προβληματιστώ θα βάλω depeche mode. Όταν έχω όρεξη θα βάλω Gary Moore, κοκ. Δεν έχω εμβαθύνει σε κανένα είδος μουσικής. Ακόμα και συγκροτήματα ή καλλιτέχνες που μου αρέσουν, θα ακούσω επιλεγμένα κομμάτια και, πιο σπάνια, άλμπουμ ολόκληρα. Τελευταία 30 χρόνια αναμασάω τα ίδια και τα ίδια, με ελάχιστες προσθήκες. Είναι κάτι που μου το "έχω παράπονο", καθώς υπάρχουν τόσα πολλά ωραία είδη μουσικής, αλλά εάν δε νιώθω ανάγκη για κάτι, γιατί να πιεστώ. Εν ολίγοις, τι μου αρέσει να ακούω? Μπορώ να ακούσω τα πάντα εφόσον το mood μου είναι συγχρονισμένο με το mood της μουσικής που θα ακούσω. Δεν συμβαίνει συχνά, γι' αυτό και έχω το στικάκι στο αμάξι, ώστε να μην χρειάζεται να ψάχνομαι... Κάτι ανάλογο συμβαίνει και όταν παίζω μουσική. Ανάλογα το mood, έρχεται και το παίξιμο, ο ήχος και οι νότες.

Ο Πορτοκάλογλου παίζει πρωτίστως tele. Τις gretcsh τις έχει για δευτερες...

Και εννοείται ότι με την gretcsh δεν θα έχεις σκοτεινό και μπουκωμενο ήχο, αλλά φωνεινο, διαυγη, γλυκό και με μπόλικη λεπτομέρεια. Και ακούγεται και πολύ ωραία ακουστικά (σε σχεση με άλλες), καθώς το σώμα είναι chambered.

Στο pc δεν μου εμφανίζεται καθόλου το θέμα με τα digital profiles, ενώ στο κινητό κανονικά...

Και άλλοι ακόμα δεν είχαμε δει το φως του ήλιου....

Μακάρι να μπορούσες να δοκιμάσεις την ΗΗ τελεκαστερ που σου προτείνει ο superfunk. Είναι εξαιρετική η 5230t. Έχω την 5222 και την αναβάθμισα με τους μαγνήτες που φορά η 5230Τ. Πρόκειται για την ίδια κιθάρα, με double cut, χωρίς bigsby, και με broadtrons αντί filtertrons. https://www.noiz.gr/community/forums/topic/59703-gretcsh-g5222-electromatic-in-depth-review/

Schecter pt

Εμενα μου αρέσει αυτη...

Και μόνο η σκέψη αυτή φτάνει, δεν φταίει το κινητό σου...