gkourmoul1

Τι διαφορα εχει απο τα αλλα δυο?

Δημήτρη, έκανες κάποιο γραπτό πλάνο στο τι θα πεις, τα είχες μες το μυαλό σου, και τα ανέπτυξες βήμα βήμα κατά την εγγραφή του βίντεο? Συμφωνώ ότι πρέπει να είναι λίγο πιο γρήγορο και περιεκτικό.

Περιμένουμε και τα επόμενα. Θα μπορούσες, επίσης, να κάνεις μικρά tutorials περιγράφοντας πως ΕΣΥ κάνεις συγκεκριμένες εργασίες στο cubase. Θα έχουν ακόμη μεγαλύτερη απήχηση.

Εξαιρετική δουλειά, τόσο στο κομμάτι, όσο και στην περιγραφή του πως το έφτιαξες.

28 minutes ago, NorhymeNoReason said:

Παιδιά, είχα δυσκολο μηνα. Φυγαμε απο Χανιά αναπάντεχα, μετακομισα στις Κυκλαδες στο πατρικό μου και μετα απο ενα μηνα ακουμπισα τα χερια μου στο πιανο. 

Καθε εμποδιο για καλο. 

Καλη αρχη!

Ακουσα το νικητηριο soundtrack. Οντως εχει ολα αυτα τα στοιχεια Τσακωνα και nintento. 

Η μουσικη προσφερει κατι που δεν το διδει (πληρως) η εικονα, δηλαδη το να κατευθυνει την διαθεση/συναισθηματα του θεατη, εκει που ο σκηνοθετης επιθυμει. Βλεποντας μονο το βιντεο του trailer, δεν ειναι ξεκαθαρο εαν προκειται για κωμωδια ή δραμα. Ειναι κατι που θα το καθορισει στο μεγαλυτερο βαθμο η μουσικη επενδυση, μαζι με τις ατακες των ηθοποιων.

Αρα, εκτιμω πως η επιλογη αυτη ειχε να κανει με το ολο context που ειχε στο νου ο σκηνοθετης και δημιουργος. Θα θεωρει οτι οι πληροφοριες που διδει η συγκεκριμενη μουσικη επενδυση ταιριαζουν με και συμπληρωνουν το παζλ. 

Δεν εξηγειται αλλιως η (καλοδουλεμενη αλλα "ελαφρια") επιλογη αυτη.

Εξαιρετικο περιεχομενο στο βιντεο.

Part 2?

12 hours ago, otto## said:

 

 

Νομίζω ότι κάνεις όντως λάθος. Αυτό που πιστεύω ότι συμβαίνει με τους υπερκιθαρίστες ειναι εντυπωσιάζεσαι οταν τους πρωτοακουσεις τοσο πολύ και επειδή παίζουν παπάδες με τα χρόνια φτάνει να σε κουράζει λίγο η τόση υπερκιθαροσύνη. Το ίδιο σχόλιο έχω διαβάσει πολλάκις για Σατριανι, Βαι, Τζονσον, Γκιλμπερτ, Μαλμστιν, Πετρουτσι κλπ που ειναι οι κατεξοχήν αντιπρόσωποι τις κιθαριστικής μουσικής τα τελευταία 30 χρόνια. Παίζουν τα ίδια και τα ίδια κλπ. Δηλαδή ο ΒΒ King τι έπαιζε? Τα ίδια και τα ίδια, που ήταν και πολύ περιορισμένα. Μη παρεξηγηθώ, εγώ τον ΒΒ τον έχω εικόνισμα, και αυτόν και τον Αλμπερτ Κινγκ και πολλούς αλλους. Αλλά μη τρελαθούμε τωρα ότι ο μποναμάσα παίζει τα ίδια και τα ίδια, που είναι σα να ακους μουσική βιβλιοθήκη. 

 

Να πείς ότι πάσχει στη φωνή, οκ. Ειναι γεγονός ότι δεν εχει ωραία φωνή. Συνοδεύει ουσιαστικά. 

Να πεις ότι τα τραγούδια του δε μπορούν να συγκριθούν με τα καταπληκτικά ορίτζιναλ blues, οκ. Πως να γραφτούν ξανα τα του BB;

 

Γούστα ειναι αυτά. Το έχω ξαναβάλει 2-3 φορές αλλα θα το ξαναποστάρω. Μιλάμε για την πεμπτουσία του σύγχρονου μπλουζ.

 

Γουστα ειναι. Για μενα παιζει ολο τα ιδια και τα ιδια. Δεν ειναι απροβλεπτος, δεν με εκπλησει. Ξερω τι να περιμενω και το βαριεμαι αυτο. Επισης, βαριεμαι διοτι και συνθετικα δεν με εξιταρει. Ισως φταιει που ειναι μπλουζ. Ειναι πολυ συγκρατημενος για τα γουστα μου. Πολυ τυποποιημενος και οχι τοσο original.

Οι αλλοι κιθαριστες που ανεφερες, οι μισοι τουλαχιστον (και ο petrucci μεσα) με καθηλωνουν. Δεν ειναι μονο το πως το παιζουν, αλλα και το τι παιζουν. Δεν βαριεμαι να βλεπω κιθαριστες που εχουν μεγαλη ποικιλια σε φρασεις, που ειναι μελωδικοι, απροβλεπτοι, ξεπερνουν μονιμα ή κινουνται στα ορια τους κλπ. Πολλα απο αυτα δεν τα βλεπω στον μασσα. Βλεπω εναν συνθετη, showman, επαγγελματια, βιρτουοζο, αλλα δεν μου φτανουν αυτα για να μου αρεσει. Ειναι θεμα γουστου. Στο ιδιο στυλ βλεπω τον gary moore και κρεμομαι απο καθε του νοτα. 

Πραγματικά, εξαιρετικός παίχτης και σε αυτό το κομμάτι τα δίδει όλα.

Όταν τον πρωτοάκουσα είχα εντυπωσιαστεί από το παίξιμο του. Τον έψαξα λίγο και άκουσα 3-4 άλμπουμ. Αυτό που παρατήρησα ήταν ότι δεν είχε τίποτα παραπάνω να δώσει παιχτικά. Τα ίδια και τα ίδια σε΄ολα του τα κομμάτια, στα αυτιά μου. Δεν κατάφερα να τον ακούσω παραπάνω διότι απλά τον βαρέθηκα. Δεν έχει την ποικιλία δημιουργικότητα, στο παίξιμό του, που θα ήθελα.

Ίσως κάνω και λάθος, βέβαια.

Introduction: είναι η εισαγωγή του κομματιού που μας δίνει συνήθως το ύφος, την διάθεση αλλά και την τονικότητα, που θα ακολουθήσει το κομμάτι.

Verse: είναι το κουπλέ, ο βασικός κορμός του τραγουδιού. Συνήθως στις απλές μουσικές φόρμες το κουπλέ έχει τα ίδια μελωδικά και αρμονικά στοιχεία με διαφορετικούς στίχους σε κάθε επανάληψή του.

Refrain: συνήθως ακολουθεί το verse και είναι από τα σημαντικότερα μέρη ενός τραγουδιού. Έχει τα ίδια μουσικά στοιχεία αλλά και του ίδιους στίχους σε κάθε του επανάληψη και πρέπει ο arranger να δώσει τον καλύτερο του εαυτό σε αυτό το σημείο ώστε να μείνει στα αυτιά του ακροατή.

Chorus: πολλές φορές καταχρηστικά λέμε και το ρεφραίν έτσι. Στη μουσική Jazz χρησιμοποιείται για τα μέρη που αποτελούν το βασικό θέμα του τραγουδιού.

Pre-chorus: στις πιο σύνθετες φόρμες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα εισαγωγικό ρεφραίν.

Bridge: γέφυρα. Είναι ένα σημείο του τραγουδιού που ενώνει το verse με το chorus και συνήθως είναι ένα ολοκληρωμένο μουσικό μέρος, όπου πολλές φορές έχει έναν ενωτικό χαρακτήρα και ο στίχος του.

Interlude: ιντερλούδιο (διάλειμμα). Μοιάζει με την γέφυρα, αλλά εδώ έχουμε ένα μικρό μέρος, συνήθως ορχηστρικό, που μπορεί να μοιάζει ή να είναι ένα μέρος της εισαγωγής.

Solo/instrument: αυτοσχεδιαστικό μέρος και συνήθως προσδιορίζουμε στον αυτοσχεδιαστή σε ποιά μέρη του τραγουδιού θα παίξει.

Coda/outro: ένα μέρος διαφορετικό από τα υπόλοιπα που παίζουμε για να ολοκληρώσουμε το τραγούδι μας.

Middle eight: είναι ένας μουσικό όρος που θα το συναντήσετε στην αμερικάνικη ποπ σκηνή. Είναι οκτώ μέτρα στην μέση ενός κομματιού με διαφορετική αρμονία και μπαίνει σε κάποιες φόρμες για να σπάσει την μονοτονία των επαναλήψεων μεταξύ verse/chorus. Μπορεί να έχει και σολιστικό χαρακτήρα και βέβαια μοιάζει με το bridge.

Ad lib: με τον όρο αυτό δίνουμε στον εκτελεστή ¨ένα ανοιχτό τέλος¨ να τελειώσει το κομμάτι όταν αυτός νιώσει ότι πρέπει.

Tag: είναι μία επαναλαμβανόμενη ιδέα πού έχουμε πάρει συνήθως από ένα σημείο του κομματιού. Την χρησιμοποιούμε στο outro, για να ολοκληρώσουμε το τραγούδι μας, καθυστερώντας σκόπιμα το τελείωμα του.

Hook: ένας όρος που υιοθετήθηκε από το 1960 και μετά στην Pop music και σημαίνει το πιο επιτυχημένο σημείο του κομματιού, που ο ακροατής δεν μπορεί να ξεχάσει ποτέ. Μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε μέρος του τραγουδιού, η εισαγωγή, η γέφυρα, το ρεφραίν κτλ. Είναι το πιο χαρακτηριστικό του μέρος και αυτό που θα κάνει ουσιαστικά το τραγούδι μας διαχρονικό.

Πηγη: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&id=4513

10 minutes ago, dimsonic said:

και κάποιοι άλλοι μετράνε τα ποστ μου

 

Μονο σε αυτο το θρεντ εχεις τοσα, οσα εχω συνολικα ολη τη βδομαδα...

Μερακλής!

Πολύ ωραίο!

Just now, fusiongtr said:

 

Μα έχει δύο μέτρα πόδια η ρουφιάνα .... και ένα κωλ.... άλλο πράγμα.

Μια εικονα, χιλιες νοτες δε λενε...? 

Δεν ειναι το επιπεδο ολων των μουσικων το ιδιο. Και το δικο σου επιπεδο, και η αντιληψη, δεν ειναι στο μεσο, αρα ισως ειναι λογικο αυτο που λες.

2 minutes ago, fusiongtr said:

 

 

Ε λοιπόν φαντάζομαι μια ταινιάρα που δεν θέλω να ανοίξω τα μάτια μου ....

 

Καποιες φορες οντως ειναι καλυτερο να μην ανοιγουμε ματια διοτι ισως ανακαλυψουμε το ποσο μας περιοριζουν τη φαντασια.

1 minute ago, dimsonic said:

Σήμερα μόνο άκουσα 5-6 άλλες συμμετοχές, μόνο και μόνο για να δώ αν οι άλλοι δώσανε βάρος στα σημεία που θεώρησα εγώ κρίσιμα ή τα προσπέρασαν.

Και τι ειδες? Στα ιδια σημεια δωσατε βαρος?

Just now, Nikos Aravanis said:

Πήρε όρκο σιωπής και μη άποψης

 

Ποτε παλι εγινε αυτο? 3ωρος ορκος με αναστολη??

2 minutes ago, Nestoras said:

Το ότι είμαι δεν σημαίνει ότι έχω άποψη στο μουσικό τους ντύσιμο.

Ααα ειναι απλο. Κλεινεις τα ματια, ακους τη μουσικη και προσπαθεις να φανταστεις τι σοι εργο ειναι. Μετα ανοιγεις ματια και βλεπεις το trailer και ....αποκτας αποψη.

6 minutes ago, Nestoras said:

Ως μη έχων άποψη, σιωπώ.

Δεν εισαι ταινιοφιλος??

Πολυ καλη δουλεια! Πολυ προσεγμενο. Φεβερη εμπειρια να προσπαθεις να μεταφερεις/μετατρεψεις ενα σκηνικο απο το ματι στο αυτι.

Βεβαια, δεν μου πολυταιριαζε το ολο υφος. Η μουσικη θα εντυνε ανετα το τρέιλερ μιας επικης, δραματικης σειρας εποχης, οχι κατι τοσο μοντερνο και φουτουριστικο.

17 minutes ago, cigaret13 said:

..και ο Vagelis και ο Demis Roussos και μην μιλήσω για τον Yanni....

Αυτοι ειναι μικροι ακομα. Εχουνε μελλον...

Φανταστικ' και εξαιρετικ'!!

Και λιγο τρελο...

2 hours ago, Nikos Aravanis said:

Μιας και δεν έχω όρεξη να παίξω,τουλάχιστον να ακούσω λίγη θεωρία και ας είναι βασικά πράγματα

 

Γιατί ντεν έχεις όρεξη να παίξεις? Σε έχει στριμώξει κανείς αξούριστος τζαζίστας?? 

Το παρακολούθησα με ενδιαφέρον, διότι σε ανάλογα βίντεο πάντα ακούω κάτι καινούργιο.

Είπε πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Εάν θα τα τηρούσα όλα αυτά θα ήμουν πολύ καλύτερος κιθαρίστας. Όλοι, εάν τα τηρούσαν, θα ήτανε καλύτεροι κιθαρίστες. Πρόκειται για γενικές συμβουλές που πρέπει ισχύουν για όλους. Δεν περιέχει κάτι το εξειδικευμένο, πέραν των γενικών, αυτών, γνώσεων.

Αυτό εννοώ όταν λέω ότι είναι για αρχάριους, δηλαδή για όσους ξεκινάνε τώρα να παίζουν. Δεν θα δώσει κάτι καινούργιο σε κάποιον ο οποίος ασχολείται λίγο καιρο παραπάνω από έναν που μόλις ξεκίνησε.

Το ανάποδο συνέβη σε ένα βίντεο του Ιωάννη Αναστασάκη που είδα πριν κάνα μήνα. Παρακολουθώ τα πιο πολλά βίντεο που ανεβάζει. Γενικές γνώσεις για όσους τις χρειάζονται, από τα λίγα που έχω δει. Στο συγκεκριμένο βίντεο μιλούσε για υβριδικό παίξιμο πένα μαζί με δάκτυλα, που το χρησιμοποιούμε, υπέρ κατά κλπ. Για τις επόμενες ημέρες έπαιζα με αυτό το στυλ για να το συνηθίσω. Πλέον τα μισα μου αρπίσματα είναι με αυτόν τον τρόπο. 

Αυτό το βίντεο το βρήκα άκρως ενδιαφέρον καθώς με βάζει να σκεφτώ και να εξελιχθώ. Και τέτοια βιντεάκια, όποτε πέσουν στην βλέψη μου, πάντα τα προσέχω. Πάντα κάτι έχω να κερδίσω.

Ειναι χρησιμες συμβουλες για αρχαριους.

Πολυ επικοινωνιακος ο τυπος.

Απιστευτος

Το απολαυσα μεχρι το τελευταιο δευτερολεπτο.