gkourmoul1

Μου θυμισε τον δικο μας διασκεδαστη Τονι Σφηνο, τηρουμενων των αναλογιων. Εχει το δικο του κοινο. 

Εκπληκτικος ειναι, σιγουρα. Υπερπληρες πακετο. 

Ο τυπος τα εχει ολα αυτα και ακομη παραπανω, ειμαι σιγουρος. Ειναι διασκεδαστης-φαινομενο. Απλα, χρησιμοποιει λιγα απο τα "υλικα" του στη συνταγη και το αποτελεσμα, κατ' εμα, ειναι φτηνο.

Στοχευει σε ενα κοινο με πολυ συγκεκριμενη αισθητικη. Πολυ "αμερικανια"...

Δεν ξερω εαν πρεπει να γελασω ή να κλαψω...

Στο πρωτο τραγουδά. Στο δευτερο θα βγαζει το μπουρνουζι.

WoW. Μου αρεσει πολυ. Στην ουσια, ειναι ενα micro terror σε μεγεθος πεταλιου, με fx loop και αλλα ωραια. 199usd στο sweetwater εχει. Στo παρακατω demo (απο 3.40 και επειτα) ακουγεται φανταστικα και παρα πολυ responsive στο παιξιμο. Θα το χτυπησω μολις εμφανιστει Ευρωπη....

Ωραιο βιντεο

Και λιγα λες. Φωναρα!

Το φαλτσετο, ή "ψευτικη φωνη", δεν ειναι κατι το κακο. Ειναι μια απαραιτητη τεχνικη, και πολλες φορες εντυπωσιακη, οπως ολες τις υπολοιπες. Οσοι την χρησιμοποιουν, εχουν επιπλεον ηχους και μεγαλυτερη δυνατοτητα δυναμικων με τη φωνη τους. Σαν να παιζεις με το tone της κιθαρας ενα πραμα.

Γενικοτερα, τη συνανταμε στις ψηλες νοτες που ζοριζομαστε να τραγουδησουμε, οπου η τοποθετηση της φωνης φευγει απο τη μασκα του προσωπου και "χανεται" στο εσωτερικο του κεφαλιου, γι' αυτο και εχει λιγοτερη ενταση.

Εφοσον ο ενισχυτης ΔΕΝ εχει τον ηχο που επιθυμει ο παιχτης, τοτε ενα καλο overdrive ειναι απαραιτητο.

Εφοσον ο ενισχυτης εχει τον ηχο που επιθυμει ο παιχτης, ενα καλο delay ειναι το αμεσως πιο σημαντικο και επιδραστικο στον ηχο.

Εχω πολλα πεταλια. Ολα ειναι αναλωσιμα εκτος απο το βασικο μου delay, και περα απο 2-3 overdrives που μου φερνουν τον ηχο στα ισα. Ολα τα αλλα δεν τα χρειαζομαι. Αυτο, ομως, που θα εδινα πρωτο πρωτο και χωρις να το πολυσκεφτω, ειναι το looper pedal. Δε λεω, εχει τη χρησιμοτητα του, κανει ολα αυτα που αναφερονται στο βιντεο, αλλα για τον μεσο κιθαριστα δεν προκειται για πεταλι "πρωτης γραμμης". Ουτε καν δευτερης γραμμης. Μια πολυτελεια ειναι που σου διδει τη δυνατοτητα να γινεις δημιουργικος και να κανεις λιγο παιχνιδι παραπανω.

6 hours ago, rgxinap said:

Ελάχιστα σολο shred-άδων αγγίζουν τις χορδές του κόσμου, και όταν το κάνουν, ε τότε αυτο είναι μεγάλη επιτυχία.

Εχω την εντυπωση οτι οι πιο πλουσιοι και επιτυχημενοι κιθαριστες ειναι ταυτοχρονα και οι πιο "αργοι", καθως η ταχυτητα μπορει να φερνει δοξα, αλλα η μελωδια φερνει το χρημα...

Ο γκιλαν ειναι γνωστος για τις ψηλες νοτες του. Ακουστε τις (εξωπραγματικες) χαμηλες του προς το 57.30-58.00 στο no one cane on brazos or something like that. Υποκλινομαι στις τεραστιες ικανοτητες του.

Ο κιθαριστας μου αρεσει πολυ σα παιξιμο. Ανετος, δεν παιζει παραπανω απο οσα πρεπει (στο λιγο που τον ακουσα) και με ηχαρα.

Angry blues. Δεν το 'χω ξανακουσει, αλλα ετσι που εισαι στην τσιτα, παιζει να ευφηβρες την κατηγορια αυτη...

Εισ' ωραιος!

38 minutes ago, Jazzjoker said:

Χωρίς να θέλω να κάνω τον έξυπνο ή τον σπουδαίο, θα τολμήσω να πω ότι το παραπάνω εγχείρημα μπορεί να μοιάζει εντυπωσιακό αλλά στην ουσία δεν είναι και τόσο τρομερό. Δηλαδή είναι μια σχετικά κοινή άσκηση ή εργασία σε τάξεις προχωρημένης αρμονίας σε μοντέρνα ωδεία προκειμένου να μάθει κανείς να αποδεσμεύεται από τις "ετοιματζίδικες" κλίμακες και να μάθει να σκέφτεται out of the box.

 

Βέβαια ο τρόπος που αποφασίζουν τις νότες τις κλίμακας, έχει την πλάκα του.

Συμφωνω. Εντυπωσιακος ο τροπος επιλογης των κλιμακων. Ωραιο το αποτελεσμα και επαγγελματικο το βιντεο. Αλλα μου διδεται η εντυπωση οτι αυτο που κανουν ειναι κατι το συνηθισμενο για καποιον μουσικο ειτε εκπαιδευμενο πανω σε αυτο, ειτε απλα να εχει αυτι, ανοικτο μυαλο και πεντε γνωσεις πανω σε αυτοσχεδιασμο.

4 minutes ago, dimsonic said:

 7#9

Υπεραστικος κωδικος ειναι?? 

Καλη η παρεα, αλλα καποια πραγματα πρεπει να τα κανουμε (οσοι μπορουμε) μονοι μας.

Φανταστικο παιξιμο και συνολικο αποτελεσμα!

Τρεις ερωτησεις:

1. Με τι κιθαρα επαιζες και ειχε ηχο σαν ουτι?

2. Σε τι χωρο επαιξες και που?

3. Δεν σε στραβωνε το προβολακι μπροστα σου?

Και εγω μεγαλος φαν των jazz 3.

Τις αγοραζω 12αδες απο ebay (γυρω στα 7-8 ευρω). Σε ασπρο για τις rosewood και σε μαυρο για τις maple κιθαρες μου.

Μου αρεσουν διοτι:

1. Το μεγεθος ειναι ιδανικο. Τοσο μεγαλο ωστε να εχω καθαρες πενιες και τοσο μικρο ωστε να επιτρεπει χρηση δακτυλου.

2. Το υλικο ειναι φανταστικο. Φαγωνεται πολυ αργα. Επισης, οσο ιδρωνω, τοσο κολλαει στα δακτυλα μου. Πολυ μελετημενο.

3. Ιδανικο σχημα για τον ηχο που θελω. Η μυτερη μυτη ειναι ακρως επιθυμητη.

Φωνητικα μεσα....

Για να κοψω την πλακα, ο μοναδικος που πιθανον να εχει την απαιτουμενη υφη παιζει να ειναι αυτος.

11 minutes ago, fusiongtr said:

Αυτό με το pen δεν το κατάλαβα.

Με τετοιο στυλο παιζει

Ο Bohnam παιζει?

Δεν ακουω τζαζ, αλλα αυτο που ακουσα μου αρεσε πολυ. Πολυ καλη η διασκευη.

Μπραβο σας!

6 hours ago, dimsonic said:

άμα είσαι ροκ παίζεις και με ένα πόδι αμα λάχει...

Αμα εισαι Πολυ ροκ, παιζεις και με τα ποδια αμα λαχει...

Εδω μια διαφορετικη, ερασιτεχνικη, εκτελεση με τρεις κλασικες κιθαρες, κανονακι και φλαουτο. (Στα φωνητικα και στην κιθαρα ειμαι εγω)

Πολυ καλος ο παιχτης. Και πολυ καλοι και οι ηχοι.

Με το να ακουω και τις δυο εναλλαξ, θα μου αρεσε ενας ηχος καπου στη μεση, δλδ λιγο πιο bright και με λιγο εξτρα γκαζι για τη στρατ, και λιγο λιγοτερο γκαζι και για την gem. Με διαφορετικες ρυθμισεις, θεωρω, οτι θα μου αρεσαν και οι δυο πολυ περισσοτερο.  

Ισοπαλια νομιζω.