John Tzinieris

Κομμάτια του Σοπέν υπάρχουν από πολύ εύκολα μέχρι υπερβολικά δύσκολα. Don't worry (για Σατί σε βλέπω στα αρχικά στάδια ). Τα άσχημα όταν μαθαίνεις μόνος σου πιάνο είναι: - Θα κάνεις διάφορα μικρά λάθη - ακόμη και εάν προσπαθείς να εφαρμόσεις 100% αυτά που θα διαβάζεις. - Τα λάθη αυτά δεν θα τα ξέρεις και δεν θα τα καταλαβαίνεις εσύ, άρα θα είναι δύσκολο να τα "ξεμάθεις" κάποτε.. - Κλασικά τέτοια σημεία: στάση σώματος/χεριών, δακτυλισμοί, "μετάφραση" σημείων παρτιτούρας, τρόπος μελέτης κλπ. - Διαβάζοντας ένα βιβλίο θα υπάρχουν πάντα πολλά μικρά σημεία που δεν θα αποσαφηνιστούν ποτέ. - Κάποια στιγμή θα φτάσεις ένα σημείο που δεν θα ξέρεις ποια κατεύθυνση του ρεπερτορίου θα πρέπει να ακολουθήσεις.. - Κάποια στιγμή θα φτάσεις ένα σημείο που η πρόοδος θα είναι πολύ δύσκολη γιατί χρειάζεται μεγάλη εξατομίκευση στη διδασκαλία (αυτό χρειάζεται δάσκαλο). - Ένα άλλο δύσκολο σημείο είναι ότι τα διάφορα κομμάτια θα πρέπει γενικά να τα μάθεις με κάποια σειρά η οποία θα υπακούει σε κάποιες λογικές - μόνος σου είναι δύσκολο να το εφαρμόσεις αυτό.. (η σειρά αυτή είναι λίγο-πολύ στυλιζαρισμένη μόνον όταν κάποιος ξεκινά να παίζει σε μικρή ηλικία). - Συν το ότι είναι δύσκολο να ξέρεις πόση πρόοδο κάνεις επειδή δεν έχεις κάποιον να σε ελέγχει.. - Συν το ότι όταν παίζεις μόνος σου μερικές φορές δεν θα έχεις κίνητρο και θα μένεις πίσω στην προσπάθεια.. - Βέβαια, για να διορθώσεις τα παραπάνω θα πρέπει να βρεις το δάσκαλο που σου ταιριάζει.. Σπάνια έχω δει να μένει κάποιος με ένα δάσκαλο από την αρχή μέχρι το τέλος.. - Υπάρχει και μια "μεσοβέζικη" λύση: κάνεις μαθήματα αλλά σε αρκετά αραιά χρονικά διαστήματα.. (π.χ. 1 δίωρο το μήνα). Έτσι θα αποφύγεις κάποια λάθη που θα βλέπει και θα διορθώνει ο δάσκαλος, αλλά θα έχεις και ένα μέρος της ελευθερίας που θέλεις.. - Τώρα, πώς θα μάθεις εύκολα και γρήγορα να διαβάζεις νότες.. και μάλιστα σε 2 πεντάγραμμα.. χμ.. Αυτό είναι κάτι που μπορείς να μάθεις μόνος σου μέχρι ενός σημείου αλλά θέλει αρκετή υπομονή στην αρχή..

noiz kalanta.mp3 6 MB · 17 downloads George Gershwin, εσύ είσαι; Καλές Γιορτές και σε σένα!

Μεγάλη Εμπειρία από Doepfer LMK2+ (προσοχή! το παλιό μοντέλο με το παλιό keybed) = πολύ-πολύ καλό, παίζεις ακόμη και κλασική μουσική άνετα, αλλά σε αρκετά διαφορετική κατηγορία τιμής. Είναι σα να έχεις κόψει το μπροστινό μέρος του πιάνου Πολύ βαρύ βέβαια. Για το "νέο" keybed των LMK2 και 4 έχει γραφτεί ότι είναι κάπως θορυβώδες.. θέλει λίγο ψάξιμο αυτό αν σκέφτεται κάποιος αγορά.. Πάντως η αίσθηση είναι πολύ καλή.. Υπάρχει και μεγάλη αντοχή στο χρόνο (πάνε χρόνια..) Σημείωση: μιλάω πάντα για 88 βαρυκεντρισμένο. Έχω πάθει κι εγώ αυτό που λέει ο dimsonic: σκεφτόμουνα να πάρω κάτι φθηνότερο σε 4-5 οκτάβες για περιστασιακή χρήση, αλλά αρκετά πιθανόν να μην μου αρέσουν τα πλήκτρα..

Η πρώτη κιθάρα ακούγεται πιο λαμπερή - έχει διαφορά αισθητή (αν είναι όλα τα άλλα ίδια). Μάλλον τελικά το συμπέρασμα είναι ότι παίζουν μεγάλο ρόλο οι χορδές, ε;

I got the point.. Κ.λ.κατάσταση.

Και κάτι άλλο: λόγω καραντίνας όλες οι γειτονιές είναι πολύ ήσυχες, άρα οι ίδιοι θόρυβοι ακούγονται πολύ δυνατότεροι απ'όσο ακουγόντουσαν με τους δρόμους γεμάτους οχήματα, κόσμο να περνάει, λεωφορεία, ανθρώπους που δουλεύουν κλπ.κλπ. Έχει μεγάλη διαφορά. Πάντως η ντραμς πρέπει λογικά να ακούγεται ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΑ για πολυκατοικία, οπότε θέλει να εξαντλήσεις τα περιθώρια συνεννόησης. Αυτός που γκρινιάζει δεν κάνει τίποτα απολύτως που να ενοχλεί κάποιον άλλον; Συνήθως κάτι δίνεις κάτι παίρνεις σε αυτές τις περιπτώσεις.. Θέλει διπλωματία..

Συμφωνώ για τα πλήκτρα του SY77, το οποίο ξέρω καλά. Έχει πολύ μεγάλη δυναμική απόκριση: από πολύ απαλά μέχρι πολύ δυνατά, το velocity αντιστοιχεί σε τιμές από το 1 μέχρι το 127 με γραμμικό τρόπο, το οποίο είναι ιδανικό για synthesizer αλλά ίσως όχι και για πιανιστικό παίξιμο. Επίσης, έχει και μεγάλη αντοχή στο χρόνο. Τα πλήκτρα του MOFX σχετικά καλά, συμφωνώ.

Χρόνια Πολλά στους Νίκους κι από μένα!

Ακριβώς το ίδιο έπαθα κι εγώ με ένα παρόμοιο. Πρώτα σταμάτησαν οι κασέτες και μετά από χρόνια το ράδιο. Το έχει η συσκευή φαίνεται..

Η μόνη λύση στα παραπάνω φαίνεται ότι είναι να υπάρχει το αρχικό παραστατικό αγοράς και μετά να φτιάχνονται συνέχεια χαρτιά μεταβίβασης με υπογραφές και από τους δύο.. Έτσι σε περίπτωση κλοπής κάτι δεν θα πηγαίνει καλά.. ** Δεν είναι πρακτικό βέβαια κάτι τέτοιο και φυσικά δεν το κάνει κανένας.. ** Επίσης, αν κάποιος φτιάξει χαρτιά για συναλλαγή με κάποιον άλλον εν αγνοία του θα είναι πλαστογραφία..

Ευχαριστώ πολύ! Υπάρχουν και αρκετά καινούργια αλλά είναι έτοιμα στο περίπου.. Μέχρι να τα τελειώσω όπως πρέπει, ξεκινάω κάτι άλλο και τελικά μένουν πίσω.. Έχεις δίκιο, αλλά το κείμενο είναι αντιγραφή από το soundcloud. Θέλω να γράψω πιο πλήρη περιγραφή κάποια στιγμή (να έχει και κάποια τεχνικά μέσα - ιστορία του πώς γράφτηκε κλπ.), αλλά μένει τελικά κι αυτό πίσω.. Ευχαριστώ για την παρατήρηση!

Η παραγωγή θυμίζει έντονα Φοίβο (Τασσόπουλο) πάντως..

Μ'αρέσει που θεωρώ ότι έχω και πολλά CD στο σπίτι μου.. Ούτε καν πλησιάζουν τα 1.000 όλα μαζί.. Μην πω τα 500.. Όχι, αυτή τη φορά δεν θα ρωτήσω κανέναν πώς χωράνε μέσα στο σπίτι του!..

Όχι, όχι, καμία σχέση..

Μήπως είναι πιο βολικό η λίστα με τα τελευταία θέματα να είναι στην αρχική σελίδα και να μην χρειάζεται να πατήσεις πρώτα σε κάποιο thread για να τη δεις. Όπως ήταν μέχρι χτες δηλαδή με τα 4 τελευταία θέματα που ήταν στα αριστερά της σελίδας..

@LK @dimsonic

@LK: παρωχημένο δεν το λες ακριβώς το CD, πρακτικό δεν είναι πάντως από τη στιγμή που υπάρχουν όλες αυτές οι ευκολίες στον υπολογιστή.. @dimsonic: πού βρίσκετε χώρο για όλα αυτά! Εγώ τα VCR-CD-DVD-και-δεν-συμμαζεύεται-Players τα έχω όλα μαζί στην άκρη και πάλι με ενοχλεί κάπως ο χώρος που πιάνουνε.. Λυπάμαι βέβαια τα λεφτά που είχα δώσει και δεν τα αγγίζω..

C'mon. Με τίποτα! Εκτός αν το κασετόφωνο είναι σούπερ-αστέρι και το CD από το φθηνό ράφι των Jumbo!

Είχα γράψει - αρκετές φορές πάνω στα ίδια σημεία της κασέτας! - ποπ τραγούδια από τον Κλικ FM και είχα φτιάξει κάτι σαν προγραμματάκι. Το είχα κάνει με 2-3 κασέτες normal (δεκαετία '90). Τις είχα λιώσει στο παίξιμο αυτές τις κασέτες γιατί μου άρεσαν πολύ τα συγκεκριμένα τραγούδια! Ακουγόντουσαν σαν CD; Σίγουρα όχι, αλλά τί πειράζει;

Συμφωνώ πάντως με τα περί διαδικασίας: - Το διαδίκτυο το απόλαυσα περισσότερο στη ζωή μου όταν είχα PSTN και πήγαινε με KB/sec. Τώρα που πηγαίνει 100 φορές πιο γρήγορα το έχω βαρεθεί.. - Τα παιχνίδια στον Η/Υ που μου άρεσαν περισσότερο είναι εδώ και 15 χρόνια τεχνολογικά ξεπερασμένα. Ξεκίνησα με Oric Atmos τη δεκαετία 80. - Τις πιο απολαυστικές ακροάσεις μουσικής τις έχω κάνει από Sony Walkman. Τα CD που έχω αγοράσει δεν τα έχω ακούσει και πάρα πολύ (χρόνος υπήρχε). ... και πάει λέγοντας ... ΥΓ Η ακρίβεια της κυματομορφής που χρειάζεται έχει κάποια χαλαρή σχέση με το είδος της μουσικής.. Αυτό είναι και λίγο υποκειμενικό βέβαια.. Ηλεκτρονική ποπ άκουγα από κασέτα και γούσταρα. Κλασική από κασέτα - όταν ξέρεις τον ήχο του CD - πολύ δυσκολότερα..