Waterfall-K

Δεν χρειάζεται υδρόψυξη, οι τυπικές έτοιμες λύσεις υδρόψυξης δεν προσφέρουν σχεδόν τίποτα παραπάνω πλέον από τα αντίστοιχα κλασικά coolers. Πιο πολύ για το look θα την πάρει, αν την πάρει, σημαντική διαφορά δεν θα δει σε γενικές γραμμές, αν δει κάποια. Μεγάλη διαφορά θα δει αν πάει σε custom υδρόψυξη, αλλά εκεί πάμε αλλού και δεν συντρέχει και κανένας λόγος να γίνει. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ψύκτρα που έρχεται με τον επεξεργαστή θα πρέπει να αλλάξει. Άντε χώσε πάνω ένα cooler της Noctua και είσαι άρχοντας.

Κάνε υπομονή 5-6 χρονάκια, και όλο και κάποιος θα πετάξει ένα στον γνωστό κάδο της γειτονιάς σου...

Τι να το κάνει? Έχει ήδη καμιά...25ρια laptops.

Το '21 που έφτιαξα το pc του έβαλα και optical drive, που το χρησιμοποιώ σπάνια βέβαια, μια και το έβαλα μόνο και μόνο για να περνάω κάποια CD όταν δεν τα βρίσκω για κατέβασμα. Και λόγω του drive έψαξα αρκετά για να βρω κουτί που να έχει θέση γι αυτό, η πλειονότητα των κουτιών πλέον δεν διαθέτει τέτοια θέση. Το θέμα λύνεται βέβαια με κάποιο εξωτερικό drive, αλλά το προτιμώ ενσωματωμένο.

Το δικό μου το έχω από τον Δεκέμβριο του 2012, ένα Thermaltake. Αξιόπιστο του κερατά. Στις αρχές του 2021 που έφτιαξα το τελευταίο pc το τροφοδοτικό αυτό πέρασε και στο νέο σύστημα και φυσικά ακόμα δουλεύει άψογα. Όποτε αγοραστεί νέο τροφοδοτικό πιθανότατα θα είναι πάλι της Thermaltake. Τώρα για το θεμα του νέου pc, μπορούμε να μιλάμε για μέρες. Κι εγώ δεν θα αγόραζα κάτι έτοιμο φτιαγμένο από κάποιο κατάστημα, πάντα φτιάχνω τα pc μου αγοράζοντας ο ίδιοςο τα parts. Ο 5600G είναι πολύ καλός επεξεργαστής και σε πολύ καλή τιμή. Αν σου κάνει βέβαια ή θες κατι πιο δυνατό δεν ξέρω. Επίσης δεν θα έφτιαχνα/αγόραζα ποτέ pc χωρίς ξεχωριστή κάρτα γραφικών. Αυτά. Άντε πάρε ένα Mac τώρα και κλείδωσε το θέμα ως "Solved". (ακούγονται απ'το βάθος έντονες φωνές και βρισιές τύπου "τι λε ρε Καραγκιόζηηηηη", "ουυυυυυυ, ουυυυυυυ", "οοοοοξω ρεεεεεεεεε!")

Καλό είναι να υπάρχει ένα αρχείο σε κάποια φυσική μορφή, κυρίως αν έχεις σπανια πράγματα που δεν βρίσκονται πουθενα για κατέβασμα. Προσωπικά έχω άλμπουμς σε CD που δεν υπάρχουν πουθενα σε κανένα απολύτως μέσο, φυσικό ή ψηφιακό, οπότε προσέχουμε το όποιο φυσικό μας αρχείο. Και απ'την άλλη είναι ωραίο να βλέπει κανείς μεγάλες δισκοθήκες σε ένα χώρο. Να ψάχνει να βρει κάτι σ'αυτές είναι το πρόβλημα.

Σπίτι αυτή τη στιγμή πρέπει να υπάρχουν κάποιες χιλιάδες CD, υπολογίζοντας τα δικά μου και του αδερφού μου που μένει στον κάτω όροφο και ο οποίος είναι επαγγελματίας DJ από τα μέσα των '80s. Και ΄βινύλια υπάρχουν αλλά σαφώς πολύ λιγότερα, μια και έχουν πουληθεί τα περισσότερα. Εγώ δεν έχω ούτε ένα βινύλιο πλέον, το τελευταίο πρέπει να πουλήθηκε στις αρχές των '90s αν θυμάμαι καλά. Μακριά κι αγαπημένοι. Τώρα πλέον όταν θέλω να περάσω κάποιο άλμπουμ στο pc και το έχω ήδη σε CD, το κατεβάζω, δεν μπαίνω καν στον κόπο να κάτσω να ψαξω να το βρω στη δισκοθήκη γιατί θα μου πάρει ώρα, δεν θυμάμαι πλέον που είναι τι. Μόνο όταν δεν βρίσκω κάτι πουθενα για κατέβασμα το περνάω από το CD μου, κι αυτό συνήθως μου παίρνει καποιο χρόνο για να το βρω. Τι ζόρι τραβάγαμε ρε φίλε με τα...hardware. Η αμεσότητα του pc δεν συγκρίνεται, η εύρεση και προσπέλαση σε tracks πολλών διαφορετικών άλμπουμς σε χρόνο μηδέν είναι αναντικατάστατη.

CD αγοράζω σπάνια πλέον και σε ειδικές περιπτώσεις, εδώ και αρκετά χρόνια συλλέγω άλμπουμς μόνο σε ψηφιακή μορφή.

Landmark άλμπουμ για την ηλεκτρονική μουσική γενικότερα και για το sampling ειδικότερα. To είχα πάρει αρχικά σε κασέτα γιατί σταμάτησα να αγοράζω βινύλια, τα οποία μισούσα πάντα, και αργότερα το πήρα και σε CD.

To Zoolook το είχα κι εγώ σε κασέτα, ίσως υπάρχει ακόμα σε κάποιο συρτάρι. Εγκληματία!

Καμιά εικόνα διάλυσης, ο Jarre έπαιξε live στο στούντιο το Oxygene με σχεδόν όλα τα vintage μηχανήματα που είχε χρησιμοποιήσει στην original ηχογράφηση. Απ'το Wiki: «Jarre, with the assistance of Francis Rimbert, Claude Samard, and Dominique Perrier, performed the entire album live in a studio in Lint, Belgium, without tape or hard disk playback, for a DVD titled Live in Your Living Room. Said Jarre: "Sometimes there are two or three layers of the same sound, each with different phasing and processing. For example, there are several Eminent String Machines that make up one of the main Oxygène string sounds. Having four of us meant I had to multiply the number of instruments, and finding the equipment was quite a headache, especially as I tried, as much as I could, to avoid using instruments produced after Oxygène. There are one or two exceptions but 95 percent of the instruments are of that time. For me it was really important for the radicalism of the process." The performance includes three additional transition pieces between the main movements. It was shot in 3D as well, and in addition to a standard DVD, an anaglyph 3D DVD, including viewing glasses, was released.»

Κορυφαίο, το είχα αγοράσει με το που είχε βγει. Αυτό βέβαια είναι ένα re-creation του έργου με τα ίδια synths που το είχε γράψει. Παίζει απίστευτο vintage και σπάνιο υλικό στο δωμάτιο.

Τα κομμάτια έτσι που τα έχει ηχογραφήσει και remixάρει δεν παίζονται live, όχι τουλάχιστον από τρεις μουσικούς. Κάποτε κουβάλαγε περισσότερους μουσικούς στα lives του, αλλά και πάλι υπήρχαν προηχογραφημένα μέρη, οι συνθέσεις του περιέχουν αμέτρητα overdubs με ήχους και ηχητικά εφέ, είναι αδύνατον να παιχτούν όλα αυτά live, εκτός κι αν προσλάβει καμιά 50ριά μουσικούς με τα αντίστοιχα όργανα. πράγμα αδύνατο. Όταν μιλάμε για προηχογραφημένα μέρη εννοούμε και κάθε είδους sequencing. Πέφτει αρκετό playback λοιπόν στα lives του κι αυτό αναγκαστικά λόγω της φύσης των συνθέσεων, και κρατάει κάποια βασικά σημεία που παίζονται live από τους εκάστοτε μουσικούς που χρησιμοποιεί. Κανένα πρόβλημα αν με ρωτάς, πρόβλημα έχω με κάποιους άλλους "ξύπνιους" που βγαίνουν 100% playback κι αυτό όχι για λόγους που έγραψα παραπάνω αλλά απλά γιατί ξύνουν τα μέζεα τους για χρόνια και κάνουν αραιά και που κάποιες live αρπαχτές, και "που να καθόμαστε τώρα να κάνουμε πρόβες", "και ποιος θα το καταλάβει?" κλπ. Ο Jarre ποτέ δεν ήταν βιρτουόζος, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, γι αυτό τα όποια solos τα άφηνε στα lives σε άλλους. Ο τρόπος που παίζει live είναι εντελώς διαφορετικός από τον τρόπο που έπαιζαν live οι, πχ, Tangerine Dream, που σε κάθε live τους το μεγαλύτερο μέρος ήταν τζαμάρισμα (γι αυτό και τα περισσότερα lives τους περιέχουν ως επί το πλείστον νέα μουσική) ή ο Παπαθανασίου, που στην περίπτωση του -και στις σπάνιες περιπτώσεις που έδινε συναυλίες- ήταν one man show και live. Τον Jarre εγώ θα τον έβλεπα κι ας ήταν και εντελώς playback, μια και τα light/laser/video shows του είναι πάντα one-of-a-kind και προσαρμοσμένα στον περιβάλλοντα χώρο του κάθε live, και αποτελούν μία μοναδική εμπειρία από μόνα τους.

Τις δύο τελευταίες φορές που είδα τον συγκεκριμένο "μπράβο" από κοντά, ήταν όταν ήρθε να με δει σε ένα live μου, ενώ τη δεύτερη πίναμε ποτά σε ένα full moon πάρτυ δίπλα στη θάλασσα... Κορυφαίο κομμάτι από μια Κορυφαία μπάντα. Έχω τα άπαντα.

Και δεν πήρες ούτε ένα τηλ. ρε μπαγάσα. Έτσι κάνουν οι φίλοι? τς τς τς τς...

Τι ρε? Εγώ μόνο punk ακούω, όλη η αγορά το ξέρει.

Υπό όλες τις έννοιες έχω δίκιο. Πάντα έχω δίκιο. Τώρα, ναι. Αφού κάηκαν τα πάντα, ποια δασική έκταση? Να'ταν κι άλλη Τα λέω στην πεθερά για να τ'ακούει η νύφη.

Πολυεργαλείο, ναι...

Έγραψε πάλι ο γέροντας. Το καλύτερο αντίδοτο για το χθεσινό καφριλίκι που παρακολουθήσαμε. Συναυλιάρα! Όσοι την χάσατε, στο παρακάτω λινκ ολόκληρη.

Έχεις γεμίσει τον τόπο αυθαίρετα, και μετά όταν σου καίγονται στις πυρκαγιές βγαίνεις στα κανάλια και βρίζεις τις ανεμογεννήτριες. Αλλά αυτοί είστε...

Δια να μαθαίνουν οι νέοι και να θυμούνται οι παλαίουρες. Tonton Macoute - Don't Make Me Cry (1971) Dave Knowles - saxes, flute, vocals Paul French - keys, vibes, vocals Chris Gavin - bass Nigel Reveler - drums

What a boy....

Σε 30' αρχίζει.

Επιστροφή στην κανονικότητα.* Kaipa Da Capo - Nar Jag Var En Pojk (2016) Michael Stolt - lead vocals & Moog bass Roine Stolt - guitars & vocals Max Lorentz - Hammond B3, pipe organ, cembalo, Mellotron, Minimoog, Rhodes, percussion, vocals Tomas Eriksson - bass Ingemar Bergman - drums * Πχιότητα

Ρε τι τραβάνε οι καλλιτέχνες...(κι εμείς μαζί)