KostasP

Συμφωνώ, πέραν του σωστού setup που χωρίς αυτό δε πας πουθενά, υπάρχει η αίσθηση και η επαφή με το όργανο. Ευτυχισμένοι αυτοί που δε βρίσκουν διαφορά σε μια Squier και σε μία κιθάρα 2000€ ακριβότερη. Δε μιλάω για ήχο, είναι τελείως υποκειμενικό θέμα και με τόσα να τον επηρεάζουν (καλώδιο, ενισχυτής, μεγάφωνο, πετάλια) συνεχώς μεταβάλλεται. Μιλάω για την αίσθηση στο χέρι...στην αφή και επαφή με το όργανο. Μακάρι όσες προσιτές κιθάρες που δοκιμάσα να με είχαν τρελάνει αλλά δε συνέβει. Αυτές που με εντυπωσίασαν είναι σχεδόν όλες ακριβά (non vintage) όργανα. Καλές (για παράδειγμα) οι Classic Vibe που έχω δοκιμάσει, θα αγόραζα (λόγω ψιλό-προσιτής τιμής) αν δεν είχα ήδη κιθάρες, αλλά δεν ισχυρίζομαι ότι είναι οι καλύτερες κιθάρες που μπορώ να βρω, ακόμα και με τέλειο setup. Μετά από 30+ χρόνια ενασχόλησης θεωρώ σημαντικό το παίξιμο πολλών διαφορετικών οργάνων και να μη κολλάς σε ένα είδος, π.χ. μόνο σκάφος ή μόνο κιθάρες με locking tremolo. Πολλές δοκιμές και τόλμη, χρειάζεται να ζήσεις με το όργανο άρα και αγορά. Για μένα η διαφορετικότητα είναι όμορφη γι αυτό και είμαι υποστηρικτής των αρκετών διαφορετικών κιθαρών, το κάθε όργανο θα σου δώσει κάτι διαφορετικό. Ο καθένας μας ορίζει πόσες είναι οι λίγες, οι αρκετές και οι πολλές αλλά να είναι διαφορετικές, όχι ίδιου τύπου. Σημαντικός παράγοντας η ψυχολογία. Κιθάρα που με απογειώνει σήμερα μπορεί σε δέκα μέρες να σκέφτομαι γιατί την κρατάω, μου έχει συμβεί. Κάποιες μέρες, όπως και σε άλλους τομείς της ζωής, δε μου βγαίνει ούτε ο ήχος ούτε το παίξιμο. Γι' αυτό δε κρίνω ποτέ κάτι γρήγορα, χρειάζεται χρόνος με το κάθε όργανο. Τέλος, χρειάζεται διάβασμα πράγμα εύκολο τη σημερινή εποχή. Έμαθα πολλά από τότε που τόλμησα να "σχεδιάσω" τη 1η μου partcaster. Από τον ρόλο που παίζει το κάθε υλικό μέχρι προσωπικές προτιμήσεις όπως τα χαρακτηριστικά που προτιμάω στο μπράτσο.

To Rat δεν το θεωρώ το τυπικό distortion, είναι μια μίξη dist-fuzz. Σίγουρα δεν είναι fuzz αλλά έχει το δικό του ηχητικό αποτύπωμα. Αγόρασα τα Suhr Riot & Bogner Red όταν είχαν κυκλοφορήσει και δεν κράτησα κανένα, έχουν και τα δύο raw ηχόχρωμα, θα χαρακτήριζα το Red αρκετά amp like. Με τις πολλές επιλογές που δίνουν τα switches μπορείς να παραμετροποιήσεις πολύ τον ήχο, αν σε κάποιον αρέσει αυτός ο ήχος είναι ιδανικό πετάλι. Ένα πετάλι που έχω σχέση αγάπης-μίσους είναι το Xotic BB preamp. Δε θα ήταν πρώτη μου επιλογή για distortion αλλά έχει περισσότερο γκάζι από ένα τυπικό OD και παίζει πολύ καλά με το γκάζι από χαμηλά έως το μηδέν, έτσι το χρησιμοποιώ συνήθως. Το μόνο distortion που κράτησα είναι το 90's Marshall Shredmaster. Ακούγεται σαν πετάλι, δεν έχει τον ανοιχτό ήχο του Bogner Red αλλά είναι πιο "γλυκό" στο αυτί...λιγότερο διάφανο που για τόνους γκάζι δε με ενοχλεί. Σύνηθως όμως, αντί για distortion χρησιμοποιώ δύο overdrives, το ένα boostαρει το άλλο.

Sure...αρκεί να μη περιμένεις vintage correct κιθάρες από μένα. 1) Burl Mahogany top/Mahogany back - Goncalo Alves/Pau Ferro neck 2) Quilt Maple top/Limba back - Flame Maple/Macassar Ebony neck

2 Warmoth Telecaster: Solid body με Budz tele μονούς Thinline με TVJ Classic Plus & Lollar P90 Μια χαρά κιθάρα είναι η telecaster όπως και τα περισότερα κλασικά μοντέλα, ποτέ μου δε κατάλαβα γιατί να περιοριστώ αισθητικά & ηχητικά σε μία κιθάρα. Μακάρι να είχα χρήματα να είχα όλες τις κιθάρες που μου αρέσουν, από BC Rich Mockingbird σε Fender Jaguar και από Gretsch Falcon σε Jackson RR.

Γιατί τόση επιφυλακτικότητα για το reverb αλλά και για αγορές εκτός ΕΕ? Eίναι αρκετά χρόνια που αγόρασα μέσω reverb αλλά έχω θετική άποψη, όπως και για τις αγορές μέσω ebay η θετική ή αρνητική εμπειρία είναι θέμα πωλητή. Έχω κάνει λιγότερες αγορές σε σχέση με το ebay αλλά από το reverb αγόρασα την αγαπημένη μου κιθάρα (από Αμερική) που δεν την έβρισκα δεύτερο χέρι στην Ευρώπη. Ακόμα και μετά το τελωνείο συμφέρουσα ήταν η αγορά, αρκετά κάτω της Ευρωπαικής τιμής. Η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική και αρχίζει από τη τιμή, υπολογίζεις και αποφασίζεις αν είναι συμφέρουσα. Όσο πληρώνεις με Paypal είσαι εξασφαλισμένος.

Coolest guitar ever, ειδικά η 58αρα. Πολύ μπροστά σχεδιαστικά/αισθητικά απ' οτιδήποτε άλλο στην εποχή της. Ιδιαίτερος καθαρός γλυκός ήχος χωρίς τον όγκο της LP ή τον rude χαρακτήρα της SG. Όσοι την βλέπουν σαν μέταλ όργανο είναι ανιστόρητοι. PRS & Telecaster είναι δύο διαφορετικές χρήσιμες κιθάρες. Εκτός του οικονομικού δε βλέπω το λόγο να μην έχει κάποιος και τις δυο.

Άργισα να ασχοληθώ με delay και εφέ γενικότερα γιατί έπαιζα με πολύ γκάζι στα νιάτα μου, από όταν ελάττωσα γκάζια και επένδυσα σε πετάλια κόλλησα με το delay, έχω σχεδόν πάντα ένα στο on είτε για επαναλήψεις είτε για ambience. EXH Deluxe Memory Man (modded by Analogman): Μια κατηγορία από μόνο του, πετάλι απωθημένο που το βρήκα μετά από πολύ ψάξιμο. Μόνο για το coloration που δίνει το προενισχυτικό στάδιο αξίζει. Line 6 Echo Park: Το πρώτο μου delay. Aρκετά ευέλικτο και ιδανικό για να πάρεις μια ιδέα από delay, με τα modes που έχει κατάλαβα τις διαφορές analog-digital delay και κατέληξα ότι δεν έχω προτίμηση, αναλόγως τι χρειάζομαι τα θέλω και τα δύο. ΤC Electronic Alter Ego: Αν και το προσόν του είναι οι διαφορετικοί ήχοι το έχω σχεδόν κολλημένο στο 2290. Φαντάζομαι πόσο καλό είναι το real thing... Lovepedal Echophonic: H αποκάλυψη μιας και το πήρα από περιέργεια λόγω χαμηλής τιμής. Έχει αντίστοιχο (με το DMM) coloration από το προενισχυτικό του στάδιο, το χρησιμοποιώ σαν πάντα on να δίνει χροιά στον ήχο και ambience.

Διαφορετικό κύκλωμα & λάμπες (αριθμός + τύπος), κυρίως μικρότεροι μετασχηματιστές. Ωραίος ενισχυτής όπως και όλοι οι κλασικοί Marshall, απλά διαφορετικός.

ΟΚ γιατί χωρίς attenuator δε γίνεται να τον ανοίξεις. Ο 2061 δεν είναι plexi, για να πλησιάσεις θα πρέπει το πετάλι να κάνει τη δουλειά. Το ποιο πιστό που εγώ γνωρίζω είναι τo Speciale DD1959. Tα RevivalDrive της Origin είναι πετάλια με πάρα πολλούς ήχους αρκεί να έχεις όρεξη να ψάξεις όλες τις παραμέτρους που προσφέρουν. Όλα τους όμως είναι ακριβά πετάλια. Σε χαμηλότερη κατηγορία τιμής ο Carl Martin έχει plexi πετάλια όπως και άλλοι, από την Joyo μέχρι τον Wrampler. Aν θέλεις πιο ευέλικτο πετάλι προτείνω κάποιο με 3 band EQ, όχι απλό tone. Τέτοιο είναι το Pal 1959.

Έχεις τα volume ενισχυτή και πεταλιού στο τέρμα? Με ή χωρίς attenuator? Έχεις τα volume ενισχυτή και πεταλιού στο τέρμα? Με ή χωρίς attenuator?

Αν είναι σε καλή κατάστση, αν έχει τους original μετασχηματιστές, είναι export model (και 230V δηλαδή) και δεν έχει μετατροπές εγώ θα τα έδινα. Οι μετατροπές συνήθως δεν είναι πρόβλημα να αντιστραφούν αλλά θα ανεβάσουν το κόστος του service που έτσι κι αλλιώς θα κάνεις για ενισχυτή τέτοιας ηλικίας και ειδικά προερχομένου από μπουζούκια. Αν δεν είναι export model είτε θα πρέπει να αλλάξεις τον μετασχηματιστή είτε να αγοράσεις step up transformer (120V -> 230V). Ο Super Reverb είναι ο αγαπημένος μου Fender combo ακριβώς για τα 4 μεγάφωνα. Είναι δύσκολος στη μεταφορά αλλά ο ήχος ανταμείβει, τον προτιμώ από τους combo με 1x10, 1x12, 2x12. Η έξοδος του είναι 2ohm, σημαντικό αυτό αν σκέφτεσαι να τον κάνεις κεφάλι και να τον συνδέσεις σε άλλες καμπίνες.

Στον Νάκα δε μπορείς να κάνεις σοβαρή ακρόαση, παίρνεις μόνο μια ιδέα. Θα συμφωνήσω να κοιτάξεις για παλαιότερο Fender, εγώ αυτό έκανα και δεν το μετάνιωσα. Και φθηνότερα θα σου βγει και καλύτερος ηχητικά είναι (υποκειμενικό αυτό) και καλύτερη επένδυση. Εγώ πήρα και Blackface μετά τον Silverface γιατί όλοι έλεγαν πόσο ανώτεροι είναι οι Blackface. Μετά από τρία χρόνια συμβίωσης με τους δύο και αρκετά Α-Β τεστ έδωσα αυτόν που έπιανε περισσότερα και κράτησα αυτόν που είναι πιο ευέλικτος ηχητικά. Τα κανάλια του Bassman έχουν μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ τους από τα αντίστοιχα του Bandmaster και χρησιμοποιώ και τα δύο. '73 και '66 https://imgur.com/pI1jWog Στην ένταση παίζει ρόλο και η ευαισθησία του μεγαφώνου. Εγώ σε διαμέρισμα συνήθως παίζω στο 3 σε 4x12 με μεγάφωνα 100 dB ευαισθησία. Oύτε χαμηλά είναι ούτε δυνατά, εννοείται ότι δε παίζω ώρες κοινής ησυχίας.

Για τον δικό μου πήρα το Z-Matcher για να μη περιορίζομαι σε μία καμπίνα αλλά 10+ χρόνια πριν το δολάριο ήταν στα τάρταρα, μηχάνημα + ταχυδρομικά χαμηλότερα.

Συγχαρητήρια για τη κιθάρα, οι Gretsch είναι από τα απωθημένα μου. Δυστυχώς δεν έχω εμπειρία μαζί τους αλλά έχω τον TVJ Classic Plus σε Thinline Telecaster και είναι από τους αγαπημένους μου μαγνήτες. Μεγάλη έκπληξη μιας και δεν ήξερα τι να περιμένω, πολύ ευέλικτος ηχητικά, διαπρέπει σε καθαρό & βρώμικο ήχο. Τον συνιστώ πάντα και σε όλους και με έκανε περίεργο και για άλλους TVJ μαγνήτες, αν είχα τρίτη Tele θα έβαζα το τέλε σετ ενώ μου αρέσει πολύ απ' ότι έχω ακούσει και το Setzer set. Σε περίπτωση που δε γνωρίζεις, ο TVJ έχει συχνά b-stock μαγνήτες σε χαμηλότερες τιμές στο site του.

Θα συμφωνήσω. Γράψανε κομματάρες και περάσανε μεγάλοι παίκτες από τη μπάντα. Byron, Hensley, Kerslake, Box, Thain. Από τα ομορφότερα άλμπουμ της δεκαετίας για τη ροκ μουσική.

Συμφωνώ απόλυτα. Προσωπικά ότι δίνω είναι mint plus μιας και δε παίζω σε μπάντα εδώ και χρόνια και όλα χρησιμοποιούνται μόνο στο σπίτι από εμένα. Έχω βαρεθεί να ζητάω περισσότερα για να πάρω αυτά που θέλω, όταν η τιμή είναι λογική το παζάρι είναι περιττό, όταν δεν είναι απλά δεν ασχολούμαι. Στη σημερινή εποχή δεν υπάρχει αποκλειστικότητα, τα πάντα θα βρεθούν και κάπου αλλού.

Ωραία δουλειά. Περιμένω τους PRS haters να σε αναλάβουν...οι fans των βαρετών χιλιοφορεμένων dots.

Είναι όμως approved από τους vintage correct freaks. Like Leo intended to be...

Έχω ακούσει κάποιες early 90's Studio και μου άρεσαν αρκετά, είχαν όλες όμως έβενο στη ταστιέρα. Σκέψου το πριν τη βάλεις σε αγγελία αν έχεις συναισθηματικό δέσιμο γιατί μπορεί να το μετανιώσεις. Εγώ για τέτοια λεπτομέρεια δε θα έδινα κιθάρα που μου αρέσει. Επίσης σου προτείνω να δοκιμάσεις το συγκεκριμένο που χρησιμοποιώ και είμαι ικανοποιημένος. Δε λέει ότι σκουραίνει το ξύλο αλλά δε πιστεύω ότι και κάποιο άλλο το κάνει, τουλάχιστον όχι μόνιμα.

Όχι τον συγκεκριμένο, έχω αυτόν που υποθέτω ότι είναι παρόμοιος. Στον δικό μου με τέρμα το tone θέλω περισσότερα πρίμα είτε με διπλούς ή μονούς μαγνήτες, δεν το κατεβάζω ποτέ πιο κάτω γιατί γίνεται μουντός. Μικρό το κακό μιας και έχω αρκετά πετάλια, αν θέλω πρίμα δίνω από το EQ του πεταλιού. Ότι γκάζι (πετάλι) δοκίμασα ακούγεται καλά...ένταση έχει αρκετή...σε διαμέρισμα μέχρι τη μέση περίπου το volume. Σε 4x12 τον έχω και την οδηγεί μια χαρά. Στη κατηγορία παιχνίδι τον κατατάσω πάντως, καλό είναι να υπάρχει αλλά δε θα αντικαταστήσει σοβαρό ενισχυτή.

Χρειαζόταν μιας και τα άλλα δύο themes είναι λευκά και σχεδόν όμοια, τα λευκα sites τ' αποφεύγω αναγκαστικά γιατί μετά από μερικά λεπτά με ενοχλούν στο μάτι και το διάβασμα γίνεται κουραστικό.

Συνεργάτης skroutz λέγεται, δε νομίζω να τους συμπεριλαμβάνουν δωρεάν. Όσο περισσότεροι συνεργάτες τόσο καλύτερα για τον υποψήφιο αγοραστή να τα βρίσκει όλα μαζεμένα. Andertons και λοιποί Άγγλοι τελειώνουν 31/12.

Χρησιμοποίησα εισαγωγικά γιατί κιθαριστική διάλεκτος δεν υπάρχει, η έννοια της ρέπλικας όπως την εννοούν οι Αμερικάνοι & Άγγλοι είναι αυτό που περιέγραψα, τις φθηνές αντιγραφές τις λένε cheap copy, ή τώρα τελευταία και Chibson. Όταν λένε ρέπλικα εννοούν πιστό αντίγραφο (τα Ασιατικά συνήθως δεν είναι) και ακριβό, φαίνεται και στα links που έχω παραθέσει. Αν κάποιος χρησιμοποιήσει τον όρο ρέπλικα για φθηνό όργανο συνήθως θα προσθέσει fake ή cheap. Τον Gil Yaron εξαίρεση θα τον θεωρήσω μόνο ως προς την εθνικότητα, δεν ήταν ο μοναδικός που έβγαζε ρέπλικες. Αν την εποχή που ζήταγε δεκαχίλιαρα για ρέπλικες την ονομάζει προσωπική αναζήτηση δεν έχω να πω κάτι. Υπάρχουν αρκετοί που κάνουν αυτή τη δουλειά αλλά σκοπίμως μένουν στο παρασκήνιο. Επειδή οικονομικά δεν αντέχω να γίνω πελάτης τους δε συγκρατώ ονόματα αλλά τη τελευταία 20τία που συμμετέχω σε κιθαριστικά forums έχω δει αρκετούς. Ένας που θυμάμαι είναι ο Bartlett, ίσως και αυτός να έψαχνε τον εαυτό του όταν έφτιαχνε LP με Gibson logo. Max Barnett γνωστός ως Max Kris Derrig γνωστός λόγω Slash Daniels στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού Banker, licensed from Gibson τώρα, υποθέτω με το αζημίωτο Echopark, το ίδιο και αυτός Ανέφερα τους πιο γνωστούς, μια σύντομη αναζήτηση θα δείξει ότι κοστολογούν τις κατασκευές τους σε τιμές Custom Shop και άνω. Για περισσότερα ονόματα στα ειδικά forums όπως τα δύο για Les Paul. Λογική και κιθαρίστας είναι έννοιες αντίθετες. Το αναφέρω συχνά αλλά κάποιοι ενοχλούνται και σίγουρα δεν είναι όλοι οι κιθαρίστες το ίδιο. Από που ν' αρχίσω με αυτά που έχω δει όχι μία και δύο αλλά πολλές φορές. Από τα $200 για period correct pickup rings? Για τα χιλιάρικα που δίνονται για original PAFS? Για replica PAF sets σε λίγο χαμηλότερες τιμές? Για το Klon που έχει φτάσει να πωλείται και $3000? Για stratocaster μερικών δεκαετιών που πωλούνται δεκάδες χιλιάδες $/€ ή για LP του μισού και ενός εκατομμυρίου? Για το ότι αγοράζουν Gibson CS LP's και τη στέλνουν στους Historic Makeovers για period correct ολική ανακατασκευή??? Τρέλα ναι, λογική όχι δεν υπάρχει. Και όπως βλέπεις για να υπάρχουν όλοι αυτοί υπάρχει και ζήτηση. Για αυτούς που η τσέπη τους μπορεί να αντέξει αυτές τις τιμές. Στα 7 δις πληθυσμό του πλανήτη μερικές χιλιάδες φτάνουν για να έχουνε δουλειά οι παραπάνω.

Ρέπλικα έχει επικρατήσει στη κιθαριστική διάλεκτο να λέγεται το πιστό αντίγραφο, π.χ. '59 LP, '58 Flying V κλπ. Πιστό αντίγραφο εννοώ μέχρι τελευταίας λεπτομέρειας, από εμφάνιση μέχρι feel και υλικά. Είναι πανάκριβες (πιο ακριβές από Gibson CS) κατασκευασμένες από luthiers που συνήθως έχουν αναμονή χρόνων. Ο Gil Yaron είναι από τους πιο γνωστούς που άρχισε με ρέπλικες και τώρα πια έχει τη δική του μικρή παραγωγή οργάνων inspired from the classics. Η συγκεκριμένη δε φαίνεται για ρέπλικα, έχουν συνδυάσει χαρακτηριστικά από Standard & Custom LP's. Αυτό καμία σχέση δεν έχει με το πως παίζει βέβαια.