NoControl

Επειδή έχει μεγάλη σημασία να ξέρουμε για ποιόν άνθρωπο μιλάμε: Ο Τug είναι ένας από τους πιο τίμιους, δραστήριους και ευαίσθητους μουσικούς της ελληνικής ανεξάρτητης σκηνής. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος, και ίσως ο κύριος συνθέτης/στιχουργός μιας από τις σημαντικότερες ελληνικές punk rock μπάντες της προηγούμενης δεκαετίας, τους Parkinsons, που είχαν έδρα την Πάτρα, και μετέπειτα των Reality Bites. Παράλληλα με τα σχήματα που συμμετείχε και μετά, μέχρι και σήμερα, γράφει και εκδίδει προσωπικές δουλειές με τόνους μουσικού υλικού στο project Tug, μόνος ή σε συνεργασία με φίλους του. Δημοσίευσε κείμενά του επί παντός επιστητού στο fanzine "Σπέρμα", του οποίου ήταν επίσης ο δημιουργός, ενώ κυκλοφόρησε συλλογές με διάφορες ανεξάρτητες/αυτοοργανωμένες μπάντες κάτω από τον ομώνυμο τίτλο. Τα τελευταία χρόνια γράφει στο προσωπικό του blog, το www.georgekant.com , που προαναφέρθηκε, ενώ ασχολείται με θέματα ηχογράφησης και μίξης. Μια πραγματική μηχανή παραγωγής, πολυπράγμων και ανεξάντλητος. Πάντα σεμνός, και όχι σεμνότυφος, σε ένα χώρο που η ξιπασιά και το ευκαιριακό στοιχείο περισσεύει. Τιμή μου που έχουμε μοιραστεί το πατάρι. Όλοι στο live της Παρασκευής. Φιλικά - Γιώργος Παυλίδης

Αν και λίγο καθυστερημένα λόγω απουσίας κάποιων ημερών, σ' ευχαριστώ πολύ για τις πληροφορίες. Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε, και καλή δημιουργική χρονιά! Φιλικά - Γιώργος

Γεια χαρά Εξαιρετική η διασκευή σας από όλες τις απόψεις. Καταφέρνει να κρατήσει ζωντανή την ουσία του κομματιού, με πολύ γουστόζικη προσωπική πινελιά και άποψη στην παραγωγή. Εύγε! Θα σου ήταν ίσως εύκολο να μας δώσεις λίγα (ή και περισσότερα) στοιχεία σχετικά με την ηχογράφηση, τη μίξη και το mastering στο take που ακούμε; (ενδεικτικά: όργανα/μικρόφωνα/audio interface/προενισχυτές ή ό,τι άλλο θα ήθελες); Ευχαριστώ προκαταβολικά Γιώργος

Κάποιος που να δουλευει Sonar 6 ή ξέρει κάποιο στουντιο που το δουλευει παρακαλώ ας στείλει ένα pm γιατί το πρόβλημα είναι μεγάλο... :(

Το stretch το κάνω ως εξής: 1.Κάνω split το τμήμα που θέλω να γίνει stretch. 2.Ενεργοποιώ το Audiosnap και την επιλογή stretch. 3.Πειραματίζομαι με τα bpm του μετρονόμου μέχρι να βρω το tempo που θέλω. 4. Στη συνέχεια κολλάω την πειραγμένη κυματομορφή στις άλλες Δοκίμασα να κανω bounce ένα-ένα κανάλι αλλά πάλι τα ίδια... Μήπως κάνω κάτι λάθος με τη stretch; Σημειωτέον ότι πρώτη φορά χρησιμοποιώ το πρόγραμμα. Έχεις δίκιο, έγινε εκ παραδρομής και λόγω αφηρημάδας. Τώρα δε μπορώ να αλλάξω κάτι. Την άλλη φορά... :?

Γεια σας Είμαι σε διαδικασία editing τυμπάνων με το Sonar 6. Η ηχογράφηση είναι σε 8 κανάλια και έχω τελειώσει σχεδόν με όλα όσα θέλω να κάνω. Το πρόβλημα που έχει παρουσιαστεί είναι ότι η εντολή Bounce to Clips, η οποία ενώνει πολλές κυματομορφές του ίδιου καναλιού σε μία, δε δείχνει να λειτουργεί σωστά σε projects που έχω αλλάξει το χρόνο (με το stretch της Audiosnap). Κάνει πάρα πολλές ώρες να ολοκληρωθεί, πραγμα που μου φαίνεται παράλογο. Επιπλέον, αν δε γίνει το bounce to clips δε μπορώ να συνεχίσω την ηχογράφηση γιατί στα projects που έχει γίνει χρονικό stretch σε πολλά σημεία, κάποια στιγμή κολλάει το πρόγραμμα. Στα projects που δεν έχω πειράξει το χρονο δεν υπάρχει πρόβλημα. Η ηχογράφηση είναι όλη audio 16bit στα 96ΚHz, δεν υπάρχουν eq ούτε plug-ins, το pc είναι intel pentium dual core 1.7 με 1 GB ram, το interface είναι το Motu 828 ΜΚΙΙ USB 2.0 Αν κάποιος χρησιμοποιεί το πρόγραμμα ή μπορεί να σκεφτεί κάτι ας δώσει καμιά ιδέα γιατί έχει παίξει πακέτο... Ευχαριστώ NoControl

Τα θυμάστε αυτά; :D http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3202&postdays=0&postorder=asc&start=0 http://www.noiz.gr/modules.php?name=Forums&file=viewtopic&t=3638&postdays=0&postorder=asc&start=0 Δείτε τώρα πού έπεσα "σερφάροντας" πριν λίγο: http://www.musicheaven.gr/html/modules.php?name=News&file=article&sid=884 8O Αν έχετε καθόλου χρόνο για χάσιμο, δείτε τη συζήτηση που ακολουθεί μετά τη συνέντευξη. Λένε και για το noiz. Προσωπικά, τα είχα απολαύσει αυτά τα posts, είναι απίστευτο πού φτάνει ο άνθρωπος... Πάντως τα σχόλια του Superfunk είχαν πολύ γέλιο... :wink: Καληνύχτα φίλοι

Εγώ πάντως πήρα μια Martin DX1 πριν 2.5 μήνες περίπου και έχω ξετρελαθεί... Δεν είναι αμερικάνικη αλλά μεξικάνικη, αλλά γενικά δεν έχω τέτοιου τύπου φετιχ από τη στιγμή που μου κάθεται καλά το όργανο στα χέρια. Η τιμή της είναι δελεαστική, και πολύ μικρότερη από τα 1000 ευρώ που διαθέτεις. Συνειδητά δεν πήρα ηλεκτρακουστική, δεν τις συμπαθώ καθόλου, αλλά βέβαια δε μου χρειάζεται κιόλας γιατί δε δουλεύω πχ σε κάποιο μαγαζί σαν κιθαρίστας ή κάτι αντίστοιχο. Η κιθάρα είναι ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ζυγισμένη και έχει πολύ καλή ανταπόκριση στις διάφορες δυναμικές. Οριακά "σκληρή" στο μανίκι, ζοριστικά δηλαδή λίγο τις πρώτες μέρες, αλλά δεν ήξερα κιόλας γιατί δεν ξαναείχα ποτέ ακουστική. Κατά τα άλλα, αυτό που μου αρέσει πολύ είναι ότι την έχει την έντασή της όταν τη χρειαστώ, ενώ π.χ κανα δυο fender που έπαιξα δεν το είχαν (μιλάω όμως πάντα για μεσαίας τάξης μοντέλα). Φαντάζομαι ότι αν θέλεις όντως να διαθέσεις 1000αρικο, θα υπάρχει σίγουρα κάτι σε Martin που θα έχει ενδιαφέρον... Κοίταξέ το.

Donald "Duck" Dunn www.duckdunn.com και τέλος το μπάσσο.

One Spot και τα μυαλά στο μπλέντερ 8) Ένα μικρό θορυβούλη θα τον έχεις όπως και να'χει, αν υπάρχει κοντά πολύμπριζο. Όμως είναι ανεπαίσθητος έως και μη ακουστός αν η ηλεκτρική εγκατάσταση του χώρου είναι αξιοπρεπής. Είναι γενικά καλή λύση αλλά θέλει μαστοριά/σεμνότητα στο σετάρισμα, και επίσης εξαρτάται από το πόσα και τι είδους γκάζια θέλεις. Γενικά για βαρύ drive δε δίνει λύση κατά την άποψή μου. Κατά τα άλλα, παρέχει ικανοποιητική γκάμα από εφέ σε πολύ ικανοποιητικό επίπεδο και είναι κάτι παραπάνω από πρακτικό (μην τα ξεχνάμε κι αυτά). Καλή χρονιά φίλοι

Δεν είπα τίποτα τέτοιο ρε συ... :( Ψυχραιμία :roll: Σίγουρα υπάρχουν και πολυ καλές κάρτες με πολλά in/out, αλλά επί παραδείγματι αυτή που προτείνεις είναι πανάκριβη και δε νομίζω ότι θα κάνει καλύτερη δουλειά από ένα καλό interface (π.χ. motu 2408). Βέβαια, στην προκειμένη περίπτωση δε χρειάζεται ούτε καν αυτό, αν πάρουμε το δικό της interface, όπως είπε και ο Wow! παραπάνω. Και έτσι θα επιστρέψουν τα κανάλια στην κονσόλα για να μπορεί να γίνει 24κάναλη μίξη, αν τα έχω καταλάβει καλά... Φιλικά εννοείται

Ναι ρε, ok, απλά προσπάθησα να δώσω σε μια φράση τη διαδικασία, θα προσέχω και τα ελληνικά μου από εδώ και μπρος... Αυτό που ξέρω μέχρι τώρα είναι ότι πολλά in/out = μέτριοι κονβέρτορες. Sorry, αλλά είπα αρκετές φορές πιο πάνω ότι δεν ψάχνω controller. Αυτό συμβαίνει γιατί υπάρχει ενδεχόμενο και για άλλες χρήσεις του συστήματος εκτός από ηχογράφηση (πράγμα το οποίο δε χρειάζεται να αναλύσω εδώ). Thanx

Ρε συ, το studio δεν είναι επαγγελματικό, είναι πολύ ακριβές αυτές... :roll: Δεν καταλαβαίνω τι εννοεις... :lol: Μήπως μπορείς να μου το κάνεις πιο λιανά;... Sorry

Όχι, τα αγγλικά μου είναι ok (απ'όσο ξέρω τουλάχιστον 8O ), απλά όπως σου είπα και παραπάνω δεν είχα δώσει τη δέουσα προσοχή και νόμισα ότι δουλεύει μόνο σαν controller... Το μαμημένο το interface κάνει 455 γιουρόπουλα στο Θωμά, οπότε φτάνει κοντά στα 3800 μαζί με την κονσόλα... Βαθιά ανάσα και τα κεφάλια μέσα :x Μάλλον τείνω να συμφωνήσω... Ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον κ' τα λέμε :wink:

Εεεεχμ... :oops: δεν έφτασα μέχρι εκεί Απλά είδα ότι προβάλεται η χρήση ως controller, πράγμα το οποίο δε με ενδιαφέρει... Thanx πάντως, είμαι και λίγο επιπόλαιος βλέπεις :wink:

Για το recording του studio μας, προσανατολιζόμαστε τελικά σε μια από τις παρακάτω 2 ψηφιακές κονσόλες: 1) http://www.tascam.com/Products/dm3200.html 2) http://www.yamahaproaudio.com/products/mixers/01v96/index.html Ψάχνω τον πιο "σωστό" τρόπο ώστε η μίξη να γίνεται στην κονσόλα, και όχι σε κάποιο πρόγραμμα με την κονσόλα να λειτουργεί σαν controller. Θέλω δηλαδή ο υπολογιστής να λειτουργεί απλά σαν ένα hard disc recorder, και με το playback τα ηχογραφημένα κανάλια να ξαναγυρνούν στην κονσόλα για τη μίξη. Ο λόγος που θα χρησιμοποιηθεί υπολογιστής και όχι hd recorder είναι πρακτικός, για ευκολία στο editing. Δηλαδή ηχογράφηση από τις πηγές στην κονσόλα και από εκεί στο pc, στη συνέχεια editing και επιστροφή στην κονσόλα για τη μίξη. Σημειωτέον ότι δε συζητάω για κάρτα ήχου με πολλά in/out για ευνόητους λόγους καταστροφής του σήματος. Ποιός είναι κατά τη γνώμη σας ο καλύτερος τρόπος; Οπτική ίνα κτλ; Audio interface; Στην περίπτωση αυτή μήπως η tascam καλύπτει το θέμα, αφού λειτουργεί ως usb κάρτα ήχου; Ευχαριστώ προκαταβολικά.

Η μοναδική φορά που ήρθαμε (εννοώ το γκρουπ στο οποίο συμμετέχω) σε επαφή με συμβόλαιο δισκογραφικής ήταν το 1997. Δε μπορώ να μιλήσω με λεπτομέρειες γιατί δε θυμάμαι και πολλά πλέον. Σαν γενική εντύπωση πάντως, τότε μου είχε φανεί σαν ένας όγκος από υποχρεώσεις/δικαιώματα καλλιτέχνη και εταιρείας που κάλυπτε οποιοδήποτε πιθανό σενάριο και για τις δύο πλευρές. Σχετικά με τον καλλιτέχνη, ήταν μεν απόλυτα δεσμευτικό, αλλά και απόλυτα σαφές. Αυτά που θυμάμαι είναι ότι το υλικό μένει για πάντα στη δικαιοδοσία της εταιρείας, εκτός αν συμφωνηθεί διαφορετικά, και ότι το ποσοστό που δικαιούται (τουλάχιστον τότε) ο καλλιτέχνης είναι 6% επί των πωλήσεων (μικτά συγγραφικά και εκτελεστικά - δε θυμάμαι την αναλογία). Ο παραγωγός έπαιρνε 2% νομίζω. Έγραφε μάλιστα ότι κάθε 6μηνο στέλνουν ενημερότητα και πληρώνονται τα ποσοστά. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν και δεσμεύσεις σε σχέση με τις εμφανίσεις (συναυλίες, tv κτλ), στις οποίες δεν είχα δώσει ιδιαίτερη βάση, λόγω ελληνικής πραγματικότητας και λοιπών ιδιαιτεροτήτων. 9 χρόνια και 3 κυκλοφορίες (+μια τέταρτη που ετοιμάζεται) μετά, νιώθω περισσότερο από ποτέ ευτυχισμένος που επιλέξαμε την ανεξάρτητη δισκογραφία και δε χάσαμε το χρόνο και την αγάπη μας για τη μπάντα μέσα από τέτοιες αηδίες. 8)

Yeap 8) . Στην ταίνία, το Sleepwalk ακούγεται σε ασπρόμαυρο πλάνο, που δείχνει αεροπλάνο να πέφτει και ανθρώπους να προσπαθούν να αποφύγουν τα κομμάτια (ο εφιάλτης του ρίτσι). :P

Νομίζω ότι αυτό είναι το αγαπημένο μου topic από τότε που άρχισα να ασχολούμαι με το noiz... Thanx elavd :wink: Σχετικά με το Sleepwalk, πιστεύω ότι ανήκει στη συνομοταξία των κομματιών για τα οποία δε μπορεί κάποιος να πει ότι "είναι το καλύτερο στην ιστορία της μουσικής" αλλά δε μπορεί επίσης να πει ότι "δεν είναι το καλύτερο στην ιστορία της μουσικής". Προσωπικά θεωρώ αξεπέραστη την πρώτη εκτέλεση από Santo & Johnny. Λάβετε υπ'όψιν ότι οι Farina Brothers ήταν μόλις 22 χρονών όταν κυκλοφόρησε το κομμάτι. Δεν ξέρεις πού να πρωτοσταθείς, στην έμπνευση ως τέτοια, στην εκτελεστική αρτιότητα, στο feeling της παραγωγής γενικότερα με ατμόσφαιρα που προσωπικά δε θυμάμαι να έχω ξανασυναντήσει... Από εκεί και πέρα, πιστεύω ότι ο Hank Marvin ήταν αυτός που έφερε το κομμάτι σε αμιγώς "κιθαριστικό" πλαίσιο (νομίζω ότι το Sleepwalk ήταν μέσα στις πρώτες κυκλοφορίες των Shadows). Απομόνωσε δηλαδή την κιθαριστική ουσία του κομματιού, αφού το pedal steel που έπαιζε ο Johnny Farina είναι μια τελειώς διαφορετική υπόθεση. Τώρα όσον αφορά τα video που παρατέθηκαν, έχω να πω τα εξής: Το πρώτο απο Johnny & Santo δεν έχει βέβαια το feeling και το drive της αυθεντικής ηχογραφημένης εκτέλεσης, αλλά είναι καταπληκτικό, κυρίως όσον αφορα την ασύλληπτη τεχνική του Johnny στο pedal steel, αλλά και την αποτύπωση μιας ολόκληρης εποχής, όπως εξ'άλλου και τα περισσότερα clips από το Alan Freed Show. Κατά τα άλλα θα σταθώ στις εκτελέσεις του Danny Gatton και του Brian Setzer. O Gatton (θεός) δίνει πάντα μαθήματα σχετικά με το τι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος με μια telecaster. Θεωρώ ότι μπαίνει στην ουσία του συγκεκριμένου κομματιού λίγες φορές κατά τη διάρκεια της εκτέλεσης, αλλά όταν το κάνει αποκαλύπτει σημεία που πιστεύω ότι δεν περνάνε από το μυαλό ενός μέσου ανθρώπου, ή καλύτερα ενός μέσου κιθαρίστα. Ο Setzer έχει πάντοτε αυτό το αφοπλιστικό show-off έτσι κι αλλιώς. Πιστεύω ότι είναι από τους καλύτερους στις συγκεκριμένες τεχνικές, και αφού πλέον είναι πάνω από 25 χρόνια σ'αυτό το κουρμπέτι, θα μπορούσαμε να πούμε ότι τις έχει ορίσει κιόλας σε κάποιο βαθμό (κυρίως για εμάς τους νεότερους, που δεν είχαμε ακούσει τους original παίχτες στην εποχή τους). Για το Sleepwalk πήρε grammy το'99 στην εκτέλεση με Brian Setzer Orchestra. Εδώ που είναι μόνος του, παίζει πρακτικά ακριβώς τα ίδια πράγματα. Η ανάλυση των ακόρντων είναι σεμινάριο, και οι στιγμές που φραζάρει είναι επίσης μικρά σεμινάρια στο φραζάρισμα. Στην ουσία, ο Chet Atkins είναι από τους πρωτοπόρους σ'αυτά τα παιξίματα, αλλά στο συγκεκριμένο clip το ντουέτο δε μου έκανε κούκου... Το Sleepwalk το άκουσα πρώτη φορά όταν ήμουν στο δημοτικό, στην all time classic ροκ εντ ρολ ταινία, την οποία είχα δει τότε καμιά 20αριά φορές :D Τα λέμε

Αν πάρω το digitech και το συνδέσω στο fx loop του ενισχυτή, δεν θα σταματήσει να επηρεάζει το σήμα του tri-ac? Σ αυτήν την περίπτωση τι διαφορά θα έχει το αποτέλεσμα από τα πεταλάκια? Μα και το tri-ac θα έπρεπε να το στέλνεις στο return του effect loop γιατι διαφορετικά θα υπεροδηγήσεις την προενίσχυση. Εγώ γενικά πιστεύω ότι τόσο το digitech όσο και τα behringer θα σταματήσουν να σε καλύπτουν πολύ-πολύ σύντομα... ενώ το tri-ac από την άλλη είναι ένα έξυπνο και αξιοπρεπές εργαλείο, διαχρονικά χρήσιμο ακόμα κι αν στο μέλλον προχωρήσεις σε πιο αναβαθμισμένο εξοπλισμό. Αν έπρεπε να διαλέξω οπωσδήποτε ανάμεσα σ'αυτά τα δύο, θα διάλεγα το digitech λόγω της ποικιλίας των εφφέ. Πάντως, επειδή το "να μην ξοδευτώ προς το παρόν" το έχω περάσει κι εγώ στο παρελθόν, αυτό που έχω να πω είναι ότι τελικά ξοδεύτηκα πολύ περισσότερο αγοράζοντας τέτοιου τύπου πράγματα, που τελικά "ρέπουν στην αχρηστία" μετά από πολύ μικρό διάστημα...

Έλα ρε... Μα πώς δεν το είχα σκεφτεί; :roll:

Αχά... :oops: Βέβαια Cry Baby και Volume θα πρέπει και πάλι να μείνουν μόνα τους, ή πάλι υπάρχει κάτι που δεν κατάλαβα;

Κοίτα: Είναι όντως υπερβολικά σπαστικό. Απλά, ειλικρινά δεν έχω καταφέρει να βρω καλύτερο κομπρέσσορα από τον Carl Martin σε πεταλάκι, τουλάχιστον για τα δικά μου αυτιά. Ή, αν το θέλεις, επειδή τον χρησιμοποιώ ήδη αρκετό καιρό, έχω καταλήξει σε μια σχέση με το JMP που είναι ΑΚΡΙΒΩΣ αυτό που ήθελα, και επίσης έχουμε καταλήξει σε μια συχνοτική ισορροπία με τα υπόλοιπα όργανα της μπάντας (πςςςς.... 8) ) την οποία για να σου πω την αλήθεια φοβάμαι να ξαναρχίσω να πασπατεύω... Όσο για rack-midi κτλ, σίγουρα θα ήταν το ιδανικό, αλλά: 1) Ένας καλός compressor και μια καλή μονάδα reverb-delay σε rack, μαζί με τη midi πεταλιέρα στέλνουν την τιμή στα ύψη για το μεσοπρόθεσμο budget μου. 2) Το rack γίνεται πλεόν τεράστιο... (ογκώδες+πολύ βαρύ, όχι βέβαια ότι δεν είναι ήδη) 3) Κάποιες φορές για τα "εκτός έδρας" χρησιμοποιώ το Tech 21 TRI-AC αντί για το JMP, πράγμα που θέλω να διατηρήσω. Για προσπάθησε λίγο παραπάνω... :D Αφού κατά βάθος σου αρέσει και σένα...

Μερικές ερωτήσεις κι από μένα: Στο pedal board που έχω ξεκινήσει να φτιάχνω έχω τα εξής "προβληματάκια": 1) Εκτός από τα πετάλια που έχουν 9V τροφοδοσία (Boss DD-3, Cry Baby)και τα τροφοδοτώ με το ONE SPOT, υπάρχουν και 2 πετάλια Carl Martin τα οποία ως γνωστόν έχουν φιξαρισμένη δική τους τροφοδοσία, με αποτέλεσμα η κατάσταση με τα καλώδια του ρεύματος να γίνεται κάπως εκνευριστική. Ποιός είναι κατά τη γνώμη σας ο πιο εργονομικός τρόπος που μπορώ να ακολουθήσω; Προς το παρόν, και επειδή δεν έχω καταλήξει ακόμα σε μόνιμο σετάρισμα, στέλνω 3 πρίζες σε εξωτερικό πολύμπριζο (τις 2 Carl Martin και το One Spot). 2) Στο board υπάρχει η πεταλιέρα-footswitch του Marshall JMP-1, η οποία στέλνει δικό της καλώδιο στην προενίσχυση, κάποια πετάλια που τα οδηγώ στο effect loop του JMP (άλλα 2 καλώδια), κάποια που τα οδηγώ στο input του JMP (άλλο ένα καλώδιο), και τέλος η έξοδος του volume pedal για το κουρδιστήρι (ακόμα ένα καλώδιο). Σύνολο 5 καλώδια που φεύγουν από το board και κατευθύνονται σε διαφορετικές θέσεις. Αυτή τη στιγμή τα έχω δεμένα με δεματικά σε διάφορα σημεία, ξεκινώντας από την άκρη του board και καταλήγοντας λίγο πριν την προενίσχυση, έτσι ώστε να έχουν "αέρα" να φτάσει το καθένα στην είσοδο που πρέπει. Το αποτέλεσμα είναι κάπως "αντι-εργονομικό", αν καταλαβαίνετε τι εννοώ, αφού επάνω στο board γίνεται ψιλοκόλαση από καλώδια ρεύματος και σήματος. Στόχος μου είναι να καταλήξω σε κάποια κατασκευή (ίσως) την οποία θα τοποθετήσω μέσα στην Rockcase 23010 που χρησιμοποιώ, τέτοια ώστε όσο περισσότερα καλώδια γίνεται να είναι "κρυφά". Αν κάποιος έχει την υπομονή και την όρεξη να δώσει καμιά ιδέα θα το εκτιμούσα ιδιαίτερα. Προσπάθησα να περιγράψω το σετάρισμα όσο πιο αναλυτικά μπορούσα. Τα λέμε

Η πρώτη φορά που θυμάμαι να ζήτησα να παίξω με Les Paul σε ελληνικό μαγαζί ήταν γύρω στο '92-'93 (εγώ ήμουν 13-14), σε γνωστό "μουσικό οίκο" της Χαριλάου Τρικούπη που τότε άκμαζε (;) ενώ τώρα τον τρώει η μαρμάγκα απ'ότι παρατηρώ (γιατί άραγε;...). Όπως καταλαβαίνετε ο πωλητής μόνο τα γέλια δεν έβαλε (ήμουν και γεματούλης μικρός) και φυσικά δε μου έδωσε να παίξω. Παρόμοια κρούσματα υπήρξαν αρκετά καθώς περνούσαν τα χρόνια, όπως εύκολα καταλαβαίνετε ή έχετε και οι ίδιοι/ίδιες βιώσει. Πριν από κανα 2χρονο είχα ζητήσει τιμές Les Paul Classic από ΟΛΑ τα μουσικομάγαζα του ευρύτερου κέντρου της Αθήνας, και δεν υπήρξε ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ που να μου δώσει κιθάρα να παίξω (φυσικά σχεδόν όλοι περηφανεύονταν ότι τα κομμάτια που έχουν στο μαγαζί είναι διαλεγμένα και μπουμπουρμπουρ). Παρ'όλα αυτά δε με είχε ενοχλήσει αυτό, μιας και η καλύτερη τιμή που είχα βρει ήταν 1930 ευρώ, και σιγά μην τους τα έδινα. Όταν βρέθηκα στη Denmark Street, και λίγο αφού ξεπέρασα το σοκ του βλάχου από το χωριό (έτρωγα κανονικά σάντουιτς κοιτάζοντας τις βιτρίνες και κρατώντας την τσάντα στο άλλο χέρι) διαπίστωσα σε ένα από τα μαγαζιά ότι πουλούσαν τις Classic περίπου 1000 λίρες, ήτοι γύρω στα 1400 ευρώ. Σημειωτέον ότι πηγαίνοντας στο Λονδίνο ήθελά να αγοράσω "κάτι", μιας και μόλις είχα πληρωθεί, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πίστευα ότι θα έφευγα με κιθάρα. Με την τιμή αυτή κάτι ξύπνησε μέσα μου :twisted: :D και άρχισα να μπαίνω σε ένα-ένα τα μαγαζιά εκεί (είναι περίπου 5-7 αν θυμάμαι καλά μαζί και με το Virgin) και να ζητάω τιμή ακριβώς. Δε θα ξεχάσω την έκπληξη και την απορία στα πρόσωπά τους όταν μου πρότειναν να τη δοκιμάσω κι εγώ τους έλεγα κάτι σε στυλ "δεν πειράζει, δε χρειάζεται". Εν τέλει αγόρασα την κιθάρα για 990 λίρες (η πιο φτηνή τιμή που βρήκα εκεί). Όταν μπήκα και τη ζήτησα, μου έδωσε και τα 3 κομμάτια που είχε για να παίξω και να διαλέξω αυτή που ήθελα. Με έμπασε σε ένα booth με καμπίνες γύρω-γύρω και δύο σειρές κεφαλών επάνω στις καμπίνες. Μου ζήτησε ποια κεφαλή και ποια καμπίνα θέλω να ακούσω. Δεν είχε τη δική μου, του τη ζήτησα ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΥΠΟΓΕΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΦΕΡΕ. Επίσης, μου έδωσε δώρα αξίας περίπου 50 λίρες. Κανα δυο εβδομάδες αφού γύρισα στην Ελλάδα, περνώντας έξω από τον Καγμάκη είδα στη βιτρίνα μια ίδια κιθάρα, στο ίδιο χρώμα. Δεν άντεξα, μπήκα και ρώτησα πόσο μου την αφήνει. Η απάντηση ήταν: "2300 ευρώ φίλε μου, αλλά πρόσεξε ε; Είναι Gibson!". 8O